Vrouwen zijn de eerste slachtoffers van terreur en oorlog. Voor internationale solidariteitsacties !
Onderdeel van het programma van de campagne ROSA
Volgens de VN zijn 70% van de armen in de wereld vrouwen. De neoliberale politiek die op veel plaatsen gevoerd wordt, verergert deze situatie. Volgens oud-VN Secretaris-Generaal Kofi Annan “versterken de globalisering, de deregulering van de economie en de privatisering van de publieke sector de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen. In veel landen betekenden economische herstructureringen concreet een inkrimping van de publieke sector en van sociale uitgaven. De jobmogelijkheden die industrialisatie en economische migratie aan vrouwen aanbieden buiten de traditionele sectoren zijn voornamelijk traditioneel vrouwelijke, slecht betaalde jobs.” De combinatie van armoede en discriminatie in vele vormen maakt vrouwen bijzonder kwetsbaar voor allerhande vormen van geweld.
Bovendien betekenen de ontwikkeling van dictaturen zoals ISIS, maar ook imperialistische oorlogen gevoerd en/of ondersteund door westerse regeringen, een dramatische achteruitgang in de levensomstandigheden van de bevolking en vooral van vrouwen. Verkrachting, massamoord, ontvoering, … zijn jammer genoeg dagelijkse realiteit voor een deel van de wereldbevolking. Als die mensen dan vluchten met de hoop op een beter leven, worden ze vaak geconfronteerd met de weerzinwekkende praktijken van mensensmokkelaars en de repressieve vluchtelingenpolitiek die gevoerd wordt door de westerse landen (gewapende grensovergangen, vluchtelingenkampen met de allure van sloppenwijken, gesloten centra, gedwongen terugkeer, …)
ROSA wil internationale solidariteit opbouwen door acties te organiseren die de strijd van vrouwen wereldwijd steunen, maar ook door lessen uit hun strijd te trekken om de onze te versterken. Internationale solidariteit is essentieel voor de strijd van vrouwen en van de arbeidersklasse in het algemeen, om zo in te gaan tegen de verdelende politiek van de multinationals en hun politici. In onze strijd tegen besparingen en uitbuiting zijn de andere slachtoffers van dit systeem van uitbuiting onze beste bondgenoten.
ROSA ondersteunt ook de regularisatie van alle mensen zonder papieren, zodat ze van dezelfde rechten kunnen genieten als alle werkenden en zodat ze niet meer gedegradeerd worden tot een instrument om de levensstandaard van de gehele bevolking onder druk te zetten.
Laten we ons niet misleiden door het hypocriete discours van traditionele politici: ze verdedigen voor alles de belangen van de multinationals en het patronaat. Tegen terrorisme, haat en oorlog: solidariteit! Laat het beheer van onze veiligheid en internationale solidariteit niet in handen van het patronaat en haar regeringen.
De recente reeks terroristische aanslagen in België, Frankrijk, Duitsland, Orlando in de VS,… gaven de westerse wereld een glimp van de dagelijkse horror waarin de bevolkingen van het Midden-Oosten en vele andere plaatsen leven. Ze bewijzen de complete mislukking van de “oorlog tegen terrorisme”, die uiteindelijk enkel leidde tot meer oorlog en terreur, en die van onze planeet een nog onveiliger plaats maakte.
In landen zoals Irak, Afghanistan, Syrië, … zijn vrouwen de hardst getroffen slachtoffers van terrorisme. Verkrachting, seksuele slavernij, gedwongen prostitutie, executies … ze vormen de dagelijkse realiteit voor duizenden vrouwen. In een rapport uit 2016 stelt de VN dat meer dan 2500 vrouwen en kinderen in het noorden van Irak in gevangenschap leven, de grote meerderheid deel uitmakend van etnische en religieuze minderheden . Speciaal gezant van het Algemeen Secretariaat van de VN, Zainab Bangura, die onderzoeken leidt naar seksueel geweld in conflictzones, rapporteert dat vrouwen en meisjes door ISIS gekocht worden als objecten voor enkele tientallen dollars om gebruikt te worden als seksslavinnen voor de troepen .
