Your cart is currently empty!
Tag: extreem weer
-
Onder het kapitalisme krijgen we morgen nog meer extreem weer

Foto vanop Pixabay Van de laatste zes zomers waren er vijf te droog. Sinds 2017 kampt België met een neerslagtekort dat overeenkomt met zes maanden regen. Dit terwijl 2021 met zijn rampzalige overstromingen in juli natter was dan normaal. Er zijn voortdurend nieuwe hitterecords. Dit alles wijst op een rampzalige escalatie van de klimaatcrisis.
Artikel door Christian (Leuven) uit maandblad De Linkse Socialist
Ongeveer twee derde van Europa kampt met de ergste droogte in 500 jaar. De opwarming van de aarde is de boosdoener. Bij een temperatuurstijging van 2 à 3°C tegen 2100 zouden langdurige droogtes 3,5 keer zo vaak kunnen voorkomen. Soortgelijke tendensen zijn over de hele wereld waar te nemen.
Als het klimaat opwarmt, houdt de atmosfeer meer water vast. Hierdoor is er een tendens van meer overvloedige, maar minder regelmatige regenval. Een dramatisch voorbeeld is de historische overstroming in Dallas-Fort Worth, Texas, op 22 augustus. Na een uitzonderlijke droogte met 67 opeenvolgende dagen zonder meetbare regen, viel in het stedelijk gebied op één dag het equivalent van een hele zomer regen (bijna 300 mm).
De snellere opwarming van de poolgebieden leidt er ook toe dat de straalstroom, de belangrijkste weermotor op het noordelijk halfrond, langzamer gaat draaien. Hogedruk- en lagedrukgebieden worden voor langere tijd geblokkeerd, wat resulteert in ofwel een gebrek ofwel een overmaat aan neerslag.
Effect op de vegetatie verergert het probleem
Extreme weersomstandigheden zorgen ervoor dat bossen minder CO2-uitstoot opnemen. Hierdoor zijn ze minder in staat om de opwarming af te remmen. Delen van het Amazonegebied stoten nu al meer CO2 uit dan ze absorberen. Branden veroorzaakt door de voedselindustrie zijn een factor, net als hogere temperaturen en droogte.
De Europese bossen worden ook aangetast. Enerzijds zijn er de bosbranden. Midden augustus hadden die een oppervlakte gelijk aan een vijfde van België in vlammen laten opgaan. Opeenvolgende jaren van droogte en extreme hitte maken bomen kwetsbaar voor plagen. En dan zijn er nog de krachtiger stormen. In Duitsland is het bosgebied tussen 2018 en 2021 met 5% gekrompen. Bijna 80% van de bomen in Duitse bossen verkeert in slechte gezondheid, een situatie die erger is dan 40 jaar geleden toen vooral zure regen de bossen bedreigde. Bossen met een intensief beheer met het oog op winstgevendheid zijn bijzonder kwetsbaar voor een verlies aan biodiversiteit.
Een bedreiging voor het leven
Extreme en langdurige hittegolven zijn dodelijk en kunnen delen van de wereld onleefbaar maken. Slecht weer en verlies van oogsten (met prijsverhogingen als gevolg) treffen de armsten in het bijzonder. De werkende klasse van de rijkere landen hoort daar ook bij. Extreem weer is nefast voor de landbouwproductie, industrie, vervoer en elektriciteitsvoorziening.
Een hittegolf van twee maanden in China verminderde de reservoirs van de hydro-elektrische centrales op de Yangtze-rivier met bijna de helft. Door het toegenomen gebruik van airconditioning kampen sommige steden in Sichuan met stroomuitval. Fabrieken als Toyota en Foxconn moesten hun productie opschorten. De koeling van Franse kerncentrales werd problematisch. Het vervoer van steenkool over Duitse binnenwateren werd onmogelijk. De problemen op vlak van irrigatie, bevaarbaarheid van rivieren en elektriciteitsopwekking zullen toenemen naarmate de gletsjers verdwijnen.
