NL Socialisme

Category: Partijnieuws

  • Seattle: rijkste man ter wereld Jeff Bezos versus socialiste Kshama Sawant

    In 2013 kwam er opmerkelijk politiek nieuws uit Seattle. Jaren voor Bernie Sanders’ campagne in de voorverkiezingen wereldwijd tot de verbeelding sprak en jaren voor Alexandria Ocasio Cortez als jongste parlementslid ooit en als socialiste verkozen raakte, won Kshama Sawant met bijna 100.000 stemmen een zetel in de gemeenteraad van Seattle. Voor het eerst in decennia raakte een socialiste verkozen in een grote Amerikaanse stad.

    Artikel door Bart Vandersteene uit maandblad ‘De Linkse Socialist’

    De lezers van De Linkse Socialist volgden de afgelopen jaren vanop de eerste rij de successen en realisaties van Kshama Sawant en haar organisatie Socialist Alternative. Momenteel is er een cruciale campagne bezig om haar zetel voor een derde termijn te winnen. De uitdaging is groot. Deze allereerste socialistische verkozene moet opboksen tegen een bewuste campagne van big business tegen haar. Het is een gevecht tussen socialisten en de rijkste man ter wereld: Jeff Bezos van Amazon.

    Socialistische verkozene maakt een verschil

    De journalist en auteur John Nichols merkte op: “Er is een nieuwe soort politiek in opmars, en die houdt de belofte in van een nieuw Amerika. Dit is een spannende tijd en er valt veel te zeggen over de opmerkelijke vrouwen die deze nieuwe politiek naar Washington DC hebben gebracht. Maar het is belangrijk om te onthouden waar deze politiek voor het eerst erkenning kreeg. Het was in Seattle, in 2013, met de verkiezing van Kshama Sawant in de gemeenteraad. Ze kandideerde en won als trotse socialiste. Ze verdedigde met haar zetel op doortastende wijze een politiek van economische, sociale en raciale rechtvaardigheid. Kshama Sawant is en blijft als een Poolster die vanuit Seattle naar de hele Verenigde Staten schijnt”.

    In 2013 was Sawants campagne opgebouwd rond de eis voor een minimumloon van 15 dollar per uur. Kshamas verkiezingsoverwinning was essentieel om van Seattle de eerste grote stad te maken waar het minimumloon van 15 dollar effectief werd afgedwongen. Na de overwinning in Seattle volgden andere steden. In Seattle waren er nog tal van overwinningen waarvan gedacht werd dat ze onmogelijk waren. Werkenden en activisten in Seattle wonnen aan zelfvertrouwen, hadden een stem op het stadhuis en konden rekenen op een waardevolle organisatiekracht rond de verkozen positie van Kshama en Socialist Alternative. Er werden regels afgedwongen om huurders beter te beschermen, ‘Columbus dag’ werd afgevoerd om plaats te maken voor een ‘dag van de inheemse bevolking’, de bouw van een grote en dure politiebunker werd geblokkeerd, extra middelen werden vrijgemaakt voor sociale huisvesting, …

    Huisvestingscrisis en machtige vijanden

    De twee rijkste miljardairs ter wereld wonen in Seattle: Jeff Bezos van Amazon en Bill Gates van Microsoft. Samen zijn ze goed voor een vermogen van ongeveer 240 miljard dollar. Dat bedrag volstaat om ervoor te zorgen dat iedereen op de planeet voldoende eten, proper water en basisgezondheidszorg heeft.

    Seattle is een stad met heel veel rijken en tegelijkertijd is er een explosie van het aantal daklozen. Naar schatting zijn er 12.500 daklozen in de stad! In elke buurt duiken er tentenkampen op. Steeds meer werkenden worden verdreven door uithuiszettingen en stijgende huurprijzen. In geen enkele andere Amerikaanse stad wordt er zoveel gebouwd. Projectontwikkelaars proberen de stad om te vormen tot een speeltuin voor de rijken.

    Socialist Alternative eist in deze verkiezingscampagne een bevriezing van alle huurprijzen en belastingen op de rijken om degelijke sociale huisvesting te financieren. Maar die rijken zien dit natuurlijk niet zitten. Vandaar dat er een ongeziene campagne aan de gang is, gestuurd vanuit het Amazon-hoofdkwartier. Het doel: een gemeenteraad kopen die hen geen vingerbreed in de weg legt.

    In 2017 haalden de miljardairs een overwinning toen de zogenaamde “Amazon-taks” terug werd ingetrokken. Sawant en Socialist Alternative hadden maandenlang campagne gevoerd en de druk op andere gemeenteraadsleden opgevoerd. Het resultaat was een taks op de grote bedrijven die moest dienen om te investeren in sociale huisvesting. Jeff Bezos zette zijn economische macht en zijn lobbywerk in om dit te stoppen. De Amazon-taks werd uiteindelijk ingetrokken toen een grote meerderheid van de gemeenteraadsleden aan de druk toegaf. Bezos werd daarbij geholpen door burgemeester Jenny Durkan, die in 2017 verkozen werd dankzij onder meer een kiesfonds (PAC) van 350.000 dollar waaraan Amazon bijdroeg. Het intrekken van de Amazon-taks maakt dat het establishment zich gesterkt voelt en nu een einde wil maken aan de aanwezigheid van een socialiste in de gemeenteraad.

    Sawant wint voorverkiezingen

    In augustus was er de eerste ronde van de gemeenteraadsverkiezingen in Seattle. In totaal worden er 7 gemeenteraadsleden verkozen: één per kiesdistrict. Sawant is al zes jaar gemeenteraadslid voor kiesdistrict 3. Indien ze herkozen raakt, wordt ze het langstzittende gemeenteraadslid in de stad. In de eerste ronde, de voorverkiezingen, kan iedereen zich kandidaat stellen. Op 5 november volgt de beslissende verkiezing met de twee best geplaatste kandidaten per district.

    Kshama Sawant won de voorverkiezingen in het derde district op overtuigende wijze. In een verkiezing met 6 kandidaten haalde ze 37% van de stemmen. Haar grootste belager, Amazon-kandidaat Egan Orion, strandde op 21%.

    In elk kiesdistrict zal het op 5 november gaan tussen aan de ene kant een duidelijke pro-establishmentkandidaat die gesteund wordt door de Kamer van Koophandel, grote bedrijven als Amazon en het politieke establishment, en aan de andere kant een meer progressieve kandidaat. De krant The Hill uit Washington DC beschreef het nationale belang van de verkiezingen in Seattle: “Als een voorproefje voor de keuze van de Democratische kiezers bij het kiezen van een presidentiële kandidaat is er in Seattle een hardnekkige strijd tussen de bedrijfsvriendelijke en de uiterst linkse politiek.” (28/7/19). In de Britse krant The Guardian werd Kshama Sawant zelf aan het woord gelaten in een artikel met de titel ‘Neemt Amazon wraak op een socialiste uit Seattle?’. Daarin zegt ze: “Deze race en alle verkiezingen in de stad dit jaar zullen een referendum zijn over één fundamentele vraag: wie zal Seattle leiden? Bedrijven zoals Amazon en de grote vastgoedbedrijven, of de werkende mensen?” (5/8/19).

    De grote bedrijven hebben in hun kiesfonds, de PAC’s, al een oorlogskas van anderhalf miljoen dollar verzameld. Daar zullen de komende weken en maanden nog vele honderdduizenden dollars bijkomen met de ambitie om het kiespubliek te verwarren met propaganda en om zo de uitslag in hun voordeel te manipuleren.

    “Amazon vreest dat de herverkiezing van Kshama de beweging om de grote bedrijven te belasten nieuw leven zal inblazen,” verklaarde Sawants campagnecoördinator Calvin Priest. “De strijd om de huurprijzen te bevriezen en een enorme uitbreiding van betaalbare woningen in handen van de overheid, staan centraal staan in ons verkiezingsprogramma. Daarmee raken we aan de belangen van de grote ontwikkelaars en de vastgoedsector. De groeiende vraag naar een Green New Deal voor de werkende bevolking van Seattle wordt op een bittere manier bestreden door Puget Sound Energy, de grootste vervuiler in de regio. Big business wil een gemeenteraad die zich verzet tegen onze populaire eisen.”

    Op de verkiezingsavond omschreef Kshama Sawant de politieke motivatie en de onvermoeibare vastberadenheid waarmee de campagne tot in november zal worden verdergezet: “Burgemeester Jenny Durkan zegt dat we geen socialisten op het stadhuis nodig hebben. Wij reageren door trots en vastberaden de socialistische beweging op te bouwen. Laat ons duidelijk aan de werkende mensen uitleggen dat het kapitalisme niet in staat is om de crisis op te lossen waar ze mee te maken hebben, of het nu gaat om de klimaatramp of de wooncrisis. We moeten ons organiseren om de krachten van het socialisme op te bouwen. Ik hoop jullie allen de komende maanden samen op straat en in de campagne te zien. Laat ons Jeff Bezos duidelijk maken dat we niet zullen toestaan dat Seattle een stad op maat van grote bedrijven is. Wanneer we strijden, dan winnen we!”

    Hou deze krant en onze website in de gaten voor updates!

  • Syndicalist en socialist bij bankgigant HSBC in Hongkong afgedankt na staking

    Nathan Leung, lid van het CWI in Hongkong, slachtoffer van HSBC na deelname algemene staking in september

    Hongkong wordt geconfronteerd met een golf van ‘witte terreur’ – ontslagen, spionage en intimidatie – tegen arbeiders en vakbondsleden die hun steun uitspreken voor de massale protestbeweging. Nathan Leung Lai Pong, lid van Socialist Action (CWI in Hongkong) en een geoutsourcet personeelslid bij HSBC, werd op 5 september ontslagen nadat hij twee dagen eerder had deelgenomen aan de algemene staking tegen de regering en in de media interviews had gegeven over de noodzaak van een vakbond voor bankpersoneel.

    HSBC is Europa’s grootste bank en de vijfde grootste ter wereld, hoewel vier vijfde van haar activiteiten in China en Azië plaatsvindt. Het bedrijf is nauw geïntegreerd met de Chinese dictatuur, met de staatsverzekeraar Ping An, die nu de grootste aandeelhouder van HSBC is.

