Your cart is currently empty!
Tag: Panama Papers
-
Panama Papers. “Het paradijs van de rijken is gebouwd op de hel van de armen”

ABVV-militantenconcentratie van 19 april. Foto: PPICS De laatste begrotingscontrole kwam er op een opvallend ogenblik: net op het moment dat de Panama Papers vooraan in de actualiteit stonden. Kris Peeters rechtvaardigde de reeks asociale maatregelen van de federale regering met de stelling dat we allemaal “boven onze stand” zouden leven. Kers op de taart: terwijl de regering de begrotingscontrole voorstelde, raakte bekend dat de topmanagers van de grootste bedrijven (die deel uitmaken van de Bel20) vorig jaar 20% meer verdienden dan in 2014. Ze zijn goed voor een gemiddelde jaarinkomen van 2,07 miljoen euro.
Dossier door Nicolas Croes uit maandblad ‘De Linkse Socialist’
Toch wordt in de praktijk niets ondernomen om het geld te zoeken waar het zit. Karel Van Eetvelt van de werkgeversfederatie Unizo eiste van de regering zelfs dat de loonmatiging verder zou aangescherpt worden en dat de werkgeversbijdragen nogmaals zouden verlagen. Minister van Financiën Johan Van Overtveldt (N-VA) ging ook nog in beroep tegen de beslissing van de Europese Commissie die van België eist dat het 942 miljoen euro terugvordert van multinationals die een deel van hun winsten grotendeels van belastingen konden vrijstellen (de zogenaamde excess profit rulings). Er is een beleid van twee maten en gewichten, waarbij de rijksten anders behandeld worden dan de rest van de bevolking. Voor de strijd tegen de zogenaamde ‘sociale fraude’ worden steeds meer middelen vrijgemaakt, maar voor een onderzoek naar de fiscale fraude die met de Panama Papers aan het licht kwam, kan er zelfs geen parlementaire onderzoekscommissie van af.
In de begrotingscontrole werd vooropgesteld dat 65 miljoen euro gezocht wordt in de strijd tegen fiscale fraude, ondertussen moeten de verhogingen van accijnzen voor brandstof 150 miljoen euro opbrengen. Tegelijk wordt onze sociale zekerheid verder ondermijnd door de fiscale cadeaus aan het patronaat, zijn er aanhoudend aanvallen op de werklozen en leefloners, kregen we een indexsprong te verduren, … De inhaligheid van de rijksten wordt gefinancierd door te besparen op onze levensstandaard.
De grootste klant van Mossack Fonseca? Een filiaal van Dexia…
De Franstalige krant Le Soir maakte bekend dat Dexia via Experta, een filiaal van de BIL (Banque Internationale à Luxembourg) dat deel uitmaakt van de Dexia-groep, wereldwijd de grootste aanbieder van offshore-constructies was. Tussen 1996 en 2011 werden er meer dan 1.600 offshorebedrijven opgezet doorheen een samenwerking met het kantoor Mossack Fonseca in Panama. In 2008 werd de Dexia-groep van het bankroet gered met 3 miljard euro van de gemeenschap. Het opzetten van offshore-constructies om bijdragen aan de gemeenschap te ontwijken, ging ondertussen rustig verder.
Interne berichten tussen Mossack Fonseca en bestuurders van Dexia geven aan dat de Brusselse zetel van de groep ongetwijfeld op de hoogte was van de activiteiten van het filiaal Experta. Een deel van de bestuurders van de bank werden via de Gemeentelijke Holding door de gevestigde partijen benoemd. Zo trad Elio Di Rupo (PS) in 2004 tot de Raad van Bestuur toe en werd Jean-Luc Dehaene (CD&V) in 2008 voorzitter van Dexia. Hoe kunnen zij beweren dat ze van niets wisten? In de 11,5 miljoen documenten die deel uitmaken van de Panama Papers staat een verklaring van een verantwoordelijke van Experta die in 2010 stelde dat “elke beslissing werd goedgekeurd door het hoofdkwartier” van Dexia.
Volgens de krant De Tijd wist de Bijzondere Belastingsinspectie (BBI) minstens sinds 2009 dat de Luxemburgse tak van Dexia rekeningen had die niet aan de fiscus werden aangegeven. In 2009 ontmaskerde de Gentse afdeling van de BBI een Belgische belastingplichtige die zijn bijdragen ontdoken had door via de Luxemburgse tak van Dexia een bedrijf in Panama op te zetten. Het werd aan de oversten van de BBI gemeld. Maar op nationaal vlak werd er niets met deze informatie gedaan.
België: fiscale hel voor de armen, paradijs voor de rijken
De stilzwijgende medeplichtigheid van de autoriteiten bij de fiscale fraude is geen toeval. We kunnen zelfs spreken over bewuste bevoordeling. Een van de centrale werkterreinen van Didier Reynders (MR) als minister van Financiën was het ‘ontvetten’ van de Federale Overheidsdienst (FOD) Financiën. Van de 15 Federale Overheidsdiensten in ons land, kreeg die van Financiën de grootste personeelsafbouw te slikken: tussen eind 2008 en begin 2012 verloor de dienst 2.375 ambtenaren of 9,1% van het totale aantal. (1) De boodschap was duidelijk: fraudeer maar verder, we maken de mazen in het net nog groter! Is het dan nog verwonderlijk dat de fiscale administratie toegaf dat ze door een gebrek aan middelen niet in staat was om de fraude die in 2013 met de OffshoreLeaks bekend raakte te vervolgen?
