Category: Criminaliteit

Geweld op het openbaar vervoer

De afgelopen maanden waren er een hele reeks gevallen van agressie op de bussen en trams. Dat was onder meer het geval in Brussel, Antwerpen, Mons,… Dat leidde vaak tot een roep om meer repressie, er was zelfs een voorstel om een busverbod op te leggen aan sommige reizigers. Agressie wordt een belangrijker probleem, erop antwoorden kan niet op geïsoleerde wijze.

Door een buschauffeur

Busverbod?

Een dergelijk verbod zou inhouden dat reizigers die meermaals betrapt werden op “overlastgedrag” een verbod zouden krijgen om nog gebruik te maken van het openbaar vervoer. Dat zou natuurlijk tot heel wat praktische problemen leiden (hoe herken je als chauffeur iemand met een busverbod? Of nog: wie beslist eigenlijk tot zo’n verbod?).

Zo’n busverbod zal geen antwoord bieden op de gevallen van agressie in wijken als Kuregem in Anderlecht waar 70% van de jongeren een schoolachterstand kent en meer dan de helft van de jongeren werkloos is. 20 jaar neoliberaal beleid heeft ertoe geleid dat veel jongeren geen toekomstperspectief hebben, of het moet zijn om van de gesloten instellingen en jeugdgevangenissen te promoveren naar de echte gevangenis.

Repressie op de bussen zal die problemen niet wegnemen en zal bijgevolg de agressie niet stoppen. Daarvoor zal er meer nodig zijn: een beleid waarin de jongeren een toekomst hebben die niet bestaat uit miserie en werkloosheid maar uit een degelijke job.

Na de dood van Guido De Moor op een Antwerpse bus in 2006 werd aangekondigd dat er extra camera’s zouden komen op bussen en trams. Tegen volgend jaar zouden alle trams camera’s hebben. Daar is nog niet veel van gerealiseerd, waardoor bij ieder nieuw geval van agressie dezelfde maatregel opnieuw wordt aangekondigd. Het probleem met camera’s is natuurlijk wel dat deze altijd te laat komen – nadat er een agressiedaad was.

We begrijpen dat de werknemers van het openbaar vervoer de situatie niet langer pikken. Maar repressie of racisme bieden geen antwoorden. De oorzaken van het geweld moeten aangepakt worden en om de veiligheid te garanderen op de bussen en trams, moeten er meer middelen en meer personeel komen.

De vroegere buurtspoorwegen (zoals de busdiensten toen noemden) werden systematisch afgebouwd. Zo verdween de tweede man op tram en bus. Nu wordt opnieuw gesteld dat een tweede man de veiligheid versterkt, maar het gaat om slechts een beperkt aantal lijnen en vaak is de tweede man een stadswacht, lijnspotter of iemand met een ander nepstatuut zonder voldoende opleiding. De tweede man moet iemand zijn met een degelijk statuut en goede opleiding!

Gratis en degelijk openbaar vervoer

Uit de praktijk weten we dat de meeste incidenten op het openbaar vervoer ontstaan omwille van geschillen rond vervoersbewijzen. Gratis en degelijk openbaar vervoer zou niet alleen goed zijn op ecologisch vlak en om brede lagen van de bevolking toegang te geven tot mobiliteit, het zou ook de veiligheid ten goede komen. Maar dit kan enkel als er massaal geïnvesteerd wordt in openbaar vervoer.

> http://libreparcours.blogspot.com

Bart De Bie is ook in beroep veroordeeld wegens het slagen van Turkse arrestanten. Het extreem-rechtse gemeenteraadslid is veroordeeld tot vier jaar, waarvan één jaar effectief. Hij verliest bovendien zijn burgerrechten gedurende vijf jaar. Het VB blijft Debie steunen. Ondanks de oproepen van de partij om criminaliteit hard aan te pakken, zegt het VB nu “geschokt” te zijn door de strenge uitspraak.

De bal ging aan het rollen toen een Turkse familie klacht indiende tegen Debie en enkele collega’s. Aanvankelijk werd weinig geloof gehecht aan hun verhaal omdat de politie de verdediging van haar personeelsleden opnam. Toch was toen al duidelijk dat er iets fout zat.