    De afgelopen weken zijn Hongkongse bedrijven in veel sectoren door het Chinese regime aangemoedigd om op te treden tegen de vakbonden en personeelsleden die deelnemen aan de massale protesten, de algemene stakingen (twee sinds 5 augustus) en zelfs voor het uitspreken van hun steun aan de beweging op sociale media. Dit toont de sterke banden tussen het grootkapitaal in Hongkong en het autoritaire regime. HSBC heeft samen met vele andere grote bedrijven betaalde advertenties in de krant geplaatst waarin de massale protesten worden veroordeeld. Het weerspiegelt ook de vrees van de kapitalisten dat de traditioneel zwakke vakbonden in Hongkong als gevolg van de huidige massaprotesten zich kunnen versterken en radicaler worden.

    Er komt een wereldwijde economische neergang aan, met het vooruitzicht van ontslagen, loonsverlagingen en meer besparingen. In augustus kondigde HSBC wereldwijd 4000 ontslagen aan. Bedrijven in Hongkong maken gebruik van het harde optreden van het regime tegen de protestbeweging om de vakbonden aan te vallen en te verzwakken. Dit blijkt duidelijk uit de luchtvaartsector, waar de afgelopen weken minstens 20 personeelsleden zijn ontslagen, waaronder de leider van een van de grootste vakbonden voor stewardessen.

    Het CWI roept samen met de campagne “Stop Repression in Hong Kong” op tot internationaal protest tegen HSBC op 2 oktober, en dit in solidariteit met Nathan Leung. We dringen er bij vakbonden, linkse en sociale bewegingen op aan om zich bij de protesten aan te sluiten en boodschappen te sturen naar HSBC en de lokale media. Er is krachtig protest nodig tegen de aanvallen op de vakbonds- en democratische rechten in Hongkong.

    Campagnemateriaal, affiches in het Engels en Chinees, pamfletten, campagne-illustraties, zullen binnenkort beschikbaar zijn op worldocialist.net, chinaworker.info en stophkrepression.net.

    [divider]

    Boodschap van Nathan Leung Lai Pong na zijn ontslag bij HSBC

    “Ik ben Nathan Leung, een externe medewerker van het Guest Service Team van HSBC in Hong Kong. Ik ben ontslagen omdat ik deelnam aan de algemene staking van 3 september, een onderdeel van de massale protesten tegen het autoritaire regime en de brutaliteiten van de politie in Hongkong. Ik ben actief in een campagne om een vakbond in de banksector op te richten en bij de staking kreeg ik steun en media-aandacht.

    “Mijn zaak is één van de vele waarbij grote bedrijven in Hongkong proberen om hun personeel het stakingsrecht te ontnemen en deelname aan de historische massaprotesten onmogelijk te maken, met soortgelijke gevallen bij Cathay Pacific en andere luchtvaartmaatschappijen.

    “Twee dagen na de algemene staking vertelde het bedrijf in wiens naam ik bij HSBC werk dat de bank besloot om mij af te danken omdat personeel niet mag onthullen dat ze voor HSBC werken als ze deelnemen aan politieke activiteiten. Dit is om verschillende redenen een absurde en ondemocratische praktijk. HSBC is een van de grootste bedrijven en werkgevers in de financiële sector in Hongkong; haar relatie met het Chinese regime en de lokale regering van Hongkong is dan ook een zaak van algemeen belang in de huidige massale protesten.

    “Het is ook onmogelijk om niet te vergeten voor welk bedrijf men werkt bij de oprichting van een vakbond. Het is duidelijk dat mijn ontslag deel uitmaakt van een ruimer optreden tegen de vakbonden als onderdeel van de huidige protestbeweging, en tegen de vrijheid van meningsuiting en de vrijheid van vereniging, die in de wetten van Hongkong zijn vastgelegd.

    “Het bedrijf waarvoor ik werk bood mij een andere job aan op voorwaarde dat ik niet zou protesteren tegen het besluit van HSBC of de beslissing van HSBC zelfs zou bekendmaken. Dit was onaanvaardbaar, omdat het neerkomt op een muilkorfbevel en ik zou instemmen met de ondemocratische schending van mijn recht om een vakbond op te richten en deel te nemen aan legale en vreedzame protesten. Ik weiger dit te accepteren en ben in plaats daarvan van plan om te blijven werken aan de oprichting van een democratische vakbond voor personeel in de bank- en financiële sector in Hongkong om onze rechten, waaronder het recht op vrije meningsuiting, te verdedigen.

    “HSBC heeft zich, samen met andere grote bedrijven in Hongkong, onder economische en politieke druk steeds weer onderworpen aan de Chinese dictatuur. Zo besloot de bank onder druk van het Chinese verbindingsbureau in Hongkong te stoppen met het plaatsen van advertenties bij een mediagroep die verbonden is met de democratische oppositie. Sinds het begin van de pro-democratische massabeweging in juni heeft het Chinese regime zijn banden met HSBC versterkt. In augustus werd het Chinese staatsbedrijf Ping An Insurance de grootste aandeelhouder van HSBC. Kort daarna namen drie topmanagers ontslag en publiceerde HSBC regeringsgezinde advertenties in kranten, waarin zij de demonstranten in Hongkong beschuldigden van ‘het plegen van geweld en het schaden van de sociale orde’. HSBC heeft zich volledig tegen de Hongkongse democratische beweging geschaard. Vooral sinds augustus zien we een golf van witte terreur door verschillende grote bedrijven in Hongkong, waarbij arbeiders en vakbondsleden bespioneerd, bedreigd en gestraft worden, waarbij tientallen werkenden afgedankt worden wegens steun aan de protesten tegen de regering.

    “Nu de Chinese dictatuur Hongkong rechtstreeks controleert, zullen niet alleen de vrijheid van meningsuiting en de vakbondsrechten van personeelsleden van HSBC, maar van alle werkenden in Hongkong verder worden bedreigd. We moeten ons gezamenlijk organiseren en verzetten tegen de gecombineerde onderdrukking van de Chinese staat en het grootkapitaal.

    “Ik zal me blijven organiseren om een vakbond in de financiële en bancaire sector op te richten en te protesteren tegen de anti-vakbondsrol van HSBC. Ik hoop steun te krijgen van andere syndicalisten en werkenden in Hongkong en de rest van de wereld, onder meer voor internationale solidariteitsprotesten ter ondersteuning van de strijd voor democratische vakbonden in Hongkong en China”.

    [divider]

    Model van protestmail

    Stuur dit naar:
    sustainable.finance@hsbc.com
    hsbchk.social@hsbc.com.hk
    financebankingunion@gmail.com
    “We wish to protest at the victimisation of Hong Kong bank worker and activist Nathan Leung Lai Pong by HSBC in Hong Kong. Nathan Leung is one of dozens of Hong Kong workers and trade unionists who have been targeted in a campaign of repression and victimisation since the first, 5 August, general strike against the government as part of Hong Kong’s summer-long mass protest movement.
    “We demand democratic rights, an investigation of unprecedented police brutality, and democratic elections to replace the current system in which only 1,200 millionaires and VIPs ‘elect’ the government. It is natural that trade unions and labour organisations around the world, which have always stood to the fore in winning democratic rights and resisting tyranny, should support and show full solidarity with this struggle. These are the biggest protests ever in Hong Kong, with up to two million joining marches and over 350,000 workers taking part in two one-day general strikes.
    “We call for the immediate reinstatement of Nathan Leung Lai Pong and all other workers and union activists who have been dismissed for political reasons, and for companies like HSBC to immediately stop their anti-union and anti-democratic practises in Hong Kong.”

  • LSP-Nieuws. In en om de partij

    In deze rubriek brengen we nieuws vanuit LSP zelf. We willen plaats bieden voor korte verslagen van acties, campagnemomenten, … Er worden aankondigingen gedaan of verslagen gegeven van bijeenkomsten. We willen ook aangeven wat de prioriteiten in de komende dagen en weken zijn.

    [divider]
    Start academiejaar

    We beginnen aan de voorbereiding van onze studentenwerking dit jaar. Langs Franstalige kant beginnen de universiteiten traditioneel wat vroeger, binnen twee weken volgen de Nederlandstalige. Vrijdag was er bijvoorbeeld aan de ULB al de startdag. Met de Actief Linkse Studenten waren we daarop aanwezig met een stand.

    Onze studentenwerking zal verschillende thema’s centraal stellen, waaronder de strijd tegen alles wat ons verdeelt (tegen extreemrechts, tegen seksisme, tegen LGBTQI+-fobie, …), internationale strijd voor verandering (zoals in Hongkong of Soedan) maar ook de noodzaak van system change. De klimaatacties zullen opnieuw opgebouwd moeten worden, met discussie over programma, eisen en actiemethoden. De bezorgdheid om het klimaat blijft echter overeind.

    Stand aan de ULB vrijdag

    [divider]

    Internationale klimaatcampagne

    Komende week is er een eerste actieweekend met op vrijdag een nieuwe klimaatbetoging en op zondag een actie ‘Rise 4 Climate’. Op zaterdag is er in Parijs een internationale betoging waaraan een delegatie van LSP zal deelnemen in het kader van onze internationale werking. In de acties komen we wereldwijd tussen met het eisenplatform van de campagne ‘System Change not Climate Change’ van het CWI (onze internationale organisatie). Deze week werd een campagnevideo gelanceerd via sociale media en websites. Ons internationalisme is belangrijk als onderdeel van ons antwoord op de klimaatcrisis. Vrijdag en zondag willen we dan ook een sterke interventie doen op de acties. Daarnaast nodigen we de generatie klimaatactivisten uit om samen met ons de strijd tegen het hele kapitalistische systeem te voeren.

    De video nog niet gezien? Hier krijg je nog een kans:

    [divider]
    Voorbereiding nationaal congres

    Midden november houdt LSP haar tweejaarlijks congres. Dat is een belangrijke gebeurtenis in de werking van onze partij. Voor ons is een congres geen formaliteit, het is het resultaat van een proces van politieke discussie met een zo groot mogelijke betrokkenheid. In de weken voor het congres, vanaf begin oktober, wordt door alle afdelingen gestart met deze voorbereiding. Politieke teksten worden verdeeld onder de leden en gedetailleerd besproken. Van daaruit distilleren we de taken en prioriteiten voor onze werking de komende jaren. Het congres is het hoogtepunt van het proces van politieke discussie. Dan komen we nationaal bijeen om met alle aanwezigen samen ons begrip van de actuele situatie aan te scherpen en de krijtlijnen voor onze werking uit te zetten. Tevens wordt er een nieuwe nationale leiding verkozen: het Nationaal Comité. Leden van LSP: hou de datum vrij van vrijdagavond 15 november tot en met zondag 17 november.

    15de congres van LSP/PSL begin december 2017.

