Category: Partijnieuws

Van 11 tot en met 13 november kwamen zo’n 145 leden van LSP/MAS samen in Nieuwpoort voor een congres van de partij. Het werd een bijzonder enthousiaste bijeenkomst waar de energie en dynamiek van onze groeiende partij duidelijk werd. Zeker de groei langs Franstalige kant was opvallend en voor het eerst waren er ook kameraden uit het Duitstalige landsgedeelte aanwezig. Uitgebreide verslagen volgen nog, maar hier bieden we een eerste algemene overzichtje van het congres

Geert Cool

Er waren drie belangrijke discussies op het congres met eerst een discussie over de internationale situatie, een discussie over de politieke en sociale situatie in België en tenslotte een organisatorische discussie waarbij ook een nieuwe leiding van de partij werd verkozen.

De discussie over de wereldsituatie werd ingeleid door Nicolas Croes uit Luik. Hij benadrukte de crisis waarmee het establishment geconfronteerd wordt door de uitzichtloosheid van de oorlog in Irak alsook de economische problemen die meer en meer de kop opsteken. De herverkiezing van Bush leidt misschien wel tot een sterke retoriek vanuit de omgeving van het Witte Huis, maar zelfs daar moet rekening gehouden worden met de objectieve situatie waarin gewerkt wordt en de gevolgen van de militaire overbelasting van het Amerikaans leger door haar aanwezigheid in Irak.

In de discussie werd ook ingegaan op de situatie in Nederland met enerzijds de grootste mobilisatie van arbeiders in jaren (de nationale betoging in Amsterdam begin oktober) maar anderzijds ook de sterke opkomst van racisme en geweld na de moord op Van Gogh. Alleszins is duidelijk dat het stabiele poldermodel dood en begraven is in Nederland. Er werd in de discussie ook dieper ingegaan op de situatie in de VS zelf. Philip Locker, een kameraad van Socialist Alternative, onze zusterorganisatie in de VS, sprak over de situatie na de herverkiezing van Bush. Een kameraad van Maavak Sozialisti, onze Israëlische zusterorganisatie, sprak over de gevolgen van het overlijden van Arafat en de onstabiliteit in de regio. Er was ook een verslag van de internationale werking van het CWI wat gebracht werd door CWI-vertegenwoordiger Karl Debbaut.

Aangezien vlak na ons congres een bijeenkomst in België plaatsvindt van onze internationale leiding, hadden we een aantal internationale kameraden aanwezig op een deel van het congres. Naast kameraden uit de VS en Israël, waren er ook kameraden uit Frankrijk en Nigeria aanwezig. De twee aanwezige Nigeriaanse kameraden brachten een erg interessant verslag van de situatie in hun land met de 7de algemene staking die er zit aan te komen volgende week.

De discussie over de Belgische politieke en sociale situatie werd ingeleid door Anja Deschoemacker. Zij benadrukte het belang van de opkomst van meer strijd. Die toename van strijd komt er tegen de achtergrond van een politiek onstabiele situatie. De regeringen zijn onstabiel, mee door de asymetrische samenstelling, en de enige reden waarom er geen nieuwe nationale verkiezingen komen is omdat de regeringspartijen ook weten dat ze die verkiezingen zouden verliezen.

De opgang van strijd op de werkvloer was de afgelopen weken duidelijk. Er waren acties in de Non-Profit, de dag voor ons congres werd nog nationaal gestaakt bij De Post, er waren stakingen bij de MIVB in Brussel,… Terwijl onze organisatie in het verleden veelal jonge leden had en erg actief was onder scholieren en studenten, werd duidelijk dat daar verandering in komt. Niet dat we onze jongerenwerking achterwege zullen laten, maar we zijn ons werkingsterrein sterk aan het uitbreiden. In alle belangrijke strijdbewegingen de afgelopen weken, waren we sterk aanwezig met leden vanuit de sector. Op het congres waren er tussenkomsten van kameraden uit de non-profit, het spoor, de post, de mivb, het onderwijs, de privé-sector,…

De organisatorische discussie werd ingeleid door Vincent Devaux uit Verviers. Daar werd nadruk gelegd op de stappen vooruit die we de afgelopen periode gezet hebben en de manier waarop we die vooruitgang willen consolideren en verderzetten. Politieke vorming van nieuwe leden zal daar één element van zijn, maar we willen ook financieel onze werkingsmiddelen vergroten. Ons secretariaat wordt in januari uitgebreid en onze uitgaven zijn al vrij sterk gestegen. Bovendien is ons werkingsterrein uitgebreid met nieuwe afdelingen, waaronder de nieuwste belangrijke aanwinst in de vorm van een kleine beginnende afdeling in Hasselt zodat we nu ook in Limburg een aanwezigheid hebben.

