De afgelopen maanden zijn er meerdere betogingen geweest tegen het decreet-Dupuis, genoemd naar de Franstalige PS-Minister van Onderwijs. Op 12 november verzamelden 12.000 stakers – onderwijzend personeel en studenten- van de Vlaamse hogescholen in Brussel. Donderdag 11 december kwamen 15.000 studenten van het Franstalige hoger onderwijs op straat.

Nicolas Croes

Niet lang daarvoor betoogden duizenden te Luik en Bergen om hun woede te uiten, sommigen onder andere voor de burelen van de PS. Het decreet-Dupuis betekent de uitvoering van de internationale Bologna-akkoorden in België.

De belangrijkste ordewoorden van de hogeschoolstudenten brachten het aanzienlijke niveauverschil tussen hogescholen en universiteiten naar voren, wat dreigt toe te nemen in de toekomst. Het decreet trekt de studietijd van universiteiten op naar 5 jaar, terwijl er niets voorzien wordt voor de hogescholen (zij behouden hun cycli van 3 of 4 jaar). Deze studenten vrezen dat hun diploma’s op de arbeidsmarkt in waarde zullen verminderen, en maken van de verhoging van de studietijd de voornaamste slogan. Terwijl ze zich wel uitspreken tegen het decreet-Dupuis, stellen ze geenszins de Bologna-akkoorden in vraag. Nochtans…

Zo is een van de grootste mikpunten van Bologna de mobiliteit. Men wil studenten aanmoedigen om te studeren in het buitenland, wat gevaloriseerd wordt door een puntensysteem toegevoegd aan het diploma (ECTS). Maar er is evenwel geen subsidiëring voorzien voor de reiskosten! Het is dus enkel in het voordeel van de beter begoede studenten… Daarbij, naast het creëren van een onderwijs op verschillende snelheden, voorziet de "harmonisering" voornamelijk bedrijfsgericht onderwijs – naargelang de marktvraag, dus. Een onderwijs waarin het patronaat veel te zeggen heeft.

De Europese regelgeving voorziet dat sectoren niet geprivatiseerd kunnen worden, als ze niet aan 2 criteria voldoen. Ten eerste moeten ze het bewijs leveren dat deze sector kan functioneren zonder staatsinmenging. Vervolgens moeten ze verzekeren dat deze sector exporteerbare goederen produceert. Het elitaire hoger privé-onderwijs in Engeland bewijst dat deze scholen zonder overheidssubsidiëring kunnen overleven, aangezien de studenten toch uit een begoed milieu komen. Het hoger onderwijs daarentegen produceert geen exporteerbare diploma’s, zolang Bologna niet van kracht is. Bologna betekent verhoging van de inschrijvingsgelden, afname van de kwaliteit van het onderwijs, verdwijnen van bepaalde "niet-rendabele" sectoren, verlaging van de waarde van "minder rendabele" sectoren,…

Deze lange lijst doet ons denken aan de situatie in andere geprivatiseerde sectoren. Het is daarom dat we allemaal samen moeten vechten. Studenten, arbeiders: hetgeen we samen ondergaan, kunnen we samen overwinnen!

Nu ook in België:

Wie het boek van Michael Moore "Stupid White Men" leest, vindt in hoofdstuk 5 "Achterlijk Land" een niet zo fraai overzicht van wantoestanden in het Amerikaanse onderwijs.

Kristof Bruylandt

Onveilige infrastructuur, overbevolking, platte commerciële uitholling van de lesinhoud onder invloed van sponsoring, indoctrinatie, onderbetaald personeel en gedemotiveerde leerlingen. Wie denkt dat dit nu eenmaal het gekke Amerika is, komt bedrogen uit. Ook bij ons komen er meer en meer wantoestanden.

Tal van Belgische scholen voldoen niet aan de veiligheidsvoorschriften, maar worden bij gebrek aan alternatief toch niet gesloten. Ook het poetsen gebeurt in sommige scholen al door de leraars zelf. Leerkrachten zijn niet vies van dit soort werk, maar het behoort niet tot hun opdracht en ze gunnen het kuispersoneel ook hun job.

Ondertussen plannen verschillende scholengroepen na de privatisering van de resto’s nu ook de uitbesteding van de schoonmaak aan firma’s die werken met interim-arbeidsters die "nooit ziek worden". De vakbond heeft daar goede argumenten tegen, maar geen strategie om het tegen te houden. In veel scholen zullen ze het zelfs mee goedkeuren "omdat er nu eenmaal geen geld genoeg is om een eigen kuisploeg te blijven betalen uit de te kleine enveloppe".

