Your cart is currently empty!
Category: Lokaal – Brussel
-
Brussel. Stop het besparingsbeleid: Onze gemeenten terug in eigen handen !
Een radicaal programma van openbare investeringen om massaal woningen, scholen, crèches te bouwen, en voor werk en welvaart te zorgen !
HET ZIJN NIET WIJ DIE DE SCHULDEN VAN DE SPECULANTEN MOETEN BETALEN De regeringen Di Rupo en Picqué blijven publiek geld verspillen door de schulden van de banken en speculanten te betalen, en opnieuw moeten wij de riem verder aanspannen om de crisis te betalen. De Belgische politici hebben zich met ons geld garant gesteld voor 130 miljard € bankschulden. Als die garanties ooit zullen moeten worden geactiveerd, zullen we ook hier meteen in een Griekse tragedie terechtkomen.
De aanvallen tegen onze pensioenen, onze gezondheidszorg, onze openbare diensten, en onze sociale voorzieningen, en de enorme verarming bij werklozen zorgt dat tienduizenden in de armoede terechtkomen, terwijl de banken en multinationals enorme winsten blijven maken. De gemeenten proberen het Dexia fiasco te betalen door nieuwe antisociale belastingen te heffen die nog eens onze koopkracht ondermijnen.
Wat is Gauches Communes?
‘Gauches Communes’ komt op met eenheidslijsten waaraan werkenden, syndicalisten, jongeren, gepensioneerden, steuntrekkers en verschillende linkse organisaties, die zich allen verzetten tegen de besparingen in onze gemeenten, deelnemen omdat ze willen bouwen aan een brede, echt linkse formatie, een Front de Gauche in België. Er zullen lijsten ingediend worden in Sint-Gillis, Jette, Elsene en Anderlecht. Het initiatief wordt gesteund door de Linkse Socialistische Partij (LSP-PSL), de Humanistische Partij (HP-PH), en het Comité voor een Andere Politiek Brussel (CAP).
Na de gemeenteraadsverkiezingen zullen we geconfronteerd worden met nieuwe besparingsplannen door alle traditionele partijen, en door zowel de federale -, de gewestelijke -en de gemeenschapsregeringen als door de gemeenten, zelfs als er vandaag al enorme tekorten zijn. Hun verkiezingscampagne zal enkel een maskerade zijn om ons te proberen misleiden, om daarna gewoon verder te gaan met dienstverlening aan de rijken en hun eigen carrière uit te bouwen.
EEN ALTERNATIEF OP DE BESPARINGEN
Besparingen, dat werkt niet. Besparingen zorgen ervoor dat de economie in recessie wordt geduwd, zorgt voor massale werkloosheid, en kan niet anders dan leiden naar een failliet, zoals in Griekenland, Ierland, Spanje en Portugal. Wij stellen dat het idee dat we moeten toegeven aan de chantage van de markten, de ratingbureaus en de Europese Unie om toch maar nieuwe kredieten te krijgen volledig verkeerd is.
Ook in andere landen zijn werkenden in verzet gegaan tegen de elite in hun land. Er is meer dan genoeg rijkdom om een sociaal beleid te voeren, ook in eigen land. Wanneer we zouden weigeren de schulden die onze economie verschroeien terug te betalen (schulden waarop we jaarlijks 1.200€ euro intresten per inwoner betalen), zou dit op massale steun kunnen leiden in heel Europa. Als we dat beleid zouden koppelen aan het onder publieke controle plaatsen van de banken en de sleutelsectoren van de economie, kunnen we de rijkdommen te gebruiken voor een massaal investeringsplan om de economie te herlanceren, massaal jobs te creëren en de koopkracht op te trekken.
Sociale woningen, scholen en crèches!
1. Betaalbare huurprijzen en degelijke woningen
Meer dan 36.000 gezinnen staan op wachtlijsten voor een sociale woning. Nog veel anderen hebben de hoop al opgegeven, en schrijven zich niet meer in. Verkiezingsbeloftes werden nooit uitgevoerd. Het tekort aan sociale woningen in publieke handen drijft de huurprijzen omhoog. Zo komt het dat een gemiddeld Brussels gezin meer dan 30% van hun inkomen uitgeeft voor de woning, wat er voor zorgt dat er interessante mogelijkheden komen voor bouwpromotoren en huisjesmelkers. We kunnen hieraan iets doen door nieuwe sociale woningen te bouwen, door het opkopen van leegstaande woningen die moeten worden gerenoveerd, en door inbeslagnames waar nodig.
Als we ons verenigen, dan kunnen we het: 60.000 nieuwe kwaliteitsvolle sociale woningen bouwen binnen de 3 jaar, om zo de tekorten in de Brusselse gemeenten op te lossen
2. Genoeg kostenloze en kwaliteitsvolle scholen
Acht u het ondenkbaar dat er ooit niet genoeg plaatsen zullen zijn om alle kinderen naar school te kunnen laten gaan ? Toch is het zo: onze politici proberen hier wanhopig aan te verhelpen door containerklassen neer te zetten en door het aantal leerlingen per klas te verhogen. Ze voeren liever een communautaire discussie over het onderwijs in plaats van de onderfinanciering aan te pakken. Voor het schooljaar 2014-2015 zal er nood zijn aan omgerekend 79 nieuwe scholen in Brussel om het hoofd te bieden aan de bevolkingsgroei. Als we ons verenigen, dan kunnen we het: Meer publieke middelen voor onderwijs : onderwijsbudgetten naar 7% van het BNP: meer leerkrachten en kleinere klassen!
3. Openbare crèches voor iedereen !
Er is slechts voor 1 op 5 kinderen een plaats in de openbare crèches. Dit is één van de redenen waarom private crèches tot 700€ per maand kunnen vragen. De traditionele partijen willen in het beste geval proberen de huidige bezettingsgraad te behouden, maar willen de situatie niet verbeteren.
Als we ons verenigen, dan kunnen we het: Het aantal publieke crèches vervijfvoudigen, en het uitbreiden van tal van openbare diensten die vrouwen moet toestaan om familie, werk en vrije tijd te combineren.
Goede jobs en meer koopkracht!
4. Echte jobs voor gemeentepersoneel
Meer dan de helft van het gemeentepersoneel bestaat uit contractuelen, zonder werkzekerheid, en zonder degelijk pensioen. De gemeenten hebben een massale lageloonsector gecreëerd met onzekere jobs door stabiele tewerkstelling te vervangen door PWA’s. Dit zorgt voor een neerwaartse druk op alle lonen en arbeidsomstandigheden. De gemeenten hebben bovendien voortdurend personeelstekorten, terwijl één jongere op drie werkloos is..