  • Belangrijke ontwikkeling in de internationale werking van LSP.  Interview met Eric Byl

    De vergadering van het Internationaal Uitvoerend Comité (IEC) van het CWI midden augustus werd onderbroken voor een meeting met LSP-leden. Via streaming werd deze meeting gevolgd in iets meer dan 30 landen. In sommige tijdszones werd achteraf collectief gekeken. Een oproep tot steun leverde wereldwijd meer dan 40.000 euro op. Het was geen gewone bijeenkomst van het Committee for a Workers’ International. We spraken hierover met Eric Byl.

    Wat is het verband tussen LSP en CWI ?

    “LSP staat voor een socialistische omvorming van de maatschappij. Het tijdperk waarin het kapitalisme ondanks alle wreedheden en tekortkomingen haar historische rol vervulde, nl. het grootste deel van de winst herinvesteren in verbetering van de productiemiddelen, ligt al lang achter ons. Noch internationale arbeidsdeling, noch het plunderen van kolonies heeft structurele economische crisissen, massawerkloosheid en verpaupering, politieke instabiliteit en uiteindelijk militaire en fascistische regimes en wereldoorlogen kunnen voorkomen.

    “Van bij haar ontstaan als georganiseerde kracht wist de arbeidersbeweging dat het bestrijden van een wereldsysteem gedomineerd door enkel honderden multinationale ondernemingen internationale organisatie vereist. Vandaag is de dominantie van multinationale ondernemingen nog veel groter en flitsen financiële beleggingen in een oogwenk van het ene werelddeel naar het andere. Daarom bouwt LSP internationaal mee aan een wereldpartij. Het CWI is een aanzet daartoe met partijen, groepen en leden in 41 landen.”

    Wat is het programma van het CWI?

    “Vandaag zijn de technische en wetenschappelijke middelen aanwezig om alle grote problemen op wereldvlak aan te pakken. Armoede, voedselvoorziening, degelijke huisvesting, onderwijs, klimaatopwarming, … noem maar op. Helaas zitten die middelen geconcentreerd bij een kleine minderheid van kapitalisten; ze worden niet gedeeld, maar onder octrooi gesteld, noodzakelijke investeringen gebeuren niet wegens onvoldoende winstgevend. Sleutelsectoren horen onder democratische controle van de gemeenschap en publieke eigendom zodat we de economie via een democratisch besliste planning kunnen oriënteren op de meest dringende behoeften.

    “We steunen de onmiddellijke eisen van strijdbewegingen, koppelen die systematisch aan wat objectief noodzakelijk is, ook als de kapitalisten en hun vertegenwoordigers beweren dat dit onmogelijk is, en illustreren de nood aan democratisch socialisme. Dat begint uiteraard ergens, eerst op het nationale vlak, maar zonder steun van de internationale arbeidersbeweging en zonder uitbreiding naar andere landen, zal iedere aantasting van de belangen van de kapitalisten op een enorm tegenoffensief te pletter lopen.”

    Hoe werkt het CWI ?

    “Het CWI is net als LSP geen voorafspiegeling van de toekomstige maatschappij, maar een strijdorgaan. Het werkt daarom volgens de principes van het democratisch centralisme dat de nood aan zo groot mogelijke vrijheid in discussie tracht te verenigen met de nood aan efficiëntie. Het is direct afgeleid uit de arbeidersstrijd. Je kan het nog het best vergelijken met een stakerspiket. Voor loonsverhogingen, vakantiegeld, … ga je niet noodzakelijk elke werkwillige tegen houden want de patroon kan dat misbruiken om hen voor zijn zaak te winnen en dus zet je een filterpiket. Als er jobs op het spel staan, is het stilleggen van het bedrijf een absolute noodzaak. Dan komt er geen werkwillige meer voorbij het piket en voert iedereen de bij meerderheid genomen beslissing uit, ook wie het er niet mee eens was. Achteraf kan nog gediscussieerd worden over de zin of onzin ervan.”

    Kan je iets zeggen over de structuur?

    “Het CWI congresseert om de drie jaar. Het congres wordt samengesteld zoals dat van de Derde, de Communistische Internationale, voor de stalinistische degeneratie plaatsgreep. Om te voorkomen dat enkele nationale afdelingen alle andere zouden domineren krijgen de grootste afdelingen maximaal 5 mandaten, te verkiezen op de nationale comités van die nationale afdelingen, de kleinste minimum 1 mandaat en alle andere afhankelijk van grootte en samenstelling 2 tot 4. Op die congressen debatteren 100 à 120 verkozen vertegenwoordigers, bezoekers en uittredende IEC-leden een week lang internationale perspectieven, strategie, tactieken en programma’s en daarna wordt een IEC verkozen (het laatste telde 49 stemgerechtigde leden). Dat verkiest op zijn beurt een Internationaal Secretariaat (IS) dat tussen twee IEC’s de dagelijkse running op zich neemt en verantwoording moet afleggen aan het IEC. Tegelijk worden een controlecommissie en een financiële controlecommissie verkozen uit leden die niet tot het IEC behoren. Het IEC komt jaarlijks bijeen.”

    De voorbije 10 maand grepen belangrijke debatten plaats in het CWI. Waarover ging dat?

    “Vanaf de zomer 2018 verweet het IS de Ierse afdeling teveel aandacht voor vrouwenonderdrukking, toegevingen aan identiteitspolitiek, verwaarlozing van de oriëntatie naar de arbeidersklasse en de vakbonden, onvoldoende aandacht voor eenheidsfronten, verwatering van het programma, onvoldoende partijprofiel, een eenzijdig standpunt over de nationale kwestie en het verlaten van het democratisch centralisme. Dat werd op het Nationaal Comité van de Ierse afdeling met 4 aanwezige IS-leden door een grote meerderheid verworpen. Daarop bracht het IS de discussie naar het IEC van november 2018, niets uitzonderlijks. Wel verbazend was de aard en omvang van de aantijgingen, dat daar eerder niets over gezegd was, dat het IS over “fundamentele” meningsverschillen sprak en niet bereid leek meer tijd te nemen nadat het Iers NC haar stelling verworpen had. IEC-leden van 5 van de 10 grootste afdelingen protesteerden, waarop het IS haar verwijten uitbreidde naar die afdelingen en uiteindelijk een meerderheid van 24 van de 46 aanwezige IEC-leden en 6 van de 10 niet stemgerechtigde IEC-leden tegen zich kreeg. Het IS zette daarop een fractie op met een minderheid (21) van het IEC. Er werd besloten onder leiding van een paritair “Congress Organising Committee” (COC) gedurende een jaar de debatten uit te diepen en te beslechten op een congres in januari 2020 en tussentijds het IEC in augustus 2019 bijeen te roepen.”

    Het kwam uiteindelijk tot een splitsing. Hoe komt dat?

    “Na drie vergaderingen begon de IS-fractie het COC te boycotten. In de nationale comités van de afdelingen en later op algemene vergaderingen verloor de fractie steeds meer terrein. In de loop van die debatten werd ook duidelijk waar het hem echt om te doen was. Het IS had een zeer pessimistische opvatting ontwikkeld over het klassenbewustzijn, vond dat we ons moesten “ingraven” en onze leden niet blootstellen aan kleinburgerlijke ideeën in nieuwe bewegingen rond specifieke onderdrukking, want “anders zouden we de verkeerde kant opkijken als de klasse echt in beweging kwam.” Een minderheid binnen de fractie, rond de Spaanse sectie, deelde dat pessimisme niet en splitste in maart af van de IS-fractie, maar meteen ook van het CWI.

    “De IEC-meerderheid erkende dat de arbeidersklasse haar stempel nog niet op de beweging gedrukt had, maar pleitte voor energieke tussenkomsten in de nieuwe bewegingen als beste manier om kleinburgerlijke invloeden te bestrijden en zich voor te bereiden op de sociale stormen die ons te wachten staan. Sindsdien maakte de Ierse afdeling sterke tussenkomsten in de staking van vroedvrouwen, ambulanciers, postmannen en vooral op de scheepswerf van Belfast.”

    Heeft het IS jullie uitgesloten?

    “Nadat de Spaanse afdeling vertrokken was met de Venezolaanse, Mexicaanse en Portugese afdelingen, was het overduidelijk dat het IS geen meerderheid kon behalen op het IEC en al zeker niet, maar dat was al eerder duidelijk, op een wereldcongres. Het betwistte daarop de legitimiteit van het IEC, veegde haar voeten aan de statuten en dreigde er zelfs mee de meerderheid uit te sluiten. Uiteindelijk besloot het met 80% van de afdeling van Engeland en Wales, de Chileense, Maleisische, Sri Lankeese en Indische groepen, de Schotse en de Franse en een minderheid van de Duitse en Zuid-Afrikaanse secties het CWI zogezegd herop te richten op een congres in juli en zich de naam en alle middelen toe te eigenen. De meerderheid werd niet uitgenodigd en liet het IEC van augustus doorgaan.

    “De meerderheid heeft afdelingen in 27 landen en groepen in 6 andere, enkel in Nigeria is het debat nog niet beslecht. Bij de meerderheid horen de volledige afdelingen van China-Hongkong-Taiwan, VS, Griekenland, Zweden, Brazilië, Rusland, alle Oost-Europeaanse afdelingen, Israël/Palestina, België etc.”

    Hoe moet het nu verder?

    “Op het IEC werd uiteraard een balans opgemaakt. Dat 75% van de actieve leden bereid waren te revolteren tegen de historische leiding, toont de vitaliteit van de meerderheid. Er werden lessen getrokken, maatregelen genomen en andere zijn in voorbereiding om dergelijk scenario in de toekomst te vermijden. Uiteraard is deze ontwikkeling een schok, maar het is ook kenmerkend dat zoiets net gebeurt wanneer zich politiek een keerpunt aankondigt. Zoals elke crisis creëert ook deze mogelijkheden, we zijn ervan overtuigd binnen korte tijd de dynamische en democratische revolutionair socialistische internationale die we ooit waren, maar al een tijd aan het uitdoven was, te kunnen herstellen.”

  • LSP-Nieuws. In en om de partij

    In deze rubriek brengen we nieuws vanuit LSP zelf. We willen plaats bieden voor korte verslagen van acties, campagnemomenten, … Er worden aankondigingen gedaan of verslagen gegeven van bijeenkomsten. We willen ook aangeven wat de prioriteiten in de komende dagen en weken zijn.

