Protest tegen sluiting raffinaderij in Britse Coryton

Als de regering en de curatoren hun zin krijgen, zullen 800 arbeiders van de olieraffinaderij Coryton hun job verliezen. De raffinaderij wordt vanaf 19 juni volledig stil gelegd. De raffinaderij was samen met onder meer BRC in Antwerpen eigendom van het Zwitserse Petroplus dat in januari failliet ging. De site in Groot-Brittannië werd overgegeven aan PriceWaterHouseCoopers. De Antwerpse vestiging van Petroplus werd ondertussen overgenomen. Voor de Britse raffinaderij vond PwhC geen echte overnemer.

David Murray

Het hoogste bod, PwhC wil zoveel mogelijk geld ontvangen los van de gevolgen voor de arbeiders, komt van een bedrijf dat deel lijkt uit te maken van Shell en dat de raffinaderij wil sluiten om er een terminal van te maken. Op de site zou een faciliteit komen om brandstof te importeren. Er zou slechts een fractie van het huidige aantal werknemers terecht kunnen. Heel wat arbeiders zouden, soms na decennia in de raffinaderij te hebben gewerkt, zonder inkomen vallen. Zelfs de betaling van de ontslagpremies is niet zeker.

De vakbondsmilitanten van Unite organiseren verzet. Op 11 juni voerden ze actie voor de poorten van de raffinaderij en voor het brandstofdepot van Vopak, een toevoerhub voor benzinestations in de regio. De militanten trokken in betoging naar het centrum van Corringham, een lokaal stadje. Daar werden ze warm verwelkomd door omstaanders die begrijpen dat een sociaal bloedbad rampzalig is voor hun gemeenschap.

Het raakte bekend dat het bod van Shell niet het enige was. Er was nog een bod waarbij de productie in Coryton zou behouden blijven. Maar het verschil tussen dit bod en dat van Shell liep op tot 50-60 miljoen pond. Een oproep aan de regering om tussen te komen met garanties vond geen enkel gehoor, nochtans zal de sluiting de lokale economie tot 80 miljoen pond kosten. Wat een verschil met het optreden om banken te redden.

De strijd bij Coryton doet denken aan Visteon enkele jaren geleden. Ook daar was er sprake van een harde opstelling door het patronaat waarbij moederbedrijf Ford de handen terug trok en de verantwoordelijkheid bij de werknemers probeerde te leggen.

De strijd bij Visteon in Basildon, op enkele kilometers van Coryton, is algemeen bekend bij de arbeiders daar. Bij Visteon werd aangetoond dat strijd loont. Na een maandenlange strijd met stakersposten en een bedrijfsbezetting, kregen de arbeiders een hogere ontslagpremie. Het bedrijf sloot de deuren, maar de arbeiders kregen tenminste waar ze recht op hadden. (Lees hier het verhaal van de strijd bij Visteon).

De tijd voor de arbeiders van Coryton dringt. Als de sluiting effectief zoals gepland doorgaat, is dit rampzalig voor de arbeiders op de site die het zullen moeten stellen met een opzegvergoeding van maximaal 13.000 pond. Het zal bovendien aangegrepen worden om ook elders in de sector de veiligheid, lonen en arbeidsvoorwaarden in vraag te stellen.

De arbeiders van Coryton moeten dringend een stand van zaken bespreken met alle opties die er zijn, waaronder een bezetting. Hun vakbond heeft niet enkel de verantwoordelijkheid om de acties van de arbeiders in Coryton te steunen maar ook om de hele sector erbij te betrekken en samen op te komen voor de werkgelegenheid in Coryton.

De dreiging om een nationale staking in alle raffinaderijen te organiseren en in het bijzonder ook het olietransport, zou een enorme druk op de regering kunnen zetten.

In de media wordt steeds gesproken over de ‘overcapaciteit’ in Groot-Brittannië. Het is een illusie te denken dat dit na de sluiting van Coryton zou opgelost zijn. Het sluiten van die vestiging is deel van een neerwaartse spiraal in een industriële sector die wordt gedomineerd door de meest meedogenloze kapitalisten die de planeet kent.

Een succesvolle campagne om Coryton te redden, zal slechts een tijdelijke overwinning opleveren. Als socialisten eisen we dat de volledige energiesector in publieke handen komt en dit onder arbeiderscontrole en –beheer. Dat zou niet alleen de toekomst van de arbeiders in de sector veilig stellen, maar ook de basis kunnen vormen om de kwestie van duurzame en ecologisch verantwoorde energie te ontwikkelen.