Anderzijds besliste de federale politie om de Computer Crime Unit te regionaliseren: de agenten werden verdeeld over de verschillende arrondissementen van de politie. De Centrale Dienst voor de Bestrijding van de Georganiseerde Economische en Financiële Deliquentie (CDGEFID) werd gewoon ontmanteld. (2) Deze afbouw heeft gevolgen en maakt de strijd tegen financiële misdrijven wel erg moeilijk.
Bovenop de fraude is het Belgische fiscale systeem erg welwillend voor wie veel middelen heeft. “De Belgische fiscaliteit is op zich immoreel,” stelde fiscaal advocaat Thierry Afschrift (3). “Er is fiscale fraude (…) en er is legale fiscale ontduiking in overeenstemming met de wet. (…) We stelden vast dat de andere grote lekken [Swissleaks, LuxLeaks, … nvdr] uiteindelijk geen gevolgen hadden voor de betrokken personen. (…) De wetgevers hebben in België nooit geprobeerd om de superrijken te belasten. De grote meerderheid van de Belgen daarentegen wordt overbelast.”
De directeur van de Oost- en West-Vlaamse BBI, Karel Anthonissen, staat op een gelijkaardig standpunt. De afgelopen jaren zijn er miljarden aan bedrijfswinsten die aan de gemeenschap ontglipt zijn door maatregelen zoals de notionele intrestaftrek en andere. “Wat er nog binnenkomt aan vennootschapsbelasting komt van de honderdduizenden kleine bedrijven,” stelt Anthonissen. “Tot in de jaren negentig werd het overgrote deel van de vennootschapsbelasting betaald door enkele handvollen grote kapitaalondernemingen, in de eerste plaats de grootbanken. Dat is niet meer het geval. Wat er nog aan vennootschapsbelasting binnenkomt, wordt aangebracht door honderdduizenden kleine ondernemingen, of zo’n 3,7 procent van het bbp. (…) De vennootschapsbelasting als belasting van de grote kapitaalwinsten is zo goed als verdwenen.” (4)
Pikant detail: Anthonissen werd een tijd geschorst na een klacht van de grote baas van de FOD Financiën Hans D’Hondt die uiteindelijk zonder gevolg geseponeerd werd. De klacht kwam er na een tweet van Anthonissen die de wil van D’Hondt om echt te strijden tegen fiscale fraude openlijk in vraag stelde. Oh ja, D’Hondt was zelf betrokken bij de tweede reddingsoperatie van Dexia in 2011.
We kunnen er tenslotte nog op wijzen dat de fiscale hervorming door Didier Reynders in 2004 voorzag in de schrapping van de hoogste belastingschijven van 55% en 52,5%. Dit werd uiteraard positief onthaald door de superrijken. Het zorgde voor een bijkomende minderinkomst voor de gemeenschap van 6 miljard euro per jaar. (5)
Het economische systeem is schuldig
Er kunnen verschillende conclusies getrokken worden. Eerst en vooral dat het niet aan middelen en rijkdom ontbreekt. We leven niet ‘boven onze middelen’. Er zijn er die op onze kap leven en dat zijn de allerrijksten. Verder stellen we vast dat het bestaan van de belastingparadijzen al veel langer bekend is, maar dat er niets aan wordt gedaan. Om vluchtelingen te stoppen, kunnen grenzen gesloten worden en verdwijnen internationale verdragen als dat van Schengen naar de prullenmand. Fiscale vluchtroutes stoppen lukt daarentegen niet. Die zogenaamde ‘hulpeloosheid’ is een politieke keuze die in een schril contrast staat met de realiteit waar werkenden, werklozen, vluchtelingen, … mee te maken krijgen. Dit alles is enkel mogelijk omdat het volledige kapitalistische establishment in deze logica meestapt. Het resultaat is dat 62 superrijken vandaag even rijk zijn als de armste helft van de wereldbevolking (6). Voor alle duidelijkheid: dit laatste cijfer is enkel op de officiële gegevens gebaseerd.
Onder druk van de publieke opinie kwamen er opnieuw grote verklaringen of oproepen om het kapitalisme aan morele regels te onderwerpen. Na de crisis van 2008 hoorden we dit al eens eerder. Maar er veranderde niets. Elke poging om de superrijken te laten bijdragen botst op de concurrentielogica die inherent is aan dit economische systeem. De enorme middelen die soms verstopt zitten in fiscale paradijzen leiden tot sociale ellende voor de overgrote meerderheid van de bevolking. Het is de inhaligheid van de elite die zorgt voor de afbouw van onze levensstandaard maar ook voor de groeiende sociale en internationale spanningen, tot en met oorlogen. Om tot fundamentele verandering te komen, moeten we onze toekomst zelf in handen nemen.
In Spanje moest José Manuel Soria, de minister van Industrie, Energie en Toerisme van de uittredende regering, ontslag nemen nadat aangetoond was dat hij betrokken was in de Panama Papers. In IJsland dwongen massale mobilisaties meteen na de bekendmaking van de Panama Papers de premier tot ontslag. De regering bleef wel zitten, ook al zijn er nog twee andere ministers in het schandaal betrokken. De acties gaan door. Dat is een goede stap, het is door concrete acties van de massa’s zelf dat we iets kunnen afdwingen. Maar het volstaat niet dat enkele koppen rollen.