Op het congres was er ook een financiële oproep om een reserve aan te leggen en tevens onze bijdrage voor de internationale werking van het CWI te verhogen. Bij de financiële oproep werd de leden gevraagd een bijdrage naar eigen vermogen te doen. Er waren tal van scholieren en studenten die een indrukwekkende inspanning deden en 10 of 20 Euro gaven. Andere kameraden gaven hun syndicale premie, of zelfs hun eindejaarspremie. Hierdoor werd een indrukwekkend totaal van 8.600 Euro opgehaald.

Het feit dat onze partij op meer terreinen actief wordt, kwam tot uiting in de organisatorische discussie. De verslagen van de afdelingen waren indrukwekkend en ook op de verschillende deelterreinen zijn er stappen vooruit gezet. Enkele weken geleden was er een nationaal congres van de Actief Linkse Studenten met een 60-tal aanwezigen. Vandaag is er het eerste nummer van onze studentenkrant. Ook werd op het congres een nieuw nummer van onze scholierenkrant (‘De Verzetskrant’) verspreid in de afdelingen. Dat is een uniek gegeven voor een politieke organisatie: een scholierenkrant geschreven, gemaakt en verspreid door politieke scholieren!

Het begin van de ontwikkeling van meer strijd in de samenleving zal de nodige vragen doen opwerpen naar hoe we deze strijd kunnen versterken. Vandaag is er de neiging om strijd enkel lokaal per bedrijf, sector of zelfs per werkplaats te voeren. Het zal belangrijk zijn dat we die strijd éénmaken in een gezamenlijke beweging. Onze campagne voor een Jongerenmars voor Werk op 19 maart 2005 biedt heel veel mogelijkheden daartoe.

De kameraden zijn vanop het congres naar hun afdelingen teruggegaan met een hernieuwd en versterkt enthousiasme om de komende periode verder te bouwen aan een sterke revolutionaire kracht die in staat is om een politieke factor te worden.

De afgelopen weken kwamen zowel Anja Deschoemacker als Marijke Decamps van de Linkse Socialistische Partij aan bod in het televisieprogramma “De Leeuwekuil”. Daar spraken ze telkens over thema’s verbonden aan vrouwenrechten. Anja sprak zich uit tegen de legalisatie van prostitutie, Marijke over “vrouwen en media” en de schoonheidsidealen die opgedrongen worden. We publiceren een verslag.

Marijke Decamps

Vorige week sprak Anja Deschoemacker zich in het debatprogramma “De leeuwekuil” uit tegen de legalisatie van prostitutie. Onze stelling dat prostitutie geen job is zoals een andere, stond vaak mijlenver weg van het geruzie over het wel of niet belastingen betalen. Anja hield een pleidooi voor volwaardige goedbetaalde jobs als antwoord op de zogenaamde “keuze” van meer en meer vrouwen om in de prostitutie te stappen. Tegenwoordig wordt in Nederland zelfs bij de begeleiding van werkloze vrouwen voorgesteld dat ze zouden werken als prostituee! Dat is het logische gevolg van de legalisatie van prostitutie.

Ook dinsdag 26 oktober werden we opnieuw uitgenodigd door hetzelfde programma. Ditmaal om te spreken over “vrouwen en media”. We leven in een maatschappij die vrouwen voorsteld als lustobjecten, of huissloven, zonder enige intellectuele capaciteiten. Dat hiermee de helft van de arbeidersklasse wordt geconfronteerd met onzekerheid, discriminatie, eetstoornissen is alleen tot voordeel van de schoonheidsindustrie. Zij maken enorme winsten op deze onnatuurlijke situatie. Deze industrie wordt geschat op een totale waarde van 160 miljard $ per jaar.

Maar ook hier is de ruimte om onze ideën uit te leggen klein en is ons standpunt geen meerderheidsstandpunt. Toch denken we dat we deze kansen moesten grijpen, niet in het minst om te tonen dat wij durven tegen de stroom ingaan, ook op de momenten dat dit op veel tegenstand stuit. Dit om te bouwen aan het vertrouwen van de arbeidersklasse in een werkelijk alternatief.