Onder het mom van de lokale autonomie wordt het onderwijs meedogenloos geprivatiseerd. Syndicalisten die, verwijzend naar de CAO’s, zich verzetten tegen extra taakbelasting (bijv. strafstudie op zaterdag) krijgen steevast te horen dat ze daardoor de concurrentiepositie van de instelling verzwakken. Stageairs waarover de patroon niet tevreden is, schaden de reputatie van de school en worden soms van school gestuurd.

Praktijkleerkrachten worden door de directie onder druk gezet om te produceren voor klanten (bijv. drukwerk), in de plaats van de leerlingen nieuwe technieken aan te leren. En ondanks het feit dat onderwijs tot 18 jaar grondwettelijk gratis is, krijgen ouders elk jaar opnieuw steeds duurdere schoolrekeningen. In sommige scholen moeten de leerlingen zelfs betalen voor het internet.

Vlaams Minister Marleen Vanderpoorten wil nu van elke jongere ook een kapitalist maken door ondernemen in de eindtermen op te nemen. In de jaren ’60 heette dit nog indoctrinatie. Zelfs leraars zullen tijdens de vakantie moeten stage lopen in bedrijven. Ondertussen hebben studies van het HIVA en de Antwerpse Universiteit aangetoond dat een leraar gemiddeld 47 uur per week werkt en de vakanties hard nodig heeft om zich te ontspannen. Dat de lonen 11% lager liggen dan in de privé blijkt geen enkele rechtvaardiging te hebben. Zal de vakbondstop van de verkiezingen gebruik maken om een herfinanciering van het onderwijs af te dwingen, of laten zij hun paarse vrienden het patronaat verder opvrijen, ten koste van het onderwijs?

Hazette, minister voor het Secundair Onderwijs (MR) van de Communauté française (CF), heeft in november 2002 de oprichting van een centrum in Brussel voorgesteld voor scholieren die uitgesloten waren uit hun school of die schuldig zijn aan bijzonder zware criminele daden. Deze school voor ‘caïds’ zou een bijkomende structuur betekenen, bovenop de bestaande structuren voor scholieren die uitgesloten worden uit het schoolsysteem.

Céline Moulin

Een debat vond plaats in de regering van de CF omdat de PS en ECOLO zich verzetten tegen de logica van ghettoïsering van probleemjongeren en de oprichting van mobiele teams die in de scholen actief zouden zijn. Ze wilden ook de bestaande middelen uitbreiden: de sociale diensten (SAS) voor crisisjongeren. De regering van de CF heeft uiteindelijk besloten om 4 SAS-niveaus te creëren. In feite komt het erop neer om 4 scholen voor probleemjongeren te organiseren in plaats van één.

Hazette geeft zelf toe dat het risico bestaat dat scholen nu meer geneigd zullen zijn om moeilijke scholieren uit te sluiten. Anderzijds, zegt hij, zal het feit dat er slechts 4 maal 25 plaatsen beschikbaar zijn die tendens afremmen. Hij wil wel het aantal beschikbare plaatsen opvoeren.

Het moet ook opgemerkt worden dat Hazette voorstander is van dienstencheques in het onderwijs. Hij stelt voor de gesubsidieerde scholen hier gebruik van te laten maken voor bepaalde administratieve verrichtingen… Kortom, de politieke wereld wil meer en meer uitsluitingen organiseren voor jongeren in een economisch slechtere situatie, en ze krijgen er klusjesjobs bovenop.

Voor het recht op gratis en degelijk onderwijs!

Voor het eerst sinds ’99 wordt vandaag opnieuw actie gevoerd voor meer middelen voor het hoger onderwijs. De gevolgen van het hogescholendecreet van ’94 worden nu in elke hogeschool pijnlijk voelbaar. De maatregelen van de vorige minister, SP.a’er Van den Bossche, hebben op elk niveau in het onderwijs tot drastische besparingen geleid.