Er is terecht een roep naar een betere controle op de financiële sector. We moeten echter duidelijk zijn: wat de gemeenschap niet bezit, kan ze niet controleren. We mogen de financiële elite niet toelaten dat ze ons kan laten opdraaien voor hun winsten door te besparen op onze lonen, openbare diensten, pensioenen, … Hervormingen zullen niet volstaan. We moeten ze combineren met een strijd voor een publieke en democratische controle op de volledige financiële sector, naast de andere sleutelsectoren van de economie. Bij Dexia en Fortis werden destijds de verliezen gecollectiviseerd en de winsten geprivatiseerd. Wij pleiten er integendeel voor om de banken onder democratische controle te nationaliseren waarbij de speculanten niet vergoed worden. Dit is meteen ook de enige wijze waarop we een kapitaalcontrole kunnen vestigen en vermijden dat het kapitaal meteen wegvlucht.
We hebben nog nooit zoveel rijkdom geproduceerd als vandaag. Het ontbreekt niet aan middelen, maar wel aan politieke wil. Ook wij zijn voor meer rechtvaardige fiscaliteit, maar diegenen die het kapitaal bezitten en de eigenaars van immobiliën zullen er alles aan doen om elke extra fiscale druk door te schuiven naar de consumenten, werkenden of huurders. Enkel een nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie onder democratische controle van de gemeenschap kan daar een alternatief op vormen. We moeten een einde maken aan dit achterhaalde systeem van privaat bezit van de productiemiddelen en winsthonger. Een modern democratisch socialisme kan ervoor zorgen dat de beschikbare kennis en middelen ingezet worden in het belang van iedereen.
We mogen het corrupte en criminele bewind van de kapitalistische elite niet langer aanvaarden. We kunnen deze economische, menselijke en ecologische crisis van het kapitalisme niet aan. Dit systeem is rot tot op het bot. Hoog tijd om in verzet te gaan en onze strijd tegen het besparingsbeleid te koppelen aan die voor een ander economisch systeem, voor de socialistische omvorming van de samenleving!
ONZE EISEN:
- Stop de besparingen en de asociale aanvallen op de werkenden en hun gezinnen.
- Voor het onmiddellijk opheffen van het bankgeheim en de vestiging van een vermogenskadaster.
- Voor een sterkere strijd tegen de grote fraude en belastingontduiking.
- Voor de volledige terugbetaling van de 942 miljoen euro van de Excess Profit Rulings en van andere fiscale cadeaus aan de multinationals.
- Haal het geld waar het zit: bij de superrijken en in de belastingparadijzen.
- Wat we niet bezitten, kunnen we niet controleren: nationalisatie van de financiële sector onder controle en democratisch beheer van de werkenden en gebruikers, nationalisatie met enkel compensaties op basis van bewezen behoeften. Deze nationalisatie moet een kapitaalvlucht tegenhouden bij de invoering van een vermogensbelasting.
- Voor democratische controle en publiek beheer van de sleutelsectoren van de economie (energie, banken, staal, …).
- Voor een rationeel beheer van de natuurlijke grondstoffen en de economische productie op basis van een democratische planning van de industrie en de diensten. Enkel dan kunnen we ervoor zorgen dat de economie gericht is op de sociale behoeften van de bevolking.
[divider]
Panama Papers?
Wat zijn die Panama Papers eigenlijk? Het gaat om een financieel schandaal op basis van miljoenen documenten, 1.500 keer zoveel documenten als in de Wikileaks-onthullingen. De Panama Papers hebben betrekking op offshore bedrijven die in Panama werden gevestigd met hulp van het advocatenkantoor Mossack Fonseca. Er werden op die manier meer dan 200.000 ‘bedrijven’ opgezet om belastingen te ontduiken. Een internationale groep journalisten uit 107 landen onderzocht de documenten en bericht hierover.
Op de lijst van betrokkenen in dit schandaal staan er 732 inwoners van ons land. Verder ook wapenleveranciers zoals Clemaco, een van de grootste leveranciers aan het Belgische leger, prominente sportfiguren zoals Messi, mensen uit de omgeving van Poetin, familie van de Chinese president Xi Jingping, familie van de Marokkaanse koning Mohamed VI en van koning Salman van Saoedi-Arabië, de Argentijnse president Macri, de Oekraïense president Porosjenko, de premier van IJsland (die hierdoor ontslag moest nemen), … In Frankrijk werd ook het FN in het schandaal genoemd.
Het gaat om belastingontduiking maar ook om fraude met olie in Angola, handel in militaire middelen in Syrië, misdaden tegen de mensheid, … Dat alles wordt toegedekt door fictieve vennootschappen in een discreet land.
[divider]
AB InBev: bier en winsthonger
De CEO van AB InBev, Carlos Brito, stond opnieuw bovenaan de lijst van de best verdienende topmanagers van de Bel 20-bedrijven. In 2015 lag zijn bonus bijna drie keer zo hoog als een jaar voordien. Met een bonus van 3 miljoen euro kwam hij aan een totaal jaarloon van 4,6 miljoen euro.
De grootste aandeelhouder van AB InBev, de familie Spoelberch (goed voor een geschat vermogen van 14 miljard euro), komt prominent voor in het schandaal rond de Panama Papers.
AB InBev staat ook op de lijst van Belgische bedrijven die het meest gebruik maken van de legale belastingontduikingen. Het bedrijf moet volgens de Europese Commissie 164 miljoen euro terugbetalen in het kader van van een Excess Profit Ruling.
Dit voorbeeld toont aan hoe het systeem erop gericht is om de belangen van een parasitaire kapitalistische elite te dienen.