In 2003 kwam de Turk Bilen Uludogan tussen als enkele dronkelappen vernielingen aanbrachten. De dronkaards vielen hem aan, waarop Bilen de politie belde. Met zijn broer en schoonbroer achtervolgde Bilen de dronkaards om hen aan de politie over te leveren. De politie arriveerde en besloot onmiddellijk dat de Turken de agressors waren en sloeg hen in de boeien. Ze werden opgepakt en naar het kantoor gebracht. Vooraleer hen iets gevraagd werd, sloeg de overste van de agenten de arrestanten. Die overste was commissaris Bart Debie…

Eén van de Turken werd tegen een radiator gegooid en kreeg een bottine van een agent tegen het hoofd. Hij moest uiteindelijk naar het ziekenhuis. Nadien blijkt dit geen alleenstaand feit te zijn geweest. Tussen 1999 en 2003 waren er minstens 27 slachtoffers van Debie en drie ondergeschikten. Er zijn klachten over geweld, racisme, illegale huiszoekingen, het stelen van geld, vervalsing van PV’s,…

Debie werd in eerste aanleg veroordeeld. Hij leek zich bij de straf te zullen neerleggen, maar diende toch hoger beroep in nadat het parket dat ook had gedaan. Toen al was de aanvankelijke houding van Debie een vorm van schuldbekentenis. Debie was tevreden dat er geen schorsing van zijn politieke rechten was opgelegd en kon ongestoord zijn politieke carrière verderzetten. In hoger beroep is hij wel 5 jaar ontzet uit zijn politieke rechten waardoor hij onmiddellijk ontslag zal moeten nemen uit de gemeenteraad.

Volgens het VB is er sprake van een “politiek vonnis” om “Debie te broodroven en politiek te vermoorden.” Wij stelden eerder reeds dat ook de mededaders moesten worden aangepakt. Zoniet kan Debie de schijn wekken dat het om een afrekening gaat omwille van zijn positie in het Vlaams Belang. Het feit dat de mededaders niet veroordeeld zijn, doet natuurlijk wel niets af van de bijdrage van Debie zelf in de gepleegde misdrijven. Aangezien hij zelf voor een harde aanpak van criminaliteit staat, zou je denken dat hij geen probleem heeft met zijn veroordeling. Maar de regel van de harde aanpak geldt blijkbaar niet zo sterk als het over eigen criminaliteit gaat… Debie kondigde aan in cassatie te gaan (wat enkel kan rond procedurekwesties). Het cassatieberoep zorgt ervoor dat Debie nog even zijn mandaat kan uitoefenen.

De harde aanpak van de crimineel Debie is volgens VB-voorzitter Vanhecke “een zeer slecht signaal voor de samenleving”. In plaats van tevreden te zijn. Bij lichte uitspraken voor criminelen is het VB de eerste om moord en brand te schreeuwen. Nu eist het VB echter plots een zachte aanpak van de eigen criminaliteit. Het ging volgens Vanhecke toch maar om enkele drughandelaren… Dat dit niet eens overeenstemt met het dossier, doet er niets toe voor de VB-voorzitter.

Het zal voor velen een opluchting zijn: Hans Van Themsche wordt wel degelijk schuldig geacht voor de moorden op Luna en Oulematou en de moordpoging op Songul. Bovendien ging het om een racistische moord. Dit kwam als een opluchting na een twee weken durend proces waarin het zinloze geweld van een jaar geleden uitgebreid werd opgerakeld.

Het proces Van Themsche nadert hiermee haar eindpunt. Het was een bijzonder bewogen proces dat heel wat emoties losweekte, zowel bij de families van de slachtoffers als breder bij iedereen die met hen meeleefde. De immense mediatisering van dit proces zorgde er bovendien voor dat velen uitkeken naar het resultaat.

Wij denken dat Van Themsche terecht schuldig is bevonden aan racistische moord en vinden het belangrijk dat ook het aspect racisme duidelijk aan bod kwam in de schuldvraag. Hij schoot wel degelijk om kleurlingen en migranten te treffen enkel en alleen omwille van de huidskleur van deze slachtoffers. Luna en Oulematou zijn dood omdat Oulematou volgens Van Themsche een fout kleurtje had.

De verdediging van Van Themsche probeerde te pleiten dat hun cliënt ziek was, geestesgestoord of lijdend aan een vorm van autisme. Dat werd ingeroepen in een poging om Van Themsche uit de gevangenis te houden. Uiteraard is het duidelijk dat er met de huidige overbevolking en tekort aan middelen in de gevangenissen, amper enige begeleiding zal zijn voor Van Themsche. Anderzijds zou het onaanvaardbaar zijn om Van Themsche aan zijn straf te laten ontlopen. Maar de vraag blijft: wat gebeurt er na de gevangenisstraf? Wordt Van Themsche dan gewoon terug vrij gelaten in de samenleving (met een grote kans op hervallen)? Er zal toch minstens iets van individuele begeleiding nodig zijn, maar dat stelt de vraag naar middelen.