Meer extreem weer zal ook andere trends versterken, zoals geopolitieke (of lokale) conflicten, economische problemen en stijgende inflatie. De opwarming van de aarde is een integraal onderdeel van de huidige crisis van het kapitalistisch systeem. De passiviteit van de afgelopen decennia en de aanpak van de Covid-crisis, een veel minder grote uitdaging dan de klimaatverandering, tonen dat we niet kunnen rekenen op de heersende klasse en haar politieke vertegenwoordigers.
Democratische planning en systeemverandering nodig
We zullen zelf systeemverandering moeten afdwingen door ervoor te strijden. Het zijn de werkenden en hun gezinnen die daar alle belang bij hebben. Zij zijn de eerste slachtoffers van klimaatverandering. Tegelijk doen zij alles draaien en kunnen ze het dus ook anders laten draaien. De winsthonger bedreigt niet alleen onze portemonnee en levensstandaard, maar het menselijke leven op zich. Hoog tijd om die winsthonger uit te schakelen. Dat vereist een massabeweging van de werkenden en jongeren die de sleutelsectoren van de economie in publieke handen neemt om ze planmatig in te zetten.
Alleen een democratische planning van de economie door de arbeidersklasse kan ons uit de impasse halen. In de eerste plaats moet in minder dan tien jaar tijd een drastische vermindering van de uitstoot van broeikasgassen worden bereikt, terwijl ook op andere terreinen (biodiversiteit, biochemische stromen als stikstof …) een drastische ommekeer nodig is. Bovendien moeten we het hoofd bieden aan de gevolgen van de opwarming van de aarde die er nu al zijn en erger worden. Grondstoffen als water moeten beheerd worden in het algemeen belang van mens en milieu, niet de winst van enkelen. Er is een omvattend plan voor infrastructuur nodig, openbare diensten moeten versterkt worden, klimaatvluchtelingen opgevangen. Systeemverandering betekent voor ons strijd voor socialisme om de barbarij van het kapitalisme te stoppen.
-
Canada: klimaatverandering richt ravage aan in British Columbia

Het zuiden van de Canadese provincie British Columbia is in een paar maanden tijd getroffen door twee catastrofale omstandigheden van extreem weer. Eerst was er hitte en brand, nu regen en overstromingen. Op 13 en 14 november gingen de hemelsluizen open toen een “atmosferische rivier” over een groot deel van het zuiden van British Columbia stroomde, met als gevolg rivieren die buiten hun oevers traden, aardverschuivingen, modderlawines, en vernielde spoorwegen en snelwegen.
Door Leslie Kemp (Socialist Alternative, ISA in Canada)
Dit was na een verwoestende zomer, te beginnen met de hittegolf van juni die 570 doden veroorzaakte in BC en de stad Lytton die tot de grond toe afbrandde. Velen in BC en daarbuiten beleefden een zomer van branden en met rook gevulde lucht. Er waren meer dan duizend bosbranden in het binnenland van BC. Daarna volgde vanaf september een periode van twee maanden vol regen.
Wegen weg
Alle snelwegen vanuit Lower Mainland (Greater Vancouver en het omliggende kustgebied) zijn doorsneden door overstromingen, modderlawines of weggespoelde bruggen of hele stukken van de weg die verdwenen zijn. Honderden mensen zaten urenlang vast op snelweg 7, door modderstromen voor en achter hen, met de dreiging van meer lawines van de berg naast hen, terwijl ze de hele nacht en de volgende dag nog vele uren wachtten op redding door een helikopter van de Canadese strijdkrachten.
Automobilisten die vanuit Lillooet over de snelweg 99 naar het noorden reden, werden geconfronteerd met een aardverschuiving en zagen hoe auto’s en hun inzittenden door de modder en brokstukken van de weg werden geveegd, waardoor auto’s deels werden bedolven. De getuigen haastten zich om mensen te redden, maar ten minste één van de auto’s was nergens meer te vinden. Tot nu toe is er één dode bevestigd.
De Trans Canada Highway (snelweg 1) is op verschillende stukken weggevaagd. Highway 3, die langs de zuidgrens (naar de VS) slingert, is in beide richtingen gesloten vanwege een modderstroom. De Coquihalla Highway (snelweg 5), één van BC’s belangrijkste snelwegen die Lower Mainland met het binnenland verbindt, heeft rampzalige schade opgelopen. De zuidelijke rijbanen van een deel van de snelweg zijn in de rivier weg gespoeld. De snelweg kan maandenlang gesloten blijven. Reddingswerkers zijn nog steeds op zoek naar vermiste voertuigen en gestrande mensen.