[divider]
En in de VS?
Totnutoe was er weinig aandacht voor de VS in wat bekend is van de Panama Papers. Een studie van Oxfam-USA gaf recent aan dat de 50 grootste bedrijven in het land tussen 2008 en 2014 maar liefst 1.400 miljard dollar geparkeerd hebben in belastingparadijzen. In dezelfde periode kregen deze bedrijven 11.000 miljard dollar aan publieke middelen via garanties op leningen of federale steun. De belastingontduiking door deze multinationals kost de Amerikaanse gemeenschap jaarlijks 111 miljard dollar en ook andere landen lopen 100 miljard dollar aan fiscale inkomsten mis.
Raymond Offenheiser van Oxfam-USA stelde: “De immense sommen die de grote bedrijven in de belastingparadijzen opstapelen, moeten gebruikt worden om de armoede te bestrijden en de infrastructuur in de VS opnieuw op te bouwen. Deze middelen mogen niet verdwijnen in offshore centra zoals Panama, de Bahama’s of de Kaaimaneilanden.”
[divider]
Richtlijn over ‘handelsgeheimen’
Amper twee weken na de onthullingen van de Panana Papers stemde het Europees Parlement een controversiële richtlijn om de “handelsgeheimen” te beschermen. Officieel gaat het om een bescherming van bedrijven tegen industriële spionage, maar tal van journalisten en onderzoekers zien er een bedreiging in van de vrijheid van informatie.
De bedrijven kunnen willekeurig beslissen of informatie al dan niet een economische waarde heeft en kan doorgegeven worden. Hierdoor kunnen journalisten of klokkenluiders vervolgd worden. Bij een veroordeling voor een rechtbank kunnen grote schadevergoedingen geëist worden. Journalisten vrezen zelfs dat het in bepaalde landen tot gevangenisstraffen kan leiden.
[divider]
Voetnoten:
- ‘‘Le nombre de fonctionnaires diminue, la charge des pensions augmente’’, rtbf.be, 18 januari 2013
- ‘STUPEUR: l’équipe des super flics de la lutte contre la délinquance financière va être démantelée’’, RTL-info, 22.5.15.
- L’Echo, 14 april 2016.
- “De vennootschapsbelasting is verdwenen”, Trends, 15 april 2016
- Jan Béghin ‘‘De schande van een rijk land’’
- ‘62 personnes possèdent autant que la moitié de la population mondiale’’, oxfam.be, 18 januari 2016.
-
Luxleaks, SwissLeaks, Excess Profit Rulings, Panama Papers … WIJ leven boven onze stand?
Tweede actieplan nodig!

Deze krant kan je kopen op de verschillende 1 mei-activiteiten. Je kan natuurlijk ook een abonnement nemen. We zijn nog niet bekomen van de verschrikkelijke terreur op de luchthaven van Zaventem en in metro Maalbeek of we worden al geconfronteerd met een nieuwe aanval op onze sociale rechten. De regering behoudt haar focus, ‘het dagelijkse leven gaat door’.
Artikel door Els Deschoemacker voor de mei-editie van ‘De Linkse Socialist’
Een parlementaire onderzoekscommissie krijgt de taak om in de nasleep van de terreur elke mogelijke kritiek of bevraging vanuit de bevolking omtrent het beleid te pareren of op de lange baan te schuiven. Dat de aanslagen zouden passen in een sociaal-economische en internationale context van oorlogsvoering, dat de politici dus mee verantwoordelijkheid dragen, moet kost wat kost ontkend worden. Als belangrijkste regeringspartner tracht vooral N-VA het af te doen als individuele daden, maar dan wel gesteund door significante bevolkingsgroepen. Knoop dat maar eens aaneen.
Achter dat rookgordijn schuilen de echte prioriteiten van de regering, in de woorden van de premier: “dat deze coalitie ons de kans biedt structurele hervormingen door te voeren die het DNA van ons land veranderen.” Michel heeft het niet over het DNA van de rijkste Belgische families met hun onweerstaanbare drang om belastingen te ontwijken. Zij ontlopen elke maatschappelijke bijdrage en beroven de sociale zekerheid en onze openbare diensten van vele miljarden. De regering wil ons wijsmaken dat deze families en bedrijven minder zouden ontwijken als de belastingsdruk lager zou liggen! Al de fiscale achterpoortjes zijn ontworpen, op maat gemaakt en gelegaliseerd door dezelfde politici. Voor deze coalitie betekent het DNA van ons land veranderen vooral komaf maken met de sociale bescherming en levensstandaard van de meerderheid van de bevolking, waarvoor lang en hard gestreden werd.
Bovenop de besparingen bij de aanvang van deze regering, zoals de indexsprong, de verlaging van de sociale bijdragen en de vele lastenverhogingen voor gezinnen zoals de Turteltaks, duurder hoger onderwijs etc, … komt er een nieuwe golf van besparingen, extra taksen en structurele hervormingen. De 38-urenweek kan nu zonder overloon een 45-urenweek worden. “Maar”, aldus Kris Peeters, het ‘sociale’ gezicht van de regering, “dit was maar een vingeroefening. In juli gaan we pas écht diep snijden.” De Hoge Raad van Financien schat dat het om 9 miljard gaat met alle regeringen samen.
Wanneer houdt dit op?! Niet!! De inzet van deze regering is ondubbelzinnig de verdediging van het Belgische kapitalisme in de internationale ratrace, en dat gaat zoals overal ten koste van de werkende klasse. Om mogelijke weerstand monddood te maken, zullen hoorzittingen in het parlement nagaan hoe het stakingsrecht ‘moderner’ – lees onschadelijk – gemaakt kan worden.
