Laura Ashley is een internationale winkelketen die gespecialiseerd is in luxekledij en meubels. In Dublin besloot de directie om de erg winstgevende winkel op Grafton Street te sluiten om het pand tegen een erg hoge prijs te verkopen aan Disney. Het personeel kreeg te horen dat alle jobs verdwijnen en dat slechts het wettelijk minimum aan ontslagvergoeding wordt betaald. Op vraag van het personeel in Dublin trok LSP afgelopen weekend naar de twee Belgische vestigingen van Laura Ashley in Brussel en Antwerpen.
De directie deelde de personeelsleden mee dat ze niet de mogelijkhed kregen om in een andere winkel van Laura Ashley in Dublin aan de slag te gaan. Het personeel was geschokt door de brutale aanpak van de directie. Er werd tot actie overgegaan.
Het bedrijf is erg bekend in Ierland voor haar luxekledij en meubels. Er wordt stijladvies gegeven voor de inrichting van de huizen van de rijken. De lonen van het personeel daarentegen zijn niet bepaald riant. Het personeel in de winkel verdient 10,18 euro per uur wat neerkomt op minder dan 20.000 euro per jaar voor de belastingen. Dat is zowat ongeveer het minimumloon in Ierland.
Om het bedrijf onder druk te zetten, riepen de werknemers op voor protest aan alle Laura Ashley winkels wereldwijd. Zaterdag stonden leden van LSP piket aan de twee winkels van Laura Ashley in België. In beide spraken we met het personeel en legden hen de achtergrond uit van het conflict. Echt verbaasd waren ze er niet. Zo een 7 jaar geleden verkocht Laura Ashley al haar Europese winkels. Ook toen gebeurde dat van de ene dag op de andere.
De huidige eigenaar, die destijds alle Benelux winkels van Laura Ashley had overgenomen, was niet gediend met onze actie. In Antwerpen werd de politie erbij gehaald, maar die vertelde de eigenaar dat het verdelen van pamfletten in ons land nog steeds een democratisch recht is en vertrok na wat vriendelijk geklets met de activisten richting groter gevaar.
Later werden we op onze kantoren gebeld door diezelfde eigenaar. Hij benadrukte dat hij zeven jaar geleden alle personeel had overgenomen. Dat was ons trouwens ook al bevestigd door het personeel zelf, waarvan de meesten al enkele tientallen jaren dienst achter de rug hebben. We vertelden hem dat we hoopten dat hij Dublin zou bellen en de directie er met commerciële argumenten tot een personeelsbeleid van de 21ste eeuw zou aansporen. Hij beweerde ook maar een klant te zijn zonder inspraak, maar we weten uit ervaring dat naar grote klanten wel wordt geluisterd.
De eigenaar van de Benelux-winkels is uiteraard niet onze tegenstander. Hij kan niet verantwoordelijk gesteld worden voor het beleid in Ierland. Dat wensen we ook niet en we bevestigden hem dat we daar rekening mee willen houden. We hopen dat we de actie niet moeten herhalen, maar zijn uiteraard bereid indien samen te bekijken wat mogelijk is. Maar wat hoe dan ook niet kan, we hopen dat de Ierse directie van Laura Ashley dat intussen begrepen heeft, is personeel zomaar in stilte de laan uitsturen, zonder dat iemand erover piept.
Laat dat meteen een les zijn voor andere patroons. Wie denkt door franchisering en het eindeloos opsplitsen van bedrijven het personeel totaal weerloos te maken, zal er rekening moeten mee houden dat we hun fratsen aan de kaak zullen stellen en dat we naadloos in staat zijn om dat in heel Europa en nog een flink deel erbuiten, te doen.
Artikel in de Gazet van Antwerpen op 8 november
Foto’s uit Brussel
Foto’s uit Antwerpen