Overstroomde steden
De hele stad Merritt, in het droge, woestijnachtige binnenland van BC, waarvoor in de zomer een evacuatiealarm voor brand gold, werd op 15 november gedwongen te evacueren. Door het hoge water was de afvalwaterzuiveringsinstallatie van de stad “voor onbepaalde tijd” onbruikbaar. Twee van de drie bruggen van de stad over de Coldwater River waren door het overstromingswater onherstelbaar beschadigd en het overstromingswater verhinderde de toegang tot de derde brug.
Het grootste deel van Princeton stond onder water toen de Similkameen-rivier door de dijk brak. 295 huizen werden geëvacueerd en nog eens 300 staan onder alarm. Nu zit de stad zonder gas (door de schade van de overstroming) en met een temperatuur tot -6° C zoeken mensen elders een warme plek te vinden om te slapen.
Meer dan 1.100 woningen in Abbotsford werden geëvacueerd. Bij de overstromingen in Abbotsford, Chilliwack en andere delen van de Fraser Valley moesten bewoners die het geluk hadden over kano’s en andere boten te beschikken, de straten bevaren. Meer dan 20.000 mensen zijn ontheemd. Mensen keken toe hoe hun huizen door de stortregens werden weggevaagd.
De zomerbranden en de houtkap hebben de hellingen onstabieler gemaakt, omdat er geen boomwortels meer zijn die de grond vasthouden. Bomen houden doorgaans het water tegen. Een gebrek aan bomen maakt de overstromingen erger.
Transportcrisis
Truckers die van en naar Lower Mainland naar andere delen van BC en Canada rijden, kunnen geen voorraden meenemen. Niet alleen zijn alle wegen gesloten, ook de spoorwegen liepen schade op. Dit zijn de belangrijkste routes voor vracht in en uit de haven van Vancouver. De chaos in de haven, als gevolg van de wereldwijde verstoring van de toeleveringsketens, is nu nog groter. De invoer kan vanuit Vancouver niet naar de rest van Canada en de uitvoer, vooral van de gewassen van dit jaar, is geblokkeerd.
Er wordt nu al gevreesd voor tekorten in de winkels, in sommige gebieden is er een tekort aan gas. Sommige gemeenschappen op Vancouver Island hadden slechts drie dagen voedselvoorraad en er zijn al twee dagen voorbij sinds de overstroming. De reparatie van sommige wegen zal waarschijnlijk weken, zo niet maanden in beslag nemen. Hoe lang het zal duren om de spoorlijnen te herstellen, is ook onbekend.
De balans opmaken
Op 16 november scheen de zon op een verwoest landschap, maar er is meer regen op komst. De autoriteiten van British Columbia maken de balans op van de omvang van de verwoesting van steden, dorpen, wegen, bruggen, spoorwegen en andere infrastructuur. Mensen zijn hun huis kwijtgeraakt door de overstromingsschade. In de zomer zijn naar schatting een miljard zeedieren gestorven als gevolg van de hittegolf. Nu zijn duizenden boerderijdieren omgekomen door de zware overstromingen in de Fraser Valley en veel dieren die het wel overleefd hebben of gered zijn, hebben voedsel en water nodig.
Net als de extreme hittegolf in juni, omschrijven meteorologen deze storm als “ongekend”. “We hebben nu onze vijfde atmosferische rivier van het seizoen gezien. Vaak krijgen we de eerste pas in november,” zei Armel Castellan, een meteoroloog van Environment Canada die voorbereid is op waarschuwingen. Ze beweerde dat de laatste atmosferische rivier “verbijsterende gegevens” heeft opgeleverd en voorspelde dat Milieu Canada deze cijfers nog dagen en weken zal analyseren omdat ze zo uitzonderlijk zijn. Net als in juni werden veel records verbroken. Deze keer voor regenval, in plaats van hitte. Het District of Hope en de stad Chilliwack braken alle records voor regenval.