De families van de slachtoffers waren opgelucht met de uitspraak Zij hebben de afgelopen twee weken heel wat moeilijke momenten gekend tijdens het proces. De getuigenissen van Songul en de families van de slachtoffers waren moedig en gaven een belangrijk signaal: dit zinloos geweld en deze haat zijn onaanvaardbaar.

Die boodschap is van belang en brengt ook heel wat discussiepunten met zich mee. Hoe kan de strijd gevoerd worden tegen racistische vooroordelen, van waar komt zinloos geweld,… Wij denken dat het nodig is om deze discussies te voeren. Eén jaar na de verkiezingsoverwinning van Patrick Janssens en de concerten van 0110 is dat noodzakelijk.

Vandaag wordt in de media bijna victorie gekraaid over de veroordeling van Van Themsche. Dezelfde media heeft minder positiefs te melden over "mensen-zonder-papieren" (steevast "illegalen" genoemd). Dat is natuurlijk hypocriet, maar tegelijk ook een logisch gevolg van het huidige systeem waarin goedkope "illegale" arbeiders welkom zijn om de lonen te drukken, krotten aan te verhuren en meteen ook te kunnen beschuldigen van alles wat fout gaat. Bovendien wordt daar door extreem-rechts op ingespeeld om nog een stap verder te gaan in de afkeer tegenover migranten. Het VB verlaagt de drempel voor racisme en is in die zin mee verantwoordelijk voor de gruwelijke feiten die zich in mei 2006 afspeelden in Antwerpen.

Is extreem-rechts verslagen met de overwinning van Janssens? We denken het niet. Reeds vlak na de gemeenteraadsverkiezingen wezen we op de beperkte houdbaarheidsdatum van reclamestunts en presidentiële verkiezingscampagnes zoals die van Janssens. De onderliggende problemen bleven immers bestaan en zijn niet weggenomen met het huidige bestuur in Antwerpen. In tegendeel, met de hoofddoekendiscussie maakte Janssens duidelijk dat hij voor een “flinks” beleid staat en niet voor een “links” beleid. Met de prestigeprojecten genre Oosterweelverbinding worden de prioriteiten nogmaals in de verf gezet: geldverslindende projecten staan vooraan op de agenda.

De realiteit van het huidige beleid kan niet blijvend verstopt worden achter communicatiestrategiën en marketing. Zolang de sociale voedingsbodem voor verdeeldheid en racisme blijft bestaan, blijft de drempel lager voor wanhoopsdaden en zinloos geweld. Dat wordt versterkt door het bestaan en de sterkte van het Vlaams Belang. De asociale realiteit wordt vaak verdoezeld door dezelfde media die nu Van Themsche nog liever de doodstraf hadden zien krijgen.

Het beste antwoord op zinloos geweld en racisme bestaat uit een sociaal beleid: als iedereen een degelijke job zou hebben, degelijke huisvesting in een propere omgeving,… zouden er al veel problemen opgelost zijn. Zolang we echter in een andere richting gaan met een toename van de kloof tussen rijk en arm, zal er een groeiende vervreemding zijn van deze samenleving. Als er geen collectief antwoord wordt geboden, zullen sommigen in de richting van individuele oplossingen zoeken.

Het zal er voor de linkerzijde op aankomen om te bouwen aan collectieve antwoorden en een gezamenlijk verzet van de arbeiders en hun gezinnen tegen de gevolgen van het neoliberalisme. Met het proces Van Themsche werden we nogmaals gewezen op de rotheid van dit systeem en de gevolgen van racisme. De verantwoordelijkheid daarvoor ligt niet alleen bij Van Themsche zelf, maar ook bij een samenleving waarin racistische vooroordelen een steeds bredere verspreiding kunnen kennen. Het VB is daar overigens slechts een gedeeltelijke uitdrukking van. De crisis van het huidige systeem is duidelijk, alleen zien weinigen reeds een alternatief. LSP wil daarin tussenkomen om de mogelijkheden van een socialistisch alternatief scherper naar voor te brengen.

Het proces tegen Hans Van Themsche, de racistische killer die in mei 2006 een bloedbad aanrichtte in Antwerpen, staat vooraan in de belangstelling van alle media. Het is belangrijk dat de slachtoffers van het zinloze geweld hun verwerkingsproces doorkomen en dat de dader gestraft wordt. Een mediaspektakel zal niet volstaan om een einde te maken aan racisme of zinloos geweld.

11 mei 2006 blijft een datum die in Antwerpen niet snel zal worden vergeten. De extreem-rechtse Hans Van Themsche richtte die dag een bloedbad aan waarbij kinderoppas Oulemata en de tweejarige Luna om het leven kwamen, Songul Koç werd zwaar gewond. De reden waarom ze werden neergeschoten? Een foute huidskleur. Het feit dat deze moorden op druk bezochte plaatsen in de binnenstad werden gepleegd, zorgden ervoor dat dit voor velen erg concreet was: ook wij hadden daar op dat foute ogenblik op de foute plaats aanwezig kunnen zijn.

