Your cart is currently empty!
Tag: Noordpool
-
Klimaatverandering: het kwetsbare evenwicht van het Noordpoolgebied
Sinds enkele jaren, waaronder de afgelopen maanden, hebben zich verschillende atypische gebeurtenissen voorgedaan, of het nu gaat om de intensiteit of de frequentie ervan. Er waren de tornado’s en overstromingen in het voorjaar, hittegolven of snelle cycli van bevriezing en ontdooiing. Iedereen wordt op de een of andere manier getroffen. En dat is alleen wat er in Québec, of in ieder geval in de zuidelijke delen van Québec, is gebeurd.
Artikel op basis van een dossier door Alternative Socialiste (onze zusterorganisatie in Québec)
Het kwetsbare ecosysteem van het Canadese Noorden bepaalt echter het leven van heel de regio. De Inuit Nunangat is een deel van het Canadese Noordpoolgebied dat 51 gemeenschappen omvat, verspreid over vier gebieden: de Inuvialuit, Nunavut, Nunavut, Nunavik en de Nunatsiavut. Het woord Nunangat wordt gebruikt om de aarde, het water en het ijs aan te duiden. De Inuits geloven dat het land waarop ze leven integraal deel uitmaakt van hun cultuur en manier van leven.
Een kwetsbaar evenwicht
Verwacht wordt dat over iets meer dan 10 jaar de gemiddelde jaartemperatuur in Nunangat zal oplopen tot 2°C. De huidige gemiddelde temperatuur is -4,4°C in Kuujjuarapik. De opwarming van de aarde betekent het smelten van het ijs, waardoor de zeespiegel stijgt. Vandaag is al bijna 40% van het ijs in Nunangat voorgoed verdwenen.
In een regio waar de voedselonzekerheid ongebreideld is, zijn jacht en visserij de twee meest voorkomende manieren om te overleven. Oudere inheemse mensen hebben veranderingen in de wind en de wolken waargenomen, waardoor het moeilijk is om met traditionele middelen weersvoorspellingen te doen. Bepaalde traditionele paden zijn nu ontoegankelijk. Nu meren en rivieren sneller smelten, zijn de wegen in het voorjaar gevaarlijker. Het ontdooien van de permafrost maakt het gevaarlijk om in de zomer met een quad te rijden.
Voedselonzekerheid
Op dit moment kampt 7% van de Canadezen met voedselonzekerheid, terwijl dit percentage voor de Inuit-bevolkingen oploopt tot 25%. In bepaalde gemeenschappen loopt het op tot 70%. Basisvoedsel is vaak twee tot drie keer duurder dan in stedelijke centra. Traditionele methoden van levensonderhoud zijn dus cruciaal voor de Inuit om te overleven. Helaas heeft de klimaatverandering ook gevolgen voor planten en dieren. Veranderingen in zeestromingen brengen vervuilende stoffen met zich mee. Veranderingen in de vegetatie hebben een impact op het overleven van het wild waarop gejaagd wordt.
De Noordwestelijke Passage
Sinds het begin van de Canadese kolonisatie is de noordwestelijke doorgang een droom geweest, die de Europese handelaars in staat zou hebben gesteld Azië sneller te bereiken. Voor de imperialistische landen Canada, de VS en Rusland is het van essentieel belang om de Arctische gebieden en wateren te controleren. Of ze nu grondstoffen willen ontginnen of militaire dominantie willen veiligstellen: de regio is van strategisch belang. De gedwongen verhuizing van Inukjuak-families naar Grise Fiord en Resolute in de jaren vijftig van de vorige eeuw toont aan hoe ver de Canadese regering bereid is te gaan om deze noordelijke gebieden te bezetten.
De exploitatie van natuurlijke grondstoffen in deze regio’s is potentieel een bedreiging voor de gemeenschappen die er wonen. Deze exploitatie heeft ook gevolgen voor het milieu. De exploitatie van de Milne Inlet op Baffineiland zou bijvoorbeeld een negatief effect kunnen hebben op de narwallen die in deze wateren voorkomen. De toename van het verkeer op handelsroutes door de noordelijke wateren zal ook gevolgen hebben voor het Arctische ecosysteem.
Bovendien zal de komst van grote kapitalistische bedrijven negatieve gevolgen hebben voor de Inuit-gemeenschappen. Hun levensstijl is gebaseerd op voorouderlijke middelen, zoals jacht en visserij. Traditionele voedselbronnen zijn schaarser en de kosten van geïmporteerd voedsel verhogen de voedselonzekerheid.