Er is geen ontkomen aan de realiteit van de klimaatverandering. In minder dan vijf maanden tijd heeft BC te maken gehad met verschillende “ongekende” weersomstandigheden. Deze hebben en zullen gevolgen hebben voor het dagelijks leven van miljoenen mensen en voor de bestaansmiddelen van duizenden werknemers.
COP26-politici ver verwijderd van de realiteit
Politieke leiders sloten de 26e VN-bijeenkomst over klimaatverandering af op zondag 14 november, terwijl het regende in het zuiden van BC. Veel waarnemers waren vanaf het begin sceptisch over de vooruitzichten op een akkoord over zinvolle doelstellingen. Ze verwachtten er niet veel van en waren teleurgesteld, maar haalden hun schouders op. Meer “blah, blah, blah”, waarbij veel van de doelstellingen naar een verre toekomst werden verschoven. Wie hoop had en de retoriek van de regering nog maar half geloofde voor COP26, kreeg een nieuwe ontgoocheling te verwerken. Zoals iemand in de media opmerkte, gaan deze mensen door een ‘rouwproces’.
De politici die bijeenkwamen op COP26 lijken ver verwijderd van deze realiteit. Een vertegenwoordiger van de Marshalleilanden werd geïnterviewd over haar bittere teleurstelling over de wel erg afgezwakte doelstellingen. Klimaatverandering bedreigt het voortbestaan van de Marshalleilanden.
Auimatagi Joe Moeono-Kolio, een politieke adviseur voor de Stille Oceaan bij het Fossil Fuels Non-Proliferation Treaty Initiative merkte op dat “het eerste ontwerp van een verder zeer weinig ambitieuze tekst één opvallend lichtpuntje bevatte – de geleidelijke afschaffing van steenkool. Dit werd verder afgezwakt. Voor een planeet in crisis betekent dit een monumentale mislukking in het erkennen van het duidelijke en imminente gevaar waarin hele landen zich nu bevinden, inclusief mijn eigen land. Ondanks alle ophef en greenwashing, blijft het fundamentele feit dat we nog steeds afstevenen op een wereld die twee graden warmer is,” zei hij.
Climate Action Tracker stelt dat met de toezeggingen van COP26 de wereld tegen 2200 2,7°C warmer zal zijn. BC was getuige van de gevolgen van 1,1 graad opwarming (geschatte opwarming tot nu toe). Wat zal er gebeuren bij een opwarming van 1,5 graden of zelfs 2,7 graden? De gevolgen van de klimaatverandering zijn overal om ons heen.
Wat is er nodig voordat politici wakker worden?
Als marxisten begrijpen wij dat de geschiedenis, net als een rivier, niet in een rechte lijn stroomt. Politici zijn schatplichtig aan de sociale klasse die zij vertegenwoordigen: de rijke investeerders, de zakenelite, de oligarchen in de olie- en grondstoffensector. Sommigen, zoals de premier van Canada, zeggen één ding en handelen volledig in strijd met hun woorden; de federale liberalen gaan door met de aanleg van de Trans Mountain pijpleiding en subsidiëren fossiele brandstoffen. Seth Klein beschrijft hen als de “nieuwe klimaatontkenners”. Ze zien wat er aan de hand is, hun weigering om te handelen is te wijten aan hun trouw aan hun klasse.
Het is misschien niet duidelijk wat de aanleiding zal zijn, maar de opgebouwde woede over dit gebrek aan actie zal op een bepaald ogenblik uitbarsten. Het is de taak van de socialisten om zich voor te bereiden door het bewustzijn te vergroten, onszelf en anderen om ons heen voor te lichten, en verzetsbewegingen op te bouwen. Dit is wat er nodig is. Ondanks heldhaftige mobilisatie op COP26 werden de stemmen van de activisten genegeerd, overstemd door het lawaai van de “blah, blah, blah”-beloften die nergens toe leiden.
