Category: Voeding

Op 12 maart besliste de directie van Ambev in Jacarei (deelstaat São Paulo in Brazilië) om delegee Joaquim Aristeu Benedito da Silva af te danken. De aanleiding hiervoor was het feit dat Joaquim naar buiten was getreden met het nieuws dat er in de fabriek een dode was gevallen. Een 25-jarige arbeider wiens vrouw zwanger is, kwam om het leven bij een arbeidsongeval te wijten aan onveilige omstandigheden waarin werd gewerkt.

Dit bekend maken was onderdeel van het recht van Joaquim op zijn vrije meningsuiting. Maar hij deed ook niet meer dan zijn plicht als syndicalist en lid van het Comité Veiligheid en Gezondheid op de Werkvloer. Verantwoordelijken voor de veiligheid op de werkvloer gaven toe aan de druk van de directie en zwegen. Joaquim deed dit niet. De directie beweerde dat hij de naam van het bedrijf besmeurde en hij werd meteen afgedankt. In plaats van de investeren in de veiligheid op de werkvloer, dit was slechts het meest ernstige ongeval in een hele reeks, keren de bazen zich liever tegen diegene die op de onregelmatigheden wijst.

Joaquim werkt al 23 jaar bij AmBev in Jacarei en komt al meer dan 30 jaar op voor de rechten van de arbeiders. Hij was voorzitter van de voedingscentrale in São José dos Campos en in de regio. Hij werd recent door de arbeiders herverkozen als vice-voorzitter van het Comité Veiligheid en Gezondheid op de Werkvloer. Daarnaast is hij in de deelstaat São Paulo lid van de leiding van de strijdbare vakbond CSP-Conlutas.

AmBev is de Braziliaanse afdeling van de grote multinational AB InBev, de grootste brouwerij ter wereld. Er zijn vestigingen van het bedrijf in 32 landen en er zijn ongeveer 80.000 werknemers. De directie heeft de aanwezigheid van een strijdbare syndicalist als Joaquim steeds als obstakel gezien. Zijn ontslag kwam er enkele dagen voor de directie een slecht voorstel inzake winstbonus voor het personeel wou doorvoeren. Vorig jaar werd tegen dat voorstel gestaakt en eiste het personeel betere arbeidsvoorwaarden, onder meer op het vlak van de gezondheid en de veiligheid van het personeel.

Dit ontslag is een poging om de vakbonden bij AmBev aan te pakken. Het is een onderdeel van een offensief van het patronaat tegen al wie zich durft uit te spreken tegen de huidige gang van zaken en al wie oproept tot strijd op een ogenblik van kapitalistische crisis.

We komen op voor de intrekking van de beslissing. Dat kan door breed protest van de vakbonden, jongerenbewegingen en de linkerzijde. We roepen iedereen op om mee te protesteren bij AB InBev om de intrekking van het ontslag te eisen.

Stuur protestberichten (in het Engels, of het Portugees indien mogelijk) naar de directie van Ambev in Brazilië. Hieronder vind je een voorbeeld van bericht dat we met LSP verstuurden.

Stuur protestmails naar:

• jcfmello@ambev.com.br
• acmft@ambev.com.br
• ouvidoria@ambev.com.br

Stuur een kopie naar: lsr@lsr-cit.org en secretaria@cspconlutas.org.br

---

Protestmail van LSP

Brussels, March 14th

We were informed that on March 12th Joaquim Aristeu Benedito da Silva was sacked in “just cause” by Ambev in Jacareí (São Paulo state) – the Brazilian branch of AB InBev.

Joaquim had been working at AmBev – Jacareí for 23 years. He has been the president of the Food and Beverages trade union in São José dos Campos and the region. He was recently elected by the workers to a new term as vice-president of the CIPA (health and work place security commission) of AmBev – Jacareí. Besides that, he’s a member of the Executive of CSP-Conlutas (a trade union and popular movement federation) in the state of São Paulo.