De racistische moorden kwamen in een jaar vol zinloos geweld. In Brussel werd een jongere vermoord voor zijn MP3-speler, op een Antwerpse bus een man die tussenkwam in een ruzie,… De moorden door Van Themsche waren het opvallendst door de koelbloedigheid en het uitgesproken racistische motief van de dader. De schok na de moorden leidde ertoe dat campagnes werden opgezet tegen zinloos geweld en het kwam ook tot een protesttocht in de stad Antwerpen.

Proces toont zinloosheid van zinloos geweld nogmaals aan

Het proces Van Themsche benadrukt nogmaals hoe zinloos het racistische geweld van Van Themsche wel niet was. De jonge dader beweert nu spijt te hebben, maar de slachtoffers en familieleden van slachtoffers stellen zich daar – terecht – ernstige vragen bij. De ondervragers van Van Themsche merkten op dat hij tijdens de ondervragingen nooit enige spijt liet zien, maar op het proces verklaarde Van Themsche dan toch dat hij walgde van zichzelf. Voor spijt is het natuurlijk te laat, de schade die werd aangebracht bij de families van Luna, Oulemata en bij Songul Koç is onwisbaar en levenslang.

Songul Koç deed een moedige tussenkomst met haar getuigenis voor het Hof van Assisen. Ze bleef echter met haar centrale vraag zitten: “Ik begrijp nog altijd niet waarom ik ben neergeschoten.” Daarmee geeft ze de kern van het proces aan: het racistisch geweld was totaal zinloos. Het racistische element in de schietpartij versterkte die zinloosheid enkel maar. Songul Koç sprak het Hof overigens toe in een dialect dat Antwerpser was dan dat van veel “autochtonen”.

Welk antwoord op zinloos geweld en racisme?

Uiteraard zal er met dit proces geen antwoord geboden worden op zinloos geweld en/of racisme. Maar het proces moet wel aangegrepen worden om de discussie daarover te voeren.

Verschillende politici spraken zich uit tegen de racistische moorden en ze namen een uitdrukkelijk “anti-racistisch” profiel aan. Ook nu komt dat aspect in het proces sterk naar voor. Maar er zal meer nodig zijn dan een mediatiek proces om racisme te bestrijden. De traditionele partijen staan voor een beleid waarin uitsluiting en dus ook verdeelheid centraal staan. In de discussie over de positie van de mensen-zonder-papieren weerklinkt een retoriek van repressie en het criminaliseren van mensen-zonder-papieren.

In discussies zoals over de lonen, wordt steeds een vergelijking gemaakt met arbeiders in lageloonlanden en ook met buitenlanders die hier – al dan niet met papieren – komen werken. Patronaat en regering zetten de arbeiders tegen elkaar op, maar komen dan achteraf wel met het moraliserende vingertje stellen dat racisme slecht is. Het patronaat en de regering zullen uiteraard niet zeggen dat ze onze lonen willen aanpakken om hun winsten te vergroten. Neen, het is omwille van de lagere lonen van andere arbeiders en de noodzaak om ‘competitief’ te blijven.

Het neoliberaal beleid moet in vraag gesteld worden. Bovendien is er nood aan een collectief antwoord op het asociaal beleid, zoniet kunnen individuele schijnoplossingen hoogtij blijven vieren. Een collectief antwoord veronderstelt strijd voor onze gezamenlijke belangen. Tegenover de hoge werkloosheid onder migranten (maar ook onder jongeren), is er nood aan een herverdeling van de arbeid: een 32-urenweek zonder loonsverlies en met bijkomende aanwervingen. Er zullen overwinningen rond dit soort eisen nodig zijn om de behoeften van iedereen te kunnen invullen.

Het fraudeonderzoek naar de textielgroep Beaulieu van de familie De Clerck heeft niet als resultaat dat de fraudeurs moeten opdraaien voor de 400 miljoen euro dat ze ten onrechte hebben achterover geslagen ten koste van de gemeenschap. Neen, door de trage werking van het Belgische gerecht dreigt niet alleen verjaring, maar is er bovendien een veroordeling gekomen wegens een te lange procesperiode. De fraudeurs krijgen een schadevergoeding van ruim 30.000 euro!