    [divider]
    Website onder vuur

    Deze website staat op een gedeelde server met onder meer de website van Blokbuster. Sinds enkele weken is er een gecoördineerde aanval op onze server, gelinkt aan de politieke boodschap van deze website en die van Blokbuster. Het gaat om strafrechtelijk verboden feiten. We zullen klacht indienen, voorlopig tegen onbekenden maar we zullen er alles aan doen om de oorsprong van de aanvallen te ontdekken. Wellicht moeten we daarvoor niet zoeken in de landen waar de IP-adressen vandaan komen vanwaar onze server bestookt wordt (IP-adressen uit zowat de hele wereld), maar bij extreemrechts in ons land. Uiteraard zullen we ook de beveiliging van deze site verder opvoeren. Meer hierover later. Ondertussen is het nog enkele dagen mogelijk dat deze site even uitvalt. Dit is geen resultaat van een gebrek aan professionalisme langs onze kant, maar van een politieke aanval die net een uitdrukking is van het feit dat onze boodschap en onze werking pijn doet aan de overkant. We zien er een compliment in dat nu is aangekomen en vervolgens zal tegengehouden worden.

    [divider]

    Doe mee met de Actief Linkse Studenten en Scholieren

    In september en oktober begint het academiejaar opnieuw voor scholieren en studenten. We worden gevraagd om te studeren zodat we een betere toekomst hebben. Ondertussen bedreigt klimaatverandering de toekomst van de hele planeet en maken het politieke en economische establishment er een potje van. Het kapitalisme is op weg naar een nieuwe crisis. Zelfs de verdedigers van dit systeem zijn niet optimistisch over de toekomst ervan.

    Vorig schooljaar kwamen duizenden jongeren op straat om ernstige klimaatmaatregelen te eisen. Ze betoogden wekenlang voor system change, maar kregen slechts holle beloften waarvan we na de verkiezingen niet veel meer hoorden. Sommige jongeren zullen daar misschien pessimistische conclusies uit trekken. Maar is het naïef te denken dat een paar betogingen volstaan om het establishment tot inkeer te dwingen. Goede argumenten voor radicale verandering zijn er al heel lang. Maar voor het establishment spreekt de winsthonger altijd luider. We moeten ons organiseren om een krachtsverhouding uit te bouwen waarmee we het systeem efficiënt kunnen bestrijden.

    De Actief Linkse Studenten en Scholieren willen daaraan bijdragen. We zijn jongeren die opkomen tegen racisme, seksisme, LGBTQI+-fobie en alles wat ons verdeelt, voor system change in de vorm van een socialistische samenleving. We richten ons op de arbeidersbeweging omdat ons belangrijkste wapen tegen de elite ons aantal is en de rol van gewone werkenden in het productieproces. De arbeidersbeweging kan alles plat leggen en het systeem tot stilstand brengen. Jongerenacties kunnen een dynamiek brengen die werkenden inspireert om in actie te gaan.

    Vorig schooljaar hebben we aan de klimaatbetogingen deelgenomen. Met campagne ROSA speelden we een actieve rol in het uitbouwen van 8 maart, de internationale vrouwendag, tot een grote actiedag in ons land. Met de campagne Blokbuster organiseerden we protest tegen Schild & Vrienden maar ook tegen het Vlaams Belang na de laatste verkiezingen. We voeren tal van acties en campagnes, maar discussiëren ook en leren bij over hoe het kapitalisme functioneert en over een socialistisch alternatief op dit systeem: een samenleving gericht op de behoeften en noden van iedereen in plaats van op de winsten van een handvol superrijken.

    Doe mee met de ALS: sluit je aan! Je kan lid worden voor 5 euro per academiejaar en dan krijg je meteen ook onze actuele krant mee en de volgende twee edities.

    [divider]

    128 kranten verkocht op Retrouvailles in Luik

    In Luik start het nieuwe werkingsjaar traditioneel met ‘Retrouvailles’ waarop organisaties hun werking aan een breder publiek voorstellen. Campagne ROSA deed dit ook met enkele lokale activiteiten die aangekondigd werden, en met ons maandblad ‘De Linkse Socialist’. Er werden 128 exemplaren van verkocht, naast 9 abonnementen. Een mooie start! De petitie voor een hoger minimumloon van 14 € per uur had heel wat succes: we haalden 300 handtekeningen op.

     

    [divider]

    BBQ ‘Grill for 14’ op 14 september in Gent

    LSP Oost-en West-Vlaanderen, de Actief Linkse Studenten en de campagne ROSA nodigen je in het begin van het nieuwe werkingsjaar graag uit voor een rode BBQ ten voordele van de campagnes die we gedurende het jaar zullen opzetten.

    Vanaf 14u kinderanimatie en eten vanaf 18u. Om 19u sprekers.

    • €10 voor niet-loontrekkenden
    • €15 voor loontrekkenden
    • 5€ voor kinderen (tot 14 j.)

    Stort op BE70 0688 9377 7225 van ‘Socialistisch Links’ met vermelding ‘BBQ’. Facebook evenement

    Veggie / vegan / Halal / ander diëet? Geen enkel probleem! Vermeld dit bij je inschrijving en wij voorzien een alternatief.

    Komen er kindjes mee? graag een seintje

    Schrijf je in via dit formulier

  • Kapitalisme in crisis: instabiliteit in wereld

    Half augustus is een belangrijke vergadering doorgegaan in België met vertegenwoordigers van zusterpartijen en -groepen van LSP uit 25 landen. In meer dan één opzicht luidt dat een nieuw tijdperk in. Elders in deze krant vindt de lezer toelichtingen bij de belangrijke ontwikkelingen van de voorbije maanden in de revolutionaire socialistische internationale, het Committee for a Workers International (CWI), waarvan LSP de Belgische afdeling is. Maar het zijn vooral de internationale ontwikkelingen op economisch, politiek, sociaal en ecologisch vlak die dit nieuw tijdperk zullen inkleuren.

    Artikel door Eric Byl uit maandblad ‘De Linkse Socialist’

    Economie dreigt in recessie te gaan

    De achtergrond van al die ontwikkelingen is de snelle vertraging van de wereldeconomie en de sterke mogelijkheid van een nieuwe financiële crash vergelijkbaar met die van 2008-9. De sociale gevolgen zullen niet te overzien zijn. Destijds leidde de crash, na een periode van verlamming van de klassenstrijd, tot revolutionaire gebeurtenissen in Noord-Afrika en het Midden-Oosten en massabewegingen, inclusief algemene stakingen in vooral Zuid-Europa en de Verenigde Staten, maar ook in Azië. De crisis werd uiteindelijk bedwongen door massale geldinjecties van overheden en centrale banken, gigantische investeringen door de Chinese nationale en lokale overheden en overheidsinstellingen en een wereldwijde gecoördineerde interventie van de G20.

    Dat is vandaag onmogelijk. De wereldwijde schuldgraad is intussen fors toegenomen. Destijds liet men de rentevoeten zakken om het aangaan van leningen door overheden, gezinnen en bedrijven te stimuleren. Enkele rentevoeten werden zelfs negatief om banken aan te zetten hun reserves niet te parkeren. Vandaag staan de rentevoeten al historisch laag en zijn in sommige gevallen negatief. Men deed massaal beroep op ‘kwantitatieve versoepeling’: het fenomeen waarbij centrale banken maandelijks extra geld in de economie injecteren om ze te smeren. Daardoor liepen de activa op de balans van de Federal Reserve op tot 22% van het BBP terwijl dat tussen WOII en 2008 varieerde tussen 4 en 6%, voor de Europese Centrale Bank is dat zelfs 40% en voor de Bank of Japan 90%!

    De onmiddellijke aanleiding voor de crisis in 2008-9 was het uiteenspatten van de zeepbel op de huizenmarkt in de VS. Vandaag is de grootste dreiging de vertraging van de wereldhandel en de handels- en muntoorlogen. Maar de onderliggende zwakheden voor de kapitalistische economie gaan al terug tot het einde van de naoorlogse groeispurt in de jaren ’70. De belangrijkste interne tegenstelling van het kapitalisme is over-accumulatie van kapitaal, de toenemende neiging om meer meerwaarde te produceren dan op een rendabele manier geïnvesteerd kan worden. Het heeft geleid tot nieuwe investeringsdomeinen door de privatisering van openbare diensten, pensioensystemen, nutsvoorzieningen, gezondheidszorg en onderwijs. De rendementscrisis leverde ook een verdere ‘financialisering’ op, met een nog grotere rol van banken en een enorme uitbreiding van krediet. De globale schuld bedraagt nu drie keer het globale BBP. Ondanks alle intenties om de financiële markten in te tomen is het casino vandaag groter dan in 2009: 1.200.000 miljard $ is belegd in afgeleiden.

    Een strijd voor hegemonie

    Geopolitiek is voor het eerst sinds ’73 opnieuw de belangrijkste aanleiding voor de aanstormende recessie. Er is een toenemende strijd voor wereldhegemonie, vooral tussen China en de VS. Sinds 2017 vertraagt de groei van de wereldhandel, volgens de OESO tot 2,1% dit jaar. Tussen 1987 en 2007 groeide de wereldhandel jaarlijks nog gemiddeld met 7%. Een belangrijke factor is het inzetten van handelstarieven als een wapen in de buitenlandpolitiek door Trump. Export uit de VS naar China is daardoor vorig jaar afgenomen met 31,4% en die van China naar de VS met 7,8%. De Chinese overheid liet de renminbi voor het eerst door de bodem van 7 dollar zakken als reactie op Trumps aankondiging om vanaf 1 september ook 10% te heffen op de 350 miljard $ Chinese import die nog niet eerder getroffen werd. Nog diezelfde dag noemde de Amerikaanse schatkist China een muntmanipulator. De tarievenoorlog wordt mogelijk een muntoorlog.

    Handelsconflicten blijven daartoe niet beperkt. De EU wil toegevingen van de VS inzake landbouwpolitiek terwijl de VS ermee dreigt 25% te heffen op Europese auto’s. Japan heeft exportcontroles opgelegd aan Zuid-Korea. China en Europa zijn verdeeld over de nieuwe zijderoute, de opening van markten en investeringsvoorwaarden voor bedrijven. In Afrika woedt een strijd voor invloed tussen Europa, Rusland, de VS en China. Er is een nieuwe wapenwedloop aan de gang en het aantal brandhaarden voor militaire conflicten blijft maar toenemen: Rojava, Indisch Kasjmir, de Chinese Zuidzee, de straat van Hormuz, … Eigenlijk dreigt veel meer dan een handelsoorlog en gaan we door een periode van de-globalisering, technologieoorlog en betwisting van de hegemonie van de VS. Martin Wolf (Financial Times) schrijft over “het begin van een 100-jarige oorlog.” De Britse krant The Guardian verwijst naar een atmosfeer die doet denken aan de Europese zomer van 1914.

