Your cart is currently empty!
Category: Voeding
-
Grains Noirs in Molenbeek: overwinning na 9 dagen staking!
Acht ontslagen ingetrokken
Op 14 februari om 17 uur stemde de directie uiteindelijk in met het intrekken van de 8 ontslagen die aanleiding gaven voor een staking die 9 dagen duurde. De arrogantie van de directie kreeg het passende antwoord van de werknemers: vastberadenheid en eenheid rond de doelstelling om de jobs van elke aangevallen collega te redden. De strijd werpt vruchten af en de gunstige krachtsverhouding vandaag kan gebruikt worden om meer af te dwingen.
Door Stéphane Delcros
Een dag eerder, op 13 februari, had de directie ’s avonds nog een onaanvaardbaar voorstel gedaan. Na 3,5 uur onderhandelen was de directie toen slechts bereid om 1 of 2 en uiteindelijk 3 van de 8 met ontslag bedreigde werknemers te behouden. Het ‘rotte’ voorstel van de directie probeerde de werknemers te overtuigen met een loonbonus op basis van cao nummer 90 van 100 tot 1000 euro. Daarnaast was de directie bereid om 2000 euro aan bonussen te betalen aan de vijf ontslagen werknemers en aan andere vrijwillige vertrekkers, op voorwaarde dat ze niet ziek zouden worden tijdens de opzegtermijn. De stakers oordeelden terecht dat dit onaanvaardbaar was. Ze besloten de staking verder te zetten voor het behoud van alle 8 de bedreigde jobs. Het vooruitzicht van nog een week staking en dus verlies aan winst – mogelijk zelfs het verlies van belangrijke contracten – deed de directie uiteindelijk buigen. Op woensdag nam ze contact op met de vertegenwoordigers van het personeel om in te stemmen met de intrekking van de geplande ontslagen.
De stakers hielden stand omdat er een grote solidariteit was tussen alle collega’s in het gemeenschappelijk front van arbeiders en bedienden van zowel het ABVV als het ACV. Het piket werd ernstig georganiseerd, in ploegen gedurende dag en nacht en dit tijdens 9 dagen. Iedereen werd betrokken en speelde een actieve rol in de uiteindelijke overwinning.
De directie heeft nog steeds het recht om bonussen te geven aan wie vrijwillig vertrekt. Het wil dat doen om de loonsom voor de vaste banen te verlagen. In dat geval zullen er individuele onderhandelingen zijn, maar in aanwezigheid van vakbondsvertegenwoordigers. Het akkoord is desondanks een echte klap in het gezicht van de baas van Grains Noirs. Ongetwijfeld zal die in de toekomst opnieuw proberen om het personeel aan te vallen, maar de werknemers zullen zich op deze overwinning kunnen baseren om sterker te staan.
Er is een gunstige krachtsverhouding die gebruikt kan worden om meer af te dwingen. Bijvoorbeeld om het openen van de boekhouding te bekomen, zodat het personeel kan controleren of het wel klopt dat er de afgelopen jaren verliezen of zeer lage winsten geboekt zijn. Er kunnen meer vrijgestelde uren voor de delegees afgedwongen worden, zodat zij meer tijd hebben om de belangen van hun collega’s te verdedigen. Tot slot kan deze krachtsverhouding gebruikt worden om de inzet van interimarbeid te beperken en in plaats daarvan meer collega’s vast aan te nemen zodat het beschikbare werk kan verdeeld worden.
De stakers van Grains Noirs waren negen dagen een voorbeeld van strijdbaarheid. Ze hebben zich verzet tegen een aanval op 8 van hun collega’s, meer dan 10% van het personeelsbestand. Ze mochten de personeelsruimten, inclusief de toiletten, niet gebruiken en werden door de directie en de politie repressief aangepakt zodat de baas midden in de nacht goederen uit het bedrijf kon weghalen. De stakers hielden stand omdat er een grote solidariteit was tussen alle collega’s in het gemeenschappelijk front van arbeiders en bedienden van zowel het ABVV als het ACV. Het piket werd ernstig georganiseerd, in ploegen gedurende dag en nacht en dit tijdens 9 dagen. Iedereen werd betrokken en speelde een actieve rol in de uiteindelijke overwinning.
-
Grains Noirs in Molenbeek: werkgever en politie breken stakingspiket
Vrijdagmorgen om 1 uur ’s nachts brak de directie van Grains Noirs met behulp van de politie een stakerspost voor het bedrijf om goederen voor een klant weg te halen. Sinds 7 februari staken ongeveer 65 werknemers van dit cateringbedrijf uit protest tegen het ontslag van 8 collega’s. Tegenover de patronale agressie is solidariteit nodig!
