Tag: Duchateau

Daklozenopvang onder N-VA-bewind: liever geen gekwalificeerd personeel met ervaring…

Actie eind juni: ‘Blijf van De Vaart af’

Het Antwerpse stadsbestuur wil kost wat kost af van een deel van de sociale sector om te ‘bewijzen’ dat de private sector het beter kan. Voor schepen Fons Duchateau betekent dit bijvoorbeeld dat daklozen sneller uitstromen uit de opvang. Naar waar is niet duidelijk. Dat daklozenopvang over veel meer dan dat gaat, denk maar aan budgetbegeleiding of gewoon meeleven en de schadelijke effecten van het dakloos zijn beperken, ontgaat de schepen. Heeft die man eigenlijk iets begrepen van de sociale sector?

In elk geval moeten er voor N-VA dringend precedenten zijn voor de uitverkoop van de Antwerpse sociale sector zodat de ideologische nonsens van de neoliberalen in de praktijk kan omgezet worden: armoede wordt dan de schuld van de armen, daklozen hebben er zelf voor gekozen en al wie uit de boot valt moet maar harder zijn of haar best doen. Als de sociale sector niet meestapt in dit asociale verhaal, dan brengt de N-VA een nieuwe sociale sector in het veld: private bedrijven zoals G4S Care die volgzamer doen wat de schepen hen oplegt. Over de belangen van de cliënten gaat dit niet, volgens de schepen heulen die toch maar mee met hun begeleiders.

Het voorbeeld van de daklozenbegeleiding in ‘De Vaart’ in Antwerpen is veelzeggend. Het stadsbestuur ging actief op zoek naar kandidaten uit de private sector om deze begeleiding over te nemen. Pas op het allerlaatste moment kwam er naast CAW Antwerpen een private kandidaat: G4S Care. Volgens de door de OCMW-Raad aangestelde jury was het aanbod van de huidige verantwoordelijken voor de daklozenbegeleiding minder goed. Redenen hiervoor zijn onder meer de hoge anciënniteit van het personeel (ervaring en begeleiding op langere termijn zijn geen must voor de N-VA) en de hogere kwalificaties. Neen, voor de N-VA liever geen opgeleid personeel. Die doen alleen maar moeilijk.

Dat G4S Care nieuw personeel moet zoeken en zelfs geen vormingsbudget voorziet, wordt niet als een probleem gezien. Neen, het inzetten van vrijwilligers moet de werking ‘zeer efficiënt’ maken. Toch wel opmerkelijk hoe de neoliberale N-VA’ers tegenover de begeleiding van daklozen staan: een taak waarvoor volgens hen geen opleiding of ervaring vereist is en enkel tot doel heeft om die daklozen zo snel mogelijk uit de zorg te laten uitstromen, liefst door het allemaal zelf op te lossen. Door met contracten van korte duur (2,5 jaar) te werken, geeft het bestuur aan dat continuïteit en ervaring sowieso geen vereiste zijn. Gelijk welk bedrijf dat meestapt in de neoliberale ideologie van N-VA kan de sociale sector in Antwerpen opkopen.

Op Apache.be stelde professor Koen Hermans van het Centrum voor Sociologisch Onderzoek van de KU Leuven vragen bij de uitbesteding op zich: “Het impliceert dat we bereid zijn om overheidsgeld dat is bestemd voor hulp aan de meest kwetsbare groep mensen te laten doorstromen naar de aandeelhouders achter een private firma. Dat is een ideologische keuze. Maar in dit concrete geval gaat het om een bedrijf dat alles behalve onbesproken is. Denk aan de problemen met de jeugdgevangenis in het Verenigd Koninkrijk en aan de omstreden rol die G4S speelt in Israëlische gevangenissen. Dat maakt het verhaal problematisch.” Voor schepen Duchateau is dat niet van belang: hij schermt met het onderscheid tussen G4S en G4S Care en wijst ondermeer op de uitbating van asielcentra door G4S Care. Natuurlijk is het kunstmatig om een dochter- en moederbedrijf los van elkaar te zien. En de uitbating van private asielcentra is eveneens betwist: winst maken op ellende door in te spelen op tekorten in de publieke voorzieningen komt enkel de aandeelhouders ten goede.