Gebrek aan middelen

Sinds ’95 krijgen de hogescholengroepen een enveloppe met middelen die ze zelf moeten beheren. In de plaats van een directie die zich hoofdzakelijk kan bezighouden met de organisatie van een instelling en de onderwijskwaliteit staat er vandaag een manager aan het hoofd van de instellingen om de budgetten te beheren. Dat deze enveloppe niet toereikend is om te voldoen aan de behoeften is vrij duidelijk: lesgevend personeel wordt afgedankt, gebouwen krijgen geen onderhoud meer, kuis- en technisch personeel wordt afgedankt, investeringen zijn niet meer mogelijk, kapotte computers worden niet meer hersteld, sociale voorzieningen worden afgebouwd, …

Officiële cijfers bewijzen dat het aandeel van de hogescholen tussen 1996 en 2002 in het Vlaamse BBP (Bruto Binnenlands Product) gedaald is met 14,2 %. De belangrijkste oorzaak is genoegzaam bekend: de overheid neemt de indexering van de enveloppe niet helemaal voor haar rekening! Daardoor erodeerde de hogeschoolenveloppe sedert de implementatie van het Hogeschooldecreet met méér dan € 70 miljoen (meer dan 2,8 miljard frank). (uit persbericht van VLHORA, 19 september 2003).

Weg met de enveloppefinanciering

De enveloppefinanciering was een noodzakelijke hervorming om de besparingen zonder ééngemaakt protest te kunnen doorvoeren. Want uiteindelijk worden de hoge scholen nu zelf voor de keuze gesteld waarop ze besparen, niet meer de overheid. Door het bevriezen van de enveloppe en de niet volledige indexering van de enveloppe dalen de middelen voor het onderwijs. Ondertussen is het aantal hogeschoolstudenten sinds ’95 met 10% gestegen, maar niet de middelen.

We kunnen vandaag strijd voeren voor extra budgetten, een hogere enveloppe, maar die kwestie zal zich ieder jaar opnieuw stellen. Om fundamenteel te breken met de besparingslogica moet de enveloppefinanciering teruggeschroefd worden.

Een democratisch onderwijs?

In de jaren ’60 werden de poorten van het hoger onderwijs open gezet voor grotere groepen jongeren, ook uit de arbeidersklasse. De kapitalistische economie had op dat moment nood aan meer geschoolde arbeidskrachten. Maar vandaag zijn er voor de economie téveel hoogegeschoolden, die daarom nooit aan de slag geraken in hun sector. Daarom wil men nu een eerste selectie doorvoeren via de kostprijs; die de laatste jaren sterk steeg. Soms spreektmen in die zin van de amerikanisering van ons onderwijssysteem. In de VS studeert een student af met een gemiddelde schuld van 17.000$. Wij verzetten ons tegen deze tendens.

Bologna en de commercialisering van het onderwijs

De Bologna-verklaring is een zeer dubbelzinnig op te vatten en onnauwkeurig verdrag dat in 1999 werd gesloten door de ministers van onderwijs van alle deelstaten van de Europese Unie. Het wil ervoor zorgen dat de universiteiten en hoge scholen in de verschillende landen meer op elkaar afgestemd worden. Verder moet het onderwijssysteem worden aangepast met het oog op de Europese vrije markt.

De achterliggende gedachte is de creatie van een Europese "onderwijsmarkt" die een concurrent kan vormen voor de Amerikaanse, en die interessant genoeg is voor de grote multinationals om te investeren. De onafhankelijkheid van onderwijs en onderzoek in de universiteiten en hogescholen is hierbij van geen belang. Vertegenwoordigers van de multinationale ondernemingen zullen in de nieuw op te richten accreditatieorganen, die beslissen over de subsidies die aan de verschillende opleidingen worden gegeven, eerder hun eigen belangen dienen dan die van de studenten en personeel. Ook de kwaliteit van de opleidingen wordt hierbij van secundair belang.

De school is geen fabriek

Deze en vorige regeringen hebben alles in het werk gezet om de hervormingen t.v.v. de grote bedrijven en multinationals door te voeren. Vandaag staat het recht op degelijk en gratis onderwijs opnieuw op de helling. De Actief Linkse Studenten zullen blijven strijden voor een onderwijs ten dienste van de ontplooiing van het individu en het vormen van kritische en onafhankelijke geesten.

De Actief Linkse Studenten/Etudiants de Gauche Actifs zijn aanwezig in alle belangrijke studentensteden van België. Naast de vele discussies en debatten die we organiseren zijn we gekend om onze actieve betrokkenheid bij verschillende bewegingen. Onze rol in de antiglobaliseringcampagne (met Internationaal Verzet) in de anti-oorlosgbeweging (Dag X) en de antiracismebeweging (met Blokbuster) zijn breed gekend. Om deze strijd te kunnen aangaan hebben we een politieke formatie nodig die duidelijk onze eisen verdedigt. Daarom werken we samen met deLinkse Socialistische Partij – LSP aan de uitbouw van zo’n partij.