Waarom werden wij uitgenodigd? Het verwoestend effect van het ideologisch offensief van de burgerij na de val van de muur heeft ook in de vrouwenbeweging zijn sporen nagelaten. De jaren ‘ 90 waren de bloeiperiode van het post-feminisme, de gelijkheid van mannen en vrouwen was zogenaamd verworven, de strijd voor gelijkheid was verleden tijd en het was aan de vrouwen om de kansen te grijpen om “het te maken”. Dit betekende vaak dat er niets mis mee was je “seksuele” troeven uit te spelen om hogerop te geraken. Als je werkloos was, of arm, of onderworpen aan geweld in het gezin als vrouw, maakte deze ideologie je dan nog eens wijs dat dit je eigen schuld was, dat je niet hard genoeg je best deed, net zoals men momenteel aan de werklozen vertelt dat ze zelf de oorzaak zijn van hun werkloosheid. Wij schuiven daarentegen nog altijd naar voren dat de ongelijke positie van vrouwen een gevolg is van een maatschappij gebaseerd op diepgewortelde ongelijkheid. Een maatschappij die er niet in slaagt de huishoudelijke last van de schouders van vrouwen te nemen en deze collectief te organiseren.

Wij werden uitgenodigd omdat we vandaag zowat de enigen zijn die op consequente wijze het seksisme aanklagen, de legalisatie van prostitutie veroordelen, een antwoord bieden op het discours van het Vlaams Blok en andere aartsconservatieven die vrouwen terug aan de haard willen,.. En blijven we dit linken aan de nood voor een socialistische maatschappij, en aan een partij met een revolutionair programma. Een partij die er in slaagt de verdelende rol van de burgerij tegen te gaan, mannen én vrouwen samen te brengen, om te vechten voor een wereld die een fundamentele verandering betekent in de levens van iedereen.

Vorige maandag voerden LSP-leden in verschillende steden actie aan de RVA om te protesteren tegen de jacht op de werklozen. We publiceren enkele persartikels over deze acties. Over onze actie in Mechelen verschenen er artikels in de lokale edities van Het Nieuwsblad en Gazet van Antwerpen. Onze actie in Oostende werd vermeld in de lokale editie van Het Volk. Hieronder publiceren we een afbeelding van deze artikels.

De jacht op werklozen is geopend en de privatiseringen versnellen. De regering bereidt zich voor om de achterstand, wat antisociale aanvallen betreft, op de buurlanden in te halen. De patroons gebruiken de massale werkloosheid om wie nog wel werk heeft een waanzinnige flexibiliteit op te leggen en hun winsten te vergroten. SP.a en PS zijn geen arbeiderspartijen meer, maar goed geoliede kiesmachines die bereid zijn om het offensief van de burgerij in de praktijk te brengen.

Boris Malarme

Tegenover deze aanvallen moeten de arbeiders en jongeren zich verenigen en zich organiseren. We moeten vechten tegen elke poging om ons te verdelen: werkenden tegen werklozen, Walen tegen Vlamingen,…

Wanneer er een veralgemeende beweging zou ontstaan, zou dat een belangrijke stap vooruit zijn. Een nieuwe, brede arbeiderspartij zou het vacuüm ter linkerzijde kunnen opvullen en zou een geweldig instrument zijn in strijdbewegingen. Maar dat zal niet voldoende zijn. We hebben nood aan een revolutionaire partij, om een socialistische samenleving op te bouwen die de wereld eindelijk van de uitbuiting verlost.

De laatste jaren heeft LSP-MAS een belangrijke rol gespeeld in de opbouw van de antiglobaliserings- en anti-oorlogsbeweging. We hebben deelgenomen aan alle initiatieven om een strijdbare linkervleugel binnen de vakbonden op te bouwen.

Het socialisme zal niet uit de lucht komen vallen. Er is een partij nodig die in staat is om de arbeidersklasse op de machtsovername te oriënteren. Velen onder jullie kijken naar ons.

Doe zoals wij: wacht niet langs de kant van de weg. Sluit aan bij LSP-MAS!

De voorbije zomervakantie waren Blokbuster en Internationaal Verzet present op de meeste grote zomerfestivals. Een deel van de jongeren toonde grote interesse in de ideëen van het marxisme. Regelmatig gebeurde het dat jongeren, maar ook arbeiders, die onze stickers en ons blad kochten later terugkwamen voor een verdere discussie.

Amaury Van Hooren

Campagnes als de betoging tegen fascistisch geweld in Turnhout en de jongerenmars voor werk werden enthousiast onthaald. Ook de verdelende rol die racisme speelt werd na de recente verkiezingsoverwinning van het Vlaams Blok gretig besproken. Bij velen leeft het besef dat de traditionele partijen hier geen antwoord op hebben. Zijzelf zijn immers verantwoordelijk voor het beleid dat de voedingsbodem vormt waarop het Blok kan groeien.