In tegenstelling tot velen binnen de brede progressieve linkerzijde, hebben wij wel antwoorden op de vraag wat er gedaan moet worden. Om de mensheid te redden van de klimaatramp en andere problemen van het kapitalisme, moeten we breken met het systeem waarin de belangen van de rijken centraal staan. De mensheid heeft een systeem nodig dat mensen belangrijker vindt dan winst, dat collectief en democratisch plannen maakt in het belang van de meerderheid van de bevolking, niet een kleine elite van superrijken. We moeten de rijkdommen van de superrijken in beslag nemen en deze middelen gebruiken voor het algemeen welzijn. Dat is de enige verstandige weg vooruit. Het wordt socialisme genoemd.
-
Ongekende overstromingen: solidariteit als laatste verdedigingslinie

Foto: Gwen Schiltz Klimaatverandering is hier en nu. De nodige middelen moeten ingezet worden om ermee om te gaan om antwoorden te bieden.
Vrijdagochtend is de voorlopige dodentol als gevolg van de overstromingen en het extreem weer in Wallonië opgelopen tot 14. De overstromingen waren nooit gezien. De apocalyptische beelden volgden elkaar zonder onderbreking op. De enige constante de afgelopen uren was de enorme solidariteit onder de bevolking en de heldenmoed van de hulpdiensten. Helaas botste de moed van de hulpverleners al te vaak op een jarenlang gebrek aan investeringen in voldoende collega’s en materieel.
Overal leenden buren hun pompen aan elkaar uit om kelders leeg te pompen en organiseerden ze zich om huizen af te schermen tegen het kolkende water. De sociale media stonden vol met aanbiedingen voor onderdak en hulp. De reactie van de bevolking was indrukwekkend: vele huizen werden ‘crisiscentra’ waar tientallen mensen werden ondergebracht. Boeren brachten hun tractoren mee, bouwvakkers hun materieel … Anderen kwamen met hun motorboten of andere bootjes hulp bieden.
Pas op woensdagavond werd het Europese solidariteitsmechanisme in werking gesteld en begon Frankrijk materiële en personele middelen ter beschikking te stellen, evenals Italië en Oostenrijk. Onze buren in Duitsland, Nederland en Luxemburg zijn ook zwaar getroffen door de overstromingen.
Eén ding was duidelijk vanaf woensdagmiddag: onze diensten werden overstelpt. Donderdagmiddag hebben de autoriteiten van de stad Luik de bevolking die langs de Maas woont, gevraagd te evacueren. Waar moet ik heen? Hoe kom je daar? Daar kwam geen antwoord op, behalve: ‘Luik heeft mooie heuvels, ga naar daar’. Toeristische tips waren echter niet waar we nood aan hadden. Kennelijk was er zo goed als niets gepland om de inwoners van de grootste stad van Wallonië te beschermen, hoewel het gemakkelijk te voorspellen was dat er met een gecumuleerde neerslag van meer dan 100l/m2 recordoverstromingen zouden plaatsvinden, met als verzwarende omstandigheid dat de stuwdam van Monsin haar rol niet kon spelen wegens renovatiewerkzaamheden die uiteraard op voorhand bekend waren.
Zowel op het vlak van preventie als op het vlak van reactie zullen de autoriteiten ter verantwoording moeten worden geroepen. In de meeste gevallen werden de bewoners aan hun lot overgelaten, in situaties van totale ontreddering, vooral voor bejaarden of personen met beperkte mobiliteit. Alleen de solidariteit van de bevolking en de heldenmoed van enkelen hebben een veel grotere menselijke catastrofe voorkomen.
Besparingen zijn dodelijk
De hulpdiensten en de brandweer werden overrompeld. De autoriteiten kunnen zich verschuilen achter de omvang van de gebeurtenissen, maar het gebrek aan middelen is een resultaat van misdadige politieke beslissingen. Er zijn nu nog maar twee posten van de civiele bescherming in het land: Crisnée (in Wallonië) en Brasschaat (in Vlaanderen). De andere vier werden gesloten bij besluit van de regering-Michel en de minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon. Twee derden van de kazernes werd gesloten en het personeelsbestand kromp aanzienlijk. De vakbonden waarschuwden toen al voor het gevaar: “De 11 miljoen Belgen zullen door deze hervorming slecht beschermd zijn,” zei Alex Neuprez, adjudant van de civiele bescherming in Ghlin en afgevaardigde van CGSP/ACOD. “Met deze vermindering van het aantal kazernes zullen we de reistijd van de teams om op een rampplek aan te komen aanzienlijk verlengen.”