Wellicht zal het niet bij ‘De Vaart’ blijven, er zijn nog andere onderdelen van het sociaal werk bedreigd. Het gaat onder meer om Free Clinic, woonbegeleiding en Samenlevingsopbouw. Volgens de schepen kwamen de huidige aanbieders van sociaal werk in een aantal gevallen als beste uit de bevragingen. Daarmee wil hij de indruk wekken dat de hele discussie beperkt is tot ‘efficiëntie’ en ‘zorg’ voor de cliënten, terwijl het in werkelijkheid een ideologische operatie is die een andere invulling van sociaal werk oplegt. Er wordt gepleit voor een ‘commerciële zorg’ zoals we die al kennen in veel rusthuizen: private bedrijven maken daar winst door de zorg te beperken, door drie maaltijden per dag maximaal drie euro te laten kosten en door voor beperkte dienstverlening erg hoge prijzen te vragen.

Vandaag zijn er veel problemen. De sociale sector kreunt dan ook onder de werklast. Het besparingsbeleid op alle niveaus maakt dit nog erger: een groeiende groep van de bevolking valt uit de boot. In plaats van extra middelen te voorzien voor de sociale sector gecombineerd met het stopzetten van het besparingsbeleid en een massaal programma van publieke investeringen in betaalbare huisvesting, openbare diensten en degelijke jobs, opent de N-VA nu een frontaal offensief tegen de sociale werkers.

Het protest hiertegen is groot. Er waren al verschillende acties van het Sociaal Werk Actienetwerk (SWAN) samen met de vakbonden. Vorige week nog was er een opmerkelijke en levendige delegatie van ‘Sociaal werk is niet te koop’ op de grote betoging in Brussel tegen het asociale regeringsbeleid. Komende vrijdag is er een protestpicnic aan de Grote Markt in Antwerpen in het kader van de actiedag van de vakbonden. Deze actie is belangrijk, niet alleen voor het personeel uit de sector en de cliënten. Het is belangrijk voor al wie zich verzet tegen het asociale N-VA-beleid. Het Antwerpse bestuur zet hoog in op dit punt van de aanval op het sociale weefsel. We zullen deze aanval enkel stoppen indien we evenhoog inzetten met een algemene mobilisatie die breder gaat dan de sociale sector.

Tegenover de vermarkting van het sociaal werk is er nood aan meer publieke middelen en een stopzetting van het asociale besparingsbeleid dat leidt tot toenemende sociale problemen. Dit is ook een politieke strijd die niet kan wachten tot de volgende verkiezingen om gestreden te worden. Doorheen de acties kunnen we alternatieven naar voor schuiven, maar komt uiteindelijk ook de vraag naar welk soort samenleving we willen: één in het belang van de aandeelhouders van private bedrijven zoals G4S en andere ING’s, of één in het belang van de meerderheid van de bevolking. N-VA en co hebben hun keuze duidelijk gemaakt, aan ons om dat ook te doen. LSP komt op voor een socialistische samenleving die breekt met de dictatuur van de grote bedrijven en hun aandeelhouders.

Zoals een Antwerpse sociaal werker in een interview met ‘De Linkse Socialist’ in september opmerkte: “Overal in de zorgector en het sociaal werk probeert het personeel er het beste van te maken. Maar de noodkreten nemen toe: wij houden dit niet meer vol, klinkt het. Een samenleving die bij de meest kwetsbare mensen winsten wil halen en zorg en begeleiding aan commercie onderwerpt, is een zieke samenleving. Hoog tijd voor maatschappijverandering!”

> Ons archief over de situatie bij het sociaal werk in Antwerpen

PROTESTACTIE komende vrijdag 7 oktober om 12u aan de Grote Markt in Antwerpen

October 4, 2016
Noodkreten uit Gents Forensisch Psychiatrisch Centrum dringen niet door tot Antwerps stadsbestuur…

Actie 30 juni in Antwerpen. ‘Sociaal werk is niet te koop’. N-VA wil daklozenbegeleiding aan G4S verkopen.

De N-VA wil zowat alles privatiseren. Gevangenissen bijvoorbeeld ziet de partij liever door de private sector uitgebaat worden. Waar de partij het voor het zeggen heeft, zoals in Antwerpen, worden stappen gezet om een deel van de sociale sector naar de privé over te hevelen. Daklozenbegeleiding, woonbegeleiding, begeleiding van verslaafden, wijkwerkingen, … worden allemaal bedreigd door ‘vermarkting’. Deze diensten worden op de markt geplaatst zodat de laagste biedende speler de opdracht kan binnenhalen. De voorbije dagen werden tientallen personeelsleden in vooropzeg geplaatst.