Door Stéphane Delcros
In de loop van de week had de baas een ultimatum ontvangen van de klant Pain Quotidien, die dreigde het contract te verbreken als de goederen niet op vrijdag werden geleverd. De baas maakte gebruikt van het tijdstip waarop er het minste aantal stakers aan het piket stonden (vijf) om de goederen met een bestelwagen op te halen. Hij werd daarbij geholpen door enkele niet-stakende werknemers. De politie werd opgeroepen onder het voorwendsel van ‘geweld’ door de stakers, die nochtans een vreedzame stakerspost hadden opgezet.
De politie arriveerde met zeven combi’s en koos onmiddellijk de kant van de baas. De identiteit van de vijf aanwezige stakers werd genoteerd en er werd een PV opgesteld. Met de hulp van een deurwaarder werd bijstand gegeven aan de baas om de stakerspost te breken zodat hij de goederen kon laden. De stakers moesten onder politiebevel op afstand blijven, waarbij ze bedreigd werden met traangas. “Laat de baas werken”, “als het je niet aanstaat, zoek dan elders werk”, waren opmerkingen van de politie-agenten aan de stakers.
Solidariteit tegen repressie nodig
De stakers organiseren hun piket dag en nacht in ploegen. Ze verzetten zich tegen een agressieve opstelling van de baas en ook tegen de politierepressie. Hiermee tonen ze een voorbeeld van strijdbaarheid. Het is nodig om deze strijd te verbreden, door de solidariteit te organiseren zodat de arbeiders van Grains Noirs er niet alleen voor staan.
Dit is des te meer noodzakelijk omdat ze niet de enigen zijn die het slachtoffer zijn van repressie tegen syndicalisten. Vorige week werd een stakingspiket bij Decathlon in Willebroek opgebroken door de politie en de rechter. De afgelopen dagen werden verschillende vakbondsafgevaardigden afgedankt.
Het zou goed zijn om vanuit de staking bij Grains Noirs contacten te leggen met vakbondsdelegaties in de buurt en de sector. Solidariteitsbezoeken aan het piket zijn eveneens nuttig en belangrijk. Strijdbare delegees kunnen een bezoek brengen met één of meerdere collega’s om de stakers te ondersteunen en om via solidariteitsfoto’s de strijd bij Grains Noirs bekend te maken. Een solidariteitscampagne in de buurt zou eveneens nuttig zijn, bijvoorbeeld met affiches voor de ramen van gezinnen en handelszaken.
Dit kan gekoppeld worden aan de organisatie van een kleine manifestatie aan het piket: een bijeenkomst in de late namiddag of avond, waarbij iedereen solidariteit kan betuigen. Een klein evenement hoeft geen honderden deelnemers te hebben om succesvol te zijn. Zelfs met enkele tientallen deelnemers van buiten het bedrijf kan de basis gelegd worden om een volgende mobilisatie te organiseren die groter is.
Een pamflet is nuttig om hiervoor te mobiliseren. Dit kan verspreid worden onder alle delegees van ABVV Horval en ACV Voeding en Diensten in Brussel, in de bussen in de straten rond het bedrijf, in cafés, snackbars en winkels en via de WhatsApp van activisten. Grains Noirs is een klein bedrijf, maar een dergelijk initiatief zou veel steun krijgen. Dit zijn slechts enkele suggesties om de strijd uit te breiden. De uren dat collega’s aan het piket doorbrengen, kunnen gebruikt worden om te plannen waar het pamflet kan verspreid worden. Door de campagne levendig te maken en uit te breiden, kan een sterke solidariteit opgebouwd worden.
Het organiseren van solidariteit is nodig om de druk op de directie van Grains Noirs op te voeren zodat de acht met ontslag bedreigde collega’s kunnen blijven. Een sterke krachtsverhouding kan ook gebruikt worden om de opgang van interimarbeid te stoppen en te vervangen door de aanwerving van extra collega’s om het beschikbare werk te verdelen, uiteraard zonder loonverlies.
-
Grains Noirs in Molenbeek: nieuwe staking tegen agressieve opstelling van de bazen
Na de aankondiging van het ontslag van 8 collega’s en de weigering van de directie om met de vakbondsvertegenwoordigers te overleggen, is op dinsdag 7 februari een staking begonnen bij cateraar Grains Noirs in Molenbeek. We spraken met de aanwezigen op het piket, onder meer ABVV-afgevaardigden Miloud Horch en Abdellatif Ennassiri.
Door Stéphane (Brussel)
Op donderdag 2 februari heeft de directie het ontslag aangekondigd van 8 werknemers in dit bedrijf waar bijna 70 mensen werken. Er werd onmiddellijk een werkonderbreking georganiseerd en de werknemers stelden vragen over de reden van de ontslagen. Aangezien er de maandag daarop geen reactie kwam van de directie, besloot het personeel in een gezamenlijke vakbondsactie van ABVV Horval en ACV Voeding en Diensten te staken totdat hun collega’s weer in dienst werden genomen.