Fraude lijkt een interessante sector te zijn. Je kan ermee wegkomen en je krijgt achteraf nog een cadeautje toegeworpen op de kosten van de belastingbetalers. De zaak Beaulieu sleept reeds jarenlang aan. Het 400.000 bladzijden tellende dossier handelt over zo’n 400 miljoen euro belastingsfraude. Vorig jaar reeds werd aangekondigd dat er mogelijk verjaring dreigt voor het dossier waardoor er geen veroordeling meer mogelijk is. De vertraging komt er deels door de werking van het gerecht (een aantal toponderzoekers stelt zich daar overigens vragen bij…) maar ook door de houding van de beklaagden (zo vroeg één van hen de vertaling van het dossier naar het Aramees).

Beaulieu is in handen van de familie De Clerck. In het kader van het onderzoek werd in 1997 Jan De clerck en diens vrouw opgepakt. Ze betaalden echter een minnelijke schikking van 50 miljoen euro en kwamen vrij. Wellicht was 50 miljoen euro niet zoveel voor Jan De Clerck. Eerder liet hij voor de bouw van zijn villa in Waasmunster meer dan 54 miljoen frank doorrekenen aan Beaulieu (er zijn beschuldigingen van corruptie bij het bekomen van de bouwvergunningen voor deze villa). Broer Dominiek bouwde een kasteel met een zwembad van 380 m².

Vader Roger De Clerck werd in 1985 veroordeeld omdat hij 1,5 miljard frank had versast naar het buitenland. Zoon Jan werd in 1989 ook in Groot-Brittannië veroordeeld wegens fraude en moest een boete van 250 miljoen frank betalen. Het gaat hier met andere woorden om een criminele familie. Maar toch werd het feestje voor de 75ste verjaardag van Roger De Clerck (eind jaren 1990) bijgewoond door onder meer Bush senior en Margaret Thatcher.

Het fraudeonderzoek dat nu reeds 17 jaar lang gevoerd wordt en waarin verjaring dreigt, zal wellicht geen resultaat opleveren. De 400 miljoen euro fraude die werd ontstolen aan de gemeenschap zal in de zakken van de familie De Clerck blijven hangen. Daar krijgen ze nu nog eens een cadeautje bovenop: de redelijke termijn is overschreden aldus het Mensenrechtenhof van Straatsburg en bijgevolg wordt de Belgische staat veroordeeld tot betaling van een schadevergoeding van 30.750 euro!

Blijkbaar gelden er andere regels en normen voor grote criminelen en fraudeurs. Met de nodige politieke vrienden en invloed, is het niet alleen mogelijk om de gemeenschap te bestelen via fraude. Nadien volgt nog een beloning op de koop toe!

Een harde aanpak van fraude hoort duidelijk niet bij de prioriteiten van de partijen die de afgelopen decennia de macht hebben uitgeoefend in dit land. Terwijl ze mond vol hebben van het aanpakken van “sociale fraude” (mensen die ten onrechte een uitkering krijgen), laten ze de grote fiscale fraudeurs zo goed als ongemoeid. Hierdoor wordt 1 tot 3 miljard euro aan gemeenschapsmiddelen mislopen.

CD&V-vertegenwoordiger Hugo Vandenberghe kwam naar voor met enkele cijfers en schattingen inzake het mislopen aan middelen door een gebrek aan vervolging van fiscale fraude. Er zou 100 miljoen euro verloren gaan door de verjaring van fraudezaken, maar daarnaast zijn er nog bergen dossiers van belastingontduiking, witwassen, frauduleuze kasgeldvennootschappen,… die amper aan bod komen. Hierdoor zou 1 tot 3 miljard euro mislopen worden. Middelen die de gemeenschap toebehoren, maar door een gebrek aan ijver bij de vervolging van fraudeurs uiteindelijk in de zakken van die fraudeurs blijven zitten. Een diefstal van gemeenschapsmiddelen dus.

Enkele maanden geleden wees het Rekenhof reeds op het tekort aan middelen voor de opsporingsdiensten. Nadien volgde zelfs een publieke oproep van 14 speurders die stelden dat de strijd tegen fiscale fraude bewust en onbewust wordt gesaboteerd, “door zowel de fiscale administratie als door het gerecht”. Ook uit christen-democratische hoek kwam er druk toen zij nog aan de macht waren. Eén van de speurders stelde in de media: “Ik heb meegemaakt hoe oud-minister Philippe Maystadt (CdH) actief druk uitoefende in sommige van deze dossiers. Ambtenaren zijn niet altijd even moedig. Didier Reynders is handiger, door de zaken gewoon op hun beloop te laten in de wetenschap dat bij het gerecht dergelijke moeilijke fraudedossiers steevast onderaan de stapel worden gelegd.”

