Your cart is currently empty!
Canada: genocide tegen inheemse bevolking

215. Dit is een verlies dat niet in cijfers kan worden gevat. De diepe pijn die door het geheugen van inheemse volkeren stroomt, is opnieuw aangewakkerd.
Door Allie Pev, Michif Nēhiyaw, Treaty 6, momenteel woonachtig in het gebied van de xʷməθkʷəy̓əm, sel̓íl̓witulh and sḵwx̱wú7mesh Coast Salish peoples.
Overlevenden, families en naties herbeleven het intergenerationele trauma. Op de trappen van overheidsgebouwen, kerken en openbare ruimten in het zogenoemde Canada zijn schoentjes gezet sinds het nieuws bekend werd gemaakt. De inheemse bevolking wist al van deze massagraven af, degenen die het wel gered hebben, hebben ons hun verhalen verteld. Schok is dus voorbehouden aan iedereen die niet heeft opgelet. Verhalen over het onuitsprekelijke kwaad dat in deze scholen heeft plaatsgevonden zijn opgetekend door de Waarheids- en Verzoeningscommissie (TRC). Het is iets dat elke Canadees zou moeten lezen, samen met alle andere rapporten die betrekking hebben op inheemse volken, zoals het Nationale Onderzoek naar Vermiste en Vermoorde Inheemse Vrouwen en Meisjes en de Verklaring van de Verenigde Naties over de Rechten van Inheemse Volken. Voor het TRC-rapport deelden stamoudsten moedig zoveel mogelijk details van de gruweldaden, waarbij ze hun soms decennialange stilzwijgen over de kwestie verbraken. De hoop was dat wanneer de ware geschiedenis van Canada eenmaal in de openbaarheid was gebracht, de volgende generaties, inheems en niet-inheems, een weg van verzoening zouden inslaan door de 94 oproepen tot actie uit het rapport effectief uit te voeren. Tot op heden zijn er slechts 10 uitgevoerd. Verzoening is dood.
De Canadese regering heeft niet de wil om gevolg te geven aan de oproepen tot actie. Het ontbreekt haar duidelijk niet aan informatie. De federale regering heeft geen strategieën en procedures ontwikkeld of ingevoerd voor de voortdurende bescherming van begraafplaatsen van residentiële scholen of andere plaatsen waar residentiële schoolkinderen begraven liggen (Oproep tot Actie #75). Er zijn eisen voor het onmiddellijk doorzoeken van alle terreinen van residentiële scholen naar stoffelijke overschotten. Er waren 139 residentiële scholen geïdentificeerd in de Indiaanse Residentiële School Afwikkelingsovereenkomst, exclusief de scholen die werden bestuurd door provinciale overheden en de scholen die uitsluitend werden bestuurd door religieuze ordes.
Residentiële scholen waren een van de belangrijkste middelen tot assimilatie die werden gebruikt door de regering en de politie, die kinderen met geweld en onder bedreiging van geweren wegvoerden. Hoewel de laatste school in 1996 sloot, is dit geen geschiedenis. Dit is nu. Trudeau wil iedereen doen geloven dat dit een onfortuinlijk “donker hoofdstuk” was, maar het hele boek over het bestaan van Canada staat vol bloed. Kolonisatie ziet er vandaag uit als de oververtegenwoordiging van inheemse kinderen in tehuizen, volwassenen die opgesloten zitten en het hoge percentage geweld tegen en moord op inheemse vrouwen. Dit alles komt neer op een voortdurende genocide. Kerk en staat, olie en gas, visserij, houtkap en hydro-elektrische bedrijven hebben zich zo stevig verstrengeld rond inheemse volken, hun land en rechten, dat ze culturen verstikken, mensen en het land doden uit winstbejag. Het halfstok hangen van de vlag betekent niets anders dan een onoprecht gebaar van een regering die geen verdere actie wil ondernemen.
Dit is een verlies dat niet kan worden gekwantificeerd. We kunnen het verlies van zovelen niet kwantificeren, velen die nu ouderen zouden zijn met generaties onder hen die floreren, die hun eigen kinderen grootbrengen. Die hun talen spreken en die gedijen op hun grond. Verandering zal niet van parlementsgebouwen komen. Verandering zal van onderaf komen; het gerommel van generaties zal de kop opsteken, en het zal niet langer de regering zijn die beslist: het zal het volk zijn dat de eisen stelt en ze doorzet. Er zal een einde komen aan dit systeem, elke tak van de koloniale staat zal worden ontmanteld om plaats te maken voor inheems bestuur en andere systemen. We gaan door, gewapend met onze voorouderlijke kennis en de onsterfelijke volharding op weg naar bevrijding.