Category: Voeding

Terwijl het bierconcern Inbev een reeks herstructureringen doorvoert waarbij een aantal werknemers op straat worden gezet, heeft het bedrijf wel de nodige miljoenen om te betalen aan drie voormalige topfiguren van het bedrijf. Het vertrek van drie topfiguren kostte in totaal 31 miljoen euro!

Er wordt al enige tijd actie gevoerd door het personeel van Inbev. Eind vorig jaar werd aangekondigd dat 232 jobs worden geschrapt in de Belgische vestigingen en recent werd beslist om nog eens ruim 200 jobs te schrappen, voornamelijk in Jupille. De directie kondigde bovendien op een Europese ondernemingsraad op 1 maart aan dat er drie herstructureringen zouden volgen in Europa.

ACV-secretaris Luc Gysemberg stelde begin februari al in een interview: “We hebben gezegd dat de besparingsplannen die de Brazilianen Inbev opleggen geloofwaardiger zouden overkomen indien ook zij 10 procent inleveren op de ruime gages die ze ontvangen.” Dat standpunt wordt nu nog versterkt door het bekendmaken van de ruime afscheidspremies voor drie topfiguren uit het bedrijf. Samen kregen die een afscheidspremie van 31 miljoen euro! 1,2 miljard Belgische frank is dat. Of voldoende om de lonen van 232 werknemers gedurende zo’n 5 jaar te betalen…

Terwijl er steeds gehamerd wordt op de noodzaak van loonmatiging, zien we dat er een positieve loonspiraal is voor topmanagers. ACV-voorzitter Cortebeeck stelde hierover in Knack: “Een bedrijfsmanager kan van personeelsleden niet vragen om de looneisen te milderen, als hij dat zelf niet wil doen. Dat pikken werknemers niet. Dan worden ze terecht kwaad, zoals ik ook begrijp dat ze boos zijn wanneer de multinational InBev louter omwille van de winstmaximalisatie herstructureringen doorvoert en honderden mensen op straat zet in Leuven en Luik. Samen met de Luikse bisschop Aloys Jousten vind ik dat er dan ethische grenzen overschreden worden.”

De ontslagen bij Inbev zorgden inderdaad voor reacties van de bisschop van Luik en de hulpbisschop van Namen. Die stelden in een interview: “Als de economische wetten geen rekening houden met de mens, moeten die wetten veranderen. Het banenverlies stapelt zich op. Gisteren Arcelor, vandaag Inbev. Wat zal het morgen zijn? Is dit de Europese kant van de mondialisering van de economie. Dit beroert ons. Samen met de slachtoffers, hun familie, hun collega’s en veel burgers zeggen wij: als de financiële logica zoveel lijden veroorzaakt, is ze onmenselijk en moet ze veranderen.”

De logica van het huidig systeem bestaat er inderdaad uit dat alles ten dienste van de winst staat. Om de winsten te verhogen, worden werknemers op straat gezet. Die vaststelling wordt door steeds meer mensen gemaakt. De centrale vraag is dan natuurlijk: wat is het alternatief op het winstsysteem? Wij menen dat het niet mogelijk is om binnen het huidig systeem te komen tot een echt sociaal beleid. Als de winst altijd het belangrijkste is, kan een sociaal beleid niet blijvend worden doorgevoerd. Het is dan ook noodzakelijk om te breken met het huidig systeem en te bouwen aan een alternatief waarin de behoeften van de bevolking centraal staan en niet de winst. Dat is het socialistisch alternatief waarvoor wij opkomen.

Jonas Van Vossole

Gisteren was er een 24-urenstaking bij vier grote dienstverlenende bedrijven die zorg dragen voor de horecavoorziening op de internationale treinen, zoals de TGV en Eurostar. Voor het Ministerie van Arbeid verzamelden zich een 50-tal arbeiders, waaronder ook arbeiders vanop de luchthaven te Zaventem die hun solidariteit kwamen betuigen.

Bas De Ruiter

Een ABVV-militant vertelde dat de staking was georganiseerd uit protest tegen de weigering van hun bazen om de in de CAO afgesproken loonsverhoging van 2-3% door te voeren. Argument van de bazen was dat de arbeiders niet onder de horeca-CAO zouden vallen, omdat het slechts om dienstverlening zou gaan aan horecabedrijven die een contract hebben op de internationale spoorlijnen.