Het Forensisch Psychiatrisch Centrum in Gent, waar gevangenen met een psychiatrische problematiek worden opgevangen, is in private handen. De Vlaamse Zorginspectie stelde eerder al dat het FPC Gent geen basisdiensten kan aanbieden door onvoldoende personeelsbezetting. Eind december 2015 stuurde het FPC voor het eerst een patiënt terug naar de gevangenis omdat alle isoleercellen van het centrum vol zaten na verschillende incidenten. Het tekort aan personeel en begeleiding leidt er tot een repressief regime. Is dat in het belang van personeel, patiënten en de samenleving? Wij dachten van niet…

Nu pakt ‘De Morgen’ uit met een nieuw artikel over noodkreten uit het FPC Gent. Zowel patiënten als personeelsleden klagen over de slechte leef- en werkomstandigheden. De krappe bezetting leidt tot veel problemen en zet de veiligheid onder druk. “De minimale bezetting wordt niet altijd gehaald,” merken de vakbondsverantwoordelijken op. Patiënten moeten bij het minste conflict weken op hun kamer blijven. De isoleercellen draaien overuren.

Ook in de zorgsector, onder meer voor bejaarden, waren er de afgelopen weken noodkreten van personeelsleden en familieleden die het gebrek aan personeel en bijhorende kwaliteitsvolle zorg aanklaagden. In de opvang van ouderen is de winst blijkbaar belangrijker dan de aangeboden zorg. Personeel en ouderen zijn daar de dupe van.

Dit soort geprivatiseerde opvang is wat de N-VA ook wil voor daklozen en andere sociaal zwakkeren in Antwerpen. De verantwoordelijke schepen Fons Duchateau begrijpt naar eigen zeggen niet waarom de begeleiding van daklozen soms zo lang duurt. Eigenlijk begrijpt hij niet waarom er sociale problemen zijn en waarom deze als gevolg van het asociale neoliberale beleid toenemen. Bijgevolg herleidt hij alles tot individuele keuzes en verantwoordelijkheden.

De vermarkting van een deel van de sociale sector in Antwerpen werd deze week opnieuw concreter met het uitlekken van het nieuws dat de groep G4S er als beste uitkwam voor de uitbating van de daklozenopvang die nu door ‘De Vaart’ wordt georganiseerd. G4S is een veiligheidsbedrijf dat eerder in opspraak kwam wegens verregaande gebreken in de beveiliging van de Londense Olympische Spelen in 2012 of nog wegens betrokkenheid bij de apartheidspolitiek van het rechtse Israëlische regime. Dit bedrijf zou nu de begeleiding van daklozen moeten doen? Zullen ze een muur bouwen rond daklozen? Checkpoints instellen zodat daklozen zeker niet in het zicht van de rest van de bevolking komen?

Het is waanzin dat sociaal werkers die soms jarenlang gewerkt hebben aan een vertrouwensband nu plaats moeten ruimen voor een bedrijf als G4S. Sociale zorg wordt dan ondergeschikt aan de uitbouw van een winstgevend netwerk binnen de sociale sector. De Antwerpse N-VA chargeert om dit erdoor te krijgen. De noodkreten uit het Forensisch Psychiatrisch Centrum in Gent geven nogmaals aan dat het verzet hiertegen gelijk heeft.

Er waren al enkele succesvolle acties tegen de vermarkting van de sociale sector. Op 29 september zullen sociaal werkers mee opstappen in de vakbondsbetoging met een blok ‘Sociaal werk is niet te koop.’ Als de onzekerheden onder het personeel – waaronder de vele personeelsleden die in vooropzeg geplaatst zijn! – niet snel genoeg in collectieve strijd omgezet worden, kan fatalisme een opgang maken. Laat ons dat vermijden door vastberaden het verzet tegen de vermarkting van de sociale sector te organiseren en op te komen voor meer middelen en meer collega’s.

De graad van beschaving kan afgemeten worden aan de zorg die ze aan de zwaksten besteedt. Het besparingsbeleid doet de sociale problemen toenemen en verhoogt de werkdruk in de sector. Tegelijk wordt de sector zelf getroffen door aanvallen en besparingen. Dit zorgt ervoor dat de allerzwaksten in de samenleving dubbel getroffen worden door dit beleid. Sociaal werkers vinden dat verschrikkelijk, maar kunnen steeds minder doen omdat ze zelf onder vuur genomen worden. Sociaal werk is niet te koop, de volledige zorgsector (van gezondheidszorg over bejaarden- en gehandicaptenzorg tot sociaal werk) moet in publieke handen zijn en vereist dringend meer publieke middelen.

