Category: Voeding

Vrijdag was de derde dag van het permanent piket bij Godiva in Koekelberg. De sfeer bleef goed en er was heel wat solidariteit van syndicalisten uit andere bedrijven. De aanwezigen op het piket bellen intussen naar alle collega’s: de syndicale delegatie en de verantwoordelijken van de vakbond brengen nieuws van de onderhandelingen.

Verslag door Nicolas (Brussel)

De verantwoordelijken van de vakbonden worden op een spreekgestoelte van paletten geplaatst en leggen uit wat er wordt voorgesteld. Ze zeggen dat onderhandelen met de directie onmogelijk was en dat deze geen millimeter wil wijken van het voorstel om de verpakkingsafdeling te sluiten. Hierop kwam er een voorstel van het kabinet van het ministerie van werk en de sociale bemiddelaars. Die voorstellen worden dinsdag door zowel de werkgever als het personeel besproken.

Het voorstel gaat nog steeds uit van de sluiting van de verpakkingsafdeling. Dat werk zou worden uitbesteed aan een onderaannemer – een beschutte werkplaats – om de winsten op te drijven. Het personeel van een beschutte werkplaats zal dus gebruikt worden om de druk op de lonen en arbeidsvoorwaarden op te voeren.

Bijgevolg is voor het verzoeningsvoorstel gezocht naar methoden om het aantal naakte ontslagen te beperken. Daarbij wordt voorgesteld om 12 arbeiders van de verpakking elders in te zetten bij de productie. Daarnaast wordt voor 69 arbeiders een brugpensioen (vanaf 52 jaar) voorgesteld. Dat zou tegen gunstige voorwaarden kunnen met een hoge vergoeding. Het gevaar blijft natuurlijk wel dat deze bruggepensioneerden – officieel “werklozen” – worden opgeroepen om ander werk te zoeken. Activeren noemen ze zoiets. De regering neemt net maatregelen om dat aan te moedigen en wie niet naar ander werk zoekt, kan gesanctioneerd worden door de RVA.

Indien deze voorstellen worden aanvaard door zowel de werknemers als de werkgever, dan stoppen de acties en wordt de productie hervat. De dagen van patronale lock-out zouden worden betaald als werkdagen. Vrijdagavond werd het piket opgeheven tot dinsdag, het ogenblik dat zal worden gestemd over het voorstel.

Tegenover de patronale arrogantie kan dit een goede uitkomst lijken, de voorstellen vermijden naakte ontslagen. Maar intussen blijft de sociale kaalslag in het Brusselse aanhouden. Terwijl er in de buurt van Godiva wijken zijn waar de jongerenwerkloosheid tot 70% oploopt, verdwijnen opnieuw jobs in de industrie terwijl dit net belangrijk is voor het sociale weefsel in onze wijken.

Ook bij Inbev en eerder bij Bayer werd het personeel geconfronteerd met een arrogante directie. Door hun verzet en de solidariteit in de sector en van het brede publiek in het geval van Inbev, werd de krachtsverhouding omgekeerd en werd het volledige plan ingetrokken. Bij Inbev werden hierdoor 232 jobs gered. Bij Godiva moeten we zien hoe een dergelijke krachtsverhouding kan worden uitgebouwd. Daartoe is solidariteit nodig bij andere vestigingen van Godiva en Ulker (een Turkse multinational die hoofdaandeelhouder is van Godiva en in 2008 nog goed was voor een zakencijfer van 10,9 miljard dollar), alsook bij andere bedrijven in de sector en bij buurtbewoners. Met het oog op dat laatste aspect waren wij reeds begonnen aan een campagne in de buurt. Tenslotte is solidariteit nodig van alle arbeiders die het stakingsrecht willen verdedigen.

Het patronaat gebruikt de crisis als excuus om de winsten te maximaliseren. Godiva komt er na heel wat andere pogingen en sociale bloedbaden: Opel, Carrefour,… Zullen we blijven bedrijf per bedrijf het gevecht aan te gaan, of komt er een veralgemening van het verzet en een begin van nationaal actieplan om iedere job te verdedigen?

Net als bij Bayer en Inbev is het ook bij Godiva mogelijk om de directie haar plan te laten intrekken

Sinds enkele weken probeert de directie van Godiva haar personeel in Koekelberg een herstructurering door het strot te rammen. Het doel is om 87 werklieden en 3 bedienden uit de verpakkingsafdeling aan de deur te zetten. Iedere vorm van onderhandeling wordt vakkundig vermeden, alternatieven voor het sociale bloedbad botsen op dovemansoren.

Verslag van aan het piket bij Godiva op 8.4 door Nicolas (Brussel)

[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]

Lees ook:

• Schandalige patronale lock-out bij Godiva in Koekelberg
• Fotoreportage vanop het piket bij Godiva
• Godiva – solidariteitscampagne in Koekelberg

Het personeel van chocoladefabrikant Godiva verzet zich al vijf weken tegen een herstructureringsplan waarmee de directie de verpakkingsafdeling in Koekelberg wil sluiten. De directie wil dat werk in onderaanneming geven om te besparen op de kosten en 90 van de 360 werknemers aan de deur te zetten.

Verslag en foto’s door Boris

[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]

Nood aan jongerenmarsen voor werk

Volgens de Nationale Bank verdwenen in 2009 67.000 jobs in ons land en zal 2010 tot twee keer zo erg zijn. Dit jaar zullen we de kaap van 750.000 werklozen overschrijden, aldus een studie van het Instituut voor Duurzame Ontwikkeling. Dat zijn drieste recordcijfers.

LSP steunt het idee van lokale jongerenmarsen voor werk en wil daarbij samenwerken met iedereen die dat wenst (organisaties en individuen). Daartoe stellen we voor om mobilisatiecomités op te zetten in de bedrijven, wijken en scholen om te bouwen naar een geslaagde en strijdbare lokale betoging.

Onze eisen daarbij zijn:

• Stop de jacht op de werklozen. Pak de werkloosheid aan, niet de werklozen!
• Verdedig elke job, geen racisme. Nationalisatie van bedrijven die overgaan tot collectieve ontslagen!
• Stop de onzekere minicontracten. Degelijke jobs voor iedereen met een minimumloon van 1500 euro netto!
• Meer publieke middelen voor onderwijs: 7% van het bbp!
• Verdeel het beschikbare werk: 32 urenweek zonder loonsverlies en met bijkomende aanwervingen!