    Sommigen spreken van een nieuwe koude oorlog. De Sovjetunie en het VS-imperialisme waren twee antagonistische maatschappelijke systemen die elkaar in evenwicht hielden, ook met nucleaire dreiging, maar achteraf bekeken bleef de koude oorlog ‘relatief’ koud. Deze keer gaat het om twee varianten van het kapitalisme, de een meer staatskapitalistisch, de ander neoliberaal. De logica van de spanningen tussen de VS en China is oorlog, een strijd op leven en dood, maar twee factoren houden dat tegen: het nucleair arsenaal waardoor er alleen maar verliezers kunnen zijn en de reactie die dat teweeg kan brengen op het thuisfront, ook in China, zeker na de massabeweging in Hongkong.

    Politieke instabiliteit en sociale revoltes

    De burgerij moet al die spanningen beheren met instrumenten gemaakt voor een vorige periode en onaangepast aan het nieuwe tijdperk. De naoorlogse instellingen van Bretton Woods en allerlei verdragen vallen uiteen. Politieke partijen die decennia lang onbetwiste ‘leiders van de natie’ leverden verschrompelen. Zowel op links als op rechts worden ze uitgedaagd door nieuwe, radicalere formaties. Het vormen van stabiele regeringen wordt aartsmoeilijk. Minderheidsregeringen en atypische coalities zien het licht. De economische crisis heeft de autoriteit van de traditionele burgerlijke instellingen uitgehold waardoor gevaarlijk knip- en plakwerk vereist is.

    Vooral rechtse populisten slaan daar voorlopig electoraal munt uit wegens het onvermogen van zowel traditioneel links als de nieuwe linkse formaties om verandering af te dwingen. Het falen van Lula en Dilma in Brazilië maakte de weg vrij voor Bolsonaro, het afstoppen van Sanders door de Democraten in de VS voor Trump, het verraad van Syriza blaast Nieuwe Democratie in Griekenland nieuw leven in, het falen van Rifundazione in Italië en van de 5-sterrenbeweging werd een lanceringsplatform voor Salvini, … De electorale overwinningen van rechtse populisten betekenen echter geen geconsolideerde steun aan hun programma en dikwijls wekken ze gigantische tegenbewegingen op.

    De arbeidersbeweging gaat nog steeds gebukt onder de nederlagen van het verleden en de erfenis van de val van het stalinisme. Dat drukt zich op een geconcentreerde wijze uit bij de vakbondsleiders en die van oude en nieuwe linkse politieke formaties en zorgt er mee voor dat de arbeidersbeweging haar stempel nog niet gedrukt heeft op de beweging. De algemene staking in Brazilië werd op gang getrokken door de vrouwenbeweging, in Algerije werd de oproep tot staking via sociale media buiten de traditionele structuren gelanceerd, in Hongkong wordt heel de beweging gecoördineerd via sociale media, maar dat kan snel keren. Zowel in Algerije als in Soedan begint de basis haar vakbonden op te eisen, meestal door het opzetten van structuren gecontroleerd van onderuit. In Hongkong greep de eerste algemene staking in decennia plaats en in de VS begint de beweging zich te vertalen naar een golf van syndicalisatie. We denken dat we voor een keerpunt staan en dat de beste voorbereiding daarop erin bestaat om zich nu al te engageren in de bestaande bewegingen op een socialistisch programma en met een oriëntatie naar de arbeidersbeweging.

     

  • LSP-Nieuws. In en om de partij

    In deze rubriek brengen we nieuws vanuit LSP zelf. We willen plaats bieden voor korte verslagen van acties, campagnemomenten, … Er worden aankondigingen gedaan of verslagen gegeven van bijeenkomsten. We willen ook aangeven wat de prioriteiten in de komende dagen en weken zijn.

    [divider]

    Septemberkrant ‘De Linkse Socialist’

    Het kapitalisme zit in het slop. Er dreigt een nieuwe recessie te ontwikkelen terwijl de gevolgen van de vorige nog niet verteerd zijn. Dit beperkt de marge voor het establishment op economisch vlak en het maakt van politieke crisis het nieuwe normaal. Ons land is geen uitzondering daarop. Als we willen vermijden dat wij daar de rekening voor gepresenteerd krijgen, zal verzet nodig zijn.

    In deze krant gaan we in op de crisis van het kapitalisme: de onweerswolken boven de wereldeconomie en bijhorende spanningen (pagina 10), de klimaatramp (pagina 16, 8 en 9), de politieke crisis in ons land (pagina’s 2 en 3). Maar we hebben het uiteraard ook over het verzet met eerste aanzetten onder het zorgpersoneel en deze zomer twee treinstakingen. We hebben interviews met voortrekkers in beide bewegingen (pagina’s 4 en 6). Daarnaast biedt de campagne voor een hoger minimumloon heel wat potentieel: we ontwikkelen argumenten rond de 14 euro per uur (pagina 5) en in het kader van de Amerikaanse verkiezingen wordt dit ook aangeraakt in het artikel over Seattle (pagina 7).

    Inhoud septemberblad:

    1. Politieke crisis. klimaat bedreigd. nieuwe recessie? Hun systeem faalt!
    2. Politieke onbestuurbaarheid van België dreigt: ze hebben gewoon geen oplossing || Geen linkse regering in Wallonië. De schuld van de PTB? ||Nog eens vijf jaar rechtse regering in Vlaanderen
    3. Vervolg pagina 2
    4. Spoorpersoneel eist recht op verlof. Interview met Joachim Permentier algemeen secretaris OVS || Protesteer tegen ontslag delegee bij Econocom
    5. Hoger minimumloon leidt niet tot banenverlies || Brusselse pompiers in actie
    6. Interview met ACOD-delegee Karim Brikci, Brugmann-Horta ziekenhuis Brussel: Zorgsector in opstand
    7. Seattle: rijkste man ter wereld Jeff Bezos versus socialiste Kshama Sawant
    8. Klimaatcatastrofe toont nood aan publiek bezit economie
    9. Miljoenen mensen op de vlucht door klimaatverandering || Zuurstoflong van de wereld staat in brand || Beweging in ons land heropbouwen
    10. Kapitalisme in crisis: instabiliteit in wereld
    11. Belangrijke ontwikkeling in de internationale werking van LSP: Interview met Eric Byl
    12. Infodag van Steunpunt Antifascisme: 75 jaar na de bevrijding van Antwerpen. Verzet en collaboratie || Strijd om historische scheepswerf Harland & Wolff in Belfast open te houden || Uit de archieven van de klassenstrijd. 1919-1920: twee rode jaren in Italië
    13. Partijnieuws
    14. Extreemrechts laat sociaal masker voor wat het is en gaat over tot geweld en intimidatie
    15. Tienduizenden vrouwenmoorden, 98% van de vrouwen ooit slachtoffer van seksuele intimidatie. Het hoeft zo niet te zijn!
    16. Van hittegolf naar hel op aarde? Het echte klimaatprobleem is het kapitalisme

    Deze krant kwam vrijdagmiddag van de drukker en vertrekt maandagochtend naar de abonnees.

    [divider]

    Actie Braziliaanse ambassade

    Maandag waren LSP-leden aanwezig op de actie voor de Braziliaanse ambassade in Brussel. Er werd geprotesteerd tegen het beleid dat de agro-business zijn gangen laat gaan in het Amazonewoud. Onze militanten verdeelden er een pamflet en verkochten 21 exemplaren van ons maandblad. Daarnaast werden enkele tientallen euro strijdfonds opgehaald.

    Brussel

    [divider]

    Start werkingsjaar LSP Brussel

    Na de zomervakantie en de campagnes op de festivals, organiseert LSP in Brussel enkele open vergaderingen rond de centrale thema’s van onze jongerenwerking en campagnes op de festivals.

    • zondag 1 september: Doorbraak VB: welk programma voor de antifascistische strijd? 18u DC Randstad Hovenierstraat 45, Molenbeek
    • dinsdag 3 september: Vergadering van campagne ROSA: 14 €/u een feministische eis. Café L’Apéro, Waversesteenweg 6, Elsene  Facebook evenement
    • do 12 september: Amazone verdedigen tegen Bolsonaro, agro-business en het kapitalisme. Ingeleid door Pablo, brandweerman. Pianofabriek, Fortstraat 35, St Gillis  Facebook evenement

    [divider]

    Strijdfonds

    In het tweede kwartaal van dit jaar haalden we uiteindelijk 101% van onze doelstelling om 11.500 euro steun op te halen met activiteiten en onder sympathisanten. Elke drie maanden willen we dit bedrag ophalen om onze campagnes en werking te financieren. In het tweede kwartaal (april-juni) haalden we onder meer heel wat geld op met meigroeten in onze krant en op 1 mei zelf. Daarnaast waren er sociale activiteiten zoals een kwis in Gent of eind juni een geslaagde barbecue in Antwerpen die ruim 450 euro opbracht.Het derde kwartaal is goed begonnen in juli en begin augustus. Eind augustus staan we op 74% van onze doelstelling. Op de festivals haalden we veel steun op. In september zijn er ook nog enkele activiteiten gepland, waaronder de BBQ in Gent op 14 september.
    Steun ons door een bijdrage te storten op BE86 5230 8092 4650 van LSP/PSL met als mededeling ‘steun’. Hieronder de resultaten van het huidige kwartaal (juli-september).

    [divider]

    BBQ ‘Grill for 14’ op 14 september in Gent

    LSP Oost-en West-Vlaanderen, de Actief Linkse Studenten en de campagne ROSA nodigen je in het begin van het nieuwe werkingsjaar graag uit voor een rode BBQ ten voordele van de campagnes die we gedurende het jaar zullen opzetten.

    Vanaf 14u kinderanimatie en eten vanaf 18u. Om 19u sprekers.

    • €10 voor niet-loontrekkenden
    • €15 voor loontrekkenden
    • 5€ voor kinderen (tot 14 j.)

    Stort op BE70 0688 9377 7225 van ‘Socialistisch Links’ met vermelding ‘BBQ’. Facebook evenement

    Veggie / vegan / Halal / ander diëet? Geen enkel probleem! Vermeld dit bij je inschrijving en wij voorzien een alternatief.

    Komen er kindjes mee? graag een seintje

    Schrijf je in via dit formulier

    [divider]

     

  • Strijd voor leefbare planeet is internationaal!

    Verslag vanop een bijeenkomst van het Internationaal Uitvoerend Bureau van het CWI door Tom Costello, lid van Socialist Alternative (het CWI in Engeland en Wales)

    Uit een vernietigend verslag van het Intergouvernementeel Panel inzake klimaatverandering van vorig jaar blijkt dat we nog maar twaalf jaar de tijd hebben om actie te ondernemen voordat er een wereldwijde temperatuurstijging van 1,5°C plaatsvindt. We hebben nu niet alleen te maken met klimaatverandering, maar ook met een existentiële crisis, die de vraag doet rijzen in welke wereld de jongere generaties zullen leven.