Als we ons verenigen, dan kunnen we het: Het creëren van duizenden statutaire jobs door het gemeentepersoneel vast te benoemen, en door het invoeren van een 32-urenweek zonder loonsverlies, en met bijkomende aanwervingen.
5. Goedkopere energieprijzen
De maatregelen die de regering heeft genomen om de buitensporige prijzen van de elektriciteitsleveranciers aan te pakken zijn veel te laat gekomen, en zijn veel te beperkt. In Brussel is de energiedistributie in handen van de intercommunales SIBELGA en HYDROBRU, die onder controle staan van de gemeenten. Om de verliezen te compenseren die werden opgebouwd met het Dexia-fiasco en door de privatiseringen, hebben de gemeenten beslist dat ze steeds meer inkomsten wensen uit de distributie voor elektriciteit, gas en water. Wij betalen door duurdere energierekeningen!
Als we ons verenigen, dan kunnen we het: Een openbare energiesector creëren die energie produceert op milieuvriendelijke wijze door het hernationaliseren van de hele sector, zonder compensaties voor de grote aandeelhouders.
6. Een efficiënt en milieuvriendelijk vervoersbeleid
De kostprijs van het parkeren in de Brusselse gemeenten blijft stijgen. Is dit om ons naar het openbaar vervoer te drijven? De Brusselse regering doet net het tegenovergestelde: ze voerden voor 46 miljoen € besparingen door bij de MIVB. Resultaat: voortdurende prijsstijgingen (“de klanten uitmelken”!), het verminderen van de dienstverlening, en slechtere arbeidsomstandigheden en minder veiligheid voor het personeel.
Als we ons verenigen, dan kunnen we het: Gratis en degelijk openbaar vervoer om tegemoet te komen aan de verkeersopstoppingen en de uitstoot.
De bankiers en speculanten aanpakken!
7. Macht aan het volk, niet aan de financiële wereld!
Met het failliet van Dexia en de Gemeentelijke Holding hebben de gemeenten al hun investeringen verloren. Erger nog: in 2008 werd de gemeenten gevraagd om geld op tafel te leggen om de bank te redden. De raad van bestuur van Dexia zit vol met politici die allen deelnamen aan de orgie van speculatie. Waarom moeten de banken, de multinationals en de ratingsbureaus ons de wet voorschrijven? Omdat de politieke vertegenwoordigers de macht aan hen hebben overgelaten. Wij kunnen die macht teruggrijpen.
Als we ons verenigen, dan kunnen we het: Goedkope leningen bieden aan de bevolking, en een veilige haven vormen voor spaargelden: we kunnen we het als we de banken nationaliseren en omvormen naar een openbare financiële sector onder democratische controle.
8. Het is aan de rijken om de crisis te betalen!
Een onbetaalbaar verkiezingsprogramma? Wij verwerpen deze neoliberale logica. We moeten de schuldenlast en de fiscale cadeaus aan de grote bedrijven afschaffen. We moeten de factuur laten betalen door de rijken door de grote winsten en grote fortuinen te belasten. We hebben nood aan een massale herfinanciering van de gemeenten, en moeten de gemeentelijke begrotingen baseren op de behoeften van de bevolking, en niet op basis van wat er moet bespaard worden. Nog nooit was er zoveel rijkdom, waren er dergelijke technische en wetenschappelijke mogelijkheden als vandaag. We moeten ons bevrijden van een economisch keurslijf dat slechts ten goede komt van enkelen.
Als we ons verenigen, dan kunnen we het: de controle nemen over de sleutelsectoren van de economie, en ze onder openbare en democratische controle plaatsen. Een massaal investeringsplan opstellen dat een duurzame job en een toekomst biedt aan eenieder!
9. Een echte democratie, waarin de bevolking centraal staat
De bevolking verkiest een klein aantal vertegenwoordigers, die daarna hun kiezers verraden, en zich enkel nog bezig houden met de belangen van de elite, zoals het redden van de banken, het naleven van de dictaten van de EU of het IMF. De traditionele politieke partijen worden teruggebracht tot machtsbastions die volledig afgesneden zijn van de behoeften van de bevolking. Onze eisen liggen niet allemaal binnen de bevoegdheden van de gemeenten. We zijn er van overtuigd dat initiatieven op gemeentelijk vlak mogelijk zijn, maar het zal niet genoeg zijn: we moeten veel verder gaan. We moeten onze democratie terug veroveren: door het volk en voor het volk, voor de mensen in de wijken door volksraadsplegingen te organiseren, wijkvergaderingen om belangrijke beslissingen te nemen, openbare gemeenteraadsvergaderingen en andere initiatieven om politieke discussies en besluitvormingen zo breed mogelijk te houden.
Als we ons verenigen, dan kunnen we het: Een wet eisen rond politieke verantwoordelijkheid, waarbij verkozenen die hun beloften niet nakomen kunnen worden afgezet
10. Voor een Links Front in België, zoals het Front de Gauche in Frankrijk
De regering Di Rupo heeft ons al een eerste keer de rekening doen betalen met een besparingsplan van 14 miljard €, met een aanval op onze pensioenen en werkloosheidsuitkeringen, gezondheidszorg en openbare diensten. Geen enkele van de traditionele partijen stond aan onze kant tijdens de algemene staking van 30 januari. Zij bereiden zich voor op een nieuwe besparingslawine. In Frankrijk, met het Front de Gauche van Mélenchon, of in Griekenland met Syriza, zien we hoe een eengemaakte linkse oppositie massale steun kan genieten. In België gaan steeds meer stemmen op om te komen tot een echte vertegenwoordiging voor werkenden en hun gezinnen. Op het 1 mei feest in Charleroi riep het ABVV op voor een nieuwe politieke formatie, links van PS en Ecolo. Als we ons verenigen, kunnen we het : de macht grijpen, en een echte democratie uitbouwen, met sociale rechtvaardigheid, respect en vrede.
Hoe meehelpen?
Pamfletten verspreiden, ontmoetingsavonden organiseren met onze kandidaten tussen vrienden, collega’s en familie, een affiche aan de venster hangen, deelnemen aan discussievergaderingen en samen met ons de campagne uitwerken,… Iedereen kan deelnemen aan deze campagne, iedereen kan zelf een campagne-organisator worden. Doe mee! info@reprenonsnoscommunes.be
Doe een bijdrage aan het verkiezingsfonds!