Verkrachting als oorlogswapen is niet eigen aan groepen als ISIS, et het heeft niets te zien met een bepaalde cultuur. In Congo wordt verkrachting gebruikt door alle gewapende groepen die de gemeenschap willen breken, om deze zo beter te onderdrukken en uit te buiten. Verkrachting als oorlogswapen werd ook op grote schaal gebruikt tijdens beide wereldoorlogen, tijdens de burgeroorlog in ex-Joegoslavië, net als op dit moment in Syrië. En laat ons niet vergeten dat de rapporten van Amnesty International en Human Rights Watch bol staan van de getuigenissen van seksueel geweld gepleegd door ‘humanitaire’ westerse troepen.
De verontwaardiging van het Westen over de barbaarse praktijken van ISI en anderen wordt niet gevolgd door acties om bevolkingen en vrouwen effectief te beschermen. Het gaat bovendien vaak om een selectieve verontwaardiging. Praktijken als zweepslagen, ophangingen, een compleet gebrek aan vrouwenrechten, … houden diezelfde westerse machten geenszins tegen om relaties aan te gaan met landen als Saudi-Arabië, zolang er maar winst gemaakt wordt.
In een periode van gewapend conflict zijn vrouwen altijd bij de eerste slachtoffers. Verkrachting wordt gebruikt als oorlogswapen, soms op een structurele manier. Geen geld voor oorlog, wel om ellende tegen te gaan! Steun aan de opbouw van massabewegingen om dictaturen en terrorisme omver te werpen!
ISIS en andere, soortgelijke fundamentalistische groeperingen zijn de uitwassen van de oorlogen en militaire interventies van imperialistische machten, en van hun steun aan dictaturen, die lange tijd een handig instrument waren bij het bekomen van goedkope grondstoffen. De actualiteit toont uitvoerig aan dat de huidige imperialistische campagne van intensieve bombardementen enkel nog meer bloedbaden oplevert. Bovendien creëert ze de basis voor het verschijnen van nieuwe monsters, en dit zolang er zich geen alternatief vormt gebaseerd op de noden en massale acties van de arbeidersklasse.
In de neokoloniale wereld is er vaak geen stelsel van sociale zekerheid en vrouwen hebben slechts zelden toegang tot onderwijs. In Afghanistan en Pakistan hebben duizenden vrouwen hun broodwinning in vlammen zien op gaan na bombardementen en burgeroorlog. Waar ze geen enkele andere mogelijkheid hadden om elders te werken, zijn heel wat vrouwen naar de prostitutie gedreven om te overleven, ook al is het risico zeer groot gelet op de zeer zware straffen hiervoor in deze landen.
Op hetzelfde moment maakt een kleine groep enorme winsten – zoals de wapenhandelaars die na elke nieuwe terroristische aanslag en nieuwe beslissingen voor militair avonturisme handenwrijvend hun winsten zien stijgen. In plaats van te investeren in onderwijs, gezondheidszorg, degelijke en goedbetaalde jobs, in infrastructuur en hernieuwbare energie, worden miljarden dollars verspild om dood en vernieling te zaaien.
Een van de zeldzame momenten dat reactionaire groepen zoals Al-Qaeda in het nauw gedreven werden, was tijdens de golf van revoluties en opstanden van de massa’s in het Midden-Oosten en Noord-Afrika in 2011. Deze sociale bewegingen hebben duidelijk aangetoond dat massastrijd reële verandering kan brengen. Zo’n grote beweging heeft een verenigend karakter over alle sectaire scheidingen heen. In Irak vonden betogingen van soennieten en sjiieten door elkaar plaats, in Afghanistan waren er in 2015 massamobilisaties om het geweld tegen de Hazara’s (een sjiitische minderheid) te veroordelen. Zoals we in Libië gezien hebben, zijn interventies van het imperialisme niet ten voordele van de gewone bevolking en proberen ze massabewegingen tegen te houden, ook al zijn deze de enige manier om tegen groepen zoals ISIS te vechten. We halen inspiratie uit de zogenaamde ‘Arabische Lente’ (de golf van revoluties in het Midden-Oosten en Noord-Afrika) en trekken hier lessen uit. Dictaturen laten vallen, is niet voldoende: het volledige kapitalistische systeem moet omvergeworpen worden. Tot er nieuw dergelijke bewegingen opnieuw opflakkeren, moeten wij hier nu al een rol spelen door de opbouw van een krachtige anti-oorlogsbeweging.
