Your cart is currently empty!
Tag: gevangenis
-
Geens (CD&V) beperkt eenzijdig het stakingsrecht in plaats van tekorten aan te pakken
Cipiers in actie in 2016 Hoe ga je als minister om met een sector waar al jarenlang geprotesteerd wordt tegen een personeelstekort? Het meest logische zou zijn om de arbeidsvoorwaarden te verbeteren en meer collega’s aan te werven. Daar is geen geld voor, luidt het argument. Dus kiest minister Koen Geens (CD&V) ervoor om eenzijdig het stakingsrecht van de cipiers aan banden te leggen. Enige steun hiervoor onder het personeel was voor Geens geen vereiste.
De afgelopen jaren was er sociaal overleg tussen de regering en de vakbonden van de cipiers. Dat leidde evenwel nergens toe. Zonder de nodige middelen voor extra personeel en betere arbeidsvoorwaarden kon het ook nergens toe leiden. Minister Geens schuift de verantwoordelijkheid door naar het personeel en verklaarde dat het stakingsrecht eenzijdig wordt ingeperkt. Er wordt minimale dienstverlening ingevoerd die inhoudt dat tijdens stakingen ongeveer de helft van het beschikbare personeel toch aan de slag moet en onder de cipiers zou dit percentage nog hoger oplopen.
Minister Geens stelt dat de minimale dienstverlening nodig is om de rechten van gevangenen niet in het gedrang te brengen. Een afgevaardigde van ACOD merkt terecht op: “Door de overbevolking, de besparingen in de werkingsmiddelen en het personeelstekort doen zich nu ook al dagelijks problemen voor de gedetineerden voor. Maar daaraan wordt niet verholpen. Het is blijkbaar pas wanneer de vakbonden staken, dat de basisrechten van gedetineerden als belangrijk worden beschouwd.” Hetzelfde zagen we eerder bij het spoor: ook daar wordt enkel naar de reizigers gekeken als het personeel staakt. De overige dagen worden vertragingen en afgeschafte treinen onder de mat geveegd.
Toen bij het spoor een minimale dienstverlening werd opgezet, kwam er helaas geen algemene vakbondsstrijd over alle sectoren heen om deze aanval op het stakingsrecht te stoppen. Het resultaat is dat er nu ook elders aanvallen op het stakingsrecht komen. Waar er bij het spoor een dienstregeling wordt opgesteld op basis van wie aangeeft te willen werken, worden in de gevangenissen minimale bezettingen opgelegd. Indien er onvoldoende werkwilligen zijn, zullen stakers opgevorderd worden. Dat gaat een serieuze stap verder dan de regeling bij het spoor. Wordt dit een voorbode om ook in andere sectoren de aanval op het stakingsrecht op te voeren?
Ondertussen blijft het ongenoegen onder de cipiers groot: onder Geens is hun aantal met 500 gedaald tot 6.500 terwijl er nog steeds 10.800 gevangenen zijn. Afgelopen zomer was er een verlofachterstand van 570.000 dagen. Daar wordt niets aan gedaan. Het leidde in december nog tot een massaal opgevolgde staking waaraan bijna drie kwart van het personeel deelnam. De vakbond VSOA deed toen niet mee met het argument dat een regering in lopende zaken geen extra middelen kan vrijmaken. Dat argument werd door Geens zelf onderuit gehaald: als een minderheidsregering in lopende zaken het stakingsrecht kan aanvallen, dan kunnen ook extra middelen vrijgemaakt worden voor het personeel en de gedetineerden.
Elke beperking van het stakingsrecht belangt niet alleen het personeel van de betrokken sector aan. Het is een aanval op de volledige arbeidersbeweging. Die stoppen we niet door zelf toegevingen aan te bieden of door ons te beperken tot solidaire woorden. Er moet strijd georganiseerd worden om het recht op collectieve actie te behouden. Dat is hoe het stakingsrecht destijds is afgedwongen, het is ook hoe we het zullen verdedigen. Elke aanval op dit recht zal leiden tot verdere aanvallen. Zwakheid langs onze kant zet aan tot agressie van de overkant.
Tegelijk moet worden opgemerkt dat minister Geens met dit eenzijdig optreden tegen collectieve rechten en tegen de vakbonden duidelijk maakt dat hij en zijn partij sterker aan neoliberale standpunten zoals die van N-VA zijn vastgeplakt dan aan het ACV. Door aan te dringen op een federale regering met N-VA en door in de Vlaamse regering op arrogante wijze het middenveld en de sociale sector aan te vallen, had CD&V dit eerder al duidelijk gemaakt. Als CD&V echt niet geïnteresseerd is in de bekommernissen van ACV-leden, dan moeten ook de ACV-leiders en structuren daar de nodige conclusies uit trekken.