The reason alleged by the company was the fact that he published on the web page of CSP-Conlutas and on social networks an article denouncing the company for an the accident in the factory that led to the death of a young contract worker aged 25 with a pregnant wife. He exercised his basic right of expression and also carried out his duty as a trade unionist and member of the CIPA. However, for the company, Joaquim was “tarnishing the name of the company” and was summarily dismissed, without any rights. Instead of investing in the security of the workers, as this was just the most serious of several other accidents, the company prefers to silence the one who is exposing the irregularities.

We oppose this scandalous behaviour of AB Inbev and demand the reinstatement of Joaquim Aristeu Benedito da SilvaLinkse Socialistische Partij / Parti Socialiste de Lutte

Eric Byl, Executive member

Woensdag werd er aan alle Belgische vestingen van Inbev gestaakt. In tegenstelling tot de acties bijna twee jaar geleden gaat het niet enkel om een blokkade, maar een staking. En die is van bij het begin volledig: niet alleen geraakt er geen vrachtwagen meer binnen, de hele productie ligt stil in het bedrijf. Vandaag wordt de productie hervat nadat de directie een loon- en werkgarantie gaf tot 2014 en een hogere ontslagvergoeding bij eventuele herstructureringen.

Verslag en foto’s door Peter en Christian (Leuven)

De aanleiding voor de staking is dat er na 4 dagen onderhandelingen met de directie geen akkoord wordt bereikt over werk- en loonzekerheid. Met loonzekerheid wordt er bedoeld een aanpassing aan de index en met werkzekerheid een belofte om niemand te ontslaan (maar dit is natuurlijk geen garantie dat arbeiders die bijvoorbeeld op pensioen gaan, zullen worden vervangen).

De directie is bereid werk- en loonzekerheid te "garanderen" voor 2 jaar. Het conflictpunt is dat voor de jaren die daarop volgen de directie de werkzekerheid maar niet de loonzekerheid zou willen garanderen. Dit houdt het gevaar in dat men bijvoorbeeld meer met onderaannemers zou kunnen gaan werken, met slechtere looncondities. Door een van de stakers aan het piket werd gesteld dat de directie de strijd had uitgelokt, maar dat ze misschien niet met een volledige staking had rekening gehouden.

LSP was woensdag op verschillende momenten met een aantal leden aanwezig op het piket om steun te betuigen aan de actie. Uit gesprekken met de stakers blijkt ook dat er heel wat ongenoegen is over sommige onderdelen van het besparingsprogramma van de nieuwe regering. Door de dreiging van de verhoging van het brugpensioen en het sneller verlagen van de werkloosheidsuitkeringen wordt werkzekerheid gezien als een cruciale kwestie. Ook wordt zwaar getwijfeld aan het feit of iedereen tot aan een brugpensioenleeftijd van 62 jaar zou kunnen blijven werken (het gaat bij Inbev dikwijls om fysiek zwaar werk).

Er bestaat ook een heel groot wantrouwen tegenover de directie wat de plannen op langere termijn voor Inbev Leuven betreft. Er heerst een groot ongenoegen onder de werknemers dat men niet voor zijn inspanningen gewaardeerd wordt en dat men uitgeleverd wordt aan de winstlogica van een multinational. Sinds de namiddag zijn er opnieuw onderhandelingen, maar om 20u ‘s avonds was er nog geen teken van een akkoord.

Aan het piket spraken we met enkele jongere en wat oudere vakbondsmilitanten, van zowel ACV als ABVV. Een jonge militant stelde: "Wat voor werkzekerheid is dat, als ze binnen 2 jaar er al op kunnen terugkomen? Wat betekent een contract van onbepaalde duur dan nog? Ik ben nog jong en ik wil werken om een toekomst op te bouwen. Maar zou ik een huis kunnen kopen als ik zogezegd maar een paar jaar zeker ben van mijn job en daarna niet meer?