Een tweede actieplan is nodig, maar om te winnen moeten belangrijke lessen getrokken worden uit het eerste. Het beleid bijsturen bleek een illusie, het doel moet voortaan de val van de regering zijn. De eerste concentraties op 19 en 20 april waren beloftevol, hopelijk komt er nog eind deze maand een massale gemeenschappelijke betoging. Na de zomer moet dat uitmonden in een actieplan dat de regering doet vallen. Elke aarzeling van onze kant zal de regering aangrijpen om nog verder te gaan. We moeten op de werkvloer, in onze wijken, scholen en universiteiten de discussie op gang brengen over welke strijd en welk programma vereist is. We moeten aansluiten bij het verzet dat elders in Europa en in de wereld ijvert voor een maatschappij vrij van oorlog, terreur en uitbuiting. Een maatschappij vrij van kapitalisme!
-
Enkel strijd zal deze Thatcheriaanse regering stoppen
Nog voor het aantreden van de federale regering was het duidelijk dat deze een ander karakter zou aannemen. Er werd gesproken over een Thatcheriaanse regering naar het model van de Britse regering onder het harde neoliberale besparingsbeleid van Thatcher. Na het actieplan van 2014 leek dit soms vergeten te worden, er werd gehoopt om via onderhandelingen enkele scherpe kantjes van de genomen maatregelen af te zwakken. Maar kenmerkend voor een Thatcheriaanse regering is dat deze niet stopt na de eerste slagen die ze heeft uitgedeeld. De maatregelen in het kader van de begrotingscontrole bevestigen dit. Tenzij we dit beleid stoppen met onze strijd, zullen de aanvallen steeds harder en verregaander worden.Besparingsbeleid werkt niet
Het is opmerkelijk dat de rechtse regering na alle eerdere genomen maatregelen en ondanks de lage rentevoeten nu al opnieuw naar miljarden op zoek moest en overigens al aankondigt dat deze operatie ook volgend jaar zal herhaald worden. De rechtvaardiging van het besparingsbeleid met het argument dat het tot economische groei zou leiden, blijkt niet te kloppen. Meer nog, de aanhoudende aanvallen op de koopkracht van de werkende bevolking ondermijnen mee de mogelijkheden van groei. Als de regering hiermee wegkomt, is het vooral door gebrek aan een voldoende sterke en consequente linkse oppositie. Elke zwakheid langs onze kant zet aan tot agressie van de overkant.
Eveneens veelzeggend is de durf van deze regering om op het ogenblik dat de Panama Papers aangeven waar er miljarden verstopt zitten, de middelen toch bij de gewone werkenden, gepensioneerden, uitkeringstrekkers, … te zoeken. In de reeks maatregelen moet verwijzen worden naar de Panama Papers, maar de regering denkt slechts 65 miljoen euro te vinden in de strijd tegen fiscale fraude. Dat is minder dan de helft van wat ze aan extra taksen op diesel en tabak zal binnenhalen. Het is ook minder dan de wat de regering hoopt te besparen door een strijd tegen sociale fraude. Werklozen zullen dus meer bijdragen dan de Panama-gang(st)ers. Het vat het beleid van deze regering goed samen.
Werken tot je erbij neervalt
De regering maakte van de gelegenheid gebruik om een nieuwe harde aanval op de werkenden in te zetten. De extreme flexibilisering van de arbeidstijd is daar het meest bekende onderdeel van. Door van de 38-urenweek af te stappen om de arbeidstijd op jaarbasis te berekenen, kan de werkgever de werkdruk opvoeren en moet niet langer extra betaald worden voor overuren. Op piekmomenten extra personeel inzetten, hoeft niet meer voor de werkgevers. De werkmieren zullen de pieken wel opvangen en werken tot ze er ziek van worden. Daar kunnen ze de opgespaarde uren dan voor gebruiken. Volgens minister De Croo is een maximum van 45 uur per week nog minimaal, een 48-urenweek vindt hij ‘moderner’. Alles wat in de 19de eeuw de norm was (verbod op stakingen, 10 of 12-urenwerkdag, lage lonen, …) vinden de liberalen vandaag ‘modern’. Hun teletijdmachine is ergens in een ver verleden blijven hangen.
Het opdrijven van de werkdruk is de doelstelling van deze maatregel. Daar was de N-VA in haar verkiezingsprogramma al duidelijk over: de berekening van de arbeidstijd op jaarbasis moet mee de concurrentie met lageloonlanden mogelijk maken. Dit heeft niets te maken met extra flexibiliteit aan de werknemers aanbieden. Deze regering rijdt voor de rijken en de werkgevers, niet voor de werknemers.
Dat blijkt ook uit andere maatregelen. Wat dacht je van een een uitzendovereenkomst van onbepaalde duur? Uitzendarbeid is nu officieel beperkt tot gevallen van een tijdelijke vermeerdering van werk waarbij iemand tijdelijk wordt aangeworven voor dit extra werk. De regering wil uitzendarbeid ook voor onbepaalde duur mogelijk maken. Deeltijdse arbeid zou soepeler moeten kunnen, zodat de werkgevers nog meer flexibiliteit kunnen eisen van hun onvrijwillig deeltijds personeel. En afwezigheid door overmacht, bijvoorbeeld om zwaar zieke kinderen op te vangen, zou enkel nog kunnen door verlofdagen van collega’s te bedelen.