-
Besparingen en privatisering leiden tot rampzalige situatie in gevangenis van Birmingham
De situatie in de gevangenis van Birmingham in Groot-Brittannië is helemaal uit de hand gelopen. De regering moet tussenkomen om het beheer uit handen van private onderaannemer G4S te halen. Datzelfde bedrijf probeert zich bij ons in de ‘markt’ van daklozenopvang te wringen. In Limburg was dat gelukt, in de stad Antwerpen droeg protest eraan bij dat het niet zo ver kwam maar werden de voorwaarden voor de daklozenopvang ondertussen aangepast op maat van een latere uitbesteding aan een bedrijf als G4S. De catastrofale omstandigheden in de gevangenis van Birmingham zijn een waarschuwing van wat besparingen en privatiseringen betekenen. We brengen hieronder een artikel door Siobhán Friel van de Socialist Party in Birmingham dat deze week verscheen in ‘The Socialist’.
Foto uit publiek domein De gevangenis van Birmingham is het nieuwste voorbeeld in een lange rij van rampzalige mislukkingen van privatiseringen. De regering moet immers tussenkomen en het beheert uit handen van het beruchte private bedrijf G4S halen. Een recent rapport bracht aan het licht dat er onvoldoende personeel was waardoor de werkomstandigheden onveilig zijn en dat de gevangenis krioelt van drugs en toenemend geweld. G4S nam de gevangenis over in 2011. Sindsdien is het aantal gewelddadige incidenten in de gevangenis vervijfvoudigd.
Een dat nadat het rapport bekend raakte, erkende de conservatieve minister Rory Stewart op LBC radio dat tot 20 gevangenissen zich in een gelijkaardige staat bevinden. Van de 123 gevangenissen doorheen Engeland en Wales zijn er 17 in privaat beheer. Vijf daarvan zijn in handen van G4S, dat op zijn website opschept dat het ‘waarde voor zijn geld’ aanbiedt in de sector.
Het hoofd van de gevangenisinspectie, Peter Clarke, verklaarde dat de gevangenis van Birmingham “het ergste was wat ik ooit zag.” De details in zijn rapport doen de maag keren: kots, bloed en uitwerpselen van ratten.
Blijkbaar moet het al zo ver gaan vooraleer de regering optreedt. In 2016 was er al een opstand in de gevangenis. In plaats van maatregelen te nemen om de veiligheid te verbeteren, lieten G4S en de conservatieve regering de situatie nog verder uit de hand lopen.
Nog schokkender is de schaamteloze poging van de regering om te verdoezelen dat besparingen en privatiseringen tot deze ramp hebben geleid. De inspectie van de gevangenissen stelt terecht vast dat er “een duidelijk verband is tussen het gebrek aan middelen en de toename van geweld.” Maar de minister van het gevangeniswezen verklaarde dat er misschien een paar jobs teveel geschrapt werden – er verdwenen netto 4500 jobs – maar dat de crisis “vooral aangedreven wordt door nieuwe psychotische substanties.”
G4S en de regering benadrukken dat het bedrijf maar in één van de vijf gevangeniscontracten faalt. Maar ook dat is niet correct. Vorig jaar was er een onderzoek in de jongerengevangenis van Oakhill – eveneens uitgebaat door G4S – waarbij de conclusie was dat de gevangenis “onveilig” was. G4S stopte in 2016 met het beheer van de jongerengevangenis Medway nadat een reportage van Panorama op de BBC geweld tegen tieners in de gevangenis in beeld bracht.
Er is een duidelijk en herhaaldelijk bewijs van het falen van besparingen en privatiseringen. Dit is niet enkel zo in de gevangenissen, maar ook bij het spoor, de zorgsector, het onderwijs, …
Het feit dat de regering tussenkomt in de gevangenis van Birmingham is tijdelijk en volstaat niet. Bij het schrijven van dit artikel was het contract met G4S nog niet opgezegd. De conservatieve regering heeft evenmin uitgesloten dat andere gevangenissen aan private belangen zullen overgedragen worden. De regering verdedigt integendeel de privatiseringen, ondanks het belastend bewijsmateriaal ertegen.
De gevangenissen en probatiediensten moeten volledig in publieke handen zijn met voldoende middelen om de veiligheid van alle gevangenen en personeelsleden te garanderen. Socialisten staan voor bescherming en rehabilitatie, niet voor private winsten.