De regering probeerde gerust te stellen door te zeggen dat de voor de brandweer uitgetrokken budgetten zouden worden verhoogd. Maar het extra budget werd gebruikt voor noodgevallen (renovatie van onbewoonbare kazernes, enz.) en niets werd besteed aan de taken die vroeger aan de civiele bescherming waren toevertrouwd. Ook hier is het gebrek aan middelen flagrant.
Er zijn slechts 5.000 beroepsbrandweerlieden voor het hele land, de rest zijn vrijwillige brandweerlieden met een beroepsactiviteit ernaast. Het is voor hen dan ook onmogelijk om dergelijke dramatische situaties het hoofd te bieden en meerdere dagen op het terrein door te brengen.
Besturen is vooruitzien
Besturen is vooruitzien. Er was echter duidelijk sprake van een probleem van anticipatie en zelfs van moedwillige blindheid. Sommigen zullen opwerpen dat dit een zeer uitzonderlijk meteorologisch verschijnsel is waarvan de omvang niet kon worden voorzien. Dat is correct, maar eigenlijk ook niet. Het potentieel voor extreme weersomstandigheden stond zwart op wit in het eerste IPCC-rapport, dat dateert van 1990. Bladzijde 122: “De variaties in hydrologische extremen als gevolg van de opwarming van de aarde zouden vaak groter kunnen zijn dan die in gemiddelde hydrologische omstandigheden. Daarom moet de studie van de sociale gevolgen van veranderingen in de watervoorraden worden toegespitst op veranderingen in de frequentie en de omvang van overstromingen en droogteperioden.”
We weten het al 30 jaar. Of we zouden het moeten weten. Natuurlijk kunnen we de regenval niet tegenhouden, maar we kunnen wel de infrastructuur aanpassen, de bodem minder ondoordringbaar maken en ons erop voorbereiden. Wat hebben de opeenvolgende regeringen de afgelopen 30 jaar op dit gebied gedaan? Erger dan niets. Zij gaven er de voorkeur aan de civiele bescherming te ontmantelen, terwijl ze wel 3,6 miljard euro vonden om F35-gevechtsvliegtuigen aan te kopen.
De politieke leiders die verantwoordelijk zijn voor het besparingsbeleid moeten voor de rechter worden gebracht wegens het in gevaar brengen van anderen en het niet helpen van mensen in gevaar. Dat zijn ernstige misdrijven. Maar het rechtssysteem dat wij kennen is een klassenjustitie waarin Luikse vakbondsmensen op schandalige wijze worden veroordeeld voor het blokkeren van een snelweg tijdens een staking tegen besparingen.
Beeld je in wat een democratisch georganiseerd systeem van civiele bescherming met voldoende middelen en voldoende sterk uitgebouwde andere hulpdiensten zou betekenen. Het zou de spontane solidariteit van de bevolking, die eens te meer op prachtige wijze werd aangetoond, ten volle tot haar recht laten komen.
Het is de hoogste tijd om een einde te maken aan de logica van besparingen. Er is strijd nodig voor massale overheidsinvesteringen in civiele bescherming en brandweer. Er moet ook massaal geïnvesteerd worden in infrastructuur extreme weersomstandigheden als gevolg van de klimaatverandering het hoofd te kunnen bieden (vergeet bijvoorbeeld niet dat in 2020 in ons land 1400 mensen omkwamen door de extreme hitte). Er zijn ook investeringen nodig in sociale huisvesting om onderdak te bieden aan slachtoffers van rampen en al wie dat nodig heeft. Het beheer van de rioleringen en rivieren moet herzien worden. De klimaatuitdaging vereist een zo snel mogelijke overgang naar groene energie, niet op kosten van de werkenden maar door vervuilende sectoren in publieke handen te nemen zodat de gemeenschap deze kan omvormen met respect voor zowel het milieu als de werkende klasse. De gemeenschap kan niet controleren wat ze niet bezit!
