Artikel door Nicolas Croes uit de stakingskrant ‘De Linkse Socialist’ van afgelopen maandag
Op de massabetoging van 6 november liep vooraan een indrukwekkende delegatie van honderden jongeren. Hun strijdbaarheid was aanstekelijk. Nadien eisten jongeren meermaals hun plaats op in het verzet tegen de besparingen. De jongeren maakten kennis van de kracht van de georganiseerde arbeidersbeweging en het sterkste wapen tegen de dictatuur van de markten, het stakingswapen waarbij de economie wordt platgelegd.
Ellende voor ouderen, gebrek aan toekomst voor jongeren. Deze samenleving willen we niet!
Zoals de rest van de bevolking zijn ook tal van jongeren geschokt door de asociale maatregelen van de regering-Michel. Die komen dan nog bovenop de reeds harde besparingen in het Vlaamse onderwijs, met onder meer de verhoging van het inschrijvingsgeld. Ook langs Franstalige kant is er ongerustheid in het onderwijs, zo was er al een werkonderbreking van het personeel in oktober.
Op veel piketten tijdens de regionale stakingen was er het gevoel dat de acties tegen het volledige beleid gericht zijn, tegen een samenleving die een collectieve verarming oplegt, tegen de wilde logica van elk voor zich, tegen het gebrek aan toekomstperspectieven. Ook onder jongeren heerst dit gevoel. Het is dan ook normaal en zelfs noodzakelijk dat jongeren aan het verzet deelnemen.
Niet alleen op de betoging van 6 november waren er veel jongeren, ook op de stakingspiketten viel op dat veel jonge werkenden kennis maakten met het stakingswapen. Daarnaast waren er ook nog verschillende solidariteitsacties van zowel scholieren als studenten. Deze solidariteit moeten we verder versterken!
Van Gent tot Namen: jongeren zijn aanwezig!
In Brussel schreven scholieren van het atheneum Charles Janssens een open brief om te mobiliseren naar de betoging van 6 november. Ze stelden onder meer: “We zijn allemaal betrokken partij. Ons onderwijs, onze toekomst, onze ziekenhuis, onze sociale bescherming en onze samenleving staan op het spel. Een ander beleid is mogelijk: rechtvaardige en meer evenwichtige fiscaliteit, de nationalisatie van sleutelsectoren van de economie (zoals banken, energie, …) onder democratische controle, de niet-betaling van de publieke schulden, verhoging van de lonen en uitkeringen, … De besparingsmaatregelen, de ‘opofferingen’, de ‘soberheid’ en de aanvallen, het werkt niet. Strijd loont! Als onze mobilisatie groot genoeg is, kunnen we overwinningen afdwingen.”
Op de betoging van 6 november waren er ongeveer 130 scholieren uit Gent aanwezig. Ze waren onder de indruk van de kracht van de arbeidersbeweging. Ondanks de examens toonden ze hun solidariteit tijdens de regionale staking in Oost-Vlaanderen op 1 december. Zo namen scholieren deel aan het piket aan het atheneum van de Voskenslaan. Ook tijdens die staking trokken studenten naar verschillende piketten en was er een solidariteitsactie met open micro aan de campus van de Blandijn.
Langs de andere kant van het land, in Namen, was er op dezelfde dag een algemene vergadering van het FEF (Federatie van Franstalige Studenten), AGE (studentenfederatie van de universiteit Namen) en de jongeren van ACV en ABVV. In Luik verzamelden studenten zich aan het piket van de universiteit, zoals wel meer gebeurt. Maar er was ook een bezoek aan verschillende piketten door een steuncomité aan de hogeschool ESAS. Dit comité organiseerde eerder verschillende informatievergaderingen, waarvan sommige samen met het personeel. Het spandoek van het comité was duidelijk: “(Toekomstige) arbeiders in strijd tegen het besparingsbeleid”. Dit kon op heel wat steun rekenen aan verschillende piketten. De studenten trokken vervolgens mee vooraan op in de betoging van de AAA (Alliantie voor Alternatieven op het Besparingsbeleid) en het netwerk Stop Artikel 63§2 (een netwerk tegen de aanvallen op de werklozen). Op deze betoging waren er meer dan 300 aanwezigen die van het hoofdkwartier van de PS vertrokken, om er duidelijk te maken dat de PS geen alternatief vormt en zelf verantwoordelijk is voor tal van besparingen, en vervolgens naar dat van de MR trokken.
Op 2 december was er aan de Franstalige universiteit ULB in Brussel een personeelsvergadering met ongeveer 200 aanwezigen. De bijeenkomst was gericht op het organiseren van de regionale staking van 8 december en de nationale algemene staking van 15 december. Ook op deze bijeenkomst waren de Actief Linkse Studenten (ALS, jongerenorganisatie verbonden met LSP) aanwezig. Ze verdedigden er het idee van een stakerscomité dat vakbonden, studentenorganisaties en niet-georganiseerde individuen (studenten of personeelsleden) omvat om samen in verzet te gaan tegen de besparingen.
Comités om de strijd te structureren
Actiecomités zijn van onschatbare waarde om de studenten en het personeel democratisch te verenigen om samen te discussiëren en het verzet tegen de asociale aanvallen te organiseren. Na de feestdagen moeten we onze strijd verderzetten. Waar er al actiecomités opgezet zijn, hebben deze heel wat ervaring opgedaan om sterker te staan in de komende acties. Hetzelfde zien we in de bedrijven waar er algemene vergaderingen van het personeel werden gehouden om de acties voor te bereiden of te evalueren.
Als de georganiseerde arbeidersbeweging voldoende offensief naar buiten komt, kan ze andere lagen meetrekken. Om tot een overwinning te komen, kan de stakingsbeweging zich niet beperken tot de delegees en de meest overtuigde militanten. Het moet een strijd van de werkenden en jongeren zijn, gefaciliteerd door de vakbonden. Informatie- en mobilisatiepamfletten zijn natuurlijk nodig, maar ook het opzetten van steuncomités in de scholen, hogescholen, universiteiten, wijken, … zouden een belangrijke rol kunnen spelen om ervoor te zorgen dat iedereen deelnemer aan de strijd kan zijn (met naast werkenden ook werklozen, gepensioneerden, jongeren, interimmers, …). Het zou ook een instrument zijn om in te gaan tegen de antistakingspropaganda van het patronaat en de gevestigde media.
Dat offensieve strijd van de arbeidersbeweging andere lagen op sleeptouw neemt, zagen we niet enkel bij de jongeren. Er was ook de steun van de culturele sector met de campagne Hart boven Hard op de betoging van 6 november en onder meer op de provinciale staking in Antwerpen op 24 november. Er wordt nu ook een Franstalige tegenhanger voor deze campagne opgezet onder de naam ‘Tout Autre Chose’. In Luik bleek de bredere steun uit het succes van de campagne AAA met algemene vergaderingen en verschillende acties, waaronder een solidariteitsbetoging op 1 december tijdens de regionale stakingsdag.
Het is mogelijk om onze strijd te verbreden, alle onderdelen van ons dagelijkse leven worden immers geraakt door het besparingsbeleid. Jongeren kunnen met hun dynamische inbreng een belangrijke rol spelen door hun solidariteit te betuigen, maar ook door verder te gaan en hun actieve plaats in de beweging op te nemen.
