Category: Werklozen

Op 11 oktober organiseerde de Linkse Socialistische Partij een aantal symbolische acties aan de RVA om te protesteren tegen de aangekondigde jacht op de werklozen. Er waren acties in Antwerpen, Luik, Mechelen, Oostende, Gent en Leuven. Er werd in die steden campagne gevoerd aan de doplokalen om werklozen op te roepen om in verzet te komen tegen het regeringsbeleid.

Geert Cool

In de buurlanden wordt reeds duidelijk waar het politieke establishment naartoe wil. In Duitsland wil de regering een hard schorsingsbeleid voeren tegenover werklozen waarbij geschorste werklozen nog een inkomen zouden krijgen van rond de 350 euro, wat uiteraard onvoldoende is om van te overleven. In Nederland wil de regering de pensioenleeftijd verhogen en wordt het mogelijk om te werken tot je 70ste. Jongeren die geen werk vinden, zullen hierdoor nog moeilijker aan de bak komen.

Ook in België beginnen de maatregelen concreet te worden. Vanaf 1 oktober krijgen jonge werklozen onder de 30 jaar uitnodigingen om te verantwoorden of ze wel voldoende gesolliciteerd hebben. Voorlopig staat nog niet vast op welke wijze hierna zal overgegaan worden tot schorsingen van de werkloosheid, maar volgens De Tijd zou er door de SP.A en de PS een cijfer van 30.000 geschorste werklozen tegen 2007 gebruikt worden.

Redenen genoeg dus om te protesteren. Met LSP willen we de discussie over het asociale beleid voeren en direct bij het begin van de eerste stappen van een streng schorsingsbeleid de oppositie beginnen organiseren. Voor veel werklozen zijn de maatregelen nog niet concreet, waardoor er nog wat een afwachtende houding ingenomen wordt. Onze acties op 11 oktober waren dan ook niet gericht op het mobiliseren van brede lagen, maar wel op het organiseren van eerste acties om van daaruit het verzet te organiseren.

Aan de doplokalen kregen we enorm goede reacties. Zo verkochten onze kameraden in Luik op 4 oktober aan de dop meer dan 100 exemplaren van ons maandblad. Ook elders haalden we goede resultaten op vlak van bladverkoop, discussies en het ophalen van contacten die geïnteresseerd zijn om actief te worden.

In Antwerpen waren we op 11 oktober met ruim 20 aanwezigen aan de RVA in de Lentestraat, waaronder een aantal werklozen die voor het eerst deelnamen aan acties. Er werd ter plaatse een korte toespraak gegeven over de noodzaak van een actieve oppositie en het organiseren van werklozen om voorbereid te zijn op de "jacht op de werklozen". Achteraf trokken we naar een café op Zurenborg waar een meeting werd gehouden.

Ook in andere steden waren er kleine symbolische acties. Voor ons was het vooral belangrijk om een eerste stap te zetten naar het organiseren van werklozen, waarbij we aan de doplokalen enorm goede reacties kregen. Hiermee starten we ook de campagne naar de Jongerenmars voor werk op 19 maart 2005 in Brussel.

Sinds verschillende jaren zien we een toename van flexibel werk: contracten van bepaalde duur, deeltijds werk, interimwerk, dienstencheques, PWA, etc. We hadden een gesprek met Michel, aangeworven in het kader van een PWA-job in een grote stad in dit land. Hij vertelde ons over zijn arbeidsvoorwaarden en ambities.

Interview met een PWA-tewerkgestelde

Interview afgenomen door Guy Van Sinoy

Michel: Ik werk als bewakingsagent in een grote stad, in het kader van een PWA. In groepen van 2 doen we rondes in een wijk die we toebedeeld kregen: contact met de bewoners en de handelaars, preventie van alles dat de rust in de wijk kan verstoren (veiligheid, netheid).

Hoe