De Actief Linkse Studenten (ALS) eisen:

• Weg met de enveloppefinanciering!
• Drastische verhoging van de onderwijsbudgetten!
• Gratis en kwaliteitsvol onderwijs voor iedereen!
• Geen privatisering van de sociale voorzieningen!
• Meer middelen voor de sociale sector aan de hogescholen!
• Reële inspraak van studenten en personeel in het beheer van de school!

Met Actief Linkse Studenten verzetten we ons aan alle universiteiten tegen de privatiseringen en besparingen in het hoger onderwijs. Aan de Universiteit Gent wordt het nieuwe studentenrestaurant op de campus Ardoyen geprivatiseerd. Hiermee wordt een eerste stap naar de algemene privatisering van alle studentenrestaurants in Gent gezet. Het ACOD besloot hierop om alle studentenrestaurants voor een een dag dicht te houden. ALS steunt de protestacties en was aan de stakingspiketten aanwezig om steun te betuigen aan het personeel, en om de gevolgen van de privatiseringen aan de studenten uit te leggen.

Tim Joosen

Aan de Vrije Universiteit Brussel gingen de maaltijdprijzen in de studentenrestaurants dit jaar fors omhoog: 85% extra voor de beursstudenten, de anderen betalen 39% meer. Bovendien overweegt men de sluiting van het studentenrestaurant op de campus Jette (Medische Faculteit), wat het einde zou kunnen betekenen voor deze faculteit, aangezien het restaurant de enige trekpleister is voor nieuwe studenten. De campus ligt namelijk redelijk ver verwijderd van commerciële -of uitgaanscentra, en is weinig aantrekkelijk voor nieuwe studenten. ALS neemt het voortouw in een campagne tegen de sluiting en prijsverhoging, en ijvert voor degelijke en betaalbare maaltijden op de beide campussen. Verder neemt ALS deel aan de verkiezingen voor de Sociale Raad (de raad waarin o.a. de politiek van het restaurant wordt beslist).

Ook in Leuven rommelt het. De Katholieke Universiteit Leuven weigert de verliezen van de halfgeprivatiseerde Alma-studentenrestaurants. De directie van Alma besliste daarop om het personeel voor een walgelijke keuze te stellen: ofwel aanvaarden ze een 45-urige werkweek, en nemen ze verlof tijdens de kalme periodes in het restaurant, ofwel worden de restaurants gesloten. De vakbonden aanvaardden het eerste voorstel. De directie is erin geslaagd om personeel en studenten tegen elkaar uit te spelen, om zo gezamenlijke acties te voorkomen.

ALS ijvert aan alle universiteiten voor degelijk en betaalbaar onderwijs. Het voorzien van maaltijden, koten, medische voorzieningen,… is voor ons een essentieel onderdeel van een democratisch hoger onderwijs. Besparingen en privatiseringen zijn zowel negatief voor het personeel (slechtere werkomstandigheden, lagere lonen) als voor de studenten (hogere prijzen, slechtere kwaliteit,…). Wij roepen personeelsleden en studenten dan ook op om gezamenlijk te strijden voor hun gemeenschappelijke belangen.

Strijd nodig voor degelijk onderwijs

Al onze verworvenheden op het vlak van onderwijs – zoals sociale restaurants, goedkope koten, studentendemocratie (er is zelfs een tijd geweest dat de studenten mee bepaalden wat er in hun cursussen stond!) – zijn afkomstig uit de periode van eind jaren ‘60.

Simon Van Haeren

Toen, in mei ’68, de studenten van de faculteit Nanterre in Parijs de universiteit volledig platlegden omdat ze niet wensten opgeleid te worden tot “kaders van het kapitalisme” reageerde de rector met politiegeweld. Het hek was van de dam. De klassenstrijd laaide op in heel de maatschappij. Het resultaat was een fenomenale nationale staking waaraan 10 miljoen arbeiders deelnamen. De weg was vrij voor een socialistische revolutie, maar de stalinisten en sociaal-democraten pleegden een schandalig verraad zodat de burgerij het initiatief weer in handen kon nemen.

Als er één les is uit deze periode die we nooit mogen vergeten, is het wel dat we – om ons recht op onderwijs te vrijwaren voor iedereen – alleen op onze eigen krachten mogen rekenen.