Dat excuus wordt gebruikt om de aanval op de lonen in te zetten. Na de beweging tegen het Generatiepact, met de stakingsacties van 7 en 28 oktober, is het duidelijk dat het patronaat de lonen onder vuur wil nemen. Eerder waren er reeds ballonnetjes die werden opgelaten door onder meer het VBO, de Nationale Bank, UNIZO,…

In de discussie over de lonen, zal ook het gebrek blijken aan een grote arbeiderspartij die de argumenten van het patronaat weerlegt en bovendien de strijd tegen de aanvallen mee ondersteunt. De campagne voor een nieuwe arbeiderspartij zal niet enkel nuttig zijn in deze strijd, maar zal de dringende noodzaak van zo’n nieuwe arbeiderspartij aantonen.

ABVV en ACV roepen op voor een betoging voor werk in Veurne naar aanleiding van de sluiting van de Suikerfabriek. Die sluiting is een zware slag voor de tewerkstelling in de regio. Op zaterdag 4 februari komt er een betoging. Hieronder vind je de affiche van het vakbondsfront.

De Suikerfabriek van Veurne, dochterbedrijf van Iscal Sugar, sluit de deuren. Het is de zoveelste klap voor de werkende en werkloze bevolking in het Veurnse na de eerdere sluitingen van Santens, Van Wijnsberghe en Thobe Construct. De suikerfabriek bezorgt een gedeelte of het volledig inkomen van zo’n 5.000 gezinnen in de Westhoek die actief zijn bij de teelt of de verwerking van suikerbieten.

Peter Ghyselbrecht

Het nieuws sloeg op donderdag 22 december in als een bom in de Westhoek. De sluiting werd op een bijzondere ondernemingsraad medegedeeld. De 77 vaste werknemers (56 arbeiders en 21 bedienden) verliezen hun job. In het hoogseizoen (september – december) werken 111 mensen in de suikerfabriek. 2.200 suikerbietplanters leveren hun suikerbieten aan Veurne. Bovendien zorgen honderden transporteurs voor het vervoer.

Het moederbedrijf van de suikerfabriek, Iscal Sugar (313 werknemers en 6.720 suikerbietplanters), stelt dat de bietentelers dezelfde hoeveelheden kunnen blijven leveren maar dan aan de zusterfabrieken in Moerbeke en Fontenoy, wat grotere transportkosten met zich zal meebrengen voor de telers. Telers die denken over te schakelen naar andere gewassen, zitten met het probleem dat ze inkomensverlies gaan lijden omdat het enkele jaren duurt eer de teelgrond zich heeft aangepast.

De zeer rendabele fabriek in Veurne was de derde grootste suikerproducent van België met een gemiddelde jaarproductie van 70.000 ton suiker. In 2001 kende het bedrijf een omzet van 49,4 miljoen euro. Het moederbedrijf deed de laatste jaren weinig investeringen, ook al waren die nodig om de verouderde en te kleine opslagcapaciteit te verhelpen. Het bedrijf in Veurne is vooral gericht op de export van suiker. Mogelijk zal Iscal Sugar binnenkort een bedrijf buiten Europa openen.

De vakbondssecretarissen van zowel het ACV en ABVV reageren: “We hopen dat een landbouwkundige en administratieve afdeling blijft”.”De wet Renault zal nu spelen, met eerst een informatieronde, dan een onderhandelingsfase over de ontslagvoorwaarden en uiteindelijk de ontslagen zelf”. “We zullen wel het onderste uit de kan halen om een goed sociaal plan af te dwingen”.

Beleidsvoerders van Veurne samen met de federale politie bereidde zich blijkbaar op het ergste voor. Nog geen uur na de aankondiging van de sluiting repte een waterkanon van de federale eenheden zich naar Veurne om mogelijk protest te onderdrukken.

De sluiting van Veurne is een gevolg van de verdere liberalisering en hervormingen van het Europees landbouwbeleid en de prijzenpolitiek van de Wereldhandelorganisatie (WHO) die onverwijld verder gaan met een sociaal bloedbad.