“Wij op de werkvloer werken ons kapot en zitten met de stress. Dikwijls zijn het onze ideeën om de productie te verbeteren waar ze flink winst mee maken. Maar onze werkgelegenheid en lonen kunnen ze nog maar een paar jaar garanderen? Als ze de mensen geen werk meer kunnen garanderen, waar gaan we dan naartoe? Zonder werkzekerheid in deze maatschappij gaat de criminaliteit toenemen, schrijf dat maar in uw krant. Is veiligheid echt een prioriteit in het bedrijf? Gaat het dan enkel over machines of ook over mensen?"

Het magazine Trends publiceerde een overzicht van de bedrijfswinsten in ons land. AB InBev was van 2006 tot en met 2010 goed voor een winst voor belastingen van 9,8 miljard euro. Het betaalde daar 0% belastingen op.

Opnieuw dreigt een symbool te sneuvelen. Het Amerikaanse Kraft Foods wil de productie van Chokotoff, Mignonnette en Bouchée overbrengen naar respectief Litouwen, Polen en Slovakije. Hierdoor zouden 99 van de 418 jobs bij Kraft in Halle verdwijnen. Het personeel aanvaardt dit niet en ging meteen na de aankondiging op maandag 20 juni in staking.

Het is totaal onlogisch om producten die in ons land worden verkocht elders te produceren en met vrachtwagens te laten overkomen in de plaats van de productie hier te behouden. Voor Kraft Foods telt evenwel enkel de directe winstlogica: als het goedkoper is om lageloonpersoneel in te zetten bij de productie en het transport, dan wordt niet geaarzeld om de botte ontslagbijl boven te halen.

Hierdoor dreigen 99 jobs verloren te gaan en dreigen enkele symboolproducten uit ons land te verdwijnen. Er wordt al eens beweerd dat België vooral gekend staat voor de chocolade en het bier. Eerder werd een groot deel van de bierproductie verkocht aan Brazilianen die monsterwinsten en bijhorende superbonussen opstrijken. Nu willen de Amerikaanse eigenaars enkele symbolische chocoladeproducten delokaliseren. Wat zou overblijven in Halle, gewone tabletten en repen chocolade, kan zonder problemen in gelijk welke fabriek van de groep worden geproduceerd. De toekomst van Kraft Foods in Halle is dan ook bijzonder onzeker.

Kraft Foods is wereldwijd het tweede grootste voedingsbedrijf. Het telt bedrijven en merken in meer dan 170 landen. De groep maakte wereldwijd 4,1 miljard dollar winst, 36,7% meer dan in 2009. Deze 4,1 miljard dollar is blijkbaar niet genoeg en daartoe wordt een sociaal bloedbad aangericht in Halle.

De aankondiging van de herstructurering gebeurde maandag op een bijzondere ondernemingsraad. Het personeel begon meteen een 48-urenstaking en is ook nadien in staking gebleven. Er is een grote stakerspost opgezet die permanent wordt bemand. De woede en de verontwaardiging onder het personeel is groot, maar ook bij een breder publiek is er verontwaardiging. Die solidariteit en de vastberadenheid van het personeel moeten worden georganiseerd om de strijd tegen elk jobverlies aan te gaan.

Als de strijd niet wordt doorgezet voor het behoud van de drie lijnen dreigt nadien een volledige sluiting van Kraft Foods in Halle. Er wordt momenteel zeker nog gestaakt tot komende maandag. Wellicht hoopt Kraft Foods er met deze aankondiging vlak voor de zomervakantie op dat het protest wel zal uitdoven. Het zal niet evident zijn om de strijd te laten overzomeren, daartoe zullen inventieve actiemethoden nodig zijn. Misschien kan de strijd bij Inbev vorig jaar (waar niet werd gestaakt maar de productie werd geblokkeerd) inspiratie opleveren.

> Facebookgroep "Chokotof moet in Halle blijven"

Vandaag is een spontane staking losgebarsten bij BIG in Tielen, beter bekend als het IJsboerke. BIG omvat onder meer IJsboerke, Mio en Artic-Frisa. Het bedrijf is in handen van de Nationale Portefeuille Maatschappij (NPM) van de groep rond Albert Frère. Na de fusie van de verschillende ijsbedrijven volgt nu een herstructurering waarbij de vestigingen in Kuurne en Chênée worden bedreigd. Het personeel is de onzekerheid beu.