[/box]

De arbeiders stonden woensdagochtend voor gesloten deuren. Ze werden daarvan niet verwittigd. Deze week moest slechts de helft van het personeel werken omwille van de Paasvakantie. Voor de directie telt enkel de winst en daarom had ze gedreigd met een lock-out vanaf komende maandag. Daarmee wou het reageren op de syndicale acties: stakingen, betogingen en langzaam aan acties op de werkvloer. De directie heeft haar dreigement vroeger uitgevoerd dan voorzien.

Een honderdtal arbeiders van zowel de rode als de groene vakbonden protesteerden gisterenochtend voor de poorten van het bedrijf. Ze willen aantonen dat ze zich niet laten doen door de patronale intimidaties. Er werden slogans geroepen tegen de patroon – “Patroons zijn dieven en fraudeurs” – en oproepen om allemaal samen de strijd aan te gaan.

De directie wil de acties van het personeel criminaliseren. In een persbericht stelde ze: “Gezien de escalatie die leidt tot geweld in de acties van het personeel in Brussel, hebben we geen andere keuze dan er onmiddellijk en tijdelijk de productie te stoppen.” De aanleiding voor de “escalatie” is het feit dat de directie 90 personeelsleden zomaar op straat wil gooien om de winsten te verhogen. Als het personeel daartegen in actie komt om de jobs te verdedigen, dan vindt de directie dat blijkbaar gevaarlijk en zelfs gewelddadig.

De directie wil het verzet breken met een lock-out waarmee het tegelijk ook het stakingsrecht wil breken. Dit is niet de eerste provocatie van de directie. Er was al een procedure toen werd geweigerd om de lonen uit te betalen na een langzaam aan actie van het personeel (we publiceerden hierover een Franstalige video).

In 2008 werd Godiva een filiaal dat volledig in handen was van Yildez, het moederbedrijf van de Turkse groep Ulker. Dat is een van de grootste voedingsbedrijven ter wereld en het produceert koekjes, chocolade, drank en andere producten. De groep Ulker realiseerde in 2008 met 30.000 werknemers een zakencijfer van 10,9 miljard euro. Sinds de overname van Godiva werd bekend gemaakt dat Ulker de kosten wereldwijd met 24 miljoen euro wil verminderen, uiteraard ten koste van het personeel. In 2010 wil de directie nog eens 10 miljoen euro besparen en daartoe moet de verpakkingsafdeling in Brussel weg.

De acties van het personeel toonden de vastberadenheid. Ook bij Bayer en Inbev zagen we eerder hoe een vastberaden verzet tegen de dreiging van ontslagen of aanvallen op de lonen en arbeidsvoorwaarden, heeft geleid tot het intrekken van de plannen. Bij Inbev werden de vestigingen geblokkeerd en was er solidariteit doorheen het volledige bedrijf, zelfs tot in Sao Paolo in Brazilië.

Ook bij Godiva is solidariteit nodig. 75% van de arbeiders van Godiva wonen in Brussel, velen in de buurt van de Basiliek van Koekelberg (de buurt waar Godiva is gevestigd). Dit is vlakbij enkele wijken waar de werkloosheidsgraad oploopt tot 70% onder de jongeren. Een nieuw sociaal drama bij Godiva zal die situatie enkel erger maken. LSP-Brussel en de campagne “jongeren voor werk” zijn in Koekelberg een solidariteitscampagne gestart met de arbeiders van Godiva.

Na twee weken actie voeren en een enorme solidariteit voor de arbeiders, is de directie van AB Inbev moeten terugkomen op haar cynische plannen om 300 jobs weg te “herstructureren” om zo de winsten verder te maximaliseren. Dit zou gigantische bonussen opleveren voor de top en de bestuurders. Twee weken lang werd actie gevoerd, de directie dreigde met dwangbevelen om de blokkade te breken, er was een lock-out, de lonen werden niet betaald en er waren drie mislukte verzoeningspogingen. Toch werd het herstructureringsplan van tafel geveegd. Strijd loont!

Artikel uit "De Linkse Socialist" door Luc en Sven (Leuven)

[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]

Dehaene en Inbev

De rol van Jean-Luc Dehaene (CD&V) als lid van de Raad van Bestuur van Inbev werd tijdens dit conflict betwist. Het feit dat een politicus 79.000 euro per jaar krijgt, naast 1.500 euro per bijgewoonde vergadering en aandelenopties met een meerwaarde van ongeveer 1,5 miljoen euro in het geval van Dehaene, maakt duidelijk hoe nauw de traditionele politici en de bedrijfswereld verbonden zijn. Zij vormen één front.

Het ACV en ABVV moeten de banden met de traditionele partijen doorbreken. Alle partijen doen mee aan de graaicultuur in de bedrijfswereld, zowel in de private als publieke sector. Bij Carrefour bijvoorbeeld zit Willy Claes (SP.a) in de raad van bestuur en de rel rond Daerden maakt duidelijk hoe ook PS’ers een graantje meegraaien. De vakbondsmilitanten hebben nood aan eigen politieke vertegenwoordigers en deze zullen ze niet vinden bij de traditionele partijen.

---

Enkele cijfers

• Inbev maakte in 2009 2,8 miljard euro winst
• De 13 leden van het directiecomité kenden zichzelf in de eerste helft van 2009 73 miljoen dollar toe aan lonen en bonussen, 92% meer dan in dezelfde periode in 2008
• Met 73 miljoen euro kan je 804 werknemers een jaar lang in dienst houden aan een bruto maandloon van 2500 euro
• De bierconsumptie nam voor Inbev in het derde kwartaal van 2009 af met 3,2% tegenover een jaar voordien, de nettowinsten daarentegen stegen in dat kwartaal van 837 miljoen dollar tot 1,13 miljard dollar
• Topman Carlos Brito kreeg in 2007 een totaal loon van 4,25 miljoen euro
• Het directiecomité zou voor 2014 9,3 miljoen euro aandelenopties krijgen als de schulden versneld worden afgebouwd