De speurder kwam tot een verbazende conclusie: “Soms krijg ik de indruk dat het de bedoeling is van onze regenten om van België een fiscaal Panama te maken voor het bedrijfsleven, maar dan properder aangekleed.” Die conclusie is verrassend omdat het ingaat tegen de logica van hetgeen de traditionele politici ons dagelijks verkondigen. Volgens alle traditionele partijen is de belastingdruk in dit land erg hoog en is de eerste prioriteit om de belastingen te verlagen. Voor gewone werkmensen wegen de belastingen inderdaad door.

De hervormingen die plaatsvonden op het vlak van belastingen worden echter amper gevoeld door de gemiddelde en lage inkomens. Dat stelt althans Paul Soete van de werkgeversfederatie Agoria. De hoogste inkomens krijgen cadeaus toegeworpen, de gewone inkomens moeten evenveel betalen en krijgen bovendien te maken met de besparingen die worden doorgevoerd als gevolg van de cadeaus aan de rijksten. Die rijksten krijgen bovendien vrijgeleide om te frauderen (op voorwaarde dat het meteen om grote sommen gaat, de grote fraudeurs worden immers amper aangepakt).

Als er dan toch hervormingen doorgevoerd worden, kunnen we misschien eens beginnen met een harde strijd tegen fiscale fraude te voeren. Die middelen kunnen aangewend worden om pakweg de BTW op basisgoederen af te schaffen. Dat is immers een bijzonder asociale belasting: rijk en arm betalen evenveel belastingen, maar bij de armsten weegt dat natuurlijk sterker door.

Ex-politiecommissaris en VB’er Bart Debie werd veroordeeld tot 3 jaar cel met uitstel. Aanleiding hiervoor zijn het buitensporige geweld en de vervalste PV’s die de rode draad vormden in zijn carrière bij de politie. Het Vlaams Belang liet alvast weten zeker geen afstand te doen van dit soort incidenten, wel integendeel.

Jarmo Van Regemorter

Volgens Dewinter heeft de Vlaamse politie nood aan meer “robocops” (zoals Debie) en minder “mietjes”. Volgens Dewinter moet de politie dus steeds spontaan kunnen overgaan tot het lastig vallen van allochtonen en het opmaken van ongefundeerde, valse PV’s.

Met een criminele flik als ‘veiligheidsspecialist’ binnen het VB, wordt meteen duidelijk wat die partij juist bedoelt met ‘een harde aanpak van de criminaliteit’: aan flikken van het VB is alles geoorloofd en allochtone gezinnen worden vogelvrij verklaard.

Het VB laat Debie dus allesbehalve vallen. Integendeel, hij wordt openlijk als voorbeeld naar voor geschoven van wat volgens het VB een strenge aanpak van de criminaliteit is. Nochtans zal Debie niet in beroep gaan, omdat dat waarschijnlijk enkel tot een nog zwaardere straf zou leiden en waarschijnlijk zou het hem dan onmogelijk gemaakt worden om te kandideren op een lijst van het VB. In dat geval zou de partij waarschijnlijk wel een manoeuvre bedenken om hem toch in dienst te houden, zoals dat eerder reeds met Rob Verreycken gebeurde, die naar het Europarlement gestuurd werd om er voor de extreem-rechtse Europese fractie te werken.

De Vlaams Belang’er Bart Debie is veroordeeld wegens geweldplegingen en vervalsingen van PV’s toen hij nog politiecommissaris was in Antwerpen. Hiermee wordt de gewelddadige reputatie van de "flik Debie" bevestigd. Het VB laat hem echter niet vallen. Dewinter stelde dat de politie meer nood heeft aan "Robocops" in plaats van "mietjes". Hij hoopt zelfs dat de aandacht rond de veroordeling van Debie hem een parlementszitje zal opleveren.

Bart Debie werd veroordeeld tot een gevangenisstraf van drie jaar met uitstel. Dat betekent dat hij schuldig is bevonden, maar dat de gevangenisstraf pas effectief wordt als hij nogmaals betrapt wordt op gelijkaardige feiten. Wel effectief is de 7.500 euro die Debie aan de slachtoffers moet betalen en de 1.250 euro boete.

Debie was schuldig aan buitensporig geweld en het vervalsen van PV’s. Hij tekent hoger beroep aan tegen het vonnis, maar dit vonnis maakt alvast duidelijk dat de vele geruchten over politiegeweld door Debie en co wel degelijk gegrond waren. Bovendien maakt het de positie van Debie als "veiligheidsspecialist" van het VB zowat onhoudbaar.

Of wil de partij van de "harde aanpak van criminaliteit" die harde aanpak laten uitstippelen door iemand die zelf veroordeeld is? Een dergelijke hypocrisie zou niet nieuw zijn bij het VB, maar het verhoogt de geloofwaardigheid van de partij zeker niet… Dewinter denkt daar anders over. Hij ziet in Debie een voorbeeld: alle agenten zouden moeten zijn zoals Debie. Bij een harde aanpak kan er wel eens over de schreef worden gegaan, vindt de VB-leiding.