Volgens het Europees Economisch en Sociaal Comité zullen de hervormingen er op Europees niveau toe leiden dat 120.000 telers en 80 fabrieken genoodzaakt zullen worden hun activiteiten stop te zetten, wat aan 150.000 mensen hun baan zal kosten. Vijftien jaar geleden telde Europa driehonderd suikerfabrieken, nu blijven er nog 145 over.

De suikerproducenten in de EU (25 landen) gaan in 2006 de productie van 17,4 naar 13,4 miljoen ton suiker terugschroeven terwijl de consumptie 16 miljoen ton bedraagt. Dus zal men moeten overgaan tot invoer van suiker.

En daar bereiden de bedrijven zich op voor. Een voorbeeld is de Duitse suikerfabrikant Südzucker, eigenaar van onder meer de Tiense suikerfabriek, dat in september een reorganisatie van haar bedrijven doorvoerde en haar eigen vermogen via de uitgifte van nieuwe aandelen wilde versterken met 200 miljoen euro. De suikerbietenverwerker heeft dit geld nodig om zich voor te bereiden op de vestiging van een cichoreifabriek in Chili, maar ook op investeringen in suikerraffinage en biobrandstoffen in Brazilië.

De acties in de voedingssector troffen deze week onder meer Coca Cola, Kraft Food en Inbev. Maar ook elders waren er stakingen. Nu de onderhandelingen niet tot resultaat hebben geleid, is het waarschijnlijk dat er nog meer acties volgen. We hopen alvast dat het dan wel in een gezamenlijk vakbondsfront zal zijn van zowel ABVV als ACV. Nu is enkel door ABVV actie gevoerd, ook al was er heel wat steun van ACV-leden. Hieronder publiceren we een aantal foto’s uit het Brusselse.

Guy Van Sinoy

Sinds maandag zijn er stakingsacties in de voedingssector naar aanleiding van de sectorale onderhandelingen voor de CAO in de voeding voor 2005-2006. Dit is de derde stakingsdag in de sector. Maandag is het begonnen met Coca-Cola, Inza en Rombouts. Dinsdag was Kraft Foods aan de beurt en vandaag is het Inbev. Dit zijn de grote bedrijven in de sector die ook heel wat te zeggen hebben binnen FEVIA (de werkgeversfederatie van de voeding). We hebben een gesprek met Marc Deruyter, afgevaardigde van ABVV in Inbev Leuven.

Luc Wendelen

Waarom deze staking?

Wij eisen dat de loonnorm van 4,5% in de sector als een minimum wordt toegepast, zodat er bij onderhandelingen op bedrijfsniveau meer kan worden bekomen. FEVIA stelde eerst 4,1% voor en bij een volgende onderhandeling een maximum van 4,5%. Wat helemaal schandalig is, is dat FEVIA voorstelt om de loonsverhoging niet aan de arbeiders te geven die minder dan 3 jaar anciënniteit hebben! Dat kan voor ons niet!

FEVIA wil ook dat de 2e pensioenspijler (die 0,5% bedraagt) binnen die 4,5% valt, net als de 1e pensioenspijler (die ook 0,5% bedraagt). Wij eisen dat die 2e pensioenspijler hierbuiten valt en er dus bovenop komt.

Andere eisen zijn het behoud van brugpensioen (in Inbev op 55 jaar, na 38 jaar dienst) en de verbetering van de regeling voor tijdskrediet in de sector. Volgens de regering is dit niet rendabel en wil deze regeling afbouwen, daarom voorziet ze dan ook minder geld voor tijdskrediet.

Wat voor ons ook enorm belangrijk is, is de betere bescherming van de syndicale afgevaardigden. Een probleem dat wij bijvoorbeeld hebben is dat wanneer een afdeling wordt uitbesteed, de afgevaardigde zijn mandaat verliest en dan natuurlijk ook zijn bescherming. Hij werkt dan nog wel in het bedrijf op een andere afdeling, maar is heel kwetsbaar.

Tenslotte eisen wij ook een bijkomende vorming voor de syndicale afvaardiging en een maximale verhoging van de syndicale premie.

We zien dat de grote bedrijven in de voedingssector enorm veel winst maken, dit terwijl FEVIA geen geld ziet voor een broodnodige loonsverhoging. Inbev bijvoorbeeld maakte in 2004 719 miljoen € winst, een verhoging met 42,3% t.o.v. 2003. Hoe wordt dat bij jullie onthaald?

