Tag: Jobstown

Op 24 april begon het grootste politieke proces sinds decennia in Ierland. Zeven beklaagden worden beschuldigd van ‘onvrijwillige vrijheidsberoving’ van toenmalig vicepremier Joan Burton (Labour) tijdens een protestactie tegen de gehate watertaks in Jobstown, Dublin, in 2014. Een 17-jarige werd eerder schuldig bevonden maar kreeg uitstel van straf. Elf andere activisten zullen later voor de rechtbank moeten verschijnen. Een veroordeling kan maximaal leiden tot een levenslange celstraf. Onder de zeven beklaagden ook parlementslid Paul Murphy.

Discussie over jury

Bij het begin van het proces dat zes weken kan duren, pleitten de zeven beklaagden uiteraard onschuldig. Ze werden buiten gesteund door honderden activisten, waaronder parlementsleden en lokale verkozenen.

Het Openbaar Ministerie wilde strenge eisen opleggen aan de jury. Mensen uit Jobstown en de volledige omgeving van het district Tallaght moesten uitgesloten worden. Ook wie betrokken was in campagnes rond de watertaks of er opmerkingen over maakten op sociale media moesten uitgesloten worden. Hierdoor zouden honderdduizenden mensen geen deel kunnen uitmaken van de jury.

Uiteindelijk moest het Openbaar Ministerie inbinden: enkel wie in de onmiddellijke omgeving van de plaats van het incident woonde en wie op sociale media over dit incident in Jobstown had geschreven, mocht niet in de jury. Er viel maar één jurylid af. Een potentiële vervanger verklaarde meteen dat hij niet onbevooroordeeld kon zijn aangezien hij op alle acties tegen de waterbelasting was. Hij werd niet aanvaard als jurylid en vervoegde het protest buiten.

Burton ondervraagd, Labour-beleid berecht

Joan Burton werd al vrij vroeg in het proces ondervraagd. De verdediging van de 7 beklaagden greep dit aan om het besparingsbeleid op de korrel te nemen. Labour haalde voordien hoge scores in Jobstown en werd gezien als een alternatief op de grote partijen. Maar sinds 2011 zat Labour in de regering waar het een bijzonder asociaal beleid voerde.

Zo was het invoeren van een nieuwe watertaks één van de vele flagrante voorbeelden van hoe verkiezingsbeloften gebroken werden. Het leverde Labour in de lokale en Europese verkiezingen van 2014 een forse nederlaag op. Het verzet tegen de waterbelasting kon niet wachten tot de volgende parlementsverkiezingen die voorzien waren in 2016. Onmiddellijk protesteren met massale en vreedzame acties was noodzakelijk.

Toen Burton in de rechtbank beweerde dat zij en haar partij de erfgenamen van Connolly zijn, was er dan ook een zichtbare verbazing onder alle toehoorders. De verdediging stelde dat Burton mee verantwoordelijk was voor de electorale nederlaag van Labour omwille van het breken van alle verkiezingsbeloften en de aanvallen. Burton verdedigde het gevoerde beleid, maar moest erkennen dat er de ‘perceptie’ kan zijn dat er beloften gebroken werden. De verdediging haalde er het verkiezingsprogramma en folders bij om duidelijk te maken dat het geen kwestie van ‘perceptie’ was, maar van voorbeelden waarbij het gevoerde beleid regelrecht inging tegen het programma en de beloften.

Voor Burton was dat niet de reden voor de verkiezingsnederlaag van haar partij, die nederlaag was voor haar het gevolg van “populistische” campagnes van extreemlinks dat Labour en de sociaaldemocratie wil “vernietigen.” En dat terwijl Burton naar eigen zeggen “een van de mensen is die na Connolly voorzitter van Labour werd” waarbij ze “zijn ideeën verderzet.” Dat Connolly een revolutionaire socialist en marxist was, ontging de voormalige vice-premier. Door actief op te komen voor hun rechten, zijn het de activisten van Jobstown die in de voetsporen treden van historische figuren uit de Ierse arbeidersbeweging zoals James Connolly en Jim Larkin.

Vooringenomen media

De gevestigde media hadden het vooral over de verklaringen van Burton, ze zwegen zoveel mogelijk over de vragen van de verdediging en de opmerkelijke antwoorden van Burton daarop. Er is overigens opmerkelijk weinig aandacht van de gevestigde media voor dit toch wel uitzonderlijke proces waarin een parlementslid ervan beschuldigd wordt een minister te hebben gegijzeld…

Burton zat twee uur vast in haar wagen. Ze verklaart daarover dat het een vreselijke ervaring was. Videobeelden vanop haar eigen gsm tonen echter een ontspannen sfeer in de wagen en laten een gesprek horen met een medewerker van Burton die de activisten afdeed als ‘krapuul’ dat bij protestacties altijd problemen zoekt. Dit materiaal doorkruist de bewering van Burton dat ze niet wist dat het om een politiek protest ging. Het feit dat een voormalige minister zo door de mand valt, wordt vreemd genoeg niet breed uitgesmeerd in de media.