Multinationals verrijken zich op basis van een enorme uitbuiting in de neokoloniale wereld, die miljoenen mensen in de extreme armoede en in geweld stort, de meerderheid van hen vrouwen. Nee aan de dictatuur van de multinationals: laat ons internationaal verzet en solidariteit opbouwen!
Zoals de cijfers van de VN aantonen, bevinden de vrouwen van de neokoloniale wereld zich in een positie van ongelofelijke economische zwakte en zijn ze slachtoffer van allerlei vormen van uitbuiting, zelfs zonder gewelddadige conflicten.
De armoede van de neokoloniale wereld is enkel uit te leggen door de diefstal van de lokale rijkdom door de multinationals en hun aandeelhouders. Van de rijkdom die toch ter plaatse achterblijft, verdwijnt een groot deel in de zakken van de lokale politieke elites, die zich slechts stand weten te houden door een blijvende relatie met diezelfde multinationals en imperialistische krachten die hun land leegroven.
Terwijl vrouwen twee derden van alle arbeidsuren in de wereld de vrouw presteren (UNICEF 2007) en vrouwen het meeste voedsel produceren (FAO 2009), verdienen ze slechts 10% van het totale inkomen (UNICEF 2007) en bezitten ze slechts 2% van de oppervlakte van de aarde (FAO 2011 ). Overal in de wereld valt het lot van werkloosheid, armoede, deeltijds werk, onderbetaald en ondergewaardeerd werk in eerste instantie op de rug van vrouwen. De levensomstandigheden van vrouwen in de neokoloniale wereld zijn catastrofaal.
Mensen die uit deze verschrikkelijke omstandigheden willen ontsnappen, kunnen niet rekenen op de hulp van de regeringen van het westen. Van de 40 miljoen vluchtelingen door gewapend conflicten en schendingen van de mensenrechten, zijn 75% vrouwen en kinderen (2010). Het specifieke statuut van de vrouwelijke vluchteling is niet erkend, en verkrachting is niet altijd een voldoende dringende reden om het vluchtelingenstatuut te bekomen. Het lot van de meeste vluchtelingen is om na een enorme risicovolle tocht aan te komen in Europa zonder papieren en dus zonder rechten.
De enige manier om deze ellende te ontsnappen, zowel in de neokoloniale als in de rest van de wereld, is om te strijden voor de belangen van de 99%. De strijd moet zich inspireren op de revolutionaire golf die we gezien hebben in Noord Afrika en het Midden Oosten, waarin de vrouwen een ongelofelijke rol hebben gespeeld.
De plaats van de vrouw is in de strijd! Onze bondgenoten zijn zij (vrouwen en mannen) die strijden tegen oorlog, besparingen en ellende.
De laatste jaren hebben we overal in de wereld een sterke terugkeer van de vrouwenbeweging gezien. In India, Turkije en recent nog in Argentinië waren er enorme bewegingen tegen verkrachting en seksueel geweld. Die bewegingen werden gesteund door grote groepen mannen.
Op 19 oktober 2016 riep het collectief « Nie Una Menos » (Niet een meer) op voor een staking tegen seksueel geweld en moord op vrouwen in Argentinië. Deze actie werd aangespoord door de verkrachting en moord op een 16-jarige jonge vrouw. In 2015 zijn 235 feminicides (moorden op vrouwen door hun partner of naaste) geregistreerd in Argentinië, dat is bijna één per dag!
Na verschillende acties en betogingen die soms duizenden personen verzamelden, hebben de organisaties die actief zijn in deze strijd opgeroepen tot een verhoging van de strijd en tot een staking van 1 uur als actievorm. Deze beweging vond navolging in Chili, Mexico en Uruguay, en is een bron van inspiratie. Zonder strijd verliezen we altijd: het is enkel door te strijden dat we onze rechten verdedigen en overwinningen kunnen boeken!
De eisen van ROSA :
• Laten we strijden tegen:
o de extreme uitbuiting door multinationals in de neokoloniale wereld;
o de imperialistische oorlogen die enkel de belangen van de heersende klasse dienen en tegen verkrachting als oorlogswapen om de samenleving te fragmenteren en een klimaat van terreur te installeren.
o het terrorisme en het religieus fundamentalisme, alsook de armoede en de wanhoop waarop ze gebaseerd zijn.
• Vrouwen zonder papieren zijn onderworpen aan de meest extreme vorm van uitbuiting: we komen op voor een regularisatie van alle mensen zonder papieren.