Begin deze maand waren er al stakingsacties in Kuurne en Chênée om te protesteren tegen de afbouw van deze vestigingen. De directie beloofde dat de afbouw in Kuurne en Chênée gepaard zou gaan met een beperkte uitbreiding van de vestiging in Tielen waardoor 38 van de 162 bedreigde jobs zouden worden gered. Maar nu blijkt dat er geen sprake is van een duidelijk plan voor een uitbreiding in Tielen. Na de acties van 8 april bij Artic (Kuurne) en Mio (Chênée) volgt nu een stakingsactie in Tielen, waarbij deze actie wordt ondersteund vanuit de twee andere vestigingen.

De directie van Belgian Icecream Group laat na om een degelijk sociaal plan te onderhandelen voor het personeel dat weg moet in Kuurne en Chênée. Bovendien eist de directie dat het personeel nog enkele maanden in dienst blijft om de verhuis van de productie naar Tielen mogelijk te maken. Extra hard werken om je eigen job overbodig te maken en niet eens een deftige opzegvergoeding krijgen, dat was er teveel aan voor het personeel!

Na drie weken onderhandelingen over een sociaal plan, staat het personeel nog nergens. De directie vindt de eisen van het personeel inzake een opzeggingsvergoeding te hoog. Vandaag is het personeel van IJsboerke in staking gegaan uit solidariteit met het personeel van de bedreigde vestigingen en om garanties te eisen voor de toekomst van Tielen. Daar is ongerustheid omdat de volledige productie die voorheen door 162 werknemers werd verricht, zou worden overgenomen in Tielen en daarvoor zouden er slechts 38 extra banen bijkomen. Met netto 122 mensen minder zou evenveel moeten worden geproduceerd. De weigering om garanties te geven voor de toekomst van Tielen maakt bovendien duidelijk dat er weinig vertrouwen kan worden gesteld in de directie.

ACV-verantwoordelijke Dirk Verhaegen verklaarde in de media: “De directie wil pas praten over een ontslagvergoeding zodra wij hebben ingestemd met hun voorstel over brugpensioen, outplacement en andere randvoorwaarden. Bovendien zit de gedelegeerd bestuurder van BIG niet om de tafel. Dit heb ik nog nooit meegemaakt.” En nog: “BIG behoort tot de Nationale Portefeuille Maatschappij van Albert Frère. Hij is zo rijk als de zee diep is, maar hij wast zijn handen in onschuld. Frère wil wel de lusten, maar niet de lasten.”

Toen de Inbev-directie begin dit jaar honderden jobs op de helling wou zetten, was het de eengemaakte actie van de werknemers die dat toen verhinderde. Zelfs de media konden niet rond de bonuscultuur bij Carlos Brito en zijn beheerraad kijken. De blokkade van de arbeiders van Inbev, de dreiging van een internationale uitbreiding van de acties, de sympathie bij vele gewone werkenden,… zorgden ervoor dat het besparingsplan tijdelijk van de tafel verdween. LSP (Linkse Socialistische Partij) drukte toen actief haar solidariteit uit. Via onze contacten bij Braziliaanse Ambev-syndicalisten verkregen we een solidariteitsverklaring van een aantal leidende syndicalisten uit de fabriek in Jacarei, Brazilië.

Vandaag vragen we steun tegen een willekeurige daad van het management van Ambev in Jacarei. Zij bestrafte de syndicalist Joaquim Aristeu recent met een dag “schorsing” uit de fabriek. Waarom? Joaquim speelde een cruciale rol in het verwerpen van een slecht loonvoorstel, door de meerderheid van de 400 Ambev-arbeiders in Jacarei.