Sterker nog, bij Inbev hebben de arbeiders de vorige 5 jaar een effectieve loonsverhoging van 1,18% gehad, terwijl de leden van de Raad van Bestuur in diezelfde 5 jaar 30% meer zijn gaan verdienen. Vorig jaar nog heeft de Raad van Bestuur zichzelf voor 200.000€ loonsverhoging gegeven! Vandaag krijgt de Raad van Bestuur 16,5 miljoen € te verdelen door amper 9 mensen! En dit terwijl wij, als het van hen afhangt, nog niet eens 4,5% loonsverhoging krijgen.

Hoe verloopt de staking tot nu toe bij Inbev?

Hier in Leuven ligt de productie volledig plat. De bedienden staken spijtig genoeg voorlopig niet mee, er zijn vandaag onderhandelingen rond de “outsourcing” van de IT-afdeling. De productie ligt dan wel plat, maar tegenover het pikket kunnen de werknemers zich gaan registreren als werkwillige. Ze krijgen dan een dag verlof en hun volledige loon, terwijl wanneer je staakt er uiteraard alleen maar een stakingspremie is. 90% van de werknemers zou zich als werkwillig zijn gaan opgeven, dit zal bij volgende acties ongetwijfeld tegen ons worden gebruikt. Ze zullen kunnen zeggen dat 90% niet bereid was om mee te staken. Hier zal nog heel wat over gediscussieerd worden in het bedrijf. In Inbev Hoegaarden is er geen af- of aanvoer, maar er wordt wel gewerkt in de afvullerij. Vanuit Hoegaarden is er een delegatie naar hier gekomen. Ook in Jupile ligt de productie stil.

Hoe is de sfeer op de werkvloer?

We hebben vorige week een aantal personeelsvergaderingen gedaan waar we ongeveer een 200 arbeiders mee hebben bereikt (van de 570, met de depots bijgerekend). Daarnaast hebben we ook fiches van 4 bladzijden uitgedeeld aan alle personeelsleden met een uitgebreide uitleg rond de actie en onze eisen.

De personeelsleden zijn wel akkoord met onze eisen, maar hier en daar hoor je toch de vraag opkomen waarom het nu net Inbev is waar moet gestaakt worden. Ik denk dan ook dat het goed is, moest er een algemene staking van de gehele sector zijn. Dit zou de solidariteit bevorderen.

Wij vonden het natuurlijk ook enorm spijtig dat de ACV-militanten bij Inbev beslist hebben om niet me te staken en hun top te volgen.

Komen er nog verdere acties?

Ja, deze morgen zijn er nieuwe onderhandelingen geweest. Die zijn echter afgesprongen, maar hadden ze positief geweest, dan waren we om 10u gestopt met de actie. Nu is het afwachten wat we nog gaan doen. Er zal een verzoeningscommissie worden samengesteld, maar wij zullen alleszins samenkomen op een militantenconcentratie vrijdag in Blankenberge om verder te bespreken wat we gaan doen. Er is o.a. al het idee om naar de hoofdzetel van FEVIA te trekken. Alleszins, wat positief is, is dat het ACV het voorstel van FEVIA ook heeft verworpen en zich zal aansluiten bij onze acties.

Hoe zit het met die onderhandelingen bij de bedienden rond de uitbesteding van de IT-afdeling?

De IT-afdeling van Inbev wordt uitbesteed. Wereldwijd betekent dat 270 mensen binnenkort zullen worden ontslagen bij Inbev en bij “waarschijnlijk” IBM zullen gaan werken. Voor Leuven betekent dit dat ongeveer 50 personeelsleden een deel van haar verworven rechten zullen verliezen. Vandaag zijn de onderhandelingen hierover bezig, maar als die mislukken, wat heel waarschijnlijk is, zal er een stakingsaanzegging worden gedaan.

Deze week wordt door het ABVV gestaakt in de voedingssector. Vandaag is dat onder meer het geval bij Coca-Cola, komende dagen volgen brouwerij InBev (het vroegere Interbrew) en KraftFoods. Aanleiding zijn de sectoriele onderhandelingen die al enkele weken aan de gang zijn.

