Knuppels voor jongeren, knuffels voor fiscale fraudeurs? Neen aan de bootcamps!

Jean-Marie Dedecker pleit opnieuw voor de invoering van bootcamps om jongeren te “heropvoeden op basis van orde, tucht en discipline”. Als het gaat over meer repressie, wordt steevast enkel over jongeren gesproken. Grote fiscale fraudeurs of snelrijders die terreur zaaien op de wegen, dat zijn voor Dedecker en co rolmodellen die alle steun verdienen.

De retoriek tegenover die gevaarlijke jongeren neemt weer toe. In ontspanningscentra als Huizingen worden massaal agenten ingezet om jongeren uit het Brusselse weg te houden. De toegangsprijs is er opgedreven van 2 tot 7 euro omdat Brusselse jongeren dat niet kunnen betalen. Niet dat er geen problemen zijn, maar zullen die opgelost worden door die jongeren weg te jagen? Misschien kunnen nog wat mosquito’s worden geïnstalleerd zodat jongeren zeker wegblijven.

Een oplossing die door Peter Vanvelthoven naar voor werd gebracht, maar ook door andere rechtse politici als Dedecker, is deze van de bootcamps. Stuur jongeren naar een heropvoedingskamp en ze zullen wel discipline leren. Uiteraard geen discipline op het vlak van het respecteren van de snelheidsregels op de autosnelwegen of op het vlak van fiscale regels. Daar zijn overtredingen immers wel aanvaardbaar voor Dedecker en co. Twee maten en gewichten noemen we dat.

Dedecker wil heropvoedingskampen zoals deze worden bediscussieerd in onder meer Duitsland en Nederland ook bij ons doorvoeren. Hij stelt: “Het gaat om heropvoeden, om het bijbrengen van normen en waarden op basis van orde, tucht en discipline en dit onder psychologische, pedagogische en psychiatrische begeleiding.” En hoe die pedagogische begeleiding er dan wel uitziet, laat Dedecker ook al blijken: “Dat sommige pamperpedagogen en welzijnsknuffelaars, die de pedagogische tik al een terreuraanslag vinden, het nut van die methode betwijfelen wordt tegengesproken door de realiteit.”

Geen pamperpedagogen of welzijnsknuffelaars voor Dedecker. Opvoeding gebeurt zoals in de goede oude tijd: wie niet braaf is, krijgt slaag. En Dedecker himself zal wel beslissen waar en wanneer dat voor welke misdrijven gepast is en waar er wel kan worden geknuffeld.

Doelwit zijn opnieuw de “lastige jongeren” of zoals Dedecker stelt: “tuig van de richel, ongeacht hun afkomst”. Daartegenover is het enige antwoord van Dedecker repressie zodat er angst is voor gezagsdragers. Alsof dat een oplossing zal bieden voor de vele problemen onder jongeren in bijvoorbeeld Brussel. We kunnen natuurlijk de problemen transporteren naar gesloten instellingen die dan als dé leerschool bij uitstek zullen functioneren voor jongeren die uitgroeien tot echte criminelen. We kunnen ook proberen om de problemen uit de weg te gaan door de jongeren te verjagen naar andere oorden en dan moeten ze daar maar zien wat ze ermee doen. Maar intussen verandert er niets aan de oorzaken van lastig gedrag bij een laag van jongeren.

Al deze zogenaamde oplossingen vertrekken puur vanuit het standpunt dat jongeren een “probleem” vormen. Er wordt nooit nagegaan van waar die problemen komen en hoe daar iets aan kan worden gedaan. Het feit dat er in sommige Brusselse wijken een jongerenwerkloosheid van meer dan 50% is, wordt niet eens in overweging genomen. Als daar niets aan wordt gedaan, zullen de problemen blijven opduiken. Repressie zal niet volstaan om die evolutie tegen te houden. Het kan hoogstens een kleine druppel op een hete plaat vormen, maar dan wel eerder een druppel olie dan water. Zoals een buschauffeur recent op deze site schreef: “Repressie op de bussen zal die problemen niet wegnemen en zal bijgevolg de agressie niet stoppen. Daarvoor zal er meer nodig zijn: een beleid waarin de jongeren een toekomst hebben die niet bestaat uit miserie en werkloosheid maar uit een degelijke job.”

De kwestie van probleemjongeren is geen ethische aangelegenheid. Dedecker stelde in zijn opiniestuk in De Morgen: “De filosoof Mencius (leerling van Confucius) legde in de vierde eeuw voor Christus al de nadruk op de goedheid van de menselijke natuur op voorwaarde dat er een goede opvoeding gegeven wordt. De ethisch verrijkte omgeving waarin die opvoeding tot stand moet komen is ook een taak van de overheid.” Dit is naast de kwestie en legt de verantwoordelijkheid voor de soiale problemen van deze samenleving bij de slachtoffers ervan: de werklozen, hangjongeren,… die blijkbaar niet goed opgevoed zouden zijn. Het zijn de werklozen die een “probleem” zijn en niet de werkloosheid, het zijn de armen die problemen veroorzaken en niet de armoede. Hetzelfde argument duikt nu op bij “lastige jongeren”, wellicht is het bij deze groep overigens makkelijker om dit argument ingang te doen vinden bij een bredere laag die niet gediend is met asociaal gedrag. Wij zeggen: zorg ervoor dat iedereen een job heeft en een toekomstperspectief en een groot pak van de problemen inzake overlast zullen al van de baan zijn.

Dat betekent niet dat we voorstellen om probleemjongeren te “pamperen” of te “knuffelen”. Maar wel dat de oorzaken voor de problemen worden aangepakt, in plaats van te leuteren over het aanpakken van de gevolgen. Waar we helemaal al niet tegen kunnen, is als er dan bovendien nog bijzonder hypocriet geleuterd wordt. Als Dedecker zijn voorstellen ernstig neemt, stellen we voor dat hij bij een eerstvolgende verkeersovertreding een cursus in discipline en naleving van de verkeersregels volgt in een opvoedingskamp met militaire methoden. Wedden dat hij bijzonder snel is in het veroordelen van zo’n antwoord als een inbreuk op zijn privacy en zijn keuzemogelijkheden? Of dat zijn chauffeur het zal gedaan hebben?