Deze tragische gebeurtenissen illustreren eens te meer hoe het kapitalisme ons tegen de muur drijft. Meer dan ooit hebben we nood aan een maatschappij die vrij is van de chaos van de logica van het winstbejag, aan een democratisch geplande maatschappij, aan een socialistische maatschappij.
-
Extreem koud weer in de VS: klimaatverandering is concreet en we moeten ertegen strijden!

Sneeuwstorm in Toronto (Canada), januari 2019. Foto: Wikipedia Het extreme koude weer in de Midwest in de VS vorige week zorgde voor brutale en dodelijke omstandigheden voor miljoenen Amerikanen. De “polaire vortex” die normaal op de Noordpool ingesloten blijft, trok over de VS en zorgde voor extreem lage temperaturen tot min 50 graden celsius!
Door Patrick Ayers en Kelly Bellin, Socialist Alternative (VS)
Veel werkenden die nochtans niet voor essentiële openbare of nooddiensten werken, moesten schandalig genoeg toch gaan werken ondanks temperaturen waarin auto’s het moeilijk hadden en je op enkele minuten tijd volledig vastgevroren kon raken.
Er vielen minstens 21 doden als gevolg van de langdurige kou. Onder de doden een personeelslid van het logistiek bedrijf FedEx die doodgevroren werd teruggevonden tussen twee bestelwagens op het bedrijfsterrein. Het geeft aan waarom werkenden dringend de strijd moeten aangaan tegen het establishment om maatregelen af te dwingen rond de gevolgen van klimaatverandering.
Werkenden en klimaatverandering
Deze nieuwe ‘polaire vortex’ is effectief onderdeel van het bredere probleem van klimaatverandering. Zoals nieuwszender CBS stelde: “Als warme lucht de poolcirkel binnendringt, verzwakt dit de polaire vortex en kan koude luchtmassa verder naar het zuiden gaan, naar Europa, Azië en de VS.”
Na een jaar met enkele van de meest erge branden en overstromingen ooit in de Amerikaanse geschiedenis, bevestigt deze extreme koude opnieuw dat we niet voorbereid zijn op de klimaatverandering die grotendeels veroorzaakt is door het kapitalisme. Het protest tegen het ontoereikende beleid en de laksheid van het establishment hierover neemt wereldwijd toe.
Socialist Alternative heeft vertrouwen in de kracht van de werkende bevolking om in te gaan tegen dit obstakel en om effectief te strijden voor een betere toekomst. De werkende bevolking heeft een groot belang bij deze strijd. Het zijn de werkenden in onder meer de nooddiensten, en niet de CEO’s, die de bittere kou van de polaire vortex moeten doorstaan om de dienstverlening in de Midwest te garanderen. Iedereen wordt geraakt door extreem weer, maar gewone werkenden hebben niet de middelen zoals miljardairs om aan branden, overstromingen en extreme koude te ontsnappen.
Tijdens de shutdown zagen we dat werkenden de strijd kunnen aangaan. Op luchthavens werden luchtverkeerleiders geconfronteerd met toenemende stress omdat ze niet betaald werden. Dit zette druk op de veiligheid waarop ze besloten om niet langer gratis te werken. Samen met de dreiging van acties door ander personeel in de sector en in andere sectoren, bedreigde dit het volledige luchtverkeer. De shutdown van Trump was snel voorbij! Het toonde de potentiële macht van de georganiseerde arbeidersklasse.
Er komt nog meer ecologische en economische onrust op ons af. Werkenden moeten hun collectieve kracht op de werkvloer en in de wijken gebruiken om zich te verdedigen tegen de roekeloosheid van het establishment!
Groene ‘New Deal’
De polaire vortex volgt na een jaar met heel wat voorbeelden van extreem weer. Dit doet de ongerustheid over klimaatverandering toenemen. Er waren vernietigende orkanen en bosbranden. Een recent VN-rapport stelt dat we zonder radicale afname van CO²-uitstoot binnen 12 jaar al op een keerpunt komen met zelfversterkende klimaatverandering met onder meer een onvermijdelijke stijging van de zeespiegel.