Het bewustzijn van een aantal jongeren is duidelijk naar links opgeschoven sinds de anti-oorlogsbeweging. Een aantal van de discussies die we voerden, gingen onmiddellijk over de nood aan een socialistisch alternatief. Ook onze verkiezingscampagne heeft ons een zekere bekendheid opgeleverd, bij die laag die op zoek is naar een links alternatief op het neoliberale beleid.

Dat neoliberale beleid werd meteen duidelijk tijdens de zomerfestivals. Meer en meer ontspanningsfaciliteiten worden overgelaten aan de privé. Voor Pukkelpop betaal je tegenwoordig al snel meer dan 100 euro voor 3 dagen, wat voor veel jongeren een serieuze financiële aderlating is. En dan spreken we nog niet over de prijzen voor drank en eten… We zien hoe multinationals de ontspanning van jongeren willen controleren, om ook daar winst uit te slaan. Blokbuster en LSP komen op voor een samenleving die in dienst staat van de meerderheid van de bevolking en niet van de winsten van een kleine groep.

Help ons de revolutionaire krachten op te bouwen

IN BELGIE domineren neo-liberalen en extreem-rechts reeds jaren het debat. De door corruptie en schandalen getroffen SP.a en PS probeerden de schade aan hun partijen door de regeringsdeelname te beperken door iedere verkiezing weer, zij het hoogstens in woorden, een beroep te doen op een traditie van sociale strijd. Maar daar bleef het bij. Antwoorden op hoe we onze sociale verworvenheden konden veiligstellen, kwamen er niet.

Els Deschoemacker

Ook collectieve strijd bleef uit. Indien die al plaatsvond, botste hij op een muur van onwil en machteloosheid. Onwil van de bazen om hun winstvoet op geven. Machteloosheid van de arbeidersleiders om hiertegen te vechten… tot er geen arbeidersleiders meer overbleven. Het zogenaamd “opkomen voor de werkende bevolking” is in handen gegeven van rechts!

De LSP stond jaren alleen met haar programma van strijd, solidariteit en socialisme. We gingen tegen de stroom in, maar door correcte perspectieven namen we een aantal initiatieven die maakten dat een deel van de jeugd werd gewonnen voor een socialistisch programma. Begin jaren ’90 oriënteerden we ons op de strijdbaarheid van een nieuwe generatie om te vechten tegen het toenemende racisme in de samenleving. Met Blokbuster brachten we duizenden jongeren op straat. Hoewel het Blok gecontesteerd werd in de scholen, breidden de maatschappelijke problemen zich verder uit. Een nieuwe laag Blok-stemmers bood zich aan. Bij gebrek aan beter werden de sociale noden vertaald in de slogan “eigen volk eerst”.

Eind jaren ’90 deden we deze oefening nog eens over met het opzetten van Internationaal Verzet. Deze keer met afdelingen in beide landsdelen. Opnieuw door een juiste inschatting van wat zou komen, speelden we een rol in de ontwikkeling van de antiglobaliseringsbeweging. We kwamen tussen met een socialistisch programma en zetten comités op in de scholen. We voerden debatten en organiseerden strijd. Idem dito voor wat betreft de anti-oorlogsbeweging.

Onze oriëntatie op de jongere generatie is daarin opvallend. Dit heeft alles te maken met de periode van na de val van het stalinisme. Hoewel LSP/MAS deze regimes nooit heeft ondersteund, beseften we maar al te goed welk effect die val heeft gehad op het bewustzijn van veel arbeiders. Strijd, solidariteit en socialisme werden gezien als slogans van een verleden tijd. Maar de eisen van de jongeren vandaag zijn geen geïsoleerde eisen. Ze komen voort uit de verzuchtingen van de arbeiders voor een beter leven en zijn in die zin slechts een voorbode van wat nog komen gaat.

Nieuwe instrumenten zullen opgeworpen worden, maar daar wachten we niet op. Als een massale strijdbeweging zich ontwikkelt, en er vloeit een nieuwe massale arbeiderspartij uit voort, dan zal dit een immense stap vooruit zijn. We zullen alles doen om deze stap te realiseren, maar ook dat zal niet voldoende zijn. De verdediging van het revolutionaire programma binnen de arbeidersbeweging is cruciaal om de strijd voor een andere maatschappij te winnen.