Om de mediaboycot te doorbreken, heeft de verdediging eigen mediakanalen opgezet. Via sociale media wordt elke dag een videoverslag gebracht van wat er die dag besproken werd in de rechtbank. Op blogs wordt live bericht vanop het proces.

In de loop van het proces worden tientallen politie-agenten verhoord. Dat is op zich al opmerkelijk: hoe was het mogelijk dat een minister ‘gegijzeld’ werd terwijl er minstens een 50-tal agenten op stonden te kijken? Enkele actievoerders, waaronder Paul Murphy, werden hardhandig aangepakt door de politie. Ze scheurden hem de kleren van zijn lijf, maar toch beweerde Burton in de rechtbank dat Paul Murphy er op die actie “erg tevreden” uitzag.

Mobilisatie gaat door

De komende dagen gaat het proces door en zijn er telkens mobilisaties. Komende zaterdag wordt er in Jobstown zelf een protestactie gehouden. Wordt vervolgd.

Facebook pagina van Solidarity: https://www.facebook.com/solidarityie/?fref=ts

Blog https://whichsideareyouonblog.wordpress.com/

Als je over staatsrepressie spreekt, wordt in eerste instantie gedacht aan landen als Turkije of Marokko, waar autoritaire regimes elke dag politieke tegenstanders vervolgen. Maar de tendens waarbij heersende elites hun repressiemiddelen versterken als antwoord op sociaal verzet is veel algemener. In Frankrijk bracht de nieuwe ‘arbeidswet’ honderdduizenden mensen op straat in 2016. Er was harde repressie tegen dat protest, syndicalisten worden vervolgd voor de rechtbank en politiegeweld is alom aanwezig. Zo werd een jongeman, Theo, het slachtoffer van agenten die hem aanvielen waarbij hij “per ongeluk” anaal verkracht werd met een wapenstok.

Artikel door Nicolas Croes uit maandblad ‘De Linkse Socialist’

In België was er op de internationale dag tegen politiegeweld (15 maart) een betoging van de campagne ‘Stop Repressie’ en de Coördinatie van mensen-zonder-papieren. Er werd ingegaan tegen het politiegeweld en het racisme waar mensen-zonder-papieren het slachtoffer van zijn. Er werd op gewezen dat de nieuwe veiligheidsmaatregelen van de regering-Michel gebruikt worden om mensen-zonder-papieren te criminaliseren en hun beweging voor regularisatie te onderdrukken.

Op 19 september vorig jaar werd bijvoorbeeld een nooit geziene politiemacht ingezet met helikopters en zware wapens om 14 ongewapende mensen-zonder-papieren van de groep ‘Voix des Sans Papiers’ in Molenbeek uit het door hen gebruikte leegstaande pand te zetten. De campagne voor de betoging van 15 maart merkte terecht op: “Met deze instrumentalisering van het begrip terrorisme, wordt het morgen misschien mogelijk om een syndicalist te veroordelen wegens terrorisme bij verzet tegen de onrechtvaardige maatregelen van de regering.” Op dat vlak dreigt er een gevaarlijk precedent te komen uit Ierland.

#JobstownNotGuilty

Er was de afgelopen jaren een harde strijd in Ierland tegen een nieuwe watertaks. Zoals het Franse dagblad Le Monde (10 februari 2015) destijds uitlegde: “De eerste facturen zullen in april vallen en zullen jaarlijks een paar honderd euro bedragen per gezin. Er zijn campagnes die oproepen om de belasting niet te betalen. Dit gebeurt onder de slogan ‘No way, we won’t pay.’ Het gaat om een nooit geziene campagne sinds de onafhankelijkheid van Ierland in 1922. Zelfs op het hoogtepunt van de financiële crisis was er geen gelijkaardig protest. Maar het water brengt al de rest samen. Besparingen op de publieke uitgaven, lagere lonen, hogere taksen: het besparingsbeleid heeft teveel inspanningen gevraagd van de Ieren. De werkloosheidsgraad is dan wel afgenomen, maar bedraagt nog steeds 10,7%. Terwijl de regering het heeft over economisch herstel, voelt een groot deel van de 4,5 miljoen inwoners daar de gevolgen niet van. ‘De 99% ziet hoe er herstel is voor de 1% rijksten ten koste van de rest van de bevolking die blijft afzien,’ stelde Paul Murphy. Het parlementslid is actief bij de Socialist Party waarbij hij destijds als 18-jarige aansloot..”