Op sommige plaatsen bleven linkse studenten tot diep in de jaren ’70 hun rechten succesvol verdedigen. Maar sinds het verlies in ’68, sinds het laten voorbijgaan van de kans om het kapitalisme definitief af te schaffen, is de politiek naar rechts opgeschoven en begon het tij te keren in het voordeel van de burgerij. Ter illustratie: de SP.a, die lange tijd werd gezien als een strijdbare partij, ontdeed zich na de Val van de Muur (‘89/’92) in snel tempo van haar arbeidersbasis. Vandaag vecht ze zij aan zij met de VLD… voor de belangen van de werkgevers! Hoe staan we er dan nu voor?

De doelstelling om de publieke sector zo volledig mogelijk te privatiseren werd door de Europese Unie al jaren geleden omschreven in de zogenaamde GATS-akkoorden (General Agreement on Trade in Services). Dat de regering effectief bezig is met het uitvoeren van haar voornemens wordt bewezen door de privatisering van de NMBS, De Post, Belgacom,…

Evengoed is onderwijs voor de EU een handelswaar. Financiering door de overheid moet daarom voortaan beperkt blijven want dat is, aldus de EU,… “concurrentievervalsing”! Het beruchte Bologna-akkoord voegt daaraan toe dat, om deze onderneming te laten slagen, “onderwijs meer marktgericht moet worden”. Dank u voor die inlichting. Toch zal Marleen Vanderpoorten nog wel hier en daar komen zeggen dat het allemaal niet waar is, dat we “ons niet ongerust hoeven te maken”.

Nederland was één van de eerste landen om zijn plannen te openbaren. Er werd een wetswijziging doorgevoerd om inschrijvingsgelden tot 7000 euro mogelijk te maken. In België bestaat er een voorstel om de inschrijvingsgelden aan de hogescholen te verdubbelen: die maatregel werd tot nu toe opgehouden omdat het wettelijk nog verboden is!

Ondertussen kampt het onderwijs in het algemeen voortdurend met tekorten. In de hogescholen is al meer dan de helft van de leraren oververmoeid door een chronisch gebrek aan werkingsmiddelen en zullen ze daarom op 19 november actievoeren in Brussel. De RUG, VUB, ULB en KUL hebben hun resto’s geprivatiseerd en/of de maaltijdprijzen verhoogd. De huurprijs voor koten aan de VUB is opgeslagen, de sportinfrastructuur verkocht,…

Om opnieuw weerstand te kunnen bieden aan de aanvallen van de regering is een krachtsverhouding nodig tussen studenten en autoriteiten. Sluit aan bij Internationaal Verzet, bij Actief Linkse Studenten of Etudiants de Gauche Actifs!

Betoging tegen onderwijsbesparingen: woensdag 19 november om 14u aan Brussel-Noord

Op maandag 6 oktober gaat het personeel van Studentenresto De Brug in staking tegen de privatisering van de studentenresto. Actief Linkse Studenten Gent zullen actief mee pikket staan en campagne voeren in solidariteit met het personeel. Tevens ontvangen wij delegaties van ALS Antwerpen, ALS VUB en ALS KUL, waar ook aanvallen plaatsvinden op de sociale voorzieningen en studentenrestaurants.

Universiteit Gent

Ondanks eerdere engagementen vanwege de Raad van Bestuur om geen restaurant te privatiseren wil men het nieuwe restaurant op de campus Ardoyen laten bouwen door privé-investeerders en in concessie geven. Omdat men vreest dat hiermee de eerste stappen gezet worden naar een totale privatisering organiseert het ACOD stakingen. Tegelijkertijd wordt een stijging van de maaltijdprijzen aangekondigd.

Katholieke Universiteit Leuven

Door de invoering van het semestersysteem daalde het aantal bezoekers in de Leuvense studentenrestaurants. Omdat de directie niet langer overuren wil betalen, eist de Leuvense Rector dat het personeel 45u/week werkt en verlof neemt ter compensatie in kalme periodes. Zoniet dreigt hij de resto’s te sluiten.

Vrije Universiteit Brussel

De maaltijdprijzen werden drastisch opgetrokken (beurstudenten 85% meer voor een maaltijd aan de VUB). Ook het personeel zal voortaan ook flink meer betalen. En bovendien overweegt men om het restaurant op de campus Jette te sluiten waardoor afdankingen in het vooruitzicht komen. Het VUB-restaurant blijft (voorlopig) in eigen beheer maar de studenten en het personeel zullen opdraaien voor het verlies.