Het aanvallen van het personeel is niets nieuws voor de directie van Grains Noirs. In 2015 werden 9 werknemers, waaronder 3 afgevaardigden, ontslagen omdat ze voedsel zouden hebben gestolen en de hygiënenormen niet zouden hebben nageleefd. Het ging om valse beschuldigingen om te verhullen dat de directie zich wilde ontdoen van strijdbare vakbondsafgevaardigden in de aanloop naar de sociale verkiezingen van 2016. De staking resulteerde destijds in de re-integratie van deze collega’s (zie link hieronder).
Aangezien Grains Noirs bereide maaltijden levert aan grote distributiegroepen, is de werkplaats nooit gesloten tijdens de perioden van lockdown als gevolg van de pandemie. De directie heeft in deze periode haar zakken gevuld op de kap van het personeel, dat nu niets dan minachting terugkrijgt.
Werknemers worden vaak onder druk gezet om flexibel te zijn en overuren te maken, vooral in de kersttijd, wanneer het niet ongewoon is om tot 2 uur ‘s nachts te moeten werken. Deze aankondiging van ontslagen komt net na de feestdagen, wat geen toeval is.
De directie van het bedrijf doet vaak beroep op uitzendkrachten, waardoor alle werknemers onder druk komen te staan. Het gemeenschappelijke vakbondsfront roept op tot het beëindigen van uitzendwerk.
Op maandag 6 februari wilde het personeel dat op het punt stond te gaan staken een gebaar maken: een laatste vrachtwagen laten gaan voor de klanten van Carrefour, Pain Quotidien en Delitraiteur. De directie reageerde met al haar arrogantie. In de ochtend van 7 februari sloot zij de toegang tot het gebouw af voor de stakers en verhinderde zij het gebruik van de personeelsruimten en met name de toiletten.
Voor de directie is dit een poging om de wil om te vechten te stoppen. Maar de werknemers zijn vastbesloten hun staking door te zetten totdat hun collega’s weer in dienst worden genomen. Tegen de agressie van de bazen antwoorden de stakers: “Er is werk voor iedereen!”
-
PepsiCo dankt af om nog meer winst te boeken
Op 20 oktober kondigde PepsiCo — de multinational van Pepsi-Cola, maar ook Lays-chips en Looza-fruitsap bijvoorbeeld — een herstructurering aan waarbij in België 20% van de ondersteunende bedienden hun job zouden verliezen. Wereldwijd heeft PepsiCo zo’n 300.000 werknemers, waarvan een kleine 1000 in België. Die zitten verspreid over de chips-productiesite in Veurne en de ondersteunende bedienden in voornamelijk Zaventem, maar ook deels Zeebrugge en Hasselt. Onder die bedienden zouden 49 VTE’s (voltijdse equivalenten) verdwijnen.
Artikel door een ACV-delegee uit maandblad De Linkse Socialist
Waarom? Het bedrijf berekende dat het overal ter wereld behalve in Europa een personeelskost heeft van minder dan 8% van hun nettowinst. In Europa bedraagt de personeelskost 10% van de nettowinst en dat is ‘te hoog’. In tijden van stijgende grondstofprijzen, die weliswaar zoveel mogelijk maar niet volledig doorgerekend worden aan de consument, hakt het bedrijf in op de personeelskost om de aandeelhouders de volle pot te blijven garanderen. De zogezegd ‘slechte cijfers’ van Europa zijn quasi alleen aan Rusland toe te schrijven, maar toch wordt de besparingsoefening in heel Europa doorgetrokken. In de meeste landen kreeg een aantal personeelsleden al hun ontslagbrief. In België moet echter de procedure van de Wet-Renault gerespecteerd worden. Eerst krijgen de vakbonden de tijd om in een informatie- en consultatiefase verder geïnformeerd te worden en tegenvoorstellen te doen. Als er toch ontslagen vallen, wordt een sociaal plan opgemaakt met vertrekmodaliteiten en voorzieningen voor wie achterblijft.
Wat deze herstructurering des te wraakroepender maakt, is dat PepsiCo uiteraard geen kleine KMO is die met moeite het hoofd boven water kan houden. Integendeel: tijdens de pandemie werden méér dan ooit Lays chips verkocht toen iedereen thuis in lockdown zat. Wereldwijd boekte het bedrijf 7 miljard dollar nettowinst in 2020, in 2021 opnieuw 7 miljard en in de eerste drie kwartalen van 2022 ook al 3 miljard. Als de personeelskost niet meer dan 8% van die nettowinst mag bedragen, is de uitbuitingsgraad dus zeer extreem: zelfs als al het personeel een loonsverhoging van 1000% zou krijgen, zou er nog steeds winst gemaakt worden!
De werkdruk voor het personeel van PepsiCo ligt nu al erg hoog, en dat zal er niet op verbeteren met deze herstructurering. Als antwoord daarop moeten we opkomen voor arbeidsduurvermindering met compenserende aanwervingen en zonder loonverlies.