---

Internationale solidariteit

Een belangrijk element in de acties van Inbev was de internationale solidariteit. In Nederland en Luxemburg weigerden de arbeiders in de Inbev-vestigingen om Jupiler te brouwen. Er werden tevens acties gepland. Zelfs in Brazilië waren er solidariteitsacties. Van bij het begin van het conflict nam LSP contact op met haar Braziliaanse zusterorganisatie waarvan een aantal militanten syndicaal actief zijn bij AB Inbev in Jacarei, Sao Paulo. Zij stelden een solidariteitsbericht op en zorgden voor een breed gedragen steun onder de Braziliaanse arbeiders van AB Inbev. Dat werd bijzonder op prijs gesteld aan de piketten bij Inbev in ons land.
[/box]

300 jobs onder vuur

Voor de werknemers van Inbev was al langer duidelijk dat er iets aan de hand was. In november en december werd er evenveel geproduceerd als in het hoogseizoen en externe depots werden tot de nok gevuld. Op een onderhoud midden december tussen vakbonden en directie inzake de werkdruk, werd de vraag gesteld of er iets zat aan te komen. De directie verklaarde toen dat er door de verkoop van 11 brouwerijen aan een investeringsmaatschappij genoeg geld was om de schulden die gemaakt waren voor de overname van Anhauser-Bush te betalen. Er viel volgens hen dus niets te vrezen. Plots kwam er dan op 7 januari een bijzondere ondernemingsraad. De poorten werden nog tijdens deze bijeenkomst geblokkeerd. Enkele uren later was er het verdict: 300 jobs weg in België, 800 in Europa.

Dit nieuws sloeg in als een bom. Bovendien werd het door veel arbeiders gezien als het begin van een reeks herstructureringsplannen. Inbev kondigde eerder aan dat het terug wil naar de core-business van het bierbrouwen waarbij alle andere taken zouden worden uitbesteed.

De verontwaardiging bij bet bekendmaken van het jobverlies was enorm en niet beperkt tot de arbeiders van Inbev zelf. Niemand begreep hoe een bedrijf dat in 2009 2,8 miljard euro winst maakte, overging tot het afdanken van honderden arbeiders.

Blokkade

De syndicale delegaties eisten de volledige intrekking van het herstructureringsplan en werkzekerheid. De blokkade werd verder gezet. De arbeiders bleven werken, maar er kon niets binnen of buiten het bedrijf.

Hierop dreigde de directie dat het naar de rechtbanken zou stappen om de blokkade te breken, maar op de personeelsvergaderingen van 12 januari bleek dat het personeel volledig achter de blokkade stond. Er werd meteen beslist dat een deurwaarder aan het piket zou leiden tot een algemene staking bij Inbev in ons land.

De directie stelde op een eerste verzoeningsvergadering dat het de plannen een tijdje wou bevriezen. Dat volstond uiteraard niet voor de arbeiders. Bovendien bleek dat de directie reeds onmiddellijk naar de rechtbanken was gestapt voor dwangbevelen om de blokkade te breken. In Leuven was dat zonder problemen gelukt, in Luik werd de vraag twee keer afgewimpeld en moest de directie in beroep gaan.

De dreiging van de syndicale delegaties om overal in staking te gaan indien een deurwaarder de blokkade zou verstoren, weerhield de directie ervan om dit instrument boven te halen. Na een tweede mislukte verzoeningspoging werd vervolgens beslist om de poorten dicht te houden. De directie sloot het personeel uit, een lock-out heet dat. Dit was in ons land niet meer voorgekomen sinds de jaren 1970 (met een lock-out op de Boelwerf in Temse). Daarnaast werd beslist om de lonen niet uit te betalen voor de dagen dat er geblokkeerd werd.

Directie moet plooien

De vakbonden eisten op de verzoeningsvergadering van 21 januari dat er pas kon gepraat worden indien de directie de garantie zou geven dat elke arbeider voor elke dag betaald zou worden. Die garantie kwam er en in de onderhandelingen gaf de directie toe. Alle plannen werden ingetrokken en er zal met een leeg blad aan tafel worden gezeten met de vakbonden om de toekomst van het bedrijf te bespreken.

De directie moest plooien omdat de acties een grote steun kregen van alle arbeiders bij Inbev en daarbuiten. De arbeiders hebben met hun vastberaden houding een veldslag gewonnen. Euforie is ongepast, na deze veldslag zullen er ongetwijfeld andere volgen. Brito en co zullen niet zomaar hun hebzucht inslikken of beperken. Iedere nieuwe aanval moet met strijd worden beantwoord!

Enkele lessen

De actiemethode van een blokkade was erg efficiënt: Inbev kon niets verkopen, maar de arbeiders verloren hun loon niet. Dit was belangrijk om te vermijden dat de directie een staking gewoon zou uitzitten tot de arbeiders het financieel te moeilijk kregen. De vakbonden maakten een correcte inschatting van de krachtsverhouding en hebben deze goed opgebouwd. De solidariteit voor deze strijd was erg groot: er was een komen en gaan van syndicale delegaties. De blokkade werd in Leuven afgesloten met een publieke filmvertoning van “Capitalism: A Love Story” van Michael Moore. Ook was er internationale solidariteit, die zeker verder moet worden opgevolgd aangezien Inbev ongetwijfeld verdere pogingen zal ondernemen om af te danken.

De steun voor de blokkade was immens. Zelfs de media konden er niet omheen en moesten een min of meer sympathieke positie innemen tegenover de actievoerders. De arbeiders speelden daar handig op in, onder meer met de aankondiging dat er een dag gratis bier werd uitgedeeld aan het piket in Jupille.

Vanuit alle regio’s kwam er steun voor de blokkade en waren er solidariteitsdelegaties. Dit werd veelal spontaan opgezet vanuit de basis. De enorme blijk van solidariteit ging jammer genoeg niet gepaard met een nationaal initiatief. Dit was voor de nationale structuren van de vakbond een ideale gelegenheid geweest om een offensief initiatief te nemen inzake syndicale rechten en vrijheden. Deze kans werd niet gegrepen.

De belangrijkste les van de acties bij Inbev is echter dat strijd loont. Overwinningen boek je niet door met de vakbonden constructief mee te besparen of anders te besparen, maar door georganiseerd verzet te plegen tegen iedere aanval op de arbeids- en loonsvoorwaarden.