    De effecten van de crisis zijn nu al wereldwijd voelbaar. Klimaatwetenschappers hebben dit jaar vastgesteld dat de permafrost in het Canadese Noordpoolgebied 70 jaar eerder ontdooit dan voorspeld. Er is een nieuwe wereldwijde vloedgolf van bosbranden aan de gang – in Californië woeden er bosbranden over een gebied dat ongeveer 500% groter is dan in 1972.

    Maar de omvang van de crisis komt het meest tot uiting in de neokoloniale wereld. 350 miljoen mensen in Zuidoost-Azië en Afrika hebben dit jaar te maken gehad met een enorme hittegolf. Temperaturen tot 48°C in Noord- en Centraal-India hebben het leven gekost aan meer dan 36 mensen – het werkelijke cijfer zal waarschijnlijk een pak hoger zijn. In het huidige tempo zal er vóór 2050 een enorme piek in het aantal klimaatvluchtelingen zijn naarmate mensen uit hun huizen worden verdreven omdat grote delen van de wereld onherbergzaam worden.

    Het is in deze situatie dat een nieuwe generatie jongeren en werkenden zich begint af te vragen: hoe gaan we de crisis het hoofd bieden? Wat voor soort politieke verandering zal nodig zijn om de crisis aan te pakken? Het is in dit kader dat het Internationaal Uitvoerend Bureau van het CWI een discussie hield over de klimaatcrisis en een gezamenlijk antwoord en programma als antwoord op deze crisis.

    Jongeren wijzen de weg

    Met de groeiende verontwaardiging en angst over de ontwikkeling van de klimaatnoodtoestand, worden politici geconfronteerd met een toenemende druk om antwoorden te vinden. Het oude antwoord – dat het de schuld is van de werkenden als consument – is volstrekt onbevredigend gebleken.

    Een resultaat van deze ontwikkeling is te zien in de Verenigde Staten. Alexandria Ocasio-Cortez, lid van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden en een zelfverklaarde democratische socialiste, heeft het idee van een ‘Green New Deal’ geïntroduceerd. Met het voorstel om een belastingverhoging op de superrijken te gebruiken voor de financiering van groene banen en duurzame infrastructuurprojecten, is het gelukt om een massaal draagvlak te creëren onder de werkenden en delen van de middenklasse. Uit een recente peiling van het Marist College in New York bleek dat 63% van de respondenten het idee van een Green New Deal steunde.

    Dit weerspiegelt een bredere maatschappelijke trend op internationaal niveau. Werkenden, studenten en jongeren zoeken naar radicalere ideeën, terwijl het politieke establishment en de heersende klasse niet verder kwamen dan valse beloften en loze gebaren. Er is een groeiend besef dat het huidige economische systeem niet in staat is om aan de behoeften van de planeet te voldoen. In een recent Carbon Majors Report werd vastgesteld dat sinds 1988 slechts 100 bedrijven in de wereld verantwoordelijk waren voor 71% van de wereldwijde uitstoot van broeikasgassen.

    Het is voor velen geen verrassing dat de ontevredenheid en woede van miljoenen jongeren tot uitdrukking komt in het #YouthStrike4Climate. De beweging ontstond in augustus 2018 toen een 16-jarige student, Greta Thunberg, in Stockholm buiten de Riksdag (Zweeds parlement) demonstraties begon te organiseren om onmiddellijke actie te eisen om het klimaat te redden. Het is sindsdien geëxplodeerd met 1,5 miljoen mensen over de hele wereld die op 15 maart de scholen en universiteiten hebben verlaten. De volgende golf is bestempeld als een ‘Earth Strike’, naar aanleiding van Greta’s oproep aan de werkenden om een walk-out te organiseren om het verzet uit te breiden en te ontwikkelen.

    Tijdens een recente toespraak voor de VN-conferentie over klimaatverandering in Polen zei Thunberg: “We kunnen een crisis niet oplossen zonder deze als een crisis te behandelen. We moeten de fossiele brandstoffen in de grond houden en we moeten ons richten op rechtvaardigheid. Als oplossingen binnen het systeem zo onmogelijk te vinden zijn, moeten we misschien het systeem zelf veranderen.” Dit is een uitdrukking van een groeiende stemming op de #YouthStrikes. In veel opzichten beweegt het bewustzijn zich in een antikapitalistische richting. Voor een brede laag van de jongeren is het streven van het kapitalisme naar eindeloos winstbejag volledig onverenigbaar met echte klimaatrechtvaardigheid.

    Wereldwijde opstand

    Een rode draad in de discussie was het hoge niveau van internationalisme tijdens de stakingen. Er wordt algemeen erkend dat, omdat klimaatverandering niet in één land kan worden aangepakt, de beweging een mondiaal karakter moet hebben, gebaseerd op sterke banden tussen campagnes in alle landen. Het CWI, als een verenigde en internationale organisatie van socialistische activisten, heeft dit proces bij elke stap aangemoedigd en geïntegreerd in elk aspect van haar tussenkomst in de klimaatbeweging.

    Het is van vitaal belang dat we over de grenzen heen solidariteit opbouwen tussen de #Youth Strike en de georganiseerde arbeidersbeweging. In Noord-Ierland hebben werkenden de scheepswerf Harland & Wolff in Belfast bezet uit protest tegen banenverlies. In een periode van dalende winstgevendheid dreigen 130 banen verloren te gaan. De logica van de kapitalistische markt schrijft voor dat, waar geen winst te behalen valt, de arbeidersgemeenschappen nog meer ontberingen moeten doormaken. Dit zal de problemen van een nieuwe generatie jongeren, die momenteel een steeds onzekerder wordende arbeidsmarkt betreden, nog verergeren.

    De Socialist Party (CWI in Ierland) speelt door haar invloed in de Noord-Ierse vakbondsbeweging een belangrijke rol bij het ondersteunen van de eis voor nationalisering om banen te redden. We hebben de eisen gekoppeld aan de klimaatbeweging, door te vragen om democratische controle, omscholing van de werknemers in de productie van apparatuur voor hernieuwbare energie, als onderdeel van een overgang naar 100 procent groene werkgelegenheid.

    Deze oriëntatie op de arbeidersklasse wordt door alle afdelingen van het CWI opgenomen. In Australië hebben de jongerenstakingen zich gericht op de Labour-regering van Queensland, die toestemming heeft gegeven voor de opening van een nieuwe kolenmijn door de reus Adani. Deze nieuwe mijn zou alleen maar rampzalige gevolgen hebben voor de arbeiders, de inheemse bevolking en de vele bedreigde diersoorten die rondom de mijn leven.

    De steenkoolwinning in de regio zal de kwaliteit van het water in het bekken van Galilee aantasten, een bekken dat 20.000 mensen van water voorziet. De Socialist Party (CWI in Australië) is enthousiast tussengekomen in het protest en verdedigt de noodzaak van publiek eigendom om werkenden die afhankelijk zijn van de fossiele brandstoffenindustrie om te scholen voor de ontwikkeling van hernieuwbare energie.

    Er is een gemeenschappelijke internationalistische aanpak van onze afdelingen. We zullen dit op 21 september verdedigen met een internationale interventie in Parijs. “System change, not climate change – vecht voor een socialistisch alternatief” wordt daarbij onze centrale slogan.

    Democratisch plan voor de planeet

    Zoals Marx het uitdrukte, “ondermijnt de kapitalistische productie de bronnen van alle rijkdom – de aarde en de arbeidersklasse.” Dit idee was de leidraad voor de discussie tijdens de IEC-vergadering van het CWI. We hebben onze gemeenschappelijke marxistische benadering van het milieu opnieuw bevestigd door de vernietiging van de planeet te koppelen aan een systeem dat gedijt op de uitbuiting van de arbeidersklasse over de hele wereld.

    Elke actie die kapitalistische regeringen kan ondernemen, zal te weinig en te laat zijn. We moeten handelen in de wetenschap dat het kapitalisme niet geschikt is om de klimaatnoodtoestand aan te pakken en de wereld naar een schone en duurzame toekomst voor de mensheid te leiden. Een programma om de crisis aan te pakken zal vooreerst gratis, toegankelijk en hoogwaardig openbaar vervoer moeten garanderen. Dit zou gepaard gaan met massale overheidsinvesteringen om ecologische huisvesting voor iedereen te garanderen.

    Dit zal een bredere verandering vereisen. We moeten het kapitalistische systeem zelf aanpakken. Als eerste stap zou dit betekenen dat we de energiebedrijven, het transport, de agro-industrie en de grote sectoren uit handen van de profiteurs moeten nemen. Een systeem van arbeiderscontrole en -beheer zou de basis leggen voor een democratisch socialistisch plan van duurzame productie, gebaseerd op de behoeften van de mensen en de planeet en niet van een elite die uitbuit.

  • Kapitalisme in crisis, nog voor nieuwe recessie toeslaat

    Bijeenkomst van het Internationaal Uitvoerend Bureau van het CWI.

    Verslag vanop een bijeenkomst van het Internationaal Uitvoerend Bureau van het CWI door Danny Byrne, verkozen in het Voorlopig Comité dat het CWI leidt

    Van 12 tot 16 augustus vond in België een historische vergadering plaats van het Internationaal Uitvoerend Bureau (IEC in het Engels) van het CWI. De vergadering was een zelfverzekerde en levendige bijeenkomst die tot taak had de balans op te maken van de situatie na een crisis in het CWI zelf en het begin van een proces van discussie en debat op gang te brengen in de aanloop naar het CWI-wereldcongres begin 2020. De komende dagen publiceren we een aantal verslagen van de politieke discussies op deze bijeenkomst. We beginnen met de eerste discussie: over de wereldperspectieven.

    Het Internationaal Uitvoerend Bureau begon met een levendige en verhelderende discussie over de wereldperspectieven. Twee leden van het Voorlopig Comité van het CWI, Vincent Kolo en Cédric Gérôme, leidden de discussie in. Tom Crean van Socialist Alternative in de VS rondde de discussie af. Gedurende anderhalve dag waren er bijdragen aan de discussie door afgevaardigden uit Australië, België, Brazilië, Canada, China, Duitsland, Griekenland, Groot-Brittannië, Hongkong, Ierland, Israël/Palestina, Mexico, Oostenrijk, Polen, Québec, Rusland, Taiwan, Tunesië, Turkije, de VS en Zweden.