Frederik De Groeve

Daarin stelt Fevia (de werkgeversfederatie in voedingsnijverheid) voor om maximaal 4,1% loonsverhoging toe te staan. Rekening houdende met de indexstijging, de inflatie en de productiviteitsstijging betekent dit een daling van het reële loon! Verder zouden de minimumlonen van arbeiders met minder dan 3 jaar anciënniteit niet mogen meestijgen en in ondernemingen zonder bedrijfs-CAO zouden de lonen enkel stijgen met de index.

Deze schaamteloze aanvallen op de werknemers staan in schril contrast met de megawinsten die bedrijven zoals Coca-Cola binnensleepten de voorbije jaren. We spraken met enkele stakende arbeiders aan het piket van de Cola-bottelarij te Zwijnaarde.

“2003 was een ‘monsterjaar’ voor Coca-Cola, maar ook in 2004 werd er massaal veel winst gemaakt. De productiviteit steeg op 2 jaar tijd met 5 à 10 %. Het zijn net die grote bedrijven die de plak zwaaien bij Fevia.” Het ABVV eist dan ook een indicatieve loonstijging van 4,5 %. Dit zou gaan om een minimum, waarbij dan per bedrijf nog extra’s kunnen onderhandeld worden. Ook de uitbouw van een tweede pensioenspijler, het behoud van het brugpensioen en een verbetering van het tijdskrediet behoren tot de eisen van de werknemers. “Wij zijn niet tegen een verhoging van de activiteitsgraad, in tegendeel! Maar dan moet men in de eerste plaats werk geven aan diegenen die er vandaag geen hebben in plaats van ons langer te doen werken.”

De ACV-top roept niet op tot staking, wat niet in goede aarde valt bij de werknemers. De leden en militanten ondersteunen de staking wel. Dit zorgt voor een groeiend wantrouwen tegenover de vakbondstop. Indien de acties verdergaan zal het ACV hopelijk de strijd mee ondersteunen. Stilaan zouden ze toch moeten inzien dat enkel strijd loont en dat je moet vechten als je een leefbare toekomst wil. We wensen de werknemers in de voedingsindustrie veel succes toe de komende dagen/weken in hun gevecht met de patroons.

De aankondiging van 107 ontslagen bij voedingsproducent Kraft in Herentals maakt duidelijk waar de Europese eenmaking voor de grote bedrijven om gaat: het uitspelen van de arbeiders tegen elkaar om zo ‘goedkoop’ mogelijk te kunnen produceren. Het beperken van de lonen door naar lageloonlanden te trekken is niet zozeer een gevolg van het feit dat de lonen hier te hoog zouden zijn, maar wel van het feit dat er ginder schandalig lage lonen uitbetaald worden.

Als reactie op de aankondiging van Kraft gingen de werknemers 48 uur in staking. Er is immers ook grote onzekerheid over de jobs die nu behouden zouden blijven, de mogelijkheid dat nu een deel van de productie verhuist, kan erop wijzen dat het bedrijf in stappen tewerk gaat waarbij binnenkort de rest van de productie zou volgen. Nu worden drie van de zeven productielijnen overgeplaatst naar fabrieken in Oost-Europa.

Eind november bleek er in het bedrijf reeds ongerustheid te bestaan over een mogelijke verhuis. Toen verklaarde ACV-delegee Cleymans dat het bedrijf reeds een berekening had gemaakt waarmee aangetoond werd hoe snel een volledig nieuw bedrijf in Polen winst zou kunnen maken. Binnen de 5 jaar zou een dergelijk volledig nieuw bedrijf in Polen meer winst maken dan de Herentalse afdeling van Kraft.

Dit soort voorbeelden zal aangegrepen worden om de Europese verdeel-en-heerstactieken toe te passen. De bedoeling van de directie van Kraft bij het voorstellen van die cijfers in november 2003 was evident: het onder druk zetten van de arbeiders in het bedrijf en het lanceren van een discussie die erop gericht is de arbeids- en loonsvoorwaarden naar beneden te halen. De acties die nu gevoerd worden tegen de afdankingen bij Kraft in Herentals zijn belangrijk om aan te tonen dat er verzet komt tegen de houding van het patronaat om de loonsvoorwaarden aan te vallen. Deze strijd zullen we enkel kunnen winnen als we ons internationaal organiseren en ook in Oost-Europa zelf de strijd aangaan voor degelijke loons- en arbeidsomstandigheden.