---

Syndicaal Café: strijd tegen ontslagen en besparingen loont!

Sinds gisteren wordt de fabriek van Alken-Maes geblokkeerd. Na AB-Inbev werden ook zij getroffen door ontslagen, en blijven ze niet bij de pakken zitten. LSP ging haar solidariteit betuigen aan de delegatie en sprak met de actievoerders.

Verslag en foto’s door Jonas en Kjel (Gent)

Sinds gisterenochtend om 9 uur wordt de brouwerij Christal-Alken, nabij Hasselt, door de vakbondsdelegatie geblokkeerd. Het conflict draait rond het feit dat de directie 47 personeelsleden wil ontslaan. Na twee weken onderhandelen was de directie niet van plan in te gaan op de eisen van de vakbonden. Daarop beslisten de vakbonden om hun eisen rond het behoud van de jobs vanaf nu via strijd kracht bij te zetten. In eerste instantie wordt net als bij AB-Inbev vorige week het productieterrein geblokkeerd.

Alken-Maes werd vorig jaar overgenomen door de bier-multinational Heineken. Blijkbaar vindt de directie van Heineken dat teveel betaald werd voor Alken-Maes. Dit verlies wil ze vandaag verhalen op de werknemers. Bovendien willen ze van de gelegenheid gebruik maken om overcapaciteit af te bouwen en als het ook nog eens kan vooral de meest strijdbare vakbondsleden buiten te smijten.

LSP ging onmiddellijk haar solidariteit betuigen. Aan het piket spraken we met de oud-hoofddelegee van Christal-Alken en huidig secretaris van de ondernemingsraad voor het ACV, Dirk Noblesse.

---

Wat is de reden van jullie blokkade?

De directie wilt 47 mensen ontslaan op de 281 werknemers. 2 weken geleden zijn, volgens de wet-Renault, bracht de directie ons 2 weken geleden op de hoogte van haar plannen. Daarna hebben wij zogenaamd de tijd gekregen om alternatieven te formuleren. Wij hebben toen ons eisenpakket bekend gemaakt. We accepteren géén enkel gedwongen ontslag. Als er moet afgebouwd worden kan dat alleen via vrijwillig vertrek of via Brugpensioen. Dat de directie zelf een selectie zou doorvoeren vinden we onaanvaardbaar. De directie had immers een lijst opgesteld met namen, van de mensen die ze wilden ontslaan. Vooral strijdbare vakbondsmilitanten werden geviseerd.

Alken-Maes is vorig jaar door Heiniken over genomen, en de Nederlandse bierreus staat erom bekend niet gesteld te zijn op vakbondswerking. Naast het feit dat men op deze manier de bestaande overcapaciteit bij de brouwer wilde afbouwen, viseerde men dus vooral onze strijdbaarste militanten die hier dagelijks de rechten van de werknemers verdedigen.

Vandaag om 9 uur liep de overlegperiode van 14 dagen af. Er was deze morgen een vergadering met de directie waarop ze zou antwoorden op onze eisen. De directie begon de vergadering echter met een hele presentatie waarom er juist bespaard moest worden. Toen al was duidelijk dat het tot ambras zou leiden. Toen we hen onderbraken om hen gewoon klaar en duidelijk een antwoord op onze eisen te geven, weigerden ze. Ze wilden geen garanties geven dat er geen naakte ontslagen zouden vallen. Op dat moment hebben we die zinloze vergadering verlaten en zijn we overgegaan tot de actie. Sindsdien blokkeren we dus het fabrieksterrein. Er wordt wel nog gewerkt op de werkvloer en grondstoffen worden toegelaten, maar er gaat géén product buiten de poort.

Jullie hebben net weer samen gezeten met de directie?

Ja, maar na dat gesprek zijn we geen stap verder. Wij zullen hen ook geen duim breed toegeven. Na die samenkomst met de directie hadden we ook een personeelsvergadering. Daar hebben we onze mensen uitgelegd waarom we de poort hier blokkeren. Het feit dat die ontslagen zouden doorgevoerd worden kwam voor hen als een koude douche. Voorlopig hebben we hen nog niet gevraagd om te staken. Veel mensen kunnen zich niet zomaar veroorloven om een tijdlang zonder loon te vallen, de rekeningen blijven immers binnenkomen. Maar we hebben hen ook duidelijk gezegd dat we hen binnen een bepaalde tijd effectief nodig zullen hebben, dat een blokkade door de syndicale kern niet genoeg zal zijn om de directie te stoppen. Er komt dus een tijd dat we effectief zullen moeten overgaan tot een algemene staking.

Jullie collega’s bij Inbev hebben tot vorige week een gelijkaardige actie met succes afgemaakt, dit steekt jullie ongetwijfeld een hart onder de riem?

Inderdaad. En niet enkel hun voorbeeld was belangrijk. Wij staan ook in contact met onze collega’s van Inbev, en vandaag hebben we al verschillende SMS’jes met steunbetuigingen gekregen uit Leuven. Tijdens de blokkade van Inbev zijn wij daar met onze delegatie ook gepasseerd en onze solidariteit gaan betuigen. Vandaag komt er ook steun van bij hen. Ze zouden zeker ook in de komende dagen langs het piket hier passeren. Solidariteit is heel belangrijk. In nood kent men zijn vrienden.

Hebben jullie ook contact opgenomen met jullie collega’s, internationaal gezien, bij Heineken bijvoorbeeld?

Voorlopig hebben we nog geen internationale solidariteit gevraagd. Dat zal ook niet gemakkelijk zijn. Er is immers overal overcapaciteit in de productie. De biermarkt gaat zo’n 4% per jaar achteruit. Net zoals in de autosector, bij Opel, worden verschillende vestigingen tegen elkaar uitgespeeld, wat de solidariteit voorlopig niet ten goede komt. Bovendien zij we nog maar een jaar bij de groep Heineken, wat maakt dat we nog niet de kans hebben gehad om aan die solidariteit te bouwen op Europees vlak. Maar het behoort wel tot de mogelijkheden in volgende fasen wanneer de huidige middelen niet uithalen.

Wat verwachten jullie van de directie?