In tegenstelling tot de traditionele partijen beschikken wij slechts over beperkte financiële middelen. Wij rekenen niet op onze rijke vrienden of bedrijven, maar op uw bijdrage tot ons verkiezingsfonds. Stort uw bijdrage op rekening 523-0804542-02 met vermelding ‘Gauches Communes’!
Wat als Gauches Communes verkozenen haalt?
In tegenstelling tot de traditionele politici, engageert elke kandidaat van « Gauches Communes » zich tot:
- Actief het verzet organiseren tegen de onrechtvaardige politiek, en aan geen enkele coalitie deelnemen met partijen die besparingen verdedigen.
- Rondkomen met het gemiddeld arbeidsinkomen, en zich niet verrijken met betaalde mandaten. Alle extra inkomsten worden integraal gebruikt voor het opbouwen en ondersteunen van het verzet tegen het asociale beleid.
- De standpunten te verdedigen die democratisch en collectief worden beslist door militanten en sympathisanten.
Onze lijsttrekkers
- Anja DESCHOEMACKER, 41 jaar, bediende, SINT-GILLIS
- Gilles SMEDTS, 50 jaar, ingenieur, JETTE
- Karim BRIKCI, 29 jaar, brancardier en syndicaal afgevaardigde, ELSENE
- Charles RUIZ, 56 jaar, informaticaconsultant, ANDERLECHT
Andere onderwerpen…
- Europa: Wij steunen het verzet van de massa’s in heel Europa tegen de besparingen, en voor een Europa voor de miljoenen, en niet voor de miljonairs
- Gezondheidszorg : voor een openbare, nationale gezondheidsorganisatie die gratis en kwaliteitsvolle zorg biedt aan iedereen!
- Vrede: ontmanteling van alle kernwapens en België uit de NAVO
- Milieu: Een ecologische planning die moet toestaan massale investeringen te doen in hernieuwbare energiebronnen om af te stappen van fossiele brandstoffen en nucleaire energie
- Tegen racisme: de bankiers zijn verantwoordelijk voor de crisis, niet de migranten!
- Tegen het communautaire opbod: voor eenheid onder alle werkenden, Franstaligen, Nederlandstaligen en migranten, door wederzijds respect, en samen in strijd tegen de besparingen .
-
Brussel. Stop de besparingen! Wij willen onze gemeente terug!
Voor een radicaal plan voor openbare investeringen om massaal woningen, scholen en creches te bouwen, jobs te creëren en onze koopkracht te versterken
Pamflet van Gauches Communes (Brussel). PDF
Niemand zal het ontkennen : overal zijn er tekorten! Gebrek aan goede, betaalbare woningen, gebrek aan crèches, plaatsgebrek in de scholen… Niemand blijft gespaard van de tekorten, terwijl tegelijkertijd de belastingen blijven stijgen. De gemeentebesturen rekenen ons de kost door van de crisis en van het failliet van Dexia en de Gemeentelijke Holding. En we mogen er vergif op innemen: na de verkiezingen zal het nog harder worden…
Verzet op alle beleidsniveaus!
De regering Di Rupo (PS) was nog in haar wittebroodsweken, of ze legde ons al een eerste keer een rekening voor met een besparingsplan van 14 miljard € voor 2012 (oorspronkelijk 11,9 miljard €, gevolgd door een “herziening” van 2,3 miljard € in de lente van 2012). Het plan bevatte een aanval tegen onze pensioenen en werkloosheidsuitkeringen.
Op alle beleidsniveaus wordt er bespaard: aanvallen op onze arbeidscondities door de federale regering, verhogingen van de tarieven bij het openbaar vervoer en verlaging van de budgetten voor sociale woningbouw door de gewesten, gebrek aan middelen voor crèches en scholen bij de gemeenschappen,… Er zijn tal van voorbeelden van hoe men de besparingsmaatregelen de voorbije jaren netjes heeft verdeeld over de beleidsniveaus. Onze politici proberen daardoor telkens de verantwoordelijkheid voor het gebrek aan middelen door te schuiven naar een ander niveau. Het zijn nochtans dezelfde politici die op alle niveaus vertegenwoordigd zijn, van in de gemeenten tot in de federale regering. Wij laten ons de zwartepiet niet doorspelen!
Een alternatief op de besparingen
Besparen, dat werkt niet. Zijn de Grieken, Ieren en Portugezen, die de diktaten van de markten en Europese Unie hebben gevolgd vandaag beter af dan de IJslanders, die het reddingsplan voor de banken verworpen hebben per referendum? Neen. We hebben nood aan een radicaal programma van publieke investeringen om massaal werk te maken van sociale woningbouw, gratis onderwijs, openbare crèches, goede jobs en statuten voor het gemeentepersoneel en een verhoging van de koopkracht door het verminderen van de energieprijzen.
Onbetaalbaar? Niet als we de fiscale cadeaus aan de bedrijven terugnemen, en we de schulden weigeren terug te betalen. Niet als we de factuur voor de crisis laten betalen door de superrijken, de échte verantwoordelijken voor de crisis. Niet als we de banken nationaliseren en omvormen tot een publieke financiële sector onder democratische controle, die goedkope kredieten biedt aan de bevolking en onze spaargelden veilig kan beleggen. Niet als we de cruciale sectoren van de economie terug in eigen handen nemen, als openbare dienst onder democratische controle.
Voor een links front in België!
Met de eenheidslijsten ‘‘Gauches Communes’’ willen we de woede die vandaag bestaat tegen de besparingen politiek organiseren, en aantonen wat een strijdbaar politiek alternatief op gemeentelijk niveau kan betekenen. Gauches Communes is de stem van het verzet en van de strijd voor de belangen van jongeren, werkenden, steuntrekkers en gepensioneerden, de stem om de 99% van de bevolking te verdedigen. In Frankrijk, met het Front de Gauche en in Griekenland, met Syriza, zagen we al hoe massaal de steun voor zo’n brede formatie kan zijn.
In tegenstelling tot de traditionele politici engageren de kandidaten van “Gauches Communes” zich om:
- Actief verzet te organiseren tegen de besparingspolitiek en aan geen enkele coalitie deel te nemen met partijen die besparingen voorstellen.
- Te zullen leven aan een gemiddeld arbeidersloon en geen betaalde mandaten te zullen cumuleren. Alle andere inkomsten zullen integraal gebruikt worden om onze campagnes te financieren tegen antisociale maatregelen.
- De standpunten te verdedigen die collectief en democratisch worden aangenomen door onze sympathisanten en miltanten.