    De discussie werd ingekaderd door drie elementen die centraal staan in de huidige wereldconjunctuur: de komst van een nieuwe recessie die de wereldeconomie bedreigt, de dramatische escalatie van de inter-imperialistische rivaliteit die vooral tot uiting komt in de nieuwe “Koude Oorlog” tussen China en de VS en de massale omwentelingen die zich in de wereld voltrekken, met name in Noord-Afrika, Hongkong en Puerto Rico.

    Deze processen en de enorme impact die ze zullen hebben op de wereldpolitiek en het bewustzijn van miljoenen mensen, zullen beslissende factoren zijn in de ontwikkeling van de klassenstrijd in de komende maanden en jaren.  Tijdens de discussie werd benadrukt dat de ‘politieke revolutie’ die de afgelopen periode door CWI-afdelingen en leden werd uitgevoerd om onze internationale organisatie te redden van een sektarische, dogmatische en bureaucratische ontaarding, een cruciaal onderdeel was van de politieke voorbereiding van onze krachten om te kunnen tussenkomen in deze uitdagende nieuwe periode.

    Naar een nieuwe wereldwijde economische neergang

    Uit de discussie bleek dat er in veel opzichten al een nieuwe wereldwijde economische neergang bezig is. Zo kent China zijn traagste groei sinds dertig jaar. In Europa staan Duitsland, Italië en Groot-Brittannië allemaal dicht bij officiële recessies.

    Een nieuwe golf van economische crisis zal uniek zijn in de geschiedenis, in die zin dat het de eerste crisis in de sinds lange tijd zal zijn die vooral door geopolitieke factoren wordt veroorzaakt. De vertragende invloed die het handelsconflict tussen de VS en China, maar ook andere factoren zoals de Brexit, hebben op de groei van de wereldeconomie is een illustratie van de intieme dialectische band tussen politiek en economie. Het is ook een duidelijke bevestiging van hoe de tegenstrijdigheden die inherent zijn aan het kapitalisme, waar spanningen en conflicten tussen nationale heersende klassen centraal staan, de economische vooruitgang in de weg staan.

    Tijdens de IEC-bijeenkomst werd veel gediscussieerd over de aard van de komende economische neergang en de gevolgen daarvan. Terwijl geopolitieke factoren de doorslag geven, is de onderliggende motor van deze crisis dezelfde als die van 2007/8: de fundamentele crisis van het wereldwijde kapitalisme op het gebied van productie en winstgevendheid. Dit komt tot uiting in het enorme probleem van de schuldenlast, dat sinds 2008 is verergerd, en in het chronische gebrek aan productieve investeringen, wat speculatieve zeepbellen voedt.

    Er werd ook benadrukt dat een nieuwe crisis een wereldeconomie zal treffen die zich niet fundamenteel heeft hersteld van de laatste crisis. Veel van de kaarten die de internationale heersende klasse heeft gespeeld om de crash van 2007/8 te bestrijden – met inbegrip van renteverlagingen en cruciale internationale coördinatie – zijn voor hen veel minder beschikbaar om de komende recessie het hoofd te bieden.

    De impact van een nieuwe crisis op het bewustzijn van de arbeidersklasse, de jongeren en alle onderdrukten zal ook anders zijn dan in 2007/8. De ervaring van de afgelopen tien jaar van aanvallen, verarming en strijd zal niet worden vergeten. Een nieuwe economische crisis, werkloosheid en onveiligheid kunnen tijdelijk een rem zetten op actiebereidheid op syndicaal vlak, maar de politieke en ideologische impact van een nieuwe recessie zal de radicalisering van de afgelopen tien jaar ongetwijfeld verdiepen en meer revolutionaire explosies op de agenda zetten.

    Een nieuwe ‘Koude Oorlog’ tussen China en de VS

    De wereldverhoudingen worden in grote mate bepaald door het intense en escalerende conflict tussen de twee grote mogendheden VS en China. Dit historische conflict, dat veel verder gaat dan een “handelsoorlog”, staat stilaan in het centrum van de politieke en economische gebeurtenissen. In het verlengde hiervan ontstaat een tendens naar een economische, politieke en technologische “ontkoppeling” van de planeet, waarbij beide partijen streven naar consolidatie en ontwikkeling van gesloten machts- en invloedssferen.

    In de discussie werden hier voorbeelden van gegeven op basis van gebeurtenissen in Europa, Latijns-Amerika, Australië en Afrika. De crisis rond de Chinese technologiegigant Huawei is een van de meest in het oog springende voorbeelden. Dit houdt verband met de ontwikkeling van belangrijke “5G-technologie”, die cruciale productieve en militaire gevolgen heeft.

    Dit is geen herhaling van de laatste Koude Oorlog, waarvan een botsing tussen twee fundamenteel verschillende politieke en economische systemen aan de basis lag. De ‘Koude Oorlog’ tussen de VS en China vandaag is een confrontatie tussen ‘s werelds dominante imperialistische macht (de VS) en zijn opkomende imperialistische rivaal (China). Maar net als bij de laatste Koude Oorlog neigt zij ertoe de wereld in tegengestelde blokken te verdelen en vormt zij in toenemende mate de centrale as van alle mondiale betrekkingen.

    Verschillende sprekers merkten op dat het ‘koude’ karakter van het conflict de ernst ervan niet mag verhullen. In elke voorgaande historische periode, voorafgaand aan de proliferatie van kernwapens (wat een nieuwe wereldoorlog een ondenkbare optie maakt voor de heersende klasse in deze omstandigheden), zou dit conflict hoogstwaarschijnlijk al hebben geleid tot een ‘hete’ militaire oorlog.

    Hoewel het conflict in de komende jaren opgaande en neergaande fasen zal kennen, zullen de fundamentele tegenstrijdigheden die aan de grondslag van het conflict liggen geen duurzame of blijvende oplossingen kennen.

    Het weerspiegelt ook de binnenlandse ontwikkelingen binnen beide machten. Amerikaanse sprekers legden uit dat de lage groei van de Amerikaanse economie weliswaar aanhoudt, maar dat de economie stoom verliest. Dit komt midden een opleving van de stakingsacties en een aanhoudende golf van “socialistische” radicalisering, die tot uiting komt in de nieuwe verkiezingscampagne van Bernie Sanders. In Seattle is Socialist Alternative bezig met de campagne om de positie van Kshama Sawant in de raad veilig te stellen. Daarbij moeten we ingaan tegen de rijkste man ter wereld, Amazon-topman Jeff Bezos. Dit is een bijzonder belangrijke strijd voor socialisten.

    Historische beweging in Hongkong als voorbode van een Chinese revolutie

    Sprekers uit Hongkong en Taiwan gingen in op de gevolgen van de historische massabeweging die Hongkong op zijn grondvesten doet schudden. Al meer dan tien weken zijn de massa’s vrijwel voortdurend in beweging, met ten minste één demonstratie van honderdduizenden per week. Afgelopen weekend gingen 1,7 miljoen mensen de straat op!

    Onder vertegenwoordigers van de heersende klasse is er een levendige discussie over de vraag of het Chinese regime militair zal ingrijpen en van Hongkong een “nieuwe Tianenmen” zal maken. Onze militanten legden uit dat dit op korte termijn onwaarschijnlijk is, maar het illustreert de diepte van de crisis voor het Chinese regime, dat bijzonder bang is voor revolutionaire omwentelingen.

    Socialist Action (CWI in Hongkong) is dagelijks actief in het hart van de beweging en voert momenteel campagne voor een scholierenstaking. In een beweging die grotendeels ‘leidingloos’ en gedecentraliseerd is en die het gebrek aan vertrouwen van de massa’s in de burgerlijke “pandemocratische” oppositie van Hongkong weerspiegelt, verdedigen onze militanten de noodzaak van massale actie door de arbeidersklasse als centraal onderdeel van de beweging, en benadrukken zij dat de beweging zich naar het Chinese vasteland moet uitbreiden.

    Deze massabeweging is in veel opzichten het begin van een nieuwe Chinese revolutie en valt samen met een golf van strijd en radicalisering op het vasteland. Strenge mediacontrole en censuur in China en een systematische, massale en systematische desinformatie, waarbij de Hongkongse beweging wordt voorgesteld als een reactionair westers complot, ondermijnen het potentieel voor directe massale solidariteitsprotesten op het Chinese vasteland. De escalatie van de vele sociale en industriële bewegingen die in China gemeengoed zijn geworden en die samenvallen met de huidige massabeweging in Hongkong, is echter een mogelijkheid die inherent is aan de situatie.

    Revolutionaire omwentelingen in Afrika

    Een afgevaardigde uit Soedan kreeg geen visum en kon de vergadering niet bijwonen. Maar toch werden de massale revolutionaire ontwikkelingen in dat land, alsook in Algerije, uitvoerig besproken.

    De massale revolutionaire strijd heeft in beide landen reeds lang zetelende dictators afgezet. Deze bewegingen hebben vele kapitalistische commentatoren verrast en de heersende elites in de regio bang gemaakt, maar ook miljoenen arbeiders en jongeren geïnspireerd. De wreedheid van de contrarevolutie die zich de afgelopen jaren in sommige delen van het Midden-Oosten heeft ontvouwd, maakt deze revolutionaire opleving des te belangrijker.

    De strijd in Soedan is in het bijzonder een van de meest geavanceerde revolutionaire strijden van de 21e eeuw. Zo was er de wijdverbreide opkomst van volksverzetscomités, die de kern van de massale mobilisaties vormden. Het bloedbad dat de regerende Militaire Raad en zijn milities op 3 juni hebben aangericht heeft de revolutie niet vernietigd, maar net een nog groter massaal tegenoffensief uitgelokt met een algemene staking van drie dagen en een “mars van de miljoenen” op 30 juni.

    Helaas gaat de revolutionaire energie van de Soedanese massa’s niet gepaard met een gelijkaardige energie onder de leiding van de beweging. De ‘Forces for the Declaration of Freedom and Change’ (FDFC), waarvan de ruggengraat de ‘Sudanese Professionals Association’ (SPA) is, hebben nu een overeenkomst getekend met de contrarevolutionaire Militaire Raad over machtsverdeling. Deze verraderlijke overeenkomst wordt echter bestreden door een groeiend aantal mensen en zal waarschijnlijk geen stand houden onder druk van de gebeurtenissen. De corrupte heersende kliek oefent nog meer greep uit op de economie en heeft de inzet van Soedanese troepen in de door Saoedi-Arabië geleide oorlog in Jemen opgevoerd, terwijl de massa’s zwaar te lijden hebben onder de stijgende prijzen en het tekort aan voedsel, brandstof en medicijnen. Onder deze omstandigheden worden nieuwe revolutionaire confrontaties voorbereid.