Hoewel elke universiteit zijn eigen problemen heeft, merken we ook gemeenschappelijke problemen die het gevolg zijn van een onvoldoende overheidsfinanciering. De financiering van de universiteiten door de overheid volgt de reële kosten die moeten gemaakt worden om een kwalitatief onderwijs en een sociaal beleid te voeren, niet. We kunnen zelfs de vraag stellen of de overheid de universiteiten doelbewust dwingt om sociale voorzieningen maar ook zogezegde niet-kerntaken (o.a.,schoonmaak, technische diensten,e.d.m.) af te stoten, lees te privatiseren.

Slachtoffers van deze politiek zijn de studenten uit minder gegoede milieus die om financiële redenen afhaken en het personeel dat slechtere loons- en arbeidsvoorwaarden voorgeschoteld krijgt.

Aktief Linkse Studenten steunen de acties van vakbonden ter verdediging van de openbare dienstverlening en het behoud van goed loons- en arbeidsvoorwaarden. Wij zullen tevens de studenten maximaal mobiliseren om de acties van de vakbonden te ondersteunen en het prijzenbeleid waardoor een spiraal van prijsverhogingen op gang komt, af te schaffen.

Wij eisen van de overheid dat:

• De universiteiten de nodige investeringskredieten krijgen om de studentenrestaurants aan te passen aan de HACCP-normen en de studentenwoningen te renoveren en uit te breiden.
• Maximumprijzen oplegt aan de universiteiten m.b.t. de prijs van sociale voorzieningen zodat de sociale rol van de sociale sector gevrijwaard blijft. De meerkost om dit te organiseren dient door de overheid te worden gedragen.

• De overheid voldoende middelen geeft aan alle universiteiten om kwalitatief onderwijs te organiseren.

Activiteiten ALS Gent:

• Openingsmeeting: kan het VS-imperialisme verslagen worden woensdag 8 oktober 19u30 Blandijn Aud D
• Startvergadering: Dinsdag 14 oktober 19u30 Studentenhuis "De Brug" Sint-Pietersnieuwstraat 45

• Dinsdag 28 oktober 19u30, De Brug: "Is de mens te slecht voor socialisme?"

Contact: alsgent@pandora.be of 0486/22.49.47

Jaar na jaar worden op de Vrije Universiteit Brussel (VUB) de sociale verworvenheden teruggeschroefd. De speciale gesubsidieerde koten werden al veel duurder en steeds minder studenten krijgen een beurs. Toch lokt de VUB menig student met haar naam en faam als “de meest sociale universiteit in Vlaanderen”. En ook het bestuur gebruikt nog graag die sociale retoriek. Jammer genoeg zijn hollere woorden moeilijk denkbaar.

Simon Van Haeren (VUB)

Veel studenten stonden dit jaar weer vreemd te kijken toen ze ontdekten dat hun resto 3,15€ aanrekent voor een maaltijd voor beursstudenten, in de plaats van 1.70€, en 4.20€ in plaats van 3.10€ voor de niet-beursstudenten. Dat is een prijsstijging met 85%!

Het hoger onderwijs is daarbij al bijzonder duur, ook al is onderwijs “in principe” gratis in ons land. Het is zelfs zo duur dat het scholieren uit armere gezinnen vaak verhindert aan een universitaire studie te beginnen. Jongeren uit een arbeidersmilieu beginnen witte raven te worden in de academische biotoop. De VUB is dus ook niet van plan hier iets aan te veranderen en het gevecht aan te gaan met de regering voor meer middelen. Het is eerder andersom.

In de plaats daarvan kiest ze voor de gemakkelijkste weg en dringt ze de studenten de liberale winstlogica van de regering op. Ze verschuilt zich achter het feit dat onderwijs geld kost en het restaurant verlieslatend was. Een redenering die volgens ons niet opgaat: onderwijs mag de staat geld kosten. Het zijn de belangen van de bedrijven die bij de regering bovenaan de agenda staan, niet de belangen van de studenten. Dat is het probleem.

Een tragisch voorbeeld van het neoliberaal beleid rond onderwijs: de VUB wordt verplicht aan “zelffinanciering” te doen. Daarom speelde ze op de beurs, waardoor de laatste 3 jaar de universiteit 20 miljoen Euro (800 miljoen BEF) verloor!

De VUB weigerde (heel toevallig vorig jaar) onze studentenorganisatie ALS (Actief Linkse Studenten) te erkennen. ALS vecht voor democratisch, gratis en toegankelijk onderwijs voor iedereen. Het is dus duidelijk dat er ook op dit terrein behoefte is aan een linkse oppositie tegen het rechtse beleid. Meer aanvallen tegen de studenten zullen immers volgen!