-
Brussel. Persbericht eenheidslijsten ‘Gauches Communes’. Onze gemeenten terug in eigen handen nemen
Een alternatief op de crisis: samen is het mogelijk !
Niemand zal het ontkennen : overal zijn er tekorten! Gebrek aan goede, betaalbare woningen, gebrek aan crèches, plaatsgebrek in de scholen… Niemand blijft gespaard van de tekorten, terwijl tegelijkertijd de belastingen blijven stijgen. De gemeentebesturen rekenen ons de kost door van de crisis en van het failliet van Dexia en de Gemeentelijke Holding. En we mogen er vergif op innemen: na de verkiezingen zal het nog harder worden…
Verzet op alle beleidsniveaus!
De regering Di Rupo (PS) was nog in haar wittebroodsweken, of ze legde ons al een eerste keer een rekening voor met een besparingsplan van 14 miljard € voor 2012 (oorspronkelijk 11,9 miljard €, gevolgd door een “herziening” van 2,3 miljard € in de lente van 2012). Het plan bevatte een aanval tegen onze pensioenen en werkloosheidsuitkeringen.
Op alle beleidsniveaus wordt er bespaard: aanvallen op onze arbeidscondities door de federale regering, verhogingen van de tarieven bij het openbaar vervoer en verlaging van de budgetten voor sociale woningbouw door de gewesten, gebrek aan middelen voor crèches en scholen bij de gemeenschappen,… Er zijn tal van voorbeelden van hoe men de besparingsmaatregelen de voorbije jaren netjes heeft verdeeld over de beleidsniveaus. Onze politici proberen daardoor telkens de verantwoordelijkheid voor het gebrek aan middelen door te schuiven naar een ander niveau. Het zijn nochtans dezelfde politici die op alle niveaus vertegenwoordigd zijn, van in de gemeenten tot in de federale regering. Wij laten ons de zwartepiet niet doorspelen!
Besparen is niet onvermijdelijk!
Besparen, dat werkt niet. Zijn de Grieken, Ieren en Portugezen, die de diktaten van de markten en Europese Unie hebben gevolgd vandaag beter af dan de IJslanders, die het reddingsplan voor de banken verworpen hebben per referendum? Neen. We hebben nood aan een radicaal programma van publieke investeringen om massaal werk te maken van sociale woningbouw, gratis onderwijs, openbare crèches, goede jobs en statuten voor het gemeentepersoneel en een verhoging van de koopkracht door het verminderen van de energieprijzen.
Onbetaalbaar? Niet als we de fiscale cadeaus aan de bedrijven terugnemen, en we de schulden weigeren terug te betalen. Niet als we de factuur voor de crisis laten betalen door de superrijken, de échte verantwoordelijken voor de crisis. Niet als we de banken nationaliseren en omvormen tot een publieke financiële sector onder democratische controle, die goedkope kredieten biedt aan de bevolking en onze spaargelden veilig kan beleggen. Niet als we de cruciale sectoren van de economie terug in eigen handen nemen, als openbare dienst onder democratische controle.
Voor een Front de Gauche in België!
Met de eenheidslijsten ‘‘Gauches Communes’’ willen we de woede die vandaag bestaat tegen de besparingen politiek organiseren, en aantonen wat een strijdbaar politiek alternatief op gemeentelijk niveau kan betekenen. Gauches Communes is de stem van het verzet en van de strijd voor de belangen van jongeren, werkenden, steuntrekkers en gepensioneerden, de stem om de 99% van de bevolking te verdedigen. In Frankrijk, met het Front de Gauche en in Griekenland, met Syriza, zagen we al hoe massaal de steun voor zo’n brede formatie kan zijn.
Onze campagne
Gauches Communes zal opkomen in Sint-Gillis, Jette, Elsene en Anderlecht. Gauches Communes werkt met openbare algemene vergaderingen tijdens haar campagne, waarbij het programma en de werkwijze collectief en actief worden besproken en uitgewerkt. De campagne wordt ondersteund door de Linkse Socialistische Partij (LSP-PSL), de Humanistische Partij (HP-PH) en het Comité voor een Andere Politiek (CAP).
Onze kandidaten: op de openbare startvergadering op 1 juni zijn de lijsttrekkers van de campagne gekozen. De lijsten zijn tweetalig, en staan open voor werkenden, syndicalisten, jongeren, gepensioneerden, steuntrekkers en verschillende organisaties en actoren ter linkerzijde die zich verzetten tegen de besparingen in onze gemeenten, en die ook bereid zijn een werkelijk links politiek verlengstuk uit te bouwen, een links eenheidsfront in België.
In tegenstelling tot de traditionele politici engageren de candidaten van “Gauches Communes” zich tot:
- Aan geen enkele coalitie deel te nemen met partijen die besparingen voorstellen, en actief verzet te organiseren tegen de besparingspolitiek
- Geen betaalde mandaten te zullen cumuleren, maar te leven aan een gemiddeld arbeidsloon. Alle andere inkomsten zullen integraal gebruikt worden om onze campagnes te financieren tegen antisociale maatregelen
- de standpunten te verdedigen die collectief en democratisch worden aangenomen door onze sympathisanten en miltanten
Onze lijsstrekkers:
- Anja Deschoemacker, 41 jaar, bediende en lijsttrekker in Sint-Gillis
- Gilles Smedts, 50 jaar, ingenieur en lijsttrekker in Jette
- Karim Brikci-Nigassa, 29 jaar, brancardier en vakbondsafgevaardigde, lijsttrekker in Elsene
- Charles Ruiz, 56 jaar, consultant in de IT-sector, lijsttrekker in Anderlecht
Contact : Anja Deschoemacker, woordvoerster Gauches Communes 0473/92.28.33 info@reprenonsnoscommunes.be facebook/reprenonsnoscommunes
-
Protestactie aan gemeenteraad Sint-Gillis tegen verhogingen energieprijzen – Burgemeester en schepenen doen alsof hun neus bloedt…
Donderdagavond 31 mei 2012 was er een protestactie aan de gemeenteraad van Sint-Gillis op initiatief van LSP, PH en CAP. Een 40-tal personen betoogden tegen de systematische verhogingen van de lasten die de gemeente legt op energie, lasten die wij betalen via onze energiefactuur. Een inwoner van Sint-Gillis betaalt zo jaarlijks 110€ aan verborgen belastingen op energie. We kwamen tussen in de gemeenteraad met de vraag de verhogingen terug te draaien, en de gevolgen van de crisis te laten betalen door de 1% rijksten en speculanten, niet via verborgen belastingen op arbeiders en hun gezinnen.