Langdurig zieke werknemers zouden sneller terug aan de slag moeten. De regering wil het opleggen van sancties gemakkelijker maken. In Groot-Brittannië werden al maatregelen genomen om langdurig zieken sneller aan het werk te zetten. Het leidde er tot een forse toename van het aantal langdurig zieken dat kort na de herstart van arbeid overleed. Werken tot je erbij neervalt, is dat. Letterlijk.
Werken tot je erbij neervalt, is wat de regering wil. Wellicht daarom dat er meteen aangekondigd wordt dat er op de pensioenen bespaard wordt. Eerst worden de pensioenen in de publieke sector aangepakt, maar het is duidelijk dat dit slechts een opstap is. Door de berekening te wijzigen, zouden de pensioenen met enkele honderden euro per maand kunnen afnemen. De pensioenen in de publieke sector zijn vandaag hoger dan die in de private sector. Voor de regering is dat een reden om tot een neerwaartse harmonisatie te komen. Dat de lonen voor gewone werkenden in de publieke sector lager zijn (maar gecompenseerd worden, beter gezegd: werden, door hogere pensioenen) wordt gemakshalve vergeten. Misschien om straks te eisen dat de lonen in de private sector verder dalen?
Strijd nodig!
De vakbonden hebben het terecht over een nieuwe horrorcatalogus. Ze roepen op tot militantenconcentraties op 19 april (ABVV) en 20 april (ACV). Elke illusie in onderhandelingen met deze regering is eens te meer doorprikt. Het idee dat CD&V een sociale noot aan deze regering zou toevoegen, blijkt eens te meer een waanidee te zijn. Een Thatcheriaanse regering is niet op overleg gericht, maar op een harde confrontatie waarbij onze levensstandaard opgeofferd wordt aan de grote bedrijven en hun grote aandeelhouders die de extra winsten doorsluizen naar Panama en andere belastingparadijzen.
Als de rechtse regering en CD&V in het bijzonder keer op keer aangeven dat er niet mee onderhandeld kan worden (tenzij om hun maatregelen mee door te voeren), dan moeten de vakbondsleidingen daar conclusies uit trekken. Blijven illusies koesteren, kan aanvankelijk in het beste geval van naïviteit getuigen, maar op een bepaald ogenblik slaat de naïviteit om in medeplichtigheid waarmee ook de vakbonden zelf ondermijnd worden.
Het enige ogenblik waarop onze eisen en bekommernissen centraal op de agenda en de publieke opinie stonden, was tijdens het actieplan eind 2014. Enkel door strijd zullen we de Thatcheriaanse regering stoppen, een confrontatiemodel beantwoorden met methoden van het overlegmodel is gedoemd om te mislukken. We moeten zelf de confrontatie beantwoorden en dat antwoord organiseren. De militantenconcentraties zijn een uitstekende gelegenheid als eerste stap daartoe. Zullen daar nieuwe acties aangekondigd worden, zal er een nieuw opbouwend actieplan worden opgesteld? Het potentieel hiervoor is nog steeds aanwezig, zelfs indien het moet heropgebouwd worden. De periode van sociale verkiezingen met een grote betrokkenheid van onderuit bij de vakbondswerking, biedt een kans om ons verzet te versterken. Als sociale verkiezingen niet gaan over de verdediging van onze levensstandaard en werkomstandigheden, waarover gaan ze dan wel?
Een alternatief op de besparingen
Tegelijk met het heropbouwen van onze strijd is er nood aan een offensief alternatief op het besparingsbeleid. De middelen hiervoor bestaan, dat is na LuxLeaks, SwissLeaks en nu de Panama Papers wel duidelijk.
In het pamflet dat we verdeelden op de militantenconcentratie van september 2014 in aanloop naar het actieplan gaven we een aanzet van hoe ons programma er kan uitzien. Hieronder hernemen we het voorstel van eisenplatform dat we toen deden.
We moeten strijden voor een programma dat de reële behoeften vervult van de overgrote meerderheid van de bevolking, niet het winstbejag van een handvol superrijken.
- Volledig herstel van de index, vrije loonsonderhandelingen en een minimumloon van 15€ bruto/uur
- Geen ondermijning van de arbeidscontracten door onderaanneming, interim of andere precaire banen
- Handen af van het statuut van de openbare ambtenaren, geen afbouw van de openbare diensten, geen privatisering en liberalisering, insourcing in plaats van outsourcing
- Herstel brugpensioen, handen af van het vervroegd pensioen en eindeloopbaansystemen met ADV
- Optrekken van de pensioenen tot minimum 75% van het laatst verdiende loon met een minimum van 1500€ per maand
- Stop jacht op werklozen, geen degressiviteit, geen gemeenschapsdienst, maar volledige tewerkstelling door een veralgemeende arbeidsduurverkorting tot 32u/week zonder loonverlies
De patroons vinden dit onbetaalbaar. We hebben nochtans nog nooit zoveel rijkdom geproduceerd als vandaag. Niet de middelen, maar de politieke wil ontbreekt. Ook LSP wil rechtvaardiger fiscaliteit, maar kapitaalbezitters en huiseigenaars zullen de toegenomen fiscale druk doorrekenen aan consumenten, werknemers of huurders. Enkel de nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie onder democratische controle door de gemeenschap biedt daaraan garanties. We willen een einde aan dit voorbij gestreefd systeem van privaat bezit en winstbejag en een modern democratisch socialisme met vrij gebruik van kennis en middelen ten behoeve van allen.