Volgens Dewinter is er nood aan meer figuren als Debie bij de politie, "liever wat meer Robocops dan mietjes". Zo stelde Dewinter het letterlijk… Bij welke categorie hij Debie daarbij rekende, liet hij niet weten maar we vermoeden dat Dewinter bedoelde dat brutaal politiegeweld en valse PV’s deel uitmaken van wat zij zien als een gespierd politie-optreden. De boodschap is duidelijk: als het van het VB afhangt, mogen VB-flikken zich alles permitteren. De anderen zijn natuurlijk volksverraders en moeten hard aangepakt worden! De Turkse slachtoffers van Debie en co die mekkerden over hoe hun rechten werden geschonden, krijgen uiteraard ook geen aandacht van het Belang.

Of Debie in hoger beroep zal gaan, is onduidelijk. Hij vreest wellicht dat er in hoger beroep een zwaardere straf zou kunnen worden uitgesproken. Daarbij wordt in VB-kringen vooral gevreesd dat bij de veroordeling ook een verlies van de burgerrechten en politieke rechten zou worden uitgesproken in hoger beroep. Dat zou het onmogelijk maken voor Debie om te zetelen. Mogelijk zal het VB dan wel een andere oplossing voor Debie vinden. Net zoals het eerder een andere oplossing vond voor Rob Verreycken (toen die na een reeks incidenten te ver was gegaan). Verrecyken kon naar het Europees parlement om er voor de nieuwe extreem-rechtse Europese fractie te werken. Achter de schermen blijft de geweldenaar gewoon voor de partij werken. Mogelijk moet Bart Debie straks ook naar achter de schermen moeten worden gehaald…

Vooral de uitspraken van de VB-leiding rond onwettige optredens van de politie zijn veelzeggend. Brutaal politiegeweld is volgens de partijleiding toelaatbaar. Moest dat geweld gericht zijn tegen pakweg een betoging voor Vlaamse autonomie, dan zou natuurlijk een andere versie klinken. Dan zou het geweld een "kaakslag voor Vlaanderen" zijn. Maar zolang het geweld tegen migranten of andersdenkenden gericht is, wordt alles met de mantel der eigenliefde bedekt door het VB.

De cartoon is een parodie op de film "Dirty Harry". Deze cartoon werd gepubliceerd op marxisten.blogspot.com

Veiligheidsspecialist Bart Debie van het Vlaams Belang moet vandaag voor de correctionele rechter komen. Niet als aanklager of om te getuigen in een zaak. Neen, de veiligheidsspecialist zou zelf voor onveiligheid hebben gezorgd toen hij nog in functie was als Antwerpse flik. De beschuldigingen zijn niet min: machtsmisbruik, geweld, verduistering,… Debie riskeert tot 4 jaar cel.

De bal ging aan het rollen toen een Turkse familie klacht indiende tegen Debie en enkele collega’s. Aanvankelijk werd weinig geloof gehecht aan hun verhaal omdat de politie de verdediging van haar personeelsleden opnam. Toch was toen al duidelijk dat er iets fout zat.

In 2003 kwam de Turk Bilen Uludogan tussen als enkele dronkelappen vernielingen aanbrengen. De dronkaards vielen hem aan, waarop Bilen de politie belde. Met zijn broer en schoonbroer achtervolgde Bilen de dronkaards om hen aan de politie over te leveren. De politie arriveerde en besloot onmiddellijk dat de Turken de agressors waren en sloeg hen in de boeien. Ze werden opgepakt en naar het kantoor gebracht. Vooraleer hen iets gevraagd werd, sloeg de overste van de agenten de arrestanten. Die overste was commissaris Bart Debie…

Eén van de Turken werd tegen een radiator gegooid en kreeg een bottine van een agent tegen het hoofd. Hij moest uiteindelijk naar het ziekenhuis.

Nadien blijkt dit geen alleenstaand feit te zijn geweest. Tussen 1999 en 2003 waren er minstens 27 slachtoffers van Debie en drie ondergeschikten. Er zijn klachten over geweld, racisme, illegale huiszoekingen, het stelen van geld, vervalsing van PV’s,…

Het lijkt erop dat als het VB de criminaliteit hard wil aanpakken, de partij best in eigen rangen kan starten. Debie riskeert een celstraf tot 4 jaar. Jammer genoeg wordt voor een medebeklaagde geen straf geëist. Het lijkt er ook op dat de politie de mededaders niet wil aanpakken. Hierdoor kan Debie natuurlijk de schijn wekken dat het om een afrekening gaat nu hij zijn politieke voorkeur op een andere manier duidelijk maakt als VB-gemeenteraadslid.