Het kapitalisme en de klasse van miljardairs zorgen ervoor dat onze gemeenschappen kwetsbaar zijn voor rampen. In de Midwest viel de elektriciteit uit in 50.000 huizen en dit tijdens de ergste perioden van levensbedreigend koude temperaturen. Er werd een bericht rondgestuurd naar alle klanten van Xcel Energy in Minnesota om te waarschuwen dat het energienet zou uitvallen als alle klanten hun thermostaat niet zouden verlagen tot 12.8 graden Celsius.
Dit werpt vragen op over de verouderde infrastructuur in de VS. Deze infrastructuur is niet alleen verouderd maar ook afhankelijk van fossiele brandstoffen.
Het idee van een groene ‘New Deal’ dat verdedigd wordt door klimaatactivisten en gesteund wordt door de democratisch socialistische verkozene Alexandria Ocasio-Cortez is een goede aanzet. Er is nood aan een massaal programma van openbare werken, betaald door de middelen te zoeken waar ze zitten en waarbij het personeel degelijke lonen en arbeidsvoorwaarden geniet. Deze investeringen zijn nodig om de verouderde infrastructuur te vervangen, gebouwen energiezuiniger te maken, het energienet te moderniseren en de transitie van de economie naar hernieuwbare energiebronnen zo snel mogelijk door te voeren.
Publiek bezit
Zo’n plan mag niet afhankelijk zijn van de private sector waar enkel de winsten tellen en dus niet de dringende noden om ons te beschermen tegen extreem weer en een stijgende zeespiegel. In California is het energiebedrijf PG&E met zijn falende en verouderde infrastructuur mee verantwoordelijk voor heel wat brandhaarden in de recente golf van bosbranden. In plaats van te investeren in het nodige onderhoud, was het winstgevender om faciliteiten te laten verrotten. Het is voor de grote oliebedrijven winstgevender om olie te blijven oppompen dan om de enorme middelen van deze bedrijven te investeren in een snelle transitie naar hernieuwbare energie.
De logica van het kapitalisme betekent dat het kapitalisme de winsten boven het leven van werkenden plaatst. Dit systeem staat actief in de weg van de noodzakelijke veranderingen. Om dit obstakel te doorbreken, moeten de grote energiebedrijven en de banken die hen financieren onder publiek bezit geplaatst worden zodat ze gecontroleerd worden door verkozen comités van personeelsleden en de gemeenschap. Op deze basis kunnen de beschikbare middelen en de meest moderne technologie ingezet worden als onderdeel van een democratisch opgesteld plan om schone energie te ontwikkelen en de infrastructuur te moderniseren.
Om de werkenden en vakbonden uit de sector van fossiele brandstoffen te overtuigen, moeten we opkomen voor een correcte transitie van al het personeel in deze sectoren met een aangepaste compensatie en opleiding. De sociale kracht van deze werkenden kan een belangrijke rol spelen in de strijd tegen de grote bazen in de oliesector. Een beweging onder leiding van de werkende klasse om de strijd aan te gaan tegen klimaatverandering, zal ervoor zorgen dat gemeenschappen niet verwaarloosd worden zoals de voormalige mijngemeenschappen in West Virginia.
Democratische planning
Het kapitalisme is letterlijk verslaafd aan fossiele brandstoffen. Het staat een oplossing in de weg. Enkel een socialistische economie gebaseerd op democratische planning kan de uitdagingen van klimaatverandering aanpakken.
We moeten bouwen aan actieve strijd van miljoenen mensen rond de potentiële kracht van de arbeidersbeweging. We moeten ervoor opkomen dat de klimaatbeweging banden aangaat met de vakbonden en dat vakbonden breken met het establishment van de Democraten en mee bouwen aan een eengemaakte strijd tegen de klasse van miljardairs.
De gevolgen van klimaatverandering nemen toe. Werkenden zullen de strijd aangaan. In Frankrijk zagen we de uitbarsting van strijd door de beweging van gele hesjes waarbij tienduizenden mensen in opstand komen tegen de ‘regering van de rijken’ en de poging van president Macron om de werkenden te laten opdraaien voor de kost van de klimaatcrisis.
Het extreem weer in de Midwest bevestigt nogmaals dat werkenden het voortouw moeten nemen in de strijd tegen klimaatverandering en het reactionaire kapitalistische systeem dat oplossingen in de weg staat.