    Geen politieke stabiliteit voor het kapitalisme

    De toenemende kans op een ‘no deal’ Brexit de komende maanden, is de scherpste uitdrukking van de enorme instabiliteit van het Europese kapitalisme. Dat was na de crisis van 2008 totaal niet in staat om het politieke evenwicht te herstellen. Verschillende sprekers uit Europa hadden het over de politieke instabiliteit en polarisatie, een proces dat nu ook de kernlanden Duitsland, Frankrijk, Oostenrijk, enz. omvat.

    Terwijl zowel het Britse als het Europese kapitalisme tegen een wanordelijke Brexit zijn, duwen politieke overwegingen de gebeurtenissen onverbiddelijk in deze richting. Nu Boris Johnson aan de macht is en zowel Labour als de Tories in een diepe crisis verkeren, beschikt het Britse kapitalisme niet over betrouwbare vertegenwoordigers die in staat zijn een oplossing te vinden in overeenstemming is met zijn belangen. Het establishment van de EU, dat nerveus is over de existentiële crisis en het uiteenvallen van de EU, voelt zich ook gedwongen om “hard te spelen” met Groot-Brittannië.

    De Europese verkiezingen werden gekenmerkt door een steeds grotere polarisatie en een groene “golf” in veel landen. Deze verkiezingen lieten zien hoe de heersende klasse er totaal niet in geslaagd is om het vertrouwen in haar politieke vertegenwoordigers te herstellen, en dit op een ogenblik dat een nieuwe fase van economische onrust ontwikkelt.

    Hetzelfde zien we in Latijns-Amerika, waar de laatste jaren in belangrijke landen verschillende rechtse regeringen zijn gekozen. Of het nu gaat om klassieke neoliberalen (zoals Macri in Argentinië) of rechts-populisten (zoals Bolsonaro in Brazilië), niemand heeft ‘wittebroodsweken’ van stabiliteit gekregen, ondanks de hoop van de grote bedrijven.

    Bolsonaro kent de laagste populariteitscijfers voor een nieuwe president sinds de dictatuur. Zijn regering is verstrikt in interne tegenstrijdigheden tussen conservatieve, neoliberale en militaire ‘families’. Macri heeft te maken gehad met een golf van arbeiders- en vrouwenstrijd, en heeft nu een klap gekregen in de Argentijnse voorverkiezingen waarin hij 15% achterloopt op zijn belangrijkste tegenstander, Alberto Fernandez.

    Aan de andere kant van het spectrum is er Mexico, waar er een jaar geleden een politieke aardbeving was met de verkiezing van de linkse Lopez Obrador (AMLO) tot president. Na zijn verkiezing volgde een golf van strijd door een arbeidersklasse die aan zelfvertrouwen had gewonnen.

    De komende periode zal regeringen van alle politieke strekkingen op de proef stellen. De taak van het CWI is om in alle situaties te wijzen op de kracht van een verenigde beweging van werkenden en onderdrukten. Alleen een socialistisch programma om een einde te maken aan de chronische crises, ongelijkheid, onderdrukking en chaos van het kapitalisme, kan de economie, het leven en de levensstandaard van de overgrote meerderheid van de wereldbevolking ontwikkelen en de planeet beschermen.

    Op het IEC waren er afzonderlijke discussies over socialistisch feminisme en het milieu. Het politieke belang van deze kwesties kwam aan bod en zorgt voor ambitieuze plannen voor internationale dynamische initiatieven van onze organisatie. In de discussie over wereldperspectieven werd benadrukt dat deze kwesties een belangrijk onderdeel vormen van elke discussie over de wereldperspectieven. Massale vrouwenbewegingen hebben de strijd van de arbeidersklasse over de hele wereld aangewakkerd, met CWI-kameraden die vaak een belangrijke rol spelen, en vrouwelijke arbeiders en jongeren hebben in de voorhoede van de klassenstrijd gestaan. De wereldwijde klimaatopstand onder jongeren, met een groeiende sympathie en steun van de arbeidersklasse, kan een nieuw hoogtepunt bereiken tijdens de ‘klimaatstakingen’ van 20-27 september, waarbij het CWI wereldwijd op een stoutmoedige manier zal tussenkomen.

    Deze discussie toonde de politieke kracht, de vastberadenheid en het revolutionaire optimisme dat in het DNA van het CWI blijft zitten: een revolutionaire socialistische internationale die springlevend is, klaar voor de grote uitdagingen en revolutionaire kansen die komen gaan.

  • LSP-Nieuws. In en om de partij

    In deze rubriek brengen we nieuws vanuit LSP zelf. We willen plaats bieden voor korte verslagen van acties, campagnemomenten, … Er worden aankondigingen gedaan of verslagen gegeven van bijeenkomsten. We willen ook aangeven wat de prioriteiten in de komende dagen en weken zijn.

    [divider]

    BBQ ‘Grill for 14’ op 14 september in Gent

    LSP Oost-en West-Vlaanderen, de Actief Linkse Studenten en de campagne ROSA nodigen je in het begin van het nieuwe werkingsjaar graag uit voor een rode BBQ ten voordele van de campagnes die we gedurende het jaar zullen opzetten.

    Vanaf 14u kinderanimatie en eten vanaf 18u. Om 19u sprekers.

    • €10 voor niet-loontrekkenden
    • €15 voor loontrekkenden
    • 5€ voor kinderen (tot 14 j.)

    Stort op BE70 0688 9377 7225 van ‘Socialistisch Links’ met vermelding ‘BBQ’. Facebook evenement

    Veggie / vegan / Halal / ander diëet? Geen enkel probleem! Vermeld dit bij je inschrijving en wij voorzien een alternatief.

    Komen er kindjes mee? graag een seintje

    Schrijf je in via dit formulier

    [divider]

    Strijdbare CWI meeting

    Donderdagavond vond in Gent een internationale meeting van CWI-leden plaats. In het kader van een internationale bijeenkomst met een 50-tal vertegenwoordigers uit een 25-tal landen was er een meeting die open stond voor alle leden, met livestreaming die gevolgd werd door afdelingen van onze organisatie in verschillende delen van de wereld (sommigen met enig uitstel gezien tijdsverschillen). Een 60-tal LSP-leden nam aan de fysieke meeting deel. Er waren sprekers als parlementslid Ruth Coppinger (Ierland), Jane van onze Braziliaanse zusterorganisatie, een getuigenis van een Soedanese kameraad, Pasha van onze afdeling in Hongkong, Kelly uit de VS over de campagne om Kshama Sawant herkozen te krijgen, Sarah uit Groot-Brittannië, naast voorstellen voor internationale initiatieven rond de klimaatbeweging en de vrouwenbeweging en meer algemeen rond het nieuwe project van het CWI nadat een deel van onze vroegere kameraden afgesplitst zijn. Het enthousiasme van de meeting bleek ook uit de financiële oproep die wereldwijd goed opgevolgd werd. Leden die de meeting niet live konden volgen, maar wel willen bekijken: dat kan. Contacteer het nationaal secretariaat om toegang te krijgen tot de video.

    [divider]

    Boek: “Hong Kong 2019: the storm breaks”

    Dit Engelstalig boek is een verzameling artikels van de marxistische website chinaworker.info. Het is geschreven vanuit de beweging door activisten van Socialist Action, het CWI in Hongkong. In de artikels wordt geprobeerd een weg vooruit aan te bieden voor de historische beweging. Er wordt ingegaan op wat nodig is om de ‘rode kapitalistische’ dictatuur van Xi Jingping te bestrijden. Zonder dergelijke strijd zal geen blijvende verandering bekomen worden in Hongkong. Het boek telt 118 pagina’s en is met verzending inbegrepen verkrijgbaar via onze redactie voor 10 euro (zonder verzending: 8 euro). Bestellen kan door op van Socialist Press over te schrijven met vermelding ‘Boek Hong Kong’ of via onze webshop.

    [divider]

    Amerikaans magazine en krant

    We hebben een aantal exemplaren van het nieuwe politieke magazine ‘Socialist World’ van Socialist Alternative, onze zusterorganisatie in de VS. Het eerste nummer telt 36 pagina’s en gaat onder meer in op het handelsconflict tussen de VS en China. Er is een dossier met lessen uit de onderwijsstakingen in de VS, een artikel over de linkerzijde in de VS en de campagne van Bernie Sanders, een socialistisch standpunt over ‘reparations’ (compensatie aan de zwarte bevolking wegens de slavernij), een antwoord op een verdediging van Kautsky in Jacobin en een recensie van het boek ‘Feminism for the 99%’. Het politieke magazine verkopen we samen met de zomerkrant ‘Socialist Alternative’ voor 4 €. Wie wil dat we het opsturen per post, betaalt 6 €. Contacteer Geert via geert@socialisme.be om om een exemplaar van het Amerikaans pakket te bestellen.

    [divider]

    Marxisme Vandaag

    Vorige week werd een nieuwe editie van ons eigen online magazine ‘Marxisme Vandaag’ uitgestuurd. Hieronder een overzicht van de inhoud. Inschrijven op dit magazine kan via marxisme.be.

    Download de PDF van dit magazine.

    • 30 jaar na de val van de Berlijnse Muur. De geschiedenis van een gefaalde revolutie. (door Tanja Niemeier) html | pdf
    • 30 jaar na de val van de Berlijnse Muur. DDR 1989: Bestond er een alternatief op de kapitalistische restauratie? (door René Henze) html | pdf
    • 30 jaar na de val van de Berlijnse Muur. Hoe het uitzicht van de wereld hertekend werd (door Eric Byl)  html | pdf
    • Trump’s handels- en technologieoorlogen en de gevolgen voor het globale kapitalisme (door Vincent Kolo) html | pdf
    • Brazilië: perspectieven voor het verzet tegen Bolsonaro (door Andre Ferrari) html | pdf
    • System change. Waarom wij opkomen voor socialistische maatschappijverandering! (door Nicolas Croes) html | pdf
    • Bureaucratische coup zal CWI-meerderheid niet stoppen in opbouw sterke revolutionaire socialistische internationale html | pdf
    • Kautsky en de parlementaire weg naar het socialisme – Een antwoord op Eric Blanc in Jacobin (door Rob Rooke) html | pdf
    • Terugblik op het falen van de linkse regering van PS-PCF onder François Mitterrand (door Boris, Brussel) html | pdf
    • De Communistische Internationale en de dreiging van het fascisme (door Iain Dalton) html | pdf

     

0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop
    Continue Shopping