-
IJsland. Bevolking blijft betogen na ontslag premier
Verslag vanuit Reykjavik door Natalia Medina
Betogers verzamelen voor het grijze parlementsgebouw in het centrum van Reykjavik. Ze betogen nog steeds ook al heeft premier Sigmundur David Gunnlaugsson zijn ontslag moeten indienen na onthullingen over zijn betrokkenheid in de ‘Panama Papers’.
Alles wat geluid maakt, wordt naar het protest meegebracht. Er zijn potten, fluitjes, brandalarmen, … Het geluid neemt toe naarmate je dichter bij het parlementsgebouw komt.
Aan de linkerkant van het parlement spreken we met Òlöf Einarsdòttir en Begga Þontàr. “We kwamen naar hier toen we hoorden dat de premier in de regering zou blijven. Wij moeten alles doen om rond te komen en dan hoor je dit – het is zo onrechtvaardig! Mensen verloren veel tijdens de crisis, veel mensen die we kennen zijn erdoor getroffen. We hebben een totaal andere regering nodig.”
“Er zijn hier veel mensen van alle soorten,” zegt Begga. “We zijn wel met minder dan maandag,” voegt Òlöf eraan toe. “Maar ik denk dat de mensen zullen blijven protesteren. Wij twee zullen hier elke dag staan als het nodig is,” stelt Begga.
“Dit is het parlement, geen huis voor criminelen!” Pàll Heiðar Aadnegard is vastberaden. Hij nam sinds 2007 deel aan verschillende betogingen voor het parlement. Hij zegt dat hij sinds de crisis als vrijwilliger werkt, hij helpt mensen die hun huis dreigen te verliezen. “We hebben een aantal uithuiszettingen kunnen uitstellen en zelfs enkele gestopt, maar sommige konden we niet stoppen. Ik heb vreselijke dingen gezien. Protest zal niet volstaan, maar het is een stap in de goede richting.”
“Ik ben bereid om zo lang als nodig te protesteren. We staan tegenover diegenen die daar binnen zitten,” zegt Pàll terwijl hij naar het parlementsgebouw wijst. “We staan tegenover die mensen, ik denk dat het niet goed gesteld is met hun moreel.”
Ingunn Vilhjamsdòttir, Gunnar J. Karlsson en Fridrik Pòr Gestsson waren mee organisatoren van de twee grote betogingen. “Maandag waren er 22.000 betogers en vandaag [woensdag] waren we met bijna 6.600,” zegt Fridrik.
Ingunn sprak op de eerste betoging. “Het centrale thema in mijn toespraak was: ‘Dit kan niet. Dit is ons land, onze democratie. Jullie zijn ontslagen!’.” Gunnar voegt eraan toe: “We worden allemaal geraakt door de crisis. Ik ken veel mensen die hun werk, huis, alles verloren.”
“Mijn man werkt in de bouw en na de financiële crisis werd elke bouwwerf in IJsland stilgelegd. Hij werkt nu in Noorwegen, ver weg van zijn gezin. Dit komt vaak voor, een tijdlang in andere landen werken waar er wel jobs zijn of zelfs helemaal wegtrekken uit IJsland. Als je in een rijke familie met veel macht geboren bent, dan kan je niet begrijpen wat wij nu meemaken en voelen.
“Het is een probleem dat mensen met macht het systeem misbruiken en hun geld ver weg verstoppen. We hebben nieuwe mensen in de regering nodig, gewone mensen. Zo kan het niet verder, het kapitalisme werkt niet en de mensen beginnen dit te beseffen.”
Iedereen die ik totnutoe sprak, nam ook deel aan het protest na de financiële crisis van 2008 en nu opnieuw in de grote betoging van 4 april. Ze zijn het allemaal over één zaak eens: het volstaat niet dat de ministers een andere post opnemen of ontslag nemen. Er moeten nieuwe verkiezingen komen. Velen willen ook een grondwetswijziging.
Er zijn nieuwe betogingen gepland op donderdag, vrijdag en zaterdag. Als ik de actie verlaat, zie ik dat de ramen van het parlement langs buiten bedekt zijn met eieren en oude bananen.
-
Panama Papers. Kapitalisme laat zich niet reguleren, het moet omvergeworpen worden!
“Het paradijs van de rijken wordt gemaakt door de hel van de armen” (Victor Hugo)

Panama stad. Foto: Wikimedia Het wordt nu al het ‘grootste lek in de geschiedenis’ genoemd: 2,6 terabytes informatie met 11,5 miljoen documenten. De database van het duistere advocatenkantoor Mossack Fonseca in Panama kwam in handen van de Internationale Commissie voor Onderzoeksjournalistiek. Het maakt duidelijk dat bedrijven als Mossack Fonseca rijken uit de hele wereld, waaronder ruim 700 mensen uit ons land, mogelijkheden bieden om hun geld te verbergen. In feite gaat het om diefstal van onze middelen door middel van belastingontduiking, zwart geld, illegale middelen uit drugs en wapenhandel, …
Het schandaal maakt enkele zaken duidelijk. Ten eerste dat er wel degelijk middelen aanwezig zijn. Bij elke besparingsronde wordt naar de gewone werkenden, de jongeren of de uitkeringstrekkers gekeken. De superrijken worden ongemoeid gelaten. De rechtse regeringspartijen bleven zelfs na de bekendmaking van de Panama Papers zeggen dat er “enkel in de sociale zekerheid” nog iets te rapen valt.