[divider]
“Er zijn niet genoeg middelen”
Weekblad The Socialist vroeg een reactie van Joe Simpson, vice algemeen-secretaris van de vakbond POA die onder meer cipiers organiseert.
“De POA heeft zich tegen de besparingen op personeel verzet en waarschuwde voor de gevolgen. De kostenbesparingen door verschillende regeringen en op winst beluste bedrijven hebben zwaar gehakt in het aantal cipiers en de middelen.“Een persoonlijke opvolging van gevangenen zorgde voor een band en mogelijkheden om problemen rond drugs en geweld aan te pakken. Maar al te vaak worden kwetsbare mensen voor een onaanvaardbaar lange tijd in cellen opgesloten. Velen zouden beter opgevangen worden in veilige ziekenhuizen of in rehabilitatieprojecten buiten de gevangenis. Maar daar zijn er niet genoeg middelen voor.
“Het personeel in de gevangenissen draait op voor het gevaarlijke en falende beleid. Enkel door de besparingen en de outsourcing te stoppen, kunnen we beginnen om de problemen aan te pakken.”
-
#1dec. Interview aan de Gentse gevangenis
Interview met Preben Verniers, ACOD Gevangeniswezen en jongeren, aan de ingang van de Gentse gevangenis aan de Nieuwe Wandeling.
Door Thomas K (Gent)
Waarom staakt het gevangenispersoneel? Is er een situatie in het gevangeniswezen dat ertoe aanleiding geeft?
Preben VerniersPreben Verniers (ACOD): “Mij gaat het niet om wat zich in de gevangenis of in Gent voordoet, maar wat er overal aan het gebeuren is en dus ook hier impact heeft. Het is erg dat, hoewel er veel werkloze jongeren zijn, de regering plant de pensioenleeftijd te verhogen. De indexsprong vinden we ook erg. Heel wat cipiers die hier werken, zullen merken dat ze per maand 170 euro verliezen. Velen denken: het is een eenmalige ingreep, het is maar een procentje eraf. Maar we nemen dat verlies met ons mee. En net als bij de NMBS wil men hier bij stakingen een minimumdienstverlening opleggen, maar staken is een recht en we laten dat niet afpakken.”
Zal de regering op deze punten toegeven aan de stakingen?
“We krijgen nu al te horen dat de ministers niet willen plooien voor onze acties. We zijn bereid om dan verder te gaan met de acties. We laten het hier niet bij, we zullen ze dwingen om wel te luisteren, om wel toegevingen te doen.”
Vermoed je dat er nieuwe acties komen na de algemene staking van 15 december?
“Zeker. We zijn dat nu al aan het bespreken.”
Hoe bereid is het personeel te staken?
“Tien procent van het gevangenispersoneel is nu aan het werk. Het is afwachten wat de late dienst doet, maar…”
En hoe bereid is men om op 15 december tot actie te gaan?
“Vandaag is een deel van het administratief personeel aan het werk. Op 15 december zullen zij ook staken.”
De staking is dus reëel, maar wat met het doel? De N-VA-ministers zeggen dat er geen enkele alternatief is.
“Voor mij is het alternatief: dat het geld gehaald wordt waar het zit. Ze halen het op dit moment vooral bij de werkende mensen. Minister Alexander De Croo was onlangs in het nieuws met het idee om het loonplafond voor topmanagers van overheidsbedrijven af te schaffen, terwijl hij ondertussen de besparing bij onze pensioenen zoekt.”
Hoe, denk je, zal dat alternatief gerealiseerd kunnen worden?
“Dat zal moeilijk verlopen met een rechtse regering die zulke besparingsplannen maakt. Dan kun je er al met moeite over praten, want zij schermen de grote vermogens af. Het ligt op tafel, maar wordt ervan geveegd.”
Dus moet deze regering vallen?
“Zeker. We willen er alles aan doen opdat wat nu in de steigers staat niet uitgevoerd wordt.”
Bestaat er in de samenleving dan sympathie voor de stakingen en de eisen van de vakbeweging?
“Ik was heel blij dat op de laatste betoging in Brussel 120.000 deelnemers en meer waren. De haven ligt nu volledig plat, veel mensen die daar werken voelen stilaan aan wat de gevolgen zijn van het beleid. Veel mensen die niet gesyndiceerd zijn, begrijpen ook waarom wij staken. Ze hebben lang niet allemaal het gevoel dat wij het doen om hen te frustreren. Een op drie Vlamingen heeft N-VA gestemd, maar dat er zo veel mensen in Brussel betoogd hebben, doet mij denken dat de publieke opinie toch aan het keren is.”