We verwachten dat ze alles zal proberen om haar slag thuis te halen. Dat ze deurwaarders zou sturen om de blokkade te beëindigen met dwangsommen behoort tot de mogelijkheden waar we rekening mee houden. Maar er is een grote eensgezindheid tussen de verschillende vakbonden. We gaan ons niet laten doen. We zullen geen naakte ontslagen slikken.

Hoe zit het met de betoging van vrijdag?

We waren van plan met een vrij grote delegatie te gaan, en hadden ons al ingeschreven… Maar toen kwam dit conflict ertussen. Morgen zullen we andere zaken te doen hebben, in eerste plaats ons piket verdedigen.

LSP wenst jullie veel succes met de actie. Is er een manier hoe onze lezers hun solidariteit kunnen betuigen?

Iedereen kan natuurlijk langs komen aan ons piket voor de fabriekspoort in Alken. Iedereen is welkom om ons te steunen en ons een hart onder de riem te steken. Wie solidariteit aan onze militante wil betuigen via mail kan dat via mijn e-mail: dirk.noblesse@yahoo.com

---

Foto’s

Vandaag is er door de arbeiders van Inbev een overwinning behaald! De directie trekt zijn herstructureringsplannen weer in. Gisteren nog had de directie geprobeerd de poorten gesloten te houden en zo te vermijden dat de arbeiders van Inbev konden gaan werken. Er is immers nooit echt gestaakt aan Inbev, maar men blokkeerde de poorten zodat er geen druppel bier naar buiten kon.

Artikel en foto’s door Sven

[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]

Wat voorafging: het relaas van de strijd

• Conflict Inbev wordt grimmiger (20.1)
• Jupille. Interview met Nino Militello, ABVV-delegee (20.1)
• Inbev: de strijd uitbreiden! (19.1)
• Dehaene blijft zwijgen over Inbev. Wiens brood men eet, diens woord men spreekt (18.1)
• Braziliaanse vakbondsmilitanten van AB Inbev solidair met acties in België (13.1)
• Blokkade van Inbev gaat zevende dag in – verzet tegen afdankingen houdt aan (13.1)
• Werknemers uitgeperst voor bonussen directie AB Inbev (11.1)
• Inbev Leuven: interview met twee ABVV-militanten (7.1)
• Artikel over de herstructurering in 2006

[/box]

De directie wilde de arbeiders onder druk zetten want wie niet binnen kon, werd ook niet betaald. De vakbonden stelden op de geplande verzoening van vandaag dat ze niet aan tafel kwamen vooraleer de directie de garantie gaf dat elke arbeider voor elke dag betaald zou worden. Deze garantie werd gegeven en op de onderhandelingen werd eindelijk een doorbraak geforceerd. De directie trekt alle plannen in en wil met een leeg blad aan tafel gaan zitten met de vakbonden om te zien hoe het vanaf hier verder moet en wat de toekomst is voor het bedrijf. Ze geven dus volledig toe op alle eisen van de vakbonden.

Het is duidelijk dat de actiemethode van de vakbonden bij Inbev een heel sterke was. De blokkade zorgde ervoor dat er door Inbev niets meer verkocht werd, maar de arbeiders verloren hun loon niet. Dat laatste is belangrijk, want het maakte dat de directie niet gewoon kon wachten totdat de arbeiders zouden buigen omdat ze hun rekeningen niet meer konden betalen. Verder was de solidariteit met deze strijd enorm groot. De laatste dagen was het een komen en gaan van syndicale delegaties die hun steun kwamen betuigen. Mensen pikken het niet dat een bedrijf dat zulke gigantische winsten maakt en enorme bonussen betaalt aan het management, mensen zonder meer op straat zet.

Morgen wordt de blokkade opgeheven, en morgenavond is er de vertoning van Capitalism: A love story van Michael Moore. Deze vertoning was al eerder gepland en was een geste van de distributeur van de film. Toch laat men de vertoning plaatsvinden omdat in de film goed wordt aangeraakt waarom acties als deze nodig zijn, namelijk door de hebzucht van een beperkte maar schatrijke laag in deze maatschappij. Het zal ook een mooie afronding zijn van twee weken strijd waarop alle sympathisanten en natuurlijk de arbeiders zelf nog eens samenkomen en bedankt worden. Zeker komen dus!

Deze morgen stonden de arbeiders van Inbev voor gesloten poorten. Met een lock out wilde de directie vermijden dat de arbeiders kwamen werken. Op die manier zouden ze hen ook niet betalen. De werknemers van Inbev lieten zich echter niet zomaar doen en haalden er een deurwaarder bij. Deze kon de feiten vastleggen (ook de arbeiders kunnen een deurwaarder gebruiken als de directie zich niet aan de wet houdt) waarop de vroege shift weer naar binnen kon gaan om zich aan te melden. Op deze manier is de directie verplicht de arbeiders uit te betalen, want zij waren er, al kon de directie hen geen werk geven.

Verslag door Sven

[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]

Steun de arbeiders van Inbev!

Steek de actievoerders bij Inbev een hart onder de riem. Stuur een solidariteitsbericht naar steunactieabinbev@gmail.com. Of bezoek het piket in Leuven (vlakbij het station). Hieronder een voorbeeld van een solidariteitsbericht dat werd verstuurd door ABVV en ACV Bayer/Lanxess, waar eind december eveneens een saneringsvoorstel op tafel werd gelegd door de directie.

Solidariteitsbericht van ABVV en ACV Bayer/LANXESS

Beste collega’s bij AB InBev in Leuven, Hoegaarden en Jupille Wij willen als vakbonden en syndicalisten bij Bayer en LANXESS in Antwerpen jullie onze steun betuigen.

Jullie hebben het gelijk 100% aan jullie kant in de strijd tegen de afdankingen die de directie van INBEV heeft aangekondigd.

Vandaag de dag is het niet evident om als vakbond of als syndicale delegatie neen te zeggen tegen de saneringsplannen van de directie van een multinational. Toch is het nodig.

Want het is niet de taak van een vakbond of van een delegee of militant om akkoord te gaan met sociale afbraak en akkoord te gaan met het schrappen van jobs.