Een 40-tal inwoners van Sint-Gillis en militanten van de oproep “onze gemeente in eigen handen nemen” verzamelden rond 19u aan het gemeentehuis om te protesteren tegen de verhogingen van de energieprijs. Het is opvallend hoe de extra inkomsten die de gemeente Sint-Gillis krijgt door de verhogingen van de lasten op energie precies overeenkomen met de bedragen ze verloor in het Dexia-debacle. Betalen wij misschien nogmaals de prijs voor het failliet van Dexia? We wilden meer uitleg van de gemeenteraad, en wilden dat de gemeente zou stoppen met geld te verdienen op onze hoge energiefacturen. We vroegen ook of de Gemeente Sint-Gillis bereid zou zijn het initiatief te nemen om binnen SIBELGA een verlaging van de distributietarieven voor te stellen, en de andere Brusselse gemeenten op te roepen hetzelfde te doen.
Gemeenteraad ontkent
De reactie van plaatsvervangend burgemeester Cathy Marcus (PS) en schepen van financiën Patrick Debouverie (MR) was ontnuchterend: in plaats van te antwoorden op onze vragen, probeerden ze de discussie te herleiden tot een puur technisch steekspel. Volgens het gemeentebestuur zou het helemaal niet gaan om een systematische verhoging van lasten tussen 2008 en 2012, maar waren er in de periode 2010-2012 enkele “uitzonderlijke inkomsten” uit gas en elektriciteit: in 2010 een uitzonderlijk dividend vanuit SIBELGA, in 2011 en 2012 een “verkoop van oude leidingen en kabels aan SIBELGA”.
We waren op de hoogte van het “uitzonderlijke” dividend dat Sibelga in 2010 aan de gemeenten uitkeerde. Het geld van dat “uitzonderlijke” dividend werd mogelijk door het opdrijven van de tarieven voor de distributie aan de gebruikers. In plaats van het geld te gebruiken om onze facturen in bedwang te houden, werd het gebruikt om de put te vullen die er kwam omdat toevallig in hetzelfde jaar een einde kwam aan de inkomsten uit de deelname in Dexia. Een gelukkige samenloop van omstandigheden?
De burgemeester en schepen probeerden ons te pakken op het feit dat er in onze pamfletten over de verkoop van oude leidingen en kabels niets stond. Nochtans hebben we het gemeentebestuur sinds maart 2012 herhaaldelijk, zowel telefonisch, per email, als ter plekke in het gemeentehuis gevraagd om opheldering over de cijfers die in de begroting stonden als inkomsten uit gas en elektriciteit. We hebben hierover zelfs herhaaldelijk met schepen Debouverie persoonlijk overlegd. Ondanks beloftes die ons werden gedaan, kregen we nooit antwoord op onze vragen. De tactiek van de gemeente is dus duidelijk: eerst systematisch weigeren duidelijkheid te verschaffen over de cijfers, en daarna een technisch detail gebruiken om de grond van de discussie uit te weg te gaan… Want, ongeacht waar de verhoging ook op is gebaseerd, is er wel degelijk een verhoging van de inkomsten uit gas en elektriciteit voor de gemeente van 2,6 miljoen € in 2008 naar 5,3 miljoen € in 2012. Dit heeft het gemeentebestuur dan ook niet kunnen ontkennen.
Reactie van de gemeente op verontruste inwoners: zwijgen en intimideren?
De gemeente heeft tot nog toe systematisch geweigerd om informatie te verschaffen over haar extra inkomsten uit gas en elektriciteit. Wanneer een groep inwoners van de gemeente zich dus zorgen maakt over haar energiefactuur, en bij de gemeente opheldering vraagt over de extra inkomsten die zij opstrijkt op basis van deze energieprijzen, weigert de gemeente te antwoorden. Ons pamflet hierover was nog geen week in circulatie, of we kregen reeds een intimiderende brief van de advocaten van Yasmina Nekhoul (PS), het gemeenteraadslid dat Sint-Gillis vertegenwoordigt in de Raad van Bestuur van SIBELGA. In die brief werd gedreigd met gerechtelijke stappen wegens “laster en eerroof” als we ons pamflet niet onmiddellijk zouden terugtrekken. Mevrouw Nekhoul vergat ons wel te melden waar er dan wel sprake is van “laster en eerroof”: welke stukken in ons pamflet zijn volgens haar verkeerd? Eerst weigert de gemeente te antwoorden op onze vragen, als we ons als inwoners van Sint-Gillis organiseren worden we afgedreigd.
“Het zijn wij niet, het is Di Rupo”
Een andere argument dat de gemeente aanbracht is dat zij zelf geen enkele invloed heeft op de prijzen die SIBELGA aanrekent, het zou immers enkel de CREG zijn die over deze prijzen beslist. Dit is wel een heel vreemde interpretatie van de rol die de CREG speelt: wil het gemeentebestuur dus zeggen dat het de CREG is die de begroting van SIBELGA opstelt? De CREG controleert enkel de prijzen van de energiedistributie, en gaat na of de rekening van SIBELGA wel klopt. Maar het is SIBELGA zelf die haar begroting opstelt. De 19 Brusselse gemeenten hebben SIBELGA voor 70% in eigen handen, het is dus absurd te zeggen dat de gemeenten geen inspraak hebben in deze prijzen. Het is trouwens de CREG zélf die in januari 2012 aan de alarmbel trok omdat de distributietarieven die de gemeenten in België opleggen abnormaal hoog zijn. Wil het gemeentebestuur van Sint-Gillis dus zeggen dat de CREG liegt?
In feite probeert het gemeentebestuur hier te goochelen met bevoegdheden: ze beweert hier dat het niet de gemeenten zijn, maar de federale regering die verantwoordelijk is voor de stijgingen van de energieprijzen. Toen de SP.a onlangs in het Brusselse parlement tussenkwam over de distributietarieven van SIBELGA, was het antwoord dat dit niet de bevoegdheid is van de Brusselse gewestregering, maar van de gemeenten. Zo spelen de politici elkaar voortdurend de zwartepiet door: het is altijd een ander niveau dat schuldig is. Dezelfde partijen die in het gemeentebestuur zitten bevinden zich ook in de Brusselse of federale regering. Het zijn dezelfde partijen die overal hetzelfde antisociale besparingsbeleid voeren.