De procedure-Renault is te beperkt: een bedrijf dat mensen op straat wil zetten, kan volgens de huidige Belgische wetgeving uiteindelijk niet tegengehouden worden. Trouwens: als de herstructurering enkel in België zou doorgevoerd zijn, was er waarschijnlijk niet eens sprake geweest van een ‘collectief ontslag’ en zou de procedure Renault niet van toepassing zijn. Dan zou de directie wellicht de ontslagen ‘met mondjesmaat’ doorvoeren — gespreid in de tijd, om telkens onder de drempel van de Wet-Renault te blijven. Dat deden ze in het verleden ook al zo. Maar nu kwam de herstructurering van hogerop in de multinational, waardoor de Belgische directie gedwongen werd om de aankondiging samen met de andere landen te doen.
Kortom, we moeten niet rekenen op juridische oplossingen: een syndicale strijd is nodig om ervoor te zorgen dat de werkende klasse erop vooruit gaat, zodat we kunnen gaan naar een samenleving waarin er duurzaam en sociaal rechtvaardig geproduceerd wordt naar behoefte, niet naar de onstilbare winsthonger van de grote aandeelhouders.
-
Coronahaard bij Inbev-Jupille leidt tot staking. “We worden opgeofferd voor de productie”
Er is een uitbraak van het coronavirus vastgesteld op de site van de multinational AB-Inbev in Jupille, in de buurt van Luik. Bij tien werknemers werd besmetting vastgesteld. Eén van hen, Carlo, bevindt zich momenteel tussen leven en dood. De boodschap van het management is eenvoudig: ‘het leven gaat door’. Afgelopen donderdag werd een staking uitgeroepen. De houding van de directie is onaanvaardbaar. Om het gebrek aan menselijkheid nogmaals te bevestigen, stuurde de directie zondagavond en deze ochtend een deurwaarder naar de stakingspost.
De woede op het piket was erg voelbaar deze morgen. “Er is geen menselijkheid meer, het gaat enkel om het geld. Dit is een miljardenbedrijf. Voor hen zijn we gewoon getallen. En onze kinderen, wat gebeurt er met hen als we dit zomaar laten passeren?” Onder de arbeiders is het algemeen geweten dat er al actie nodig was om de eerste veiligheidsmaatregelen op te leggen. Wat was de houding van de directie toen? “De personeelsmanager kwam naar buiten om ons te zeggen dat er in Italië wel gewerkt werd. Dat er doden vielen in Italië, was blijkbaar niet van belang. We worden opgeofferd voor de productie, dat is waar het om draait.” Toen veiligheidsmaatregelen geëist en afgedwongen werden, waren de grote directeurs uiteraard niet te bespeuren.
Een andere arbeider voegt hieraan toe: “De directie is niet menselijk, maar dat is niet nieuw. Er is in het algemeen een verslechtering van de werkomstandigheden. Op vlak van hygiëne en onderhoud wordt men steeds lakser. Dat was al voor Covid-19 zo. Vroeger waren er ernstige nazichten van de apparatuur. We namen daar echt de tijd voor. Nu wordt op alles bespaard. Alle budgetten en alle werktijd is heel sterk afgemeten.”
Bericht van de directie verstuurd naar de stakers Alle aanwezigen op de stakerspost zijn uiteraard verontwaardigd dat er een deurwaarder op hen afgestuurd wordt. Daarnaast voert de directie de druk op met sms-berichten maar ook telefoontjes. “De veilige terugkeer naar het werk is gegarandeerd. Alle testresultaten van donderdag zijn negatief. Wie niet werkt, wordt niet betaald. Laten we positief zijn en snel het werk hervatten om de toekomst van Jupille veilig te stellen door de strikte naleving van de Covid-19 maatregelen voort te zetten.” Dat is de boodschap van de directie. Het was echter door de staking dat er niet meer mensen besmet geraakten. Hoeveel zouden het er anders geweest zijn? 50? 100?
Op de stakerspost zijn er ook militanten van de PVDA aanwezig, waaronder parlementslid Raoul Hedebouw. We spraken met hem: “We zien hier dat het de grote bazen niets kan schelen. Sinds twee weken zijn er verontrustende berichten vanop de werkvloer. Daarnaast zien we dat het verzet van de arbeiders beantwoord wordt met deurwaarders. Dit is klassenjustitie.”
Het ABVV vereist het vertrek van de directie Human Resources en het hoofd van de veiligheidsafdeling. Patrick Rehan, regionaal secretaris van ABVV Horval, verklaarde in de media: “We hebben bewijs dat ze fouten maakten in het beheer van deze situatie. Deze mensen kunnen geen deel meer uitmaken van het bedrijf. We hebben geen vertrouwen meer. (…) Het management voert de druk op. Ze sms’en stakers om hen te vragen weer aan het werk te gaan. Maar we houden stand, we zullen niet toegeven.”