Respect voor de gemeenschap
We mogen niet zomaar alle veranderingen in de Nunangat en andere noordelijke regio’s weigeren. Het scheppen van werkgelegenheid en een ecologisch verantwoorde economische ontwikkeling kan alle gemeenschappen ten goede komen, als die onder democratische controle van de gemeenschap en niet volgens de regels van de vrije markt plaatsvinden. Bij alles wat wordt gedaan, moet het recht op zelfbestuur van de betrokken mensen worden gerespecteerd. Niemand is zich beter bewust van de problemen op zijn eigen grondgebied en niemand is beter in staat om ze te beheren.
Kapitalistische staten zoals Canada weigeren het recht op zelfbeschikking van inheemse volkeren te erkennen; zij zouden liever de grondstoffen in alle straffeloosheid controleren en exploiteren. Hier hangt hun winst van af. In deze context is de strijd voor de politieke en economische onafhankelijkheid van Nunangat een strijd tegen de kapitalistische belangen van Canada en Québec.
-
Protest in Seattle tegen Shell – socialisten voeren mee strijd!
President Obama heeft een van zijn beloften inzake klimaat en milieu overboord gegooid toen hij uiteindelijk toestemming gaf aan oliemultinational Shell om op de Noordpool naar olie te zoeken. Eind april plaatsen milieu-activisten een advertentie in het magazine USA Today: “Als Shell op de Noordpool olie gaat boren, dan is er 75% kans op ongevallen en is het 100% zeker dat het nefaste gevolgen zal hebben voor het klimaat.” Maar net zoals met andere thema’s het geval is, kiest de president ook nu weer de kant van de grote bedrijven tegen die van de gewone bevolking en het milieu.
De risico’s zijn verre van verwaarloosbaar. Zoals de site reporterre.net in juli 2012 al meldde, was het boorschip ‘Discover Noble’ van Shell vastgelopen voor de kust van de stad Unalaska. Het boorplatform Kulluk liep vast voor een eiland van Alaska. De regio is nog niet hersteld van een van de zwartste episoden uit de geschiedenis van de milieurampen. In 1989 zonk de olietanker Exxon-Valdez en kwam 40 miljoen liter olie in de zee terecht. Daarbij werd 1300 kilometer kust geraakt.
De operaties van Shell op de Noordpool zouden vertrekken vanuit Seattle. Het bedrijf wil zes offshore platformen in de zee tussen Alaska en Rusland plaatsen. Afgelopen weekend werd hiertegen geprotesteerd. Honderden militanten kwamen bijeen in Seattle om het platform ‘Polar Pioneer’ te blokkeren. In april voerden activisten van Greenpeace ook al actie in de haven van Seattle.
Zodra de komst van ‘Polar Pioneer’ naar Seattle afgelopen donderdag bekend raakte, ging een groep van een dertigtal activisten, waaronder leden van Socialist Alternative zoals gemeenteraadslid Kshama Sawant, over tot een protestactie. Ze plaatsten een spandoek met de slogan: “Boringen op de Noordpool zorgen voor klimaatchaos.” Zaterdagochtend werd een vloot van honderden kajaks gevormd om te protesteren. Duizenden betogers trokken voor terminal 5, de uitvalsbasis voor ‘Polar Pioneer’.

Kshama Sawant op de actie Massabeweging tegen Shell uitbouwen
Zodra geweten was dat de haven van Seattle als uitvalsbasis voor Shell zou dienen, werd alles in het werk gesteld om de bevolking ervan te overtuigen dat elk verzet zinloos was omdat het contract nu eenmaal ondertekend was. Dezelfde boodschap werd gegeven bij Keystone XL, de vierde fase van de pijpleiding Keystone waarmee olie over een afstand van 3.461 kilomter van Canada naar de Golf van Mexico zou gebracht worden. Vier jaar later is dit project nog verre van zeker. Het actieve verzet zorgt voor heel wat vertraging.In Seattle ontstaat een beweging tegen Shell waarbij verschillend tactieken worden aangewend. Er zijn gerechtelijke vervolgingen, er wordt druk gezet op het stadsbestuur en er zijn directe acties. Deze beweging kon de lokale politieke agenda omver gooien. Van de eerste publieke meeting rond dit thema was gemeenteraadslid Kshama Sawant er al bij met de slogan “Shell No!” Dit kan van de andere verkozenen niet gezegd worden. Maar de beweging dwong het politieke establishment wel tot het innemen van een standpunt.
