Tijdens de staking in de Opel-vesting aan de Noorderlaan stond de solidariteitsbus constant aan het piket. Enkel voor de 1 mei-optocht werd een uitzondering gemaakt. Hiermee werd een praktische bijdrage geleverd voor de stakers. Heel wat arbeiders van Opel hebben de CAP-militanten uitdrukkelijk bedankt voor hun inzet en aanwezigheid. We spraken hierover met Thomas B., een jong LSP-lid uit Antwerpen.
“Na 1 mei was ik bijna constant aan het piket. Het was belangrijk om daar aanwezig te zijn, ook op de momenten dat er weinig volk was, om zo aan te tonen dat de arbeiders niet alleen stonden in hun strijd. Na de 1 mei-optocht trok ik met de bus mee naar de Noorderlaan en dan bleef ik er tot het weekend. Na het weekend bleef ik er tot aan de infosessies. Ik was aanwezig op de infosessies van de drie ploegen waar de voorstellen van de directie werden naar voor gebracht.
“De reacties op de solidariteitsbus waren heel positief. De arbeiders waren blij dat we er waren om onze steun te tonen. Bovendien was die bus handig om even te zitten en te babbelen. Even binnen kunnen zitten, kwam wel eens van pas voor wie lang aan het stakingspiket stond.
“Aanvankelijk was er niet zo veel volk aan het piket en was er een verslagen sfeer. Er was meer het idee dat het piket moest bemand worden omdat dit nu eenmaal moest. Naarmate de directie haar provocaties opdreef, werd de sfeer strijdbaarder. Iedereen besefte dat het aantal voorgestelde auto’s te weinig was. Dat dit niet kan.
“Het piket was niet zo sterk georganiseerd, de delegees waren gevraagd om elk hun shift te bemannen. Maar zelfs dat werd niet volledig opgevolgd. Het waren meer de provocaties van de directie die ervoor zorgden dat er een levendig piket tot stand kwam. Jammer genoeg was er wel een sterke opdeling tussen de verschillende vakbonden. Het ABVV kwam geregeld terug op het feit dat het ACV op 7 oktober 2005 niet meestaakte tegen het Generatiepact. Ook opvallend was dat er bij het ACLVB wel wat strijdbare militanten zaten. Na het referendum heeft ABVV-delegee Rudi Kennes zijn verkiezingsmateriaal voor SP.a verspreid (stickers met de slogan “Ja”). Dat kwam cynisch over.
“Voor de komende maanden denk ik dat er bij het kleinste probleem rap terug acties kunnen losbarsten. Zeker in de nachtploeg, waar er een ruime meerderheid voor een verderzetting van de staking had gestemd, kan de bom snel barsten…”