Stakers onder druk zetten om het werk te hervatten en het sturen van deurwaarders, zijn ernstige inbreuken op het stakingsrecht. Het toont hoe de bazen zich opstellen in de context van een gezondheids- en economische crisis. We moeten daartegen in verzet gaan en een krachtsverhouding opbouwen tegen elke aanval op de rechten van de werkenden. De zorgbetoging van het actienetwerk ‘De zorg in actie’ komende zondag in Brussel, kan een goede stap in die richting zijn. Afspraak komende zondag om 13u aan de Kunstberg in Brussel (naast het Centraal Station).
-
Piketgesprek met afgevaardigden Coca-Cola Zwijnaarde
Eén van de alomtegenwoordige multinationals in ons land is Coca-Cola. Ook hier wordt vandaag gestaakt. De ingang van de vestiging in Zwijnaarde werd versierd met hoge stapels paletten. Vandaag ligt de controle bij de arbeiders en bedienden van het bedrijf. We spreken met twee syndicaal afgevaardigden van de ondernemingsraad: Geert Vanlangenhove (ACV/LBC) en Luc Pauwels (ABVV/BBTK).
Interview door Wouter
Hoe wordt de staking in jullie bedrijf opgevolgd?
Geert: “Er is een goede opvolging van onze oproep om het werk neer te leggen. We zorgen dat de veiligheidsprocedures niet in het gedrang komen, maar de productie ligt stil! Er wordt daarnaast niet buitengereden om de productie te distribueren. Ook in de grote vestigingen van Antwerpen en Chaudfontaine is de productie vandaag stilgelegd.”
Welke redenen waren overtuigend voor de werkenden in het bedrijf om te staken?
Luc: “Naast de algemene eisen van de acties spelen ook de interne gebeurtenissen hier een rol. Zo is er een probleem met de bezetting. De hoeveelheid personeel voor de hoeveelheid werk is te nipt. Dat verhoogt de werkdruk en bij de kleinste wijziging in het aantal zieken hebben we een tekort op de werkvloer. Men gaat ook de snelheid van onze productie afmeten aan de snelheid van de productie in andere vestigingen, echter zonder voldoende rekening te houden met wat we produceren en hoeveel tijd dat vraagt. Deze druk heeft voor onze mensen ook de emmer doen overlopen.
“Bovendien moeten we in twintig jaar tijd al door de 27e herstructurering. Dit legt ook een druk op het personeel. Hoe zal het verder gaan met het aantal vaste contracten en de verhouding met het aantal arbeidskrachten op interim? We merken alvast dat interimarbeid wordt gestimuleerd. De directie verwijst dikwijls naar de concurrentiestrijd in onze sector om de condities te verminderen en te flexibliseren.”
Geert: “Inderdaad. Zo wil men nu goedkopere en flexibelere chauffeurs die de blikken aanvullen. Daarvoor wil men deze groep van arbeidskrachten in een nieuw paritair comité onderbrengen. Deze verschuiving zou meer overuren zonder toeslag en minder loon mogelijk maken. Zoals mijn collega aangeeft, halen ze daarvoor de markt als oorzaak aan. Ze zouden niet kunnen concurreren ten aanzien van andere bedrijven die reeds met goedkopere en flexibelere chauffeurs werken.
“Internationaal zien we dat er een ware prijzenslag wordt gevoerd. Jumbo waait van Nederland naar België over en zal een nieuwe prijsbreker zijn. Wat betekent dit voor ons? Zij verwachten goedkopere leveranciers zodat ze hun producten goedkoper kunnen verkopen. Hetzelfde gebeurt al met Colruyt in onderhandelingen met zijn leveranciers, en wat dan gezegd van Delhaize die sinds kort ook van formule is veranderd om deze concurrentie aan te kunnen. Uiteindelijk moet het afgerekend worden met degene die de producten maken: wij! Dit doet de woede in het bedrijf toenemen.”
Welke eisen van de vakbonden staan voor jullie centraal in de actie vandaag?
Luc: “De koopkracht moet omhoog! Al jaren worden we geconfronteerd met halfslachtige toegevingen om iets meer inkomen te verwerven. Denk maar aan de werkbonus die enkel een netto verhoging van het loon betekent, of de resultaatgebonden premie (CAO 90) die onzeker en geen reële loonopslag is. Wij willen meer dan 0,8% loonsverhoging. Want ondertussen wordt de BTW voor de consument opgedreven: heel veel basisproducten worden duurder. Daardoor daalt onze koopkracht nog sterker!”
Geert: “Onze koopkracht kan enkel omhoog door een degelijke bruto (!) loonsverhoging. Want nu holt men de sociale zekerheid verder uit. De maatregelen die mijn collega omschrijft, lijken een voordeel voor wie werkt, maar worden uiteindelijk afgerekend in minder pensioen en beperkingen in andere sociale voorzieningen. Schandalig!”
Wat als er geen oplossing komt na deze succesvolle staking?