“Nodig om gemeentefinanciën op orde te brengen”
Een laatste argument van schepen Debouverie was dat de inkomsten uit gas en elektriciteit niet werden gebruikt voor het dempen van de Dexia-put in de begroting, maar om crèches, scholen en gemeentepersoneel te betalen. Uiteraard wisten we wel dat onze politici wel slim genoeg zijn om de extra inkomsten uit energie niet in de begroting in te schrijven als “compensatie voor verliezen Dexia”. Maar de vraag is hoe dit gat in de begroting voor crèches, scholen en gemeentepersoneel er dan gekomen is, waarom was er geen geld meer voor die zaken? Is dhr. Debouverie als schepen van financiën dan zo’n slechte boekhouder dat hij “vergeten” is hiervoor middelen te voorzien? De verliezen uit Dexia hebben wel degelijk een gat van 2,5 miljoen € in de gemeentebegroting geslagen, geld dat dus elders moest worden gehaald.
Wij eisen alleen dat het geld dat nodig is om essentiële openbare diensten te betalen wordt gezocht bij de 1% rijksten en speculanten, en niet via onze energiefactuur.
Geen vuiltje aan de lucht?
Het standpunt van het gemeentebestuur is nu duidelijk: volgens haar gaat het allemaal om een vergissing, en is de stijging van de energieprijzen slechts een illusie. En als er al een stijging is, is dat de schuld van de federale regering. Di Rupo zal het graag horen, van zijn partijgenoten Charles Picqué en Cathy Marcus. Door de discussie te voeren over technische details, en niet over de grond van de zaak, namelijk de stijgende inkomsten uit energie voor de gemeenten, die wij moeten betalen via onze facturen, zorgde het gemeentebestuur dat het niet moest antwoorden op onze vragen. Er komt dus geen initiatief vanuit de gemeente Sint-Gillis om de tarieven van SIBELGA te verlagen. Er komt dus geen initiatief om een herfinanciering van de gemeenten te eisen die wordt betaald door de 1%, in plaats van door extra lasten voor de werkende bevolking. Sint-Gillis laat het Dexia-debacle gewoon verder betalen door haar inwoners…
Wij nemen geen genoegen met dit ontwijkende antwoord van het gemeentebestuur. We zullen schepen Debouverie nogmaals contacteren om ons eindelijk een duidelijk antwoord te geven op onze vragen over de begroting. We zullen de extra inkomsten uit energie voor 2011 en 2012 (verkoop van leidingen en kabels) nauwgezet onderzoeken. We zullen daarna een uitgebreid antwoord schrijven op de arrogante en ontwijkende reactie vanuit het gemeentebestuur.
De houding van het gemeentebestuur toont één ding aan: dit bestuur zal niet aan onze kant staan als we ons willen organiseren tegen de besparingen die ons ook na 14 oktober te wachten zullen staan, we zullen het zelf moeten doen. We hebben gemerkt dat onze campagne voor heel wat enthousiasme heeft gezorgd bij een heel aantal inwoners van Sint-Gillis. We willen dit enthousiasme smeden tot een georganiseerde en actieve oppositie tegen het besparingsbeleid van onze gemeenten, alsook tegen besparingen op alle andere bestuursniveaus. We willen vechten voor een maatschappij waarin de behoeften van de meerderheid van de bevolking centraal staan, en niet de winsten van de 1%! Werk mee met onze campagne!
-
#OccupyBxl HQ European Union.
Op zondag 23 oktober kwamen een honderdtal Indignados bijeen na een oproep om de Europese wijk te bezetten: #OccupyBxl HQ European Union. De oproep viel samen met de uitgestelde Europese Top waar bediscussieerd wordt hoe de EU zal omgaan met de crisis, de euro en de besparingspolitiek. LSP was aanwezig met een groep militanten die er interessante gesprekken hadden over de beweging, hoe deze verder uit te bouwen en welke eisen naar voor gebracht moesten worden om de mobilisaties te ondersteunen. Deze woensdag zal een delegatie van de Indignados deelnemen aan de betoging ter ondersteuning van de arbeiders van Arcelor Mittal.
Door Karim (Brussel)
-
Actie tegen doodstraf in India aan banden gelegd
Een 25-tal activisten voerden gisteren actie aan de Indische ambassade om te protesteren tegen de beslissing van de Indische regering om de doodstraf van drie Tamil-gevangenen effectief uit te voeren. De drie zitten al twintig jaar vast en hun betrokkenheid bij de moord op Rajiv Ghandi, de reden voor hun veroordeling, is betwist. De protestactie in Brussel werd sterk aan banden gelegd. Is het democratisch recht op actievoeren in Brussel slechts een "verondersteld" recht?
De “grootste democratie ter wereld”, zoals India zich graag noemt, heeft het niet op actievoerders begrepen. Het werd ons niet toegelaten om voor de Indische ambassade actie te voeren, we moesten 50 meter afstand houden. Dat was naar verluidt op vraag van de ambassade die daartoe beroep kon doen op een internationale conventie. Je zal maar naast de Indische ambassade wonen en een probleem hebben met de doodstraf in dat land. Deze ondemocratische beperking van het recht op actievoeren werd bereidwillig opgelegd door de Brusselse autoriteiten.
Aangezien de betogers van goede wil waren, trokken we wat verder en riepen we van daar slogans en werden enkele toespraken gehouden. Er werd een minuut stilte in acht genomen. De betogers van de Tamil Culturele Organisatie en LSP eisten dat de doodstraf wordt ingetrokken. De doodstraf is een barbaarse methode. Wil de regering onder leiding van Congress op deze manier de aandacht afleiden van het protest tegen de corruptieschandalen waar de partij in betrokken is? De regering wil zichzelf als slachtoffer voorstellen, terwijl ze zelf verantwoordelijk is voor corruptie en tevens mee verantwoordelijk is voor oorlogsgeweld in Sri Lanka.
De drie worden beschuldigd van betrokkenheid bij de moord op Rajiv Ghandi begin jaren 1990. Die betrokkenheid wordt betwist, maar dat is geen reden voor de regering om de doodstraf niet uit te voeren. Er kwam protest, onder meer in de Indische deelstaat Tamil Nadu. De drie zijn immers Tamils, de moord op Rajiv Ghandi werd in verband gebracht met de Indische tussenkomst in Sri Lanka waarbij onder het mom van ‘vredestroepen’ repressief werd opgetreden tegen de Tamil-bevolking. Voor alle duidelijkheid: onze organisatie had nooit illusies in de rol van de Indische troepen in Sri Lanka eind jaren 1980 en we hebben ook nooit steun verleend aan terroristische tactieken zoals de moord op Rajiv Ghandi. Ook de afgelopen jaren heeft de Indische regering haar anti-Tamil politiek in Sri Lanka verder doorgevoerd met een actieve ondersteuning van de oorlog tegen de Tamil-bevolking. Op dit ogenblik bediscussieert de VN-Mensenrechtenraad overigens een standpunt over de oorlogsmisdaden die daarbij werden gepleegd.