Ten tweede is het opmerkelijk dat het gebruik van belastingparadijzen al lang gekend is zonder dat er iets tegen gedaan wordt. Deze Panama Papers komen niet uit de lucht gevallen. We hadden als Swiss-Leaks en Lux-Leaks waarbij ook Panama en de Maagdeneilanden als belastingparadijzen werden genoemd. Maar er werd niets ondernomen.
Ten derde valt op dat de zogenaamde ‘hulpeloosheid’ van de regeringen tegenover deze fraude in een schril contrast staat met de wijze waarop tegen jongeren, werkenden of vluchtelingen wordt opgetreden. Het is wel mogelijk om sms’jes van linkse jongeren die een actie aan de Beurs plannen mee te lezen, maar niet om miljardenfraudeurs van wie niemand schrikt dat hun foto’s vandaag in de krant staan te vervolgen? Om vluchtelingen te stoppen, worden de grenzen bewaakt en worden internationale overeenkomsten zoals Schengen probleemloos aan de kant geschoven. Fiscale vluchtroutes stoppen lukt daarentegen niet?
Deze Panama Papers zijn slechts een klein topje van een enorme ijsberg van miljarden dollars die verborgen zitten in belastingparadijzen. Waarom sterven mensen van honger? Waarom wordt er bespaard op lonen en uitkeringen? Waarom moeten wij betalen voor een crisis die niet de onze is terwijl de speculanten en superrijken ook in crisistijden steeds rijker worden? Wij krijgen een indexsprong door ons strot geramd terwijl de CEO’s van de Bel20-bedrijven vorig jaar 20% opslag kregen en goed waren voor een gemiddeld jaarloon van meer dan 2 miljoen euro. De logica die het establishment ons wil laten geloven – dat we in tijden van crisis allemaal de broeksriem moeten aanhalen – kreeg eens te meer een forse deuk. Het gaat immers niet om een logisch argument, het is een ideologisch bepaalde leugen die de kern van het neoliberale besparingsbeleid vormt.
De aandacht voor de namen van mensen die gebruik maken van offshore vennootschappen in Panama maakt duidelijk dat het volledige establishment hierbij betrokken is. Het gaat niet om excessen, dit is de ‘normale’ gang van zaken onder het kapitalisme. Een gang van zaken die door de meerderheid van de bevolking terecht als niet normaal wordt gezien. De IJslandse premier ondervond dit reeds en moest zijn ontslag aanbieden na voor IJslandse normen massaal protest. Ongetwijfeld zullen de journalisten die het schandaal openbaren de komende dagen en weken nog met opmerkelijke namen naar buiten komen. Ook dit kan verregaande politieke gevolgen hebben in verschillende landen, denk maar aan de Amerikaanse presidentsverkiezingen.
Mogelijk zullen er nog koppen rollen. Maar er is meer nodig dan dat om tot verandering te komen. Zes jaar na het uitbreken van de crisis is het duidelijk dat alle oproepen en voorzichtige voorstellen om de financiële wereld te reguleren op niets uitgedraaid zijn. Pogingen om de superrijken meer te laten bijdragen aan de gemeenschap botsten op de concurrentielogica die eigen is aan dit systeem. “Het paradijs van de rijken wordt gemaakt door de hel van de armen”, stelde Victor Hugo al. De enorme rijkdom die eens te meer blootgelegd wordt in belastingparadijzen is het resultaat van de sociale ellende waar de overgrote meerderheid van de bevolking mee geconfronteerd wordt. Het is de basis voor de daling van onze levensstandaard maar ook van spanningen en oorlogen.
We zijn het eens met de roep naar een grotere controle op de financiële wereld. Maar wat de gemeenschap niet bezit, kan ze ook niet controleren. We moeten ermee stoppen om de financiële elite de sleutels van onze auto te geven zodat ze die steeds opnieuw in de prak kan rijden om vervolgens van ons te eisen dat we de schade aan hun verzekeringsbedrijven betalen door middel van besparingen op lonen, diensten, pensioenen, … Hervormingen zullen niet volstaan als we ze niet combineren met een strijd voor volledige publieke en democratische controle op de grote banken en de sleutelsectoren van de economie.
Banken in publiek bezit zouden deel moeten uitmaken van een bredere democratisch geplande socialistische economie waarin gelijkaardige maatregelen worden genomen voor andere sleutelsectoren zoals energie, gezondheidszorg,… We mogen de corrupte en misdadige heerschappij van de elite niet langer aanvaarden, we kunnen ons de economische, menselijke en ecologische crisis van het kapitalisme niet langer veroorloven. Dit systeem is rot tot op het bot. Hoog tijd voor een nieuw systeem, hoog tijd voor socialistische verandering!
- Haal het geld waar het zit: bij de superrijken, in de belastingparadijzen
- Stop de besparingen op de kap van de werkende bevolking en haar gezinnen
- Nationalisatie van de banken en grote bedrijven onder democratische arbeiderscontrole en –beheer. Bij deze nationalisatie mag er enkel sprake zijn van compensatie op basis van bewezen behoefte.
- Met het publiek bezit van de commandoposten van de economie wordt een democratische socialistische planning van de industrie en de diensten mogelijk zodat we de beschikbare middelen kunnen inzetten gericht op de noden van de meerderheid van de bevolking
-> Organiseer je, ga mee in verzet! Afspraak komende zaterdag op Socialisme 2016, een dag van discussie en vorming in de opbouw van een socialistisch alternatief