Luc: “Wij zijn bereid om verder te gaan. Nu willen we via deze actie een nieuwe onderhandeling om een echte koopkrachtverhoging af te dwingen. Daarnaast willen we intern ook werkbaar werk aan degelijke condities. We zouden zonder IPA akkoord mogelijk een degelijke loonopslag kunnen bekomen via onderhandelingen met onze directie. Maar wat dan met de kleine bedrijven? Zij zouden bij het uitblijven van een degelijk IPA de dupe zijn. Wij zijn solidair, ook met die werkenden! Als er geen vooruitgang volgt, staan we klaar om verder de strijd aan te gaan.”
We hebben nu een voorlopige regering, wat verwachten jullie van de nieuwe regering na de verkiezingen in mei?
Luc: “Naast een fundamentele koopkrachtsverhoging willen we de pensioenleeftijd terug op 65 jaar. Door het verlaten van de leeftijd om SWT te kunnen gebruiken, is het goedkoper geworden voor patroons om oudere werknemers te ontslaan. Met ons loon moeten we een degelijk leven kunnen uitbouwen zowel nu, als na onze carrière.
“Daarnaast is er dringend nood aan maatregelen rond klimaatverandering. We zijn solidair met de jongeren die hiervoor opkomen, alsook met de gele hesjes. De gele hesjes kaarten de dure brandstofprijzen en de lage lonen aan. Terecht! Ze tonen duidelijk aan dat de absoluut noodzakelijke klimaatverandering niet mag afgerekend worden op wie afhangt van een job om zijn leven uit te bouwen. De grote bedrijven moeten hiervoor betalen, dat kan beginnen bij een hoge belasting op hun winsten.
“Het probleem ligt echt wel bij de bedrijven. Hoe absurd is het dat zij nu uitstootrechten kunnen kopen?! Ter illustratie geef ik het handelen van Palmöl (een dochterbedrijf van Unilever) weer. Zij plaatsen op het Afrikaanse en Zuid-Amerikaanse continent palmbomen om via goedkope arbeid veel winst te innen. Ze passeren een tweede keer aan de kassa door per boom dat ze planten (en dikwijls lokale biotoop vernietigen) rechten te verwerven op extra uitstoot in het Westen. We verwachten dat de nieuwe regering hen aanpakt, zowel voor de sociale als de ecologische leef- en werkomstandigheden!”
-
Vandemoortele Seneffe: Handen af van mijn delegee!
Opnieuw is er een delegee afgedankt omwille van zijn vakbondsactiviteiten. Recent gebeurde dit ook bij het Rode Kruis in Antwerpen. Nu gaat het om een delegee bij Vandemoortele in Seneffe. ABVV Horval reageerde met een stakingsaanzegging en een bredere petitie om solidariteit op te bouwen. Hieronder de oproep van deze petitie en uiteraard de vraag om ook te tekenen.
3 dagen voor kerst werd Laurent, hoofddelegee ABVV Horval bij Vandemoortele Seneffe, ZONDER REDEN ontslagen! Het enige wat hem verweten wordt, houdt verband met zijn statuut en zijn opdracht als werknemersvertegenwoordiger. Vandemoortele wil een delegee het zwijgen opleggen en gaat daarmee frontaal in de aanval tegen het vakbondswerk. Met dit sterk gebaar toont het bedrijf aan dat ze alle nieuwe vakbondseisen binnen de onderneming wil verhinderen.
Na meerdere uren verzoening weigert de directie nog steeds de re-integratie van Laurent. ABVV Horval kon niet anders dan te reageren op deze eenzijdige weigering en diende een stakingsaanzegging in! Inderdaad, wij eisen de onmiddellijke re-integratie van de werknemer!
Teken onze petitie online om jouw steun te betuigen voor Laurent en om onze vraag aan de directie kracht bij te zetten! Samen sterk!
Volg de Facebook-pagina @abvvhorval en op twitter @abvv_horval voor meer informatie over dit dossier
=> Teken de petitie op change.org
-
Na Britse McStrike: hoogste loonsverhoging in 10 jaar
Foto: Paul Mattsson Op 22 januari krijgen de werknemers van McDonald’s die in vestigingen van het bedrijf zelf werken de grootste opslag in tien jaar.
Door een arbeider van McDonald’s
Vorig jaar was er in september een historische stakingsactie door personeel georganiseerd in de Bakers, Food and Allied Workers Union (BFAWU). In twee vestigingen, in Crayford en Cambridge, werd het werk neergelegd om meer loon en betere arbeidsvoorwaarden te eisen. Het resultaat is enorm: er komt een significante loonsverhoging voor henzelf en hun collega’s van McDonald’s in het Verenigd Koninkrijk.
Vakbondsvoorzitter Ronnie Draper van BFAWU stelde: “Als de mensen denken dat staken niets uithaalt, moeten ze maar eens kijken naar wat er verandert bij McDonald’s. Deze moedige werkenden hebben de tweede grootste werkgever ter wereld aangepakt, en ze winnen.”