We steunen jullie strijd dan ook voluit en hopen dat aan het eind ervan de directie zal moeten inbinden. Maar in, elk geval, hoe het ook afloopt: jullie zullen als vakbonden alle werknemers nog recht in de ogen kunnen kijken. Dat is iets wat het vetbetaalde management niet kan zeggen!!

Strijdbare groeten vanwege de vakbondsafvaardigingen ABVV en ACV bij Bayer en LANXESS Antwerpen
[/box]

Deze strategie is er één die al twee weken bijzonder goed werkt bij Inbev. De arbeiders werken wel, maar blokkeren de poorten zodat niets de fabriek kan verlaten. Op deze manier vermijden ze tweedracht die misschien zou kunnen ontstaan als mensen moeite beginnen krijgen om hun rekeningen te betalen bij een staking.

Deze namiddag was er overleg met de directie over het verdere verloop van de actie. De vakbonden eisen dat de arbeiders verder uitbetaald worden (en dus komen werken) en enkel in die context zijn ze bereid verder te onderhandelen. Ze waren zelfs bereid enkele vrachtwagens binnen te laten zodat er verder gewerkt wordt, natuurlijk zonder dat er iets de fabriek verlaat. De directie weigert dat en heeft de uitbetalingen van de voorschotten op de lonen, die normaal vandaag werden uitgevoerd, geblokkeerd. Op die manier hopen ze de arbeiders onder druk te zetten en hen te dwingen de ontslagen te slikken. De reactie aan het piket was echter duidelijk: dit slikken wij niet, en als de directie niet betaalt, zijn wij niet meer bereid om aan de onderhandelingstafel te gaan zitten!

De directie van Inbev vervreemdt zich hoe langer hoe meer van de publieke opinie. Het is overduidelijk dat bredere lagen arbeiders over het hele land de delegatie van Inbev steunen en verbolgen zijn over de brutaliteit van het management van Inbev. De hebzucht van een bedrijf dat 2,8 miljard euro winst maakte in 2009, een bedrijf dat alleen maar meer wil, en daartoe bereid is mensen op straat te zetten en zo sociale drama’s te veroorzaken, dat is iets waar mensen in tijden van crisis geen begrip voor kunnen hebben. De directie van Inbev heeft dit ook door en wellicht daarom werden nog geen deurwaarders tegen de blokkade ingezet. Dat zou de publieke opinie verder tegen de directie opzetten. Om alsnog enige steun te krijgen, aarzelt de directie niet om leugens te verspreiden. Dinsdag werd bijvoorbeeld een persbericht verstuurd waarin werd gemeld dat de vakbonden het sociaal overleg hadden opgeblazen. Dat persbericht werd ondermeer opgepikt door Ter Zake. Het klopt echter niet, het sociaal akkoord stond dinsdag dicht bij een akkoord waarin zou staan dat er twee jaar lang geen enkele herstructurering zou komen. Na een pauze en een telefoontje naar Brazilië werd dat voorstel van de directie evenwel ingetrokken.

Het sociaal overleg is dus opgeblazen,en de directie rekent erop dat de arbeiders financieel in de problemen komen, zodat ze zouden breken en zich tegen de acties keren. De directie begint echter ook onder druk te staan. In heel België begint een tekort aan bier te ontstaan. Veel discotheken die dure contracten hebben met Inbev zitten zonder bier, en dat met het weekend voor de boeg. Verder beginnen ook de voorraden Stella voor de internationale markten op te geraken. De druk op de directie om iets te doen loopt dus op, ze dreigen hun reputatie op de wereldmarkt te ondermijnen. Het is dus belangrijk de arbeiders van Inbev een hart onder de riem te steken. Een overwinning bij Inbev zou een overwinning zijn voor de gehele arbeidersklasse in België.

Daarom roepen we alle syndicale delegaties op om hun solidariteit te betuigen aan de arbeiders van Inbev op steunactieabinbev@gmail.com. We hopen dat de vakbonden binnenkort een solidariteitsmars organiseren door Leuven om zo mensen en delegaties de kans te geven te tonen dat ze solidair zijn met de arbeiders van Inbev. Tot dan is iedereen zeker welkom op het piket om zelf eens een praatje te doen en een pintje te drinken.

Op maandag 18 januari spraken op het piket van Inbev in Jupille (bij Luik) met Nino Mitello, hoofddelegee van het ABVV. Op dat ogenblik werd al anderhalve week actie gevoerd tegen het agressieve herstructureringsplan van de directie. Een filterblokkade houdt het verkeer van en naar de vestiging van Inbev tegen.

Interview door Simon (Luik)

Wat is de financiële situatie bij Inbev?

NM: “De situatie is uitstekend. De onderneming maakt grote winsten. Ze kan ook rekenen op een aantal maatregelen die de regering heeft doorgevoerd om de belastingen van grote bedrijven naar beneden te halen of om de sociale lasten te beperken. Zo wordt ook het systeem van de notionele intrestaftrek toegepast. Dat soort maatregelen zou moeten dienen om jobs te creëren. We zien dat er eigenlijk geen enkele rechtvaardiging voor de afdankingen is.”

Jullie voeren al anderhalve week actie. Wat was jullie strategie totnutoe?

NM: “We waren niet in staking gegaan omdat we wisten dat de directie een grote stock had opgebouwd voor het geval dat we zouden reageren op de afdankingen. We blokkeren de fabriek zodat er niets naar buiten kan. Op die manier kunnen we toch druk zetten op het zakencijfer van het bedrijf. Intussen worden de arbeiders betaald aangezien de fabriek draait, ook al is het op een trager tempo.”

Morgen zijn er nieuwe onderhandelingen. Wat verwacht je daarvan?

NM: “De directie moet iets op tafel leggen. Voor ons is het alleszins duidelijk: het plan dat voorligt moet worden ingetrokken.”

De vestiging in Diekirch in Luxemburg wordt met sluiting bedreigd. Is er een strategie vanuit de Belgische vakbonden inzake solidariteit?

NM: “Uiteraard. Maar dat zal verder besproken worden bij de voorbereiding van de Europese ondernemingsraad die binnenkort plaatsvindt.”

Was er al veel solidariteit op het piket?

NM: “Heel wat syndicale delegaties van bedrijven uit de regio kwamen al langs. Er waren ook delegaties van de TEC [Waalse vervoersmaatschappij], het spoor, metallo’s (ook uit Brussel), van de brandweer,… We voelen dat de bevolking in het algemeen begrip heeft voor onze acties en ons ook steunt. We hielden deze week een sensibiliseringsactie op Standard waarbij 4.000 pamfletten werden uitgedeeld. Er was er niet één die op de grond werd gegooid. Het is duidelijk dat de beweging verder moet gaan dan Inbev. We roepen de interregionale werking op om acties op te zetten in heel het land.”

En politieke steun?

NM: “Daar verwachten we niet veel van. Voor ons is de PS een partij als alle andere geworden. Er waren enkele verklaringen in de media, maar we wachten op iets concreet. Het is niet normaal dat een bedrijf dat winst maakt en minder belastingen moet betalen, zomaar kan afdanken. De parlementairen zouden dat beleid niet mogen steunen.”

De arrogantie van de Inbev-top kent geen grenzen. In de pers kunnen we lezen dat “Inbev-Belgium de sociale partners oproept tot dialoog”. Maar terwijl diezelfde top een verzoeningsvergadering bijeen roept, gaat ze tegelijk naar de rechtbank voor een rechterlijk bevel om de blokkades te breken. Het enige voorstel dat uit deze verzoening komt, is dan nog een bevriezing van de jobverliezen. Is dit dan wat men bij Inbev dialoog noemt?

LSP-pamflet. PDF-versie van dit pamflet

[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]

Lees ook:

• Dehaene blijft zwijgen over Inbev. Wiens brood men eet, diens woord men spreekt
• Braziliaanse vakbondsmilitanten van AB Inbev solidair met acties in België
• Blokkade van Inbev gaat zevende dag in – verzet tegen afdankingen houdt aan
• Inbev Leuven: interview met twee ABVV-militanten
• Artikel over de herstructurering in 2006

Solidariteit

De syndicale delegaties van Inbev roepen op tot solidariteit. Je kan je boodschappen naar de syndicale delegaties sturen: steunactieabinbev@gmail.com
[/box]

Bij Inbev stelt men vandaag dat het rechterlijk bevel nog niet betekend is omdat ze de sociale dialoog niet willen doorbreken en hopen terug rond de tafel te gaan zitten. Maar wat is het nut van nogmaals 12 uur te vergaderen over iets wat we niet willen? Het feit dat het zolang duurt voordat de deurwaarder aan de poort staat, heeft volgens ons dan ook meer te maken met de reactie van de vakbonden.

Dwangsommen: de Inbev-bonden niet alleen het gevecht laten aangaan

Een algemene staking bij Inbev is een sterke volgende stap en volgens ons de enige goede reactie. Maar toch denken wij dat de vakbeweging in zijn geheel hier een verantwoordelijkheid heeft. Vorige week was er immers niet enkel het rechterlijk bevel bij Inbev. de Inbev-bonden niet alleen het gevecht laten aangaan

Vorige woensdag kwam in Brussel een militant van LBC voor de rechtbank na brutale repressie van stakersposten aan Carrefour eind vorig jaar en vrijdag kwam er in Leuven een zaak voor van een ontslagen delegee van ABVV-Metaal. Wij denken dan ook dat het nodig is om een sterk signaal te geven aan regering en patronaat. Blijkbaar werkt het niet om Herenakkoorden af te sluiten met de werkgevers, dus zullen er krachtiger middelen moeten worden ingezet. Wij denken dan ook dat het tijd wordt dat de vakbonden beginnen denken aan acties over de sectoren heen om de syndicale rechten te vrijwaren.

En waarom niet Inbev als voorbeeld stellen, massapiketten organiseren aan de poorten van Inbev en het organiseren van een nationale actiedag.

Druk verhogen door strijd uit te breiden naar andere sectoren:

Mars voor werk en syndicale rechten

Het zal erop aankomen om de druk op Inbev, regering en patronaat stelselmatig op te drijven. Een algemene staking bij Inbev zal hier ongetwijfeld een belangrijk element in zijn. Maar om een multinational als Inbev op de knieën te krijgen is het nodig om alles uit de kast te halen. over heel het land.

Eén van de sterke punten vandaag is dat het personeel en de vakbonden bij Inbev één blok vormen en dat er enorm veel solidariteit en steun is over heel het land. Het zal dan ook nodig zijn dat iedereen betrokken is en mee de strijd versterkt. Een staking betekent niet enkel niet gaan werken, maar ook het inschakelen van alle arbeiders om ipv hun uren te werken, de tijd te benutten om de strijd uit te breiden en de passieve steun die er vandaag is om te zetten in actieve steun. Door regelmatig personeelsvergaderingen aan de piketten te organiseren kan al het personeel hierin betrokken worden.

Waarom niet oproepen voor een nationale betoging, waarbij de strijd bij Inbev versterkt maar ook uitgebreid kan worden, bijvoorbeeld een mars voor werk en syndicale rechten. Op deze manier kan de link met andere bedrijven in herstructurering verder gelegd worden en samen een strijd gevoerd worden voor jobs. Toen in de jaren ‘90 Forges de Clabecq dreigde te sluiten en een langdurige staking uitbrak, riepen de vakbonden op voor een mars voor werk waar 70.000 mensen de strijd enorm versterkten. Alle arbeiders die in staking gaan zouden hun ‘vrije’ tijd kunnen gebruiken om hiervoor te mobiliseren, naar andere bedrijven te trekken of onder de bevolking pamfletten te verdelen, en zo op te roepen om naar de betoging te komen.

Nood aan politiek alternatief

Dehaene is vandaag opvallend stil en weigert commentaar te geven. Voor hem is deze herstructurering waarschijnlijk ook een goede zaak aangezien hij zijn aandelen in waarde zal zien stijgen en met wat geluk ook nog eens een extra bonus kan opstrijken. Waarom zouden we hem niet opzoeken en hem confronteren. En als hij blijft weigeren om commentaar te geven hem desnoods gaan opzoeken om een standpunt in te nemen. Hetzelfde voor de rest van de politieke partijen. Milquet noemt de houding van Inbev onaanvaardbaar, de SP.a-top komt zijn solidariteit betuigen aan het piket. Maar waar wachten ze op om AB Inbev echt aan te pakken en allereerst al te beginnen met alle lastenverlagingen en ander overheidsgeld terug te eisen. Waarom nemen die parlementairen geen initiatief om wetten in te dienen die de tussenkomst van deurwaarders bij sociale conflicten verbiedt? Wij denken dan ook dat we niet meer moeten rekenen op deze partijen en dat het tijd wordt dat ABVV en ACV breken met deze partijen. Waarom niet zelf het initiatief nemen samen met alle sociale bewegingen, linkse organisaties e.d. om een alternatief op te richten, een partij die echt de belangen van de werknemers vertegenwoordigt, een partij voor en door arbeiders. Met de Linkse Socialistische Partij proberen we elk initiatief in die richting te ondersteunen.

Vandaag (woensdag) is het de zevende dag van de blokkade van Inbev sinds de aankondiging van een herstructureringsplan waarbij 300 jobs in België en 800 in West-Europa verdwijnen. Na Jupille en Leuven is nu ook de brouwerij van Hoegaarden geblokkeerd en zijn er ook acties in de depots van onder meer Jumet en Anderlecht waar er geweigerd wordt om andere magazijnen te bevoorraden.

Verslag door Luc – Foto’s door Sven (Leuven)

[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]

Reactie van een ontslagen arbeider

Paul – 57 jaar, arbeider bij AB Inbev (sinds 1976) die zopas te horen heeft gekregen dat hij zal ontslagen worden – wil het volgende kwijt: "Inbev is echt arrogant. Hoewel men 38% meer winst maakt, ontslaat men mensen. Dit is echt degoutant. Toen Artois fuseerde met Jupille tot Interbrew en dit ook gepaard ging met besparingen, hebben we in 1989 al eens 6 weken lang gestaakt. Sindsdien is het alleen maar bergaf gegaan – vooral sinds de beursgang van Inbev. Enkel het profijt telt. Gelukkig zegt de vakbond ‘nee’ tegen ontslagen en hopelijk gaan ze door, in navolging van Bayer."
[/box]

Maandag zaten de vakbonden samen om hun standpunt verder te bepalen en dinsdag hebben ze dit toegelicht en bespoken met de rest van het personeel op verschillende personeelsvergaderingen. Het standpunt van vakbonden en personeel is duidelijk: de intrekking van het volledige herstructureringsplan en werkzekerheid. Uit de personeelsvergaderingen bleek nog maar eens dat er een enorme woede is tegenover de houding van de directie van AB Inbev en dat er vandaag een grote éénsgezindheid is. Eén van de delegees vertelde dat zelfs de vertegenwoordigers de acties voluit en actief steunen en ook regelmatig aan het piket te zien zijn.

Bij de meesten heerst het besef dat dit maar het begin is. De afgelopen vijf jaar zijn er evenveel herstructureringen geweest en nu is de maat vol. Het is duidelijk dat het niet zal blijven bij de ontslagen die vandaag zijn aangekondigd. De jobs die nu worden weggesaneerd, zullen worden vervangen door buitenfirma’s, maar op deze manier kunnen er nog een heel veel jobs verdwijnen. Een aantal takken, zoals de depots, worden in het buitenland al door (goedkopere) buitenfirma’s gedaan. In principe is het enige dat niet kan worden gedaan door een buitenfirma het brouwen zelf. Als dit herstructureringsplan wordt geaccepteerd, is het hek van de dam.

Ondanks het feit dat AB Inbev zich al een tijd aan het voorbereiden was op een sociaal conflict, zijn de gevolgen goed merkbaar. In de laatste maanden van vorig jaar mag dan al evenveel geproduceerd zijn als in het hoogseizoen en externe depots kunnen dan wel gevuld zijn tot in de nok, de eerste bevoorradingsproblemen beginnen voelbaar te worden. Door verschillende winkels, distributeurs en cafés wordt al geklaagd dat er binnen 2 à 3 dagen er geen Stella of Jupiler meer zal zijn. Zelfs grotere ketens zoals Delhaize dreigen na het weekend zonder bier te vallen. De Standaard kopte gisteren (12/10): “Bierblokkades doen AB Inbev pijn“. De productie zelf draait nog maar op een laag pitje omdat er niets meer binnen of buiten kan en dreigt helemaal stil te vallen.

Donderdag volgt er een verzoeningsvergadering tussen directie en vakbonden. De vakbonden verwachten daar weinig of niets van, enkel een verharding van de standpunten en strategie van de directie. Maandagochtend liet de directie in een mededeling aan het personeel fijntjes weten dat ze niet zal nalaten om juridische acties te ondernemen tegen de blokkades en dat ze daarbij dwangsommen zal eisen. Daarnaast dreigt ze ook om de arbeiders die nu nog wel gaan werken niet meer te betalen en op technische werkloosheid te zetten. Een dreigement dat ze vandaag nog niet hard kan maken, aangezien dit wettelijk niet kan tijdens een sociaal conflict op het bedrijf. Maar het is wel duidelijk dat de top in het offensief wil en zal gaan. Het zal erop aankomen hierop voorbereid te zijn.

Zodra er deurwaarders aan de poorten verschijnen, zal er in alle Belgische vestigingen gestaakt worden. Het is niet denkbeeldig dat dit vrijdag zal gebeuren. Misschien is dat een goed ogenblik voor burgemeester Tobback om nogmaals naar het piket te komen en de betekening van de deurwaarder in ontvangst te nemen? Misschien is het ook interessant om een bezoek te brengen aan leden van de raad van bestuur van AB Inbev, zoals Jean-Luc Dehaene, om hen te vragen of ze akkoord zijn met de dwangsommen.

Het lijkt erop dat dit een langdurig conflict kan worden. Aan het piket hoor je vaak de verwijzing naar de staking in 1989 toen er wekenlang werd gestaakt. De piketten staan er uiteraard 24 op 24 en worden steeds bemand met een grote groep. Bij deze dan ook een oproep om een solidariteitsbezoek te gaan brengen in Leuven, Jupille of Hoegaarden.

---

Lees ook:

• Pamflet: Werknemers uitgeperst voor bonussen directie AB Inbev
• Internationale solidariteit van AB Inbev delegees uit Brazilië
• Inbev Leuven: interview met twee ABVV-militanten
• Artikel over de herstructurering in 2006