September 21, 2016
Antwerpen heeft blijkbaar een schepen van sociale desintegratie
Duchateau in zijn strijd tegen daklozen en sociaal werkers: “Er zijn daklozen die al twintig jaar vanuit Oostende naar ons inloopcentrum De Vaart komen. Dat is niet normaal. We moeten die mensen sneller terug op de rails krijgen. (aarzelt) Het kot zal wel weer te klein zijn als ik dit zeg, maar soms is er ook sprake van een cirkelbeweging: de hulpverlener helpt mij, en ik help de hulpverlener.” Foto: actie 30 juni

Fons Duchateau is Antwerps schepen van sociale zaken, wonen, diversiteit, inburgering en samenlevingsopbouw. In een interview met De Standaard haalt hij opmerkelijk hard uit naar vluchtelingen, migranten, moslims in het algemeen, armen en het personeel in de sociale sector. Eerder verklaarde hij geen extra sociale huisvesting te willen in Antwerpen. Er werd ook beslist om tot 40% van de middelen voor de dienst samenlevingsopbouw te ‘vermarkten.’ Blijft er nog iemand uit zijn werkveld over waar de schepen niet op neerkijkt?

Het is geen roeping voor de N-VA’er om zich met inburgering of samenlevingsopbouw te moeten bezighouden. Moest er een schepenpost van ‘winstopbouw voor multinationals’ bestaan, dan pas zouden veel N-VA’ers zich geroepen weten. Maar die functie heeft de regering al naar zich toegetrokken. Hierdoor zit Duchateau noodgedwongen opgescheept met zijn sociaal werkers, daklozen, verslaafden, vluchtelingen, armen, …

Hoe kunnen migranten, vluchtelingen, armen, daklozen en sociaal werkers in Antwerpen nog enig vertrouwen hebben in een schepen die hen overlaadt met alle mogelijke zonden? Overdreven, denk je? Enkele van de meest frappante uitspraken uit het interview:
- over daklozen en sociaal werkers die hen opvangen: “Er zijn daklozen die al twintig jaar vanuit Oostende naar ons inloopcentrum De Vaart komen. Dat is niet normaal. We moeten die mensen sneller terug op de rails krijgen. (aarzelt) Het kot zal wel weer te klein zijn als ik dit zeg, maar soms is er ook sprake van een cirkelbeweging: de hulpverlener helpt mij, en ik help de hulpverlener.”
- over het vermarkten van sociaal werk: “In Nederland of Amerika doen ze het al jaren zo. Wij werken al decennialang samen met dezelfde partners. Daar komt te weinig vernieuwends uit. Door andere organisaties een kans te geven, kunnen innovatieve projecten ontstaan.”
- over mensen van allochtone afkomst: “60 procent van de leerlingen in het lager onderwijs heeft allochtone roots. Het is net niet dweilen met de kraan open. (…) Onze emmer is vol, er kan geen druppel meer bij.”
- over sociale huisvesting als alternatief op huisjesmelkers: “Ik ga niet in extra woningen voorzien voor vluchtelingen. Ik ga geen aantrekkingsbeleid voeren. De tamtam in die gemeenschappen gaat snel. De boodschap die we uitzenden is: Antwerpen is niet de plaats waar je je leven gaat verbeteren. Ga ergens anders heen.” Mensen die wel in een krot wonen? “Zij moeten zelf die klik maken. Ondertussen loopt een proefproject in Antwerpen Noord en Borgerhout waarbij we geen huurwaarborg meer geven wanneer asielzoekers in panden trekken die niet aan minimale vereisten voldoen.”
- over de torenhoge werkloosheid- en armoedecijfers onder mensen met een migratie-achtergrond: “Veel heeft met vervolgmigratie te maken. Te veel mensen trouwen met iemand uit het land van herkomst. Waardoor je bij elke generatie opnieuw een stap achteruit zet. (…) En wat de schooluitval betreft: er is een groot verschil tussen jongens en meisjes. Vooral bij allochtone jongens zijn de uitstroomcijfers hallucinant. Dat is cultuurgebonden. Jongens krijgen meer vrijheid. (…) Als je spijbelt, je niet gedraagt op school en zonder diploma uitvalt, moet je niet verwonderd zijn dat je nadien niet aan de bak komt.”
- over de islam en integratie: “Als ze er niet in slagen hun geloofsovertuiging compatibel te maken met de waarden van het hedendaagse Europese normen- en waardenkader, dan hoort die overtuiging hier niet thuis. (…) De islam is een expansief geloof, dat wil uitbreiden en zijn dogma’s wil opleggen aan andere mensen. (…) Als integratie niet leidt tot assimilatie van de basisnormen en -waarden van onze samenleving, zullen we na verloop van tijd niet meer spreken over integratie, maar over invasie. Dat jaagt mensen schrik aan.”
Samengevat: alle mogelijke sociale problemen zijn toe te schrijven aan de individuele keuzes van de mensen die eronder gebukt gaan. Werkloosheid is een keuze van de werklozen, armoede van de armen. ‘Ze willen niet’, luidt het dan. En ondertussen doen sociaal werkers er alles aan om sociale problemen in stand te houden, zo blijft hun sector draaien. Wat een nonsens! Denkt de heer Duchateau nu echt dat sociaal werkers niet willen dat hun cliënten uit de ellende geraken? Denkt hij echt dat het asociale besparingsbeleid waardoor de ongelijkheid toeneemt niet leidt tot meer sociale problemen?