Ook Labour-voorzitter Jeremy Corbyn feliciteerde het personeel en de vakbond BFAWU. Hij tweette: “Proficiat aan het personeel van McDonald’s en BFAWU om loonsverhoging te bekomen, maar de strijd voor 10 pond per uur is niet voorbij.”
Dat is correct. De loonsverhoging met 40 cent per uur betekent dat de werknemers jonger dan 25 jaar nog steeds een pak onder de 10 pond per uur zitten die hun collega’s ouder dan 25 jaar wel zullen krijgen. Bovendien zijn de vestingen die in franchise worden uitgebaat, ongeveer 65% van alle vestigingen, zelf verantwoordelijk voor hun loonbeleid.
In het restaurant waar ik werk, zegt de franchisehouder dat het personeel hetzelfde loon zal krijgen als in de vestigingen die rechtstreeks door McDonald’s worden uitgebaat. Maar het blijft afwachten of dit effectief zo zal zijn. In het verleden waren er immers veel gevallen van onderbetaald personeel.
De vakbond BFAWU zal er alles aan doen om het personeel in zoveel mogelijk restaurants te organiseren, ook waar ik werk is dat het geval. Dat is nodig om af te dwingen dat al het personeel van McDonald’s minstens 10 pond per uur heeft, vertegenwoordigd wordt door de vakbonden en met respect behandeld wordt.
-
Vergif op ons bord. Winsthonger bedreigt onze gezondheid
Foto: Flickr.com/freefoto De crisis van de eieren met een te hoge concentratie van Fipronil heeft de kwestie van voedselveiligheid opnieuw op de agenda gezet. Deze nieuwe crisis toont dat er geen lessen getrokken zijn uit de vorige. Na de crisis van de ‘gekke koeien’ (1996), de dioxinekippen (1999) of het gehakt met paardenvlees (2013) tonen de eieren met Fipronil opnieuw aan dat de magnaten van de agro-industrie onze voedselveiligheid opofferen om de winsten te waarborgen.
Artikel door Alain (Namen) uit de septembereditie van ‘De Linkse Socialist’ (die morgen naar de abonnees wordt verstuurd)
Voedselonveiligheid: een gevoelige kwestie
Voedselveiligheid is een belangrijke discussie in ons land met soms verregaande politieke gevolgen. De regering-Dehaene verloor de verkiezingen van 1999 na de dioxinecrisis. De christendemocraten vlogen twee legislaturen uit de regering en er kwam een paarsgroene coalitie met de groenen (1999-2003). In 2000 werd het Federaal Agentschap voor de Veiligheid van de Voedselketen (FAVV) opgezet. Het doel van dit semi-publieke agentschap is exclusief beperkt tot de volksgezondheid en de bescherming van dieren. De werkgeversorganisaties uit de agro-business hebben echter een beslissend gewicht binnen het raadgevend comité van het agentschap. De bevoegde minister is overigens niet die van Gezondheid, maar de minister van Landbouw. Dit leidt tot tegenstellingen tussen publieke en private belangen.
Voedselveiligheid kan triviaal lijken gezien het niveau van ontwikkeling vandaag. We zijn in staat om sportieve prestaties te verbeteren door hersengolven te bestuderen, maar het garanderen van een basisbehoefte als voedselveiligheid voor iedereen is blijkbaar niet mogelijk, terwijl het een kwestie is die de mens al bezighoudt sinds het tijdperk van jager-verzamelaars.
De ‘vrije markt’ biedt geen antwoorden op onze behoeften. Zo werd begin dit jaar een campagne opgezet om de hongersnood te bestrijden die miljoenen mensen trof in Jemen, Zuid-Soedan, Nigeria en Somalië. Ondervoeding en een gebrek aan toegang tot drinkbaar water is het lot van meer dan een zesde van de wereldbevolking. Ook in de ontwikkelde kapitalistische landen heeft een laag van de bevolking onvoldoende toegang tot voedsel. Bovendien is er een groot probleem met de kwaliteit van voeding. Zwaarlijvigheid neemt gestaag toe en gevallen van voedselfraude halen regelmatig de voorpagina’s van de kranten. Het Fipronil-schandaal was slechts het meest recente voorbeeld daarvan.
Eieren: een miljardenbusiness
In België zijn 330 producenten goed voor 3 miljard eieren op een totale jaarlijkse consumptie van 5,03 miljard eieren. Een deel van de eieren in ons land komt uit Nederland. Daar zijn 920 producenten goed voor 10 miljard eieren per jaar met een interne consumptie van 7 miljard. (L’Echo 12 augustus).
Verschillende producenten kochten een anti-luizenproduct dat Fipronil bevat en dit kwam in het voedselproces terecht. Dat is de bron van de huidige crisis. De winsten van de eierenbusiness gingen voor op de volksgezondheid. Het schandaal heeft een impact op niet minder dan 17 landen!