Onder druk van internationaal protest en ook van acties in Tamil Nadu werd eerder beslist om de uitvoering van de doodstraf, gepland voor begin september, met acht weken uit te stellen. Het is dan ook belangrijk om het internationale protest verder op te voeren. Wil je daar zelf ook een bijdrage toe leveren? Stuur dan een Engelstalige protestbrief naar info@indembassy.be (met een kopie aan tamil@socialisme.be). onderaan deze pagina vind je een voorbeeldbrief
De actievoerders in Brussel mochten een protestbrief aan de ambassade afgeven, maar het werd ons niet toegelaten om de aangevraagde twee uur van protest af te werken. Na een uur werd ieder verder protest verboden met de dreiging van repressie vanwege de politie die ons meedeelde dat slechts toelating werd verleend gedurende één uur. Blijkbaar is ons democratisch recht op actievoeren een “verondersteld recht” dat niet volledig wordt toegekend. Een motivatie voor het niet-toekennen van de aangevraagde actie kwam er niet. Protest tegen de doodstraf in India mag in Brussel/Elsene, maar enkel onder wel erg strikte voorwaarden. Democratie op zijn Indisch?
-
Actie en volksvergadering van de Actiegroep Europa
Woensdag was er aan de vooravond van een nieuwe Europese top in Brussel een protestactie van enkele honderden syndicalisten, arbeiders en jongeren. Zij kwamen bijeen aan het Schumannplein na een oproep van de Actiegroep Europa. Er was een volksvergadering tegen de besparingsplannen die door het IMF, de ECB en de Europese Commissie worden opgelegd in Griekenland, Portugal en Ierland, alsook tegen het project van ‘economisch bestuur’ waarmee de EU haar besparingsbeleid overal wil opleggen.
De vergadering was interessant om met verschillende delegees en militanten te discussiëren en ervaringen uit te wisselen. De Actiegroep Europa omvat vooral syndicalisten. Daarnaast waren er ook heel wat jongeren die deelnemen aan de beweging van “misnoegden” in ons land. Verschillende LSP-leden kwamen tussen op deze vergadering, onder meer om ervoor te pleiten dat de jongerenacties zich richten op de arbeidersbeweging alsook over de noodzaak om een alternatief op het kapitalisme naar voren te schuiven.
Onder de aanwezigen ook Paul Murphy, het Ierse Europarlementslid van de Socialist Party (onze zusterpartij). Hij kwam tussen om duidelijk te maken dat het niet in het parlement is dat we het besparingsbeleid kunnen stoppen, maar dat er daartoe nood is aan protestbewegingen zoals in Griekenland. Paul nam het initiatief om samen met 11 andere verkozenen in het Europees Parlement een oproep te doen voor Europese actiedagen met het idee van een algemene 24-urenstaking in Europa. Verschillende activisten die hierna tussenkwamen, namen dat idee van een algemene 24-urenstaking in Europa op.
Na de vergadering trokken 200 tot 300 mensen in betoging naar het Europees Parlement. Die betoging werd aangevallen door de politie die onder meer traangas gebruikte en verschillende jongeren arresteerde. Hierop volgde een nieuwe vergadering voor het parlement. Uiteindelijk werden alle aanwezigen verjaagd door charges en traangas.
Foto’s door Karim
Foto’s door Pablo
-
Betoging van ‘verontwaardigden’ in Brussel
Afgelopen zondag kwam een duizendtal mensen, vooral jongeren, bijeen in Brussel als onderdeel van een internationale actiedag waartoe werd opgeroepen door de Spaanse ‘verontwaardigden’. De betoging vertrok aan het Flageyplein en eindigde voor het Europees Parlement waar werd geprotesteerd tegen de traditionele politici die ons niet vertegenwoordigen. Daar werd geprotesteerd tegen de werkloosheid en de onzekere jobs alsook tegen de besparingen die door de EU worden opgelegd. Vervolgens was er een algemene vergadering die in het station plaats vond aangezien het te hard regende. We kregen er een goede respons op onze standpunten en verkochten 35 exemplaren van ons maandblad. Volgende afspraak: woensdag om 18u aan het Schumannplein: bijeenkomst van de Actiegroep Europa.
-
Trein met Europarlementsleden geblokkeerd door syndicalisten en jonge betogers
Gisteren werd in het Brusselse Zuid-station actie gevoerd door een honderdtal syndicalisten en jongeren. Ze blokkeerden de speciale trein die werd ingelegd om Europarlementsleden van Brussen naar Straatsburg te brengen. De actie kwam er op initiatief van de actiecomités die zich verzetten tegen het project van ‘economic governance’ dat de EU deze week in Straatsburg zal bespreken en op 23 juni in Brussel wil stemmen.
De Europese Commissie wil overal in Europa een besparingsbeleid opleggen om de prijs van de crisis van het kapitalisme aan de arbeiders en hun gezinnen op te dringen. Er wordt voorgesteld om boetes op te leggen aan landen die de economische voorwaarden niet behalen. Daarmee wil Europa de druk opvoeren op de nationale regeringen om zeker niet toe te buigen voor het massale protest en om de besparingen, privatiseringen en aanvallen op de lonen voort te zetten.
Op de actie werden slogans geroepen als “Allemaal samen”, “Besparingen, onzekerheid, verzet is nodig”. De aanwezigen haalden onder meer inspiratie bij het protest van arbeiders en jongeren in Spanje en Griekenland.
Deze actie van de ”Actiegroep Europa” is het begin van een mobilisatie naar een actie op 22 juni om 18u op het Schumannplein te Brussel tegen de EU-top van 23-24 juni. Die actie zal worden besloten met een algemene vergadering naar het model van de pleinbezettingen in Spanje en Griekenland.
-
Staatshervorming: Om sociale voorzieningen te verbeteren of af te breken?
Al vier jaar lang is België in de houdgreep van communautair gehakketak, niets anders lijkt voor onze politici nog van belang te zijn. Voor de grote bedrijven, de banken en de rijken is dat geen probleem: hun inkomsten stijgen, hun belangen worden verdedigd, ze blijven zichzelf verrijken met de structurele cadeaus die ze van de burgerlijke politici in het verleden hebben gekregen, o.a. de reddingsoperatie voor de banken, de notionele intrest, daling van de patronale bijdragen aan de sociale zekerheid, belastingsverlaging voor de hoogste inkomens…
[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]
Geen crisis voor de patroons van de Bel 20 !
- 16,357 miljard € winst in 2010 (+ 33,1% tegenover 2009!)
- Lonen en bonussen van de topmanagers: + 20%
Zij krijgen cadeau’s
- redding van de banken: 22 miljard € + 79 miljard € garanties.
(Na Ierland is België het land dat het grootste bedrag per inwoner heeft uitgegeven aan de redding van de banken) - notionele interestaftrek: 5,7 miljard € in 2009
- vermindering van patronale lasten: bijna 9 miljard € in 2010
- extralegale voordelen voor hoge inkomens: 10 miljard €
- fiscale fraude: tussen 16 en 20 miljard € in 2009
En wij ?
- Onze lonen volgens het IPA van de regering: + 0% in 2011 en + 0,3% in 2012
- 20,8% werkloosheid in Brussel
(31,7% bij -25 jarigen), of +129 % op 20 jaar. - Meer dan één op de vier in Brussel leeft onder de grens van een armoederisico
- Gemiddeld geeft een Brussels gezin meer dan 30% van het inkomen uit aan huisvesting
(Meer dan de helft van de bevolking heeft recht op sociale huisvesting, maar amper 8% van de bevolking kan er ook effectief gebruik van maken).
[/box]
Voor de grote meerderheid van de Brusselse bevolking is er wel een probleem, een groot probleem zelfs. Torenhoge aanhoudende werkloosheid en armoede, gebrek aan betaalbare woningen, gebrek aan plaatsen in de scholen… Maar iedere rechtmatige eis voor een verhoging van de lonen en de uitkeringen, voor meer investeringen in sociale woningbouw, voor voldoende middelen voor de diensten… wordt door de regering in lopende zaken beantwoord met “dat valt buiten onze bevoegdheden”.
Opleggen dat de werkenden in de komende twee jaar maximaal 0,3% loonopslag krijgen, dat kan de regering wel. Aan de banken en de grote en winstgevende bedrijven – die hun winsten in het vorige jaar met meer dan 37% zagen toenemen – opleggen dat zij zelfs maar een deel van de factuur van de door hen veroorzaakte crisis zouden dragen, dat kan dan weer niet!
En wat op federaal vlak de dominante politiek is, is dat ook op regionaal vlak. Het personeel van de Brusselse gewestelijke diensten, evenals die van de gemeentelijke diensten, raakt nauwelijks nog vastbenoemd. Meer dan de helft zijn contractuelen, die noch werkzekerheid hebben, noch een degelijk pensioen moeten verwachten. Ondanks deze toevlucht tot zeer goedkope arbeidskrachten slagen het Gewest en de gemeenten er toch in overal een personeelstekort te hebben.
Er is een tekort aan alle sociale voorzieningen en diensten maar de staatshervorming die op stapel staat, heeft niet tot bedoeling die tekorten weg te werken. Integendeel. De staatshervorming – zoals die door de dominante partijen in beide landsdelen onderhandeld wordt – heeft het uitgesproken streefdoel nog verder te besparen. De discussies over de financieringswet gaan niet over het genereren van voldoende middelen voor een sociale politiek, maar over waar bespaard zal worden. Indien de federale overheid minder middelen krijgt, zal dat vooral op de sociale zekerheid zijn. Indien de gemeenschappen minder middelen krijgen – of nieuwe bevoegdheden zonder het volledige budget – zal het vooral op onderwijs zijn. Als het de gewesten zijn die minder middelen krijgen, zullen het de gewestelijke ambtenaren zijn op wie bespaard wordt. Want geen enkele partij, ook niet die van de zogenaamd linkse Franstalige olijfboomcoalitie, is bereid meer middelen te zoeken bij de superrijke kleine minderheid die het voor het zeggen heeft.
In plaats daarvan wordt een verdeel-en-heerspolitiek gevoerd. Een duidelijk voorbeeld hiervan is de situatie in het Brusselse onderwijs. In de komende jaren moeten in Brussel 15.000 bijkomende plaatsen in het onderwijs worden gecreëerd, maar de beide Gemeenschappen ruziën over wie dat moet betalen. Kind van de rekening zijn de Brusselse kinderen van alle gemeenschappen! Het toont hoe een tekort aan middelen leidt tot discriminatie en het in de praktijk ontkennen van het democratische recht van elk kind op degelijk onderwijs.
De sleutel tot de oplossing ligt in het verhogen van de middelen, waardoor democratie gegarandeerd kan worden en discriminatie kan verdwijnen. LSP wil dat de basisbehoeften van de werkende bevolking en de armen worden gegarandeerd door toename van de lonen en de uitkeringen, door gratis en kwaliteitsvolle openbare diensten, door voldoende sociale huisvesting – ongeacht de taal of de nationale afkomst. Noch op federaal, noch op regionaal niveau kunnen we daarvoor rekenen op een systeem gebaseerd op winstbejag. Om dat te bereiken is geen staatshervorming nodig, zeker niet als die bedoeld is om de arbeiders te verdelen en nog harder te saneren, maar een systeemverandering.
Enkel binnen een socialistisch België (of federatie van socialistische onafhankelijke regio’s) kunnen we het met elkaar eens worden over hoe de middelen best onder elkaar worden verdeeld zonder dat we met zijn allen verarmen.
22 mei: Debatavond en barbecue
Staatshervorming: Om sociale voorzieningen te verbeteren of af te breken?
Meeting met Anja Deschoemacker, auteur van: De nationale kwestie in België – een antwoord van de arbeidersbeweging is nodig.
Woont in Sint-Gillis, ze was lijsttrekker voor het tweetalige Front des Gauches in Brussel-Halle- Vilvoorde voor de verkiezingen van 2010.17u : begin BBQ
19u : aanvang debat : “Staatshervorming: om sociale voorzieningen te verbeteren of af te breken?Tarieven voor de BBQ (vrije inkom voor het debat)
niet-loontrekkenden : 7 € voorverkoop / 9 € aan de inkom
loontrekkende : 10 € voorverkoop / 12 € aan de inkom
Stort op rekening van LSP/PSL 001-2260393-78 met vermelding BBQ + het aantal loontrekkenden/niet-loontrekkenden.Place to be op zondag 22 mei: Overwinningsstr. 61, Sint-Gillis