Het artikel verscheen kort na de erg gespierde arrestatie van Paul Murphy en andere activisten die zich verzetten tegen de waterbelasting. Ze werden opgepakt omdat ze deelnamen aan een zitactie voor de wagen van de vicepremier in 2014. Dit gebeurde in de wijk Jobstown in het zuidwesten van Dublin. De activisten werden tijdelijk vastgehouden. Het establishment wilde hiermee de sociale beweging criminaliseren en het verzet tegen de waterbelasting verzwakken. De regering werd hierna afgestraft in de verkiezingen en de waterbelasting is afgevoerd. Maar het establishment is wel nog uit op wraak tegen de activisten die beschuldigd worden van ‘onvrijwillige opsluiting’ omdat de vicepremier een tijdje vast zat in haar auto.

Eén van de activisten, een minderjarige die op het ogenblik van de acties 15 jaar oud was, werd in de herfst van vorig jaar veroordeeld. Hij kreeg opschorting van straf. Hierdoor ligt de weg open om de 18 anderen effectief te veroordelen. Hun proces start vanaf 24 april. Er dreigen lange gevangenisstraffen. Onder de activisten Paul Murphy, parlementslid van Solidarity (de nieuwe naam van de Anti-Austerity Alliance) en lid van de Socialist Party. Andere activisten die vervolgd worden, zijn lokale gemeenteraadsleden Mick Murphy en Kieran Mahon van Solidarity.

De boodschap is duidelijk. Dit is een poging tot intimidatie van al wie zich wil verzetten tegen het asociale beleid en opkomt voor een andere samenleving. Wie zich durft te verzetten, riskeert gevangenisstraffen. Een veroordeling van de 18 zou een belangrijke stap zijn om de arbeidersbeweging het zwijgen op te leggen en te breken. Het zou ook een precedent zijn voor sociale strijd in andere Europese landen.

Er is vanuit Ierland een solidariteitscampagne opgezet die internationaal wordt opgepikt onder de noemer #JobstownNotGuilty. De campagne werd al gesteund door onder meer Jean-Luc Mélenchon (presidentskandidaat van France Insoumise), Angela Davis (mensenrechtenactiviste), Noam Chomsky (antikapitalistische intellectueel), Yanis Varoufakis (voormalige Griekse minister), … Een honderdtal parlementsleden uit 20 landen steunt de campagne.

In ons land kwam er steun van Eric Toussaint (CADTM), Peter Mertens (voorzitter PVDA), Michel Genet (politiek directeur van Ecolo), Zoé Genot (regionaal parlementslid Ecolo), Muriel Gerkens (federaal parlementslid Ecolo), Rudy Janssens (federaal secretaris ACOD Brussel), Silvio Marra (voormalig delegee van ABVV bij Forges de Clabecq), …

Een campagne die ingaat tegen een politiek proces waarmee activisten, waaronder een parlementslid en twee gemeenteraadsleden, vervolgd worden wegens collectief protest. Een regering die deze campagne het zwijgen wil opleggen door de voorwaarden van de borgtocht in aanloop naar het proces in april aan te passen met onder een verbod om publiekelijk te spreken over het proces. Het doet eerder aan pakweg Turkije denken, maar het gaat wel degelijk om Ierland.

Parlementslid Paul Murphy en anderen protesteerden in 2014 tegen de gehate waterbelasting. Vicepremier Joan Burton zat daarbij een ogenblik vast in haar wagen die door betogers werd omgeven. Ze beschuldigde activisten van ‘onvrijwillige vrijheidsberoving’ en er werd een proces opgestart waarin de beschuldigden lange gevangenisstraffen kunnen krijgen.

De internationale campagne #JobstownNotGuilty geniet heel wat steun. Zo kwamen er solidariteitsberichten van onder meer Noam Chomsky, Angela Davis, Varoufakis en een honderdtal parlementsleden uit meer dan 20 landen. Zaterdag is er in Dublin een grote protestmeeting gepland rond Jobstown.

Vandaag komt een rechtszaak voor die is aangespannen door het openbaar ministerie om de voorwaarden waarop de beschuldigden in het Jobstown-proces vrijgelaten werden aan te passen. De activisten wordt het mogelijk verboden om nog publiekelijk te spreken over het proces. Hierdoor zou Paul Murphy legaal gezien niet mogen spreken op de meeting van zaterdag. Als hij dit weigert, kan hij meteen in de cel gestopt worden.

Momenteel is dit proces bezig – zodra het resultaat bekend is, laten we dit weten. Hieronder een toespraak van Paul Murphy aan de ingang van de rechtszaal.