Door in te spelen op tegenstellingen tussen verschillende landen, kon de agro-industrie gebruik maken van een quasi-monopolie en een slecht toegepaste wetgeving in Roemenië bovenop slechte samenwerking tussen gezondheidsdiensten van verschillende landen om zo aan de nodige controle te ontsnappen.
Volksgezondheid: een collectieve verworvenheid
Er is een groeiend wantrouwen tegenover de voedselindustrie, maar ook tegenover de publieke diensten die de voedselveiligheid moeten garanderen. Consumenten die het zich kunnen permitteren, stappen steeds meer over naar bioproducten of lokale producenten in korte voedselketens. Voeding is echter geen individueel gegeven, het is afhankelijk van elementen waar een individu geen vat op heeft.
Zo is de gemiddelde levensverwachting in Henegouwen van hetzelfde niveau als in Iran of Mexico: drie jaar minder dan het Belgische gemiddelde. De economische en sociale ongelijkheid is daar de oorzaak van. “Het zijn vooral sociaaleconomische factoren die meespelen. Als het over volksgezondheid gaat, wordt met een grote lens naar gezondheid gekeken. En wat blijkt dan? Dat ongelijkheid op gezondheidsvlak parallel loopt met sociale ongelijkheid. We zullen de gezondheidsproblemen dan ook niet oplossen zonder naar de sociale ongelijkheden te kijken. We kunnen de gezondheid niet verbeteren zonder het sociaaleconomische aan te pakken.” (Geneviève Houioux, verantwoordelijke voor het Wetenschappelijk Observatorium voor Gezondheid in Henegouwen, RTBF 20 augustus).
Veel landbouwers pleiten voor een controle op de productie om de prijzen op een niveau te houden waarop kleine bedrijven kunnen overleven. Wij pleiten voor een democratisch geplande productie in functie van de behoeften. Dit moet toelaten om de productie uit de greep van het kapitaal te halen.
De liberale denker Bernard Mandeville heeft Adam Smith geïnspireerd toen die in zijn studie over de rijkdom der naties schreef: “Wij krijgen ons avondeten van de slager, de brouwer en de bakker. Niet omdat ze ons aardig vinden, maar omdat ruilhandel hun eigenbelang dient.”
De ‘onzichtbare hand’ van de markt moest ons beschermen tegen voedselcrisissen zoals de Fipronil-crisis. Daar is niets van in huis gekomen. We moeten bouwen aan een samenleving waar de politieke economie gecontroleerd wordt door de meerderheid van de bevolking en in dienst van die meerderheid staat. In de voedingsindustrie zou dit inhouden dat hongersnood wordt gestopt en dat iedereen toegang heeft tot gezonde en kwaliteitsvolle voeding.
-
Grains Noirs. Staking dwingt re-integratie af van de 9 ontslagen arbeiders
Gisteren schreven we over het ontslag van drie delegees van ABVV-Horval en zes andere arbeiders bij de traiteur Grains Noirs in Molenbeek. Op 17 maart vernamen ze per sms en telefoon dat ze wegens dringende redenen afgedankt werden. Eenentwintig collega’s kregen tegelijk een ‘eerste en laatste waarschuwing’. Vanaf 18 maart gingen 30 van de 35 arbeiders in staking. Vier dagen later trekt de directie haar voorstel voor 95% in. Een overwinning zoals we er de jongste jaren zelden konden afdwingen.door Eric en Rachid
Grains Noirs levert bereide maaltijden, vooral aan Delhaize en Pain Quotidien. Tot een jaar geleden maakte het deel uit van de internationale groep Hain Celestial. Vorig jaar werd het overgenomen door consultants. Het zijn die patroons die beweerden dat de arbeiders voedsel stalen en de hygiënische normen niet naleefden. Volgens de arbeiders was dit slechts een excuus. De 9 tellen samen meer dan 100 jaar anciënniteit, proeven behoort tot hun taak en eten op de werkvloer is er een traditie, inzake respect voor hygiëne hoeft hen niets geleerd te worden.
Hoewel het ABVV de meerderheid heeft en het ACV geen verkozene telt, stonden beide bonden samen aan de poort. De staking miste haar succes niet. Volgens geruchten die van de patroons komen zou het hen op donderdag alleen al 100.000 euro hebben gekost. Een eerste voorstel van de directie om de drie delegees mits het aanvaarden van een sanctie en loonverlies van twee weken te re-integreren en de 6 andere arbeiders een C4 te geven, werd verworpen.
Vandaag werd een nieuw voorstel wel aanvaard: volledige re-integratie van de 9, weliswaar met een sanctie van twee weken tijdelijke werkloosheid met loonverlies te spreiden over de volgende 10 maanden. Een overwinning aan 95% noemen we dat, om de patroon toch een beetje in zijn eigenwaarde te laten. Nu komt het erop aan de ingeslagen weg te blijven volgen: regelmatige personeelsvergaderingen om betere arbeidscondities en menselijker arbeidsrelaties af te dwingen.