Het gevoeligste punt voor de schepen is dat van migratie. De schepen wil wel dat er nieuwe mensen naar Antwerpen komen, maar dan moet het om tweeverdieners gaan. Die moeten bovendien “het grote kader van onze samenleving” aanvaarden waarbij dit zou bestaan uit: “vrijheid en gelijkheid. Respect hebben voor holebi’s, aanvaarden dat vrouwen voor honderd procent gelijk zijn. Dat er een scheiding is tussen kerk en staat. En dat geloofsregels op elke manier ondergeschikt zijn aan de burgerlijke regels.” Opkomen voor vrouwenrechten botst met het huidige besparingsbeleid dat openbare diensten afbouwt en superflexibiliteit op de werkvloer oplegt. Het betrekken van alle lagen, ook mensen met een migratie-achtergrond, bij de samenleving gebeurt door degelijke jobs en een toekomst te voorzien. Ook dat botst met het neoliberale besparingsbeleid. Bij gebrek aan een beleid dat gericht is op een degelijke toekomst voor iedereen in plaats van de winsten van een kleine minderheid superrijken, wordt de verantwoordelijkheid voor sociale problemen geïndividualiseerd. Tegelijk wordt met een aan het Vlaams Blok verwante retoriek groen licht gegeven voor al wie dezelfde racistische boodschap op een meer ranzige wijze naar voor brengt.

Het is dus de schuld van de mensen zelf en Duchateau geeft ook aan wat die individuele fout zou zijn: geen begrip voor de grondwaarden van onze samenleving. Daarmee wordt niet gewezen op de ‘waarden’ die vandaag zo dominant zijn: de winstlogica die duizenden mensen zonder werk zet omdat een winstgevend bedrijf als Caterpillar elders meer winst kan maken, de besparingslogica die de armoedecijfers doet toenemen en leidt tot een nooit geziene ongelijkheid, … Over die waarden en normen wordt uiteraard gezwegen.

De discussie over ‘waarden en normen’ dient slechts om de racistische en denigrerende opmerkingen te verzachten. Moest de partij van Duchateau echt zo bezorgd zijn om wat hij zelf de grondwaarden van onze samenleving noemt, dan was er al lang opgetreden tegen die partijgenoten die vorig jaar in Antwerpen een ‘Mars voor het gezin’ organiseerden om onder meer een verbod op de Pride te eisen, vrouwen vooral aan de haard willen en rond deze politieke agenda achter religieuze symbolen opliepen. De N-VA-kopstukken moeten niet ver zoeken naar partijgenoten die daar aanwezig waren, minister Jambon kan in eigen huis beginnen met zijn zoon die één van de organisatoren was. Zie: http://www.socialisme.be/nl/23670/puriteinse-kwezel-uit-de-kast-de-wonderbaarlijke-bekering-van-dewinter

Het asociale karakter van dit beleid wordt door de uitvoerders ervan overgoten met een arrogante en racistische retoriek die samengaat met uithalen naar al wie arm, vluchteling of migrant is. Zelfs de eigen personeelsleden van de stad Antwerpen uit de sociale sector delen in de klappen. Het maakt duidelijk wat Siegfried Bracke bedoelde toen hij in Knack zei: “Mijn partij doet er alles aan om zoveel mogelijk Vlaams Belang-kiezers aan onze kant te krijgen.”

Verzet tegen deze asociale bende is nodig. Er zijn lokale acties tegen onder meer de vermarkting van het sociaal werk. Op 29 september is er een grote vakbondsbetoging tegen het besparingsbeleid en dus ook tegen de verdeel-en-heerspolitiek waarmee discriminatie wordt gepromoot. Laat ons de mobilisaties tegen de rechtse regering en zijn lokale poot in het Antwerpse stadsbestuur opvoeren en koppelen aan een offensief programma van sociale vooruitgang: een massaal programma van publieke investeringen in huisvesting, onderwijs en diensten; arbeidsduurvermindering om het beschikbare werk te verdelen; herstel van de volledige indexering van de lonen; verhoging van minimumloon en minimum uitkeringen; het geld hiervoor halen waar het zit en dit alles koppelen aan een socialistische samenleving.
September 5, 2016