De gemeenteraad besliste unaniem om een resolutie goed te keuren waarin de haven werd gevraagd om het akkoord met Shell te herbekijken. Burgemeester ed Murray verklaarde dat de grote platformen en logistieke boten van Shell die nodig zijn om de operatie te ondersteunen niet in het kader van de huidige toelating passen. De raad van bestuur van de haven vroeg Shell om te wachten met de komst van de boorplatformen en er wordt een juridisch onderzoek naar de ontginning van de olie gevraagd. Shell heeft nog geen dergelijk onderzoek kunnen voorleggen.
De strijd is nog verre van gestreden, maar afgelopen weekend werd duidelijk dat Shell op heel wat tegenstand botst en dat dit verzet nog van zich zal laten horen.
Shell en de grote oliebedrijven plaatsen hun winsten centraal en dit ten koste van de mensen en het milieu. Ze aarzelen niet om te boren naar elke druppel olie waar ze winst mee kunnen maken. We zullen hen moeten stoppen, maar wat we niet bezitten kunnen we niet controleren. Deze bedrijven die ons milieu bedreigen moeten uit de handen van hun aandeelhouders en CEO’s gehaald worden om ze onder publiek bezit en democratische controle van de gemeenschap te plaatsen. We kunnen de beschikbare middelen dan inzetten voor een snelle overgang naar propere energie, wat overigens ook miljoenen degelijke jobs kan opleveren.Seattle kan vooraan staan inzake milieu. Daartoe bouwen we aan een sterke beweging van onderuit om de operaties van Shell in het Noordpoolgebied te stoppen en investeringen in propere energie te eisen.
In Seattle eist de campagne voor de herverkiezing van Kshama Sawant:
- Neen aan de platformen en boten voor olieboringen in het Noordpoolgebied. De haven van Seattle mag niet bijdragen aan de ecologische ramp van deze olieboringen!
- Degelijke jobs in Terminal 5 van de haven, jobs die ons milieu niet bedreigen. Verdedig het havenpersoneel!
- Moratorium op olie- en steenkooltreinen die door Seattle passeren
- Jobcreatie door een massale investering en uitbreiding van het publiek goederenverkeer en een rechtvaardige overgang van het personeel in de fossiele brandstofindustrie naar andere jobs.
[divider]
Jess Spear van Socialist Alternative over deze beweging: -
VS. Sawant spreekt met activisten van Greenpreace over verzet tegen Noordpoolboringen Shell
Op maandag 6 april gingen zes activisten van Greenpeace aan boord op de ‘Polar Pioneer’, een olieboorplatform van Shell dat op weg was naar Seattle. Shell wil het platform in de haven van Seattle herstellen om het vervolgens terug naar het Noordpoolgebied te sturen.Het socialistische gemeenteraadslid Kshama Sawant sprak met de zes activisten om hun strijd tegen deze milieuramp te ondersteunen en om mee te bouwen aan een beweging in Seattle tegen het feit dat de stad door Shell wordt gebruikt als uitvalsbasis voor het boren naar olie in het Noordpoolgebied.
“In dit gebied naar olie boren is een van de meest rampzalige en onverantwoorde projecten ooit en dit enkel om de winsten van de grote oliebedrijven op te drijven,” stelde Sawant. “De regering-Obama heeft op roekeloze wijze het milieu genegeerd om Shell toelating te geven. Bovenop de ‘normale’ effecten op klimaatverandering, zet dit een bijzonder gevoelige omgeving onder druk. Het is er onder meer niet evident om een eventueel olielek op te ruimen waardoor de gevolgen bij een lek niet te overzien zijn.”
“We hebben een verantwoordelijkheid om dit te stoppen. We kunnen beginnen door de pogingen van Shell om vanuit de haven van Seattle te opereren te stoppen.”
Kshama Sawant en de milieu-activisten eisen dat de haven van Seattle de toestemming aan Shell om terminal 5 te gebruiken intrekt. Dan kan die terminal opnieuw gebruikt worden voor containerverkeer met degelijke jobs en respect voor het milieu en de arbeidsvoorwaarden van het personeel.
Hieronder een opname van het gesprek tussen Kshama Sawant en de activisten van Shell:

