Staking in Britse raffinaderij leidt tot toegevingen van Total

De afgelopen dagen kende de spontane stakingsactie bij de raffinaderij Lindsey in het noorden van Engeland een snelle uitbreiding. Het werd een belangrijke stakingsgolf waarbij de media er alles aan deed om alle aandacht te vestigen op het vermeende “nationalistische” karakter van de actie. De stakingsactie leidt tot resultaat: Total gaf op belangrijke punten toe aan de stakers.

Belangrijke stakingsactie

De stakingsactie bij Lindsey Refinery is op heel wat vlakken belangrijk. Het begon als een spontane stakingsactie, wat in Groot-Brittannië wettelijk verboden is. Alle anti-vakbondswetten (die onder meer bepalen dat een staking pas kan na een stemming onder het personeel) werden aan de kant geschoven. Bovendien kende de actie snelle uitbreiding met acties in andere energiebedrijven en op tal van bouwwerven.

De aanleiding voor de staking was de beslissing van Total om voor een bouwwerf op de Lindsey Refinery een contract met een Brits bedrijf op te zeggen en honderden arbeiders hierdoor werkloos te maken. De Britse arbeiders werden vervangen door Italiaanse en Portugese arbeiders die goedkoper en meer zouden werken. De eerste 100 Italiaanse arbeiders werden reeds aangevoerd. De arbeiders eisten gelijk loon voor gelijk werk en vakbondsrechten voor de Italiaanse arbeiders.

De spontane staking leidde tot een reeks initiatieven zoals de verkiezing van een stakerscomité. De nationale vakbondsverantwoordelijken werden naar de buurt overgebracht en verbleven in een viersterrenhotel (de arbeiders vernamen dit schandalig genoeg van de directie, zelf waren ze niet op de hoogte van de aanwezigheid van hun leiders…). De vakbondsleiders moesten het stakerscomité erkennen en aanvaarden dat de leden ervan de onderhandelingen voerden.

Er wordt geprobeerd om contact te krijgen met de Italiaanse arbeiders, maar dat is niet evident. Deze arbeiders worden met bussen aangevoerd en verblijven op een woonboot in Grimsby, er is een gerucht dat het gaat om een soort van gevangenisboot. De boot wordt bewaakt door veiligheidsagenten. Het pamflet van de stakers is wel al vertaald naar het Italiaans. Een Italiaanse televisiezender nam ook reeds een interview af met een vertegenwoordiger van het stakerscomité zodat er via de media toch bij de Italiaanse arbeiders kan worden geraakt.

Onder de arbeiders is er een grote afkeer tegenover Labour. De slogan “Britse jobs voor Britse arbeiders” was een kritiek op Gordon Brown die deze slogan naar voor bracht op een partijcongres. Het was geen uiting van een nationalistische benadering, ook al probeert extreem-rechts voet aan de grond te krijgen (wat overigens niet lukt). Zowat alle stakers maken duidelijk dat het niet om de buitenlandse arbeiders gaat, maar wel om de jobs, lonen en arbeidscondities. We moeten samen strijden tegen de neerwaartse spiraal.

Total moet toegeven

Op een eerste bijeenkomst met het stakerscomité stelde de directie van Total nog dat er geen onderhandelingen zouden plaatsvinden zolang gestaakt werd. 48 uur later werd op dat punt toegegeven. Gisteren besloot de directie immers om wel te onderhandelen. Total stelde dat er 60 Britse arbeiders zouden ingeschakeld worden in het bouwproject. Keith Gibson, een lid van het stakerscomité en van de Socialist Party, stelde op een personeelsvergadering voor om het voorstel te verwerpen omdat het niet ver genoeg ging.

Hierop deed Total het voorstel om de helft van de jobs (in totaal zouden er ongeveer 400 arbeiders op het project werken) in te vullen met Britse arbeiders. Bovendien zou iedereen een zelfde loon betaald krijgen. De vakbonden zouden dit kunnen controleren. Er zouden geen Italiaanse arbeiders afgedankt worden, de 100 Italianen die er al zijn zouden blijven. De details van de voorstellen van de directie worden vandaag bekeken en voorgelegd op een personeelsvergadering.

Het stakerscomité zal haar campagne sowieso verderzetten en er wordt overwogen om een nationale betoging te organiseren tegen de neerwaartse spiraal op het vlak van lonen en arbeidscondities. Er is met deze staking een enorme dynamiek op gang gebracht. Deze bleef niet beperkt tot Lindsey Refinery, er werd in 22 andere energiebedrijven gestaakt. De vakbondsleiding heeft deze beweging niet onder controle, er werd heel laat gereageerd en de spontane acties kwamen meer op informele wijze tot stand (onder meer telefonisch en via het internet).

De strijd tegen de aanvallen op onze lonen en arbeidscondities moeten we gezamenlijk aangaan met alle arbeiders. Strijd loont, een defensieve houding waarbij alles zomaar wordt aanvaard zal de neerwaartse spiraal enkel versnellen. Het voorbeeld van Lindsey Refinery maakt duidelijk dat strijd tot overwinningen kan leiden en tegen de mediaberichtgeving in de noodzaak van arbeiderseenheid naar voor kan brengen.