Het lijkt er op dat prins Laurent wel degelijk op de hoogte was van de fraudezaak waarbij geld van de zeemacht werd gebruikt om zijn persoonlijke villa op te knappen. Dat blijkt zowel uit de getuigenissen van verdachten in de fraudezaak als uit het syntheserapport van de hoofdinspecteur die in opdracht werkt van de Hasseltse onderzoeksrechter die deze zaak onderzoekt. Zal de prinselijke fraude verder toegedekt worden door het establishment?

De levensstijl van de koninklijke familie komt bijzonder scherp naar voor in deze affaire. Prins Laurent, die een aantal Ferrari luxewagens bezit, liet tal van werken uitvoeren aan zijn villa Clémentine in Tervuren. Die villa is eigendom van de Koninklijke Schenking en wordt door de koning ter beschikking gesteld aan Laurent.

Een Limburgse aannemer en hoofdverdachte in de zaak, Luypaerts, bracht een ontluisterend beeld van de houding van Laurent tegenover de arbeiders die de werken aan zijn villa kwamen uitvoeren. Blijkbaar wil Laurent een ongestoord prinselijk leventje leiden met alle mogelijke luxe waarbij niemand hem mag storen. “Als mijn personeel ’s morgens aan het werk was en de prins thuiskwam van een nachtje stappen, dan moesten de arbeiders ophoepelen. Hij wilde slapen en niet gestoord worden. Het personeel werd soms ook op klaarlichte dag naar huis gestuurd wegens ‘intieme activiteiten’ van de prins (…) Hij dwarsboomde de plannen en saboteerde de werken. Als arbeiders een stopcontact gebruikten om te stofzuigen, trok de prins de stekker uit.”

Uit een verslag van een gerechtelijk expert blijkt dat de Limburgse aannemer voor bijna 6 miljoen Belgische Frank werken en leveringen uitvoerde aan de woning. Ook leverde de Limburger samen met voormalig adviseur en kolonel Noël Vaessen heel wat goederen aan de Stichting Prins Laurent. Het zou onder meer gaan om computers, een kopieermachine, operatietafels voor dieren, kantoormeubelen,… De Stichting haalde hiermee een voordeel van 1,5 miljoen Belgische Frank. Alle facturen werden doorgeschoven naar de zeemacht.

Alle verdachten in de zaak werden ondervraagd of worden zelfs vervolgd. Behalve diegene die uiteindelijk het voordeel genoot van de fraude. Prins Laurent blijft op dit ogenblik buiten schot en moet zich niet verantwoorden voor zijn persoonlijke verrijking op frauduleuze wijze. Hij is daarmee natuurlijk niet de eerste fraudeur die vrijuit lijkt te gaan, maar het is nogal opvallend dat alle gegevens in de zaak vrij duidelijk wijzen op minstens een medeverantwoordelijkheid van Laurent.

Zowel de Limburgse aannemer (en ex-militair) Luypaerts als Vaessen stellen dat Laurent van “alles” op de hoogte was. Luypaerts stelde in de media: “Al van de eerste dag van het onderzoek maakte de onderzoeksrechter me duidelijk dat hij me zou opsluiten indien ik naar de pers zou stappen met mijn verhaal over Laurent”. Daarom twijfelde hij naar eigen zeggen lang om naar buiten te treden met zijn verhaal.

Luypaerts en Vaessen staken zelf heel wat geld in hun eigen zakken. Ze werkten met valse facturen en lieten de zeemacht meermaals betalen voor bepaalde prestaties aan de villa van Laurent. Luypaerts kocht onder meer een huis en een hotel in Tsjechië van het geld. Wel stelt Luypaerts dat hij niet weet in hoeverre Laurent wist dat het geld waarmee de werken aan zijn villa waren betaald, afkomst was van fraude.

Los van het feit dat Luypaerts zich wat lijkt tegen te spreken en mogelijk zijn eigen fraude wil verdoezelen door naar een bekendere figuur te trappen, blijven we met ernstige vragen zitten rond de rol van Laurent. Waarom is die niet ondervraagd geworden in deze zaak? Waarom lijkt het erop dat hij beschermd wordt? Of is het soms normaal dat iemand die mee heeft genoten van fraude niet eens gevraagd wordt naar een verklaring?

En als Laurent in deze zaak effectief een bijzondere bescherming geniet, moeten we uiteraard de vraag stellen in welke mate het establishment van dit land zichzelf ook in andere gevallen beschermt.