Joaquim werd in september verkozen in de “Interne Commissie ter Voorkoming van Ongevallen” in de fabriek. Dit met het meeste stemmen van alle arbeiderskandidaten, nl. 33%. Joaquim is de directie een doorn in het oog omdat hij zich vanuit die positie kantte tegen onder meer de niet-aangepaste verkleedruimtes in de fabriek. Recent argumenteerde hij, tijdens een personeelsvergadering, tegen de directie in: hij verzette zich tegen een loonvoorstel dat slechter is dan andere fabrieken in de regio. Joaquim werd uitgenodigd door de arbeiders om ook voor andere shiften te spreken, wat hij reeds geregeld had gedaan. Dit werd hem echter door het management verboden, dat hem zelfs een dag “schorste”. Uiteindelijk verwierp een meerderheid van alle Ambev-werknemers het voorstel van de directie. Wij vrezen echter voor verdere sancties tegen Joaquim, ook al werd hij door de arbeiders verkozen in een verantwoordelijke positie.

Help ons om de houding van de Ambev-leiding in Jacarei aan te klagen:

* je kan steun vragen binnen de syndicale delegaties voor Joaquim: verstuur een mail om te protesteren tegen de anti-syndicale praktijken van het managament in Jacarei

* voor internationale steun en solidariteit onder de werknemers en hun gezinnen

* voor samenwerking tussen vakbonden van verschillende Inbev-vestigingen tegen de asociale en anti-syndicale aanvallen van het patronaat!

E-mails kunnen worden gestuurd naar:

jc.lfamello@ambev.com.br – algemeen manager van de Jacarei-fabriek

mftorres@ambev.com.br – human resources manager

ouvidoria@ambev.com.br – ombudsman van AmBev

Bij koekjesfabrikant LU in Herentals is het personeel in verzet gegaan tegen de verdeel-en-heerspolitiek van de directie die de werknemers tegen elkaar opzet. Het personeel wordt gevraagd om de collega’s te evalueren en dat wordt door de directie gebruikt om zich achter te verstoppen bij ontslagen. Een werknemer die na drie maanden ziekte opnieuw aan de slag gaat en meteen aan de deur werd gezet, was het nieuwste voorbeeld van dit beleid. Het kwam tot een spontane staking.

[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]

Update 8/10

De directie heeft aangekondigd dat het evaluatiesysteem zal worden herzien en dat de ontslagen werknemer toch aan de slag kan blijven, maar dan wel bij moederbedrijf Kraft Foods.
[/box]

De afgelopen jaren is de werkdruk bij LU, dat een onderdeel vormt van Kraft Foods, enorm toegenomen. Om deze toename van de werkdruk erdoor te krijgen, wordt het personeel tegen elkaar opgezet. De directie ontkent en stelt dat er geen kliklijn is, maar het is niet omdat er geen geformaliseerd systeem is dat er geen sprake is van een kliklijn. De directie voert al langer de druk op om werknemers tegen elkaar op te zetten en elkaar te verraden. Eerder wezen de vakbonden al op het gebrek aan respect vanwege de directie.

De koekjesfabriek staat in voor een aantal klassieke producten zoals Choco-Prince, Cha Cha en Tuc. De spontane staking kwam er na het ontslag van een onderhoudsman met 28 jaar ervaring. Na drie maanden ziekte, werd hij op zijn eerste werkdag ontslagen. Hij verklaarde in de lokale media: “Om mijn ontslag te motiveren, worden opmerkingen over mijn functioneren van mijn collega’s gebruikt.” Dat is een uitdrukking van een directie die een rotte sfeer op de werkvloer wil instellen om collectieve actie tegen te gaan. De spontane staking vormde daar een krachtig antwoord op.

Het probleem bij LU is niet nieuw. Er werden al eerder opmerkingen van collega’s gebruikt om mensen af te danken of sancties op te leggen. Een vrouw die een week terug aan het werk was na ziekteverlof wegens kanker, kreeg een schriftelijke waarschuwing omdat collega’s klaagden over haar prestaties. Het kliksysteem wordt actief aangemoedigd door de directie. Zo wordt er door vakbondsmensen op gewezen dat de directie recent een nota bekend maakte waarin stond dat de plaspauzes beter moeten gerespecteerd worden en dat het personeel werd opgeroepen om bekend te maken wie dit niet deed. ACV-secretaris Verhaegen stelde terecht: “De mensen worden tegen elkaar uitgespeeld om de zwakkere elementen uit het systeem te halen”. ABVV-secretaris Houbrechts voegt er aan toe: “Iedereen loopt op de toppen van zijn tenen. Elke werknemer moet over zijn schouder kijken en opletten dat hij niemand tegen de schenen schopt. Het is willekeur troef.”

Professor Blanpain, niet bepaald een linkse jongen, stelde dat de werkwijze bij LU niet door de beugel kan en een inbreuk vormt op de privacywetgeving. Hij voegde er aan toe: “Het doet me wat denken aan Oost-Duitsland, toen burgers werden aangemoedigd over elkaar te rapporteren.” Ook andere specialisten wijzen er op dat het evaluatiesystemen waarbij collega’s worden betrokken op zich kunnen, maar niet indien dit gericht is op een sanctioneringsbeleid.

De spontane staking was niet alleen gericht tegen het ontslag van de onderhoudsman met 28 jaar dienst, het was een protest tegen een repressief klimaat dat op de werkvloer wordt geïntroduceerd door een arrogante directie die hoopt dat de werkdruk op basis van repressie verder kan worden opgevoerd. Om de spanningen en de verdeeldheid tegen te gaan, is gezamenlijk verzet van alle werknemers het beste antwoord. Het zit de arbeiders hoog. Gisteren werd opnieuw gestaakt, na een informatievergadering hadden de vertegenwoordigers van de vakbond moeite om iedereen te overtuigen om terug aan het werk te gaan.

Vandaag ging ik naar Coca-Cola in Gent. Daar wordt gestaakt omdat de directie 20 jobs wil schrappen in België waarvan 14 in Gent. Aan het piket in Gent gaf ik een solidariteitsboodschap van de campagne “Jongeren in strijd voor werk” en de Actief Linkse Studenten. Aan het piket sprak ik met Geert Van Der Spiegel van BBTK.

Thomas B

Waar draait de stakingsactie van vandaag juist om?

“De directie wil twee vandaag bestaande functies samenvoegen, namelijk supervisor en ploegbaas. Hiermee willen ze in België 20 jobs laten verdwijnen: 14 in Gent, 5 in Antwerpen en 1 in Chaudfontaine. Vandaag proberen ze door de bedienden aan te vallen ons te verdelen tussen arbeiders en bedienden. We laten ons daar niet aan vangen, als we de directie laten doen zullen de arbeiders volgen. We willen de 20 ontslagen van tafel, zeker omdat Coca-Cola een winstgevend bedrijf is. En waar kunnen de mensen nog naartoe als ze afgedankt zouden worden?”

Ligt de crisis aan de basis van deze besparingen?

“Neen, hier in Gent draaien we qua volume ons beste jaar. Coca-Cola maakt winst, maar ze willen meer, de werknemers zijn daar het slachtoffer van.”

Zijn er alternatieven op het jobverlies?

“De bedienden kunnen eventueel terug aan de lijn gaan staan, maar dit zou voor jobverlies bij de arbeiders zorgen. In het bedrijf is er geen vangnet voor de afdankingen, de arbeiders worden trouwens ook geraakt. Zo zijn er 28 jobs die minder zullen verdienen.”

Is een arbeidsduurverkorting met loonsbehoud en extra aanwervingen geen uitweg en zelfs een kans om werklozen vandaag aan het werk te stellen?

“We zijn via onze CAO vier jaar geleden tot een arbeidsduurverkorting van 40 naar 36 uur gegaan. Omdat de vakbond een sterke positie in het bedrijf heeft, konden we dit afdwingen. Waarschijnlijk zal dit vandaag moeilijker liggen maar met de vakbond steunen we deze eis wel.”

Zijn er veel interim krachten tewerkgesteld binnen het bedrijf?

“Ongeveer 7% van het personeelsbestand bestaat uit interim-werknemers, we zien vaak dat die in drukke periodes (mei, juni, juli en augustus) aangeworven worden, maar daarna terug moeten vertrekken.”

Wat is het plan om de afdankingen af te wenden?

“Vandaag staken we om een duidelijk signaal te geven dat dit niet kan en we ons niet laten verdelen tussen arbeiders en bedienden. Vandaag is er een Europese ondernemingsraad bezig, deze wachten we af voor meer duidelijkheid. Morgen zitten we op de hoofdzetel in Anderlecht samen met de Belgische directie. Onmiddellijke nieuwe acties zijn niet gepland we wachten de onderhandelingen af.”

Zou de 29ste geen ideaal moment zijn om te mobiliseren en de niet bedrijf per bedrijf te voeren maar veralgemenen?

“Normaal gingen we enkel met de militanten naar Brussel afzakken. Maar door de nieuwe ontwikkelingen zullen we dit misschien opnieuw bekijken. Morgen is er een syndicale vergadering en daar bespreken we dit zeker.”

Bedankt, veel succes in jullie strijd en hopelijk tot de 29ste!

---

Solidariteitsbericht

Aan de werknemers van Coca-Cola

Met de Actief Linkse Studenten (ALS) en het lokale comité jongeren in strijd voor werk, willen we onze steun uitdrukken voor jullie strijd tegen de afdankingen die de directie aankondigde. We denken dat het vandaag onverantwoord is om af te danken, op een moment dat de jongerenwerkloosheid 25,3% bedraagt en ook de totale werkloosheid nieuwe pieken haalt.

Wij denken dat er naar een herverdeling van het werk zou moeten gegaan worden, zodat werklozen vandaag een kans krijgen op een job. Hierom gebruiken we de oude vakbondseis van een 32 urenweek, met loonbehoud en extra aanwervingen. Een bedrijf als Coca-Cola dat in het tweede kwartaal van dit jaar een winst maakte van 2,37 miljard dollar zou dit zonder problemen moeten kunnen betalen. Maar dan zou de winstlogica natuurlijk aan kant geschoven moeten worden.

Vandaag zien we dat veel bedrijven, afdankingen aankondigen, maar dat er weinig of geen verzet komt. Jullie actie kan een voorbeeld vormen voor de rest van de Belgische werknemers, daarom willen we met de ALS en jongeren in strijd voor werk jullie actie ondersteunen.

Als laatste zouden we nog willen oproepen om zeker deel te nemen aan de betoging van 29 september in Brussel, georganiseerd door het Europees vakverbond. Deze actie is tegen de Europese besparingsplannen, waardoor ze de werknemers willen laten opdraaien voor een crisis die ze niet zelf veroorzaakt hebben, maar die de fout is van burgerij, die jarenlang met ons geld en toekomst gespeeld heeft.

We mogen ons niet laten verdelen arbeiders tegen bedienden, ouderen tegen jongeren, bedrijf tegen bedrijf, … solidariteit is nodig voor een eengemaakte strijd tegen de afdankingen en besparingen.

Samen sterk

Chocoladefabrikant Godiva maakt sinds 2007 deel uit van de groep Ulker, een grote Turkse voedingsmultinational. Sinds deze overname heeft Godiva haar kosten met 24 miljoen dollar verminderd. In 2010 wil het bedrijf nogmaals 10 miljoen dollar besparen. Niet dat het moederbedrijf geen winsten boekt, Ulker was in 2006 goed voor een zakencijfer van 7,4 miljard dollar en het ziet er niet naar uit dat de winsten onder druk staan. In 2008 was er een zakencijfer van 10,9 miljard. Bij Godiva zal de verkoop in 2010 met maar liefst 10-15% toenemen.

Door Nico (Brussel)

[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]

LSP voert solidariteitscampagne

We trokken door de wijk rond Godiva met affiches en een petitie. Hierdoor werd de solidariteit meer zichtbaar. We hebben dit gekaderd in onze campagne voor lokale jongerenmarsen voor werk. 34% van de Brusselse jongeren is werkloos. De desindustrialisatie beperkt de mogelijkheden om werk te vinden. De 90 jobs die bij Godiva verdwijnen, zullen dat enkel nog versterken.
[/box]

De aangekondigde herstructurering had maar één doel: het personeel laten opdraaien voor de nooit eindigende zoektocht naar steeds meer winst. De directie maakte eerder al bekend dat het de verpakkingsafdeling in Koekelberg wou sluiten waardoor 87 arbeiders en 3 bedienden hun job zouden verliezen. De verpakkingsafdeling zou worden overgenomen door een beschutte werkplaats. Daar wordt goedkoper gewerkt omdat het “toch maar gehandicapten” zijn… Beperkingen worden gebruikt om de lonen en arbeidsvoorwaarden onder druk te zetten, in de beschutte werkplaatsen wordt het werkritme opgevoerd terwijl de lonen lager liggen, wat dan weer wordt uitgespeeld om andere lonen onder druk te zetten.

Lock-out: aanval op het stakingsrecht

De aankondiging van het sociale bloedbad leidde meteen tot acties. De productie werd vertraagd. De directie schreeuwde moord en brand en deed er alles aan om het personeel te criminaliseren. Er werd gesproken over een veiligheidsprobleem op de werkvloer en volgens de directie kwam het personeel haar contractuele verplichtingen niet na. Die 90 jobs die moesten verdwijnen, hadden uiteraard niets met “contractuele verplichtingen” te maken.

De directie schakelde een versnelling hoger en ging over tot een lock-out van de fabriek. Het personeel kon niet meer binnen in de fabriek en had geen recht op loon. Hiermee werd meteen ook het stakingsrecht ondermijnd. De arbeiders reageerden met een piket aan de fabriekspoort zodat de directie de stocks niet zou kunnen leeghalen.

Oplossing voor het conflict?

De directie weigerde iedere onderhandeling over de sluiting van de verpakkingsafdeling. Toch werd een compromis bereikt op voorstel van het kabinet van het ministerie van arbeid. De mogelijkheid van brugpensioen vanaf 52 jaar en interne overplaatsingen vermijdt naakte ontslagen. Dit voorstel werd op 13 april aanvaard.

Er zullen verdere onderhandelingen nodig zijn om het akkoord uit te voeren, de overplaatsing van 12 arbeiders naar andere werkposten in het bedrijf moet nog worden bekeken. Het is ook nog niet duidelijk op welke werkposten de 65 arbeiders staan die zullen gebruik maken van het vervroegde brugpensioen. Het feit dat er hierover nog geen duidelijkheid bestaat, neemt niet weg dat de verpakkingsafdeling meteen wordt gesloten en dat de 90 jobs niet gered worden.

De strijd was van meet af aan gericht op het openhouden van de verpakkingsafdeling. Het compromis heeft enkel de naakte ontslagen vermeden. De onderhandelaars van het ministerie hebben op geen enkel ogenblik de sluiting van de verpakkingsafdeling in vraag gesteld. Voor de regering heeft het patronaat steeds het recht om personeel af te danken. We moeten ons nochtans de vraag stellen of de gemeenschapsmiddelen niet beter kunnen worden aangewend om een sociaal bloedbad te vermijden in de plaats van voor het afkopen van het patronaat door deze middelen te gebruiken voor de uitkeringen van arbeiders die moeten vertrekken.

Bij Inbev werd een overwinning behaald met een strijdbare opstelling, waarbij ook de solidariteit van andere delegaties en bredere lagen van de bevolking een belangrijke rol speelde. Door de solidariteit uit te bouwen en de strijd te verbreden, werd een krachtsverhouding uitgebouwd waarmee een overwinning werd geboekt.

De strijdbaarheid was er zeker bij Godiva en het enthousiasme over het compromis is niet bepaald groot. We mogen niet bedrijf per bedrijf de strijd aangaan, het isolement moet worden doorbroken. Naar aanleiding van de lock-out, een aanval op het stakingsrecht van ons allemaal, was een veralgemening van de strijd zeker noodzakelijk. Een veralgemeende strijd is van cruciaal belang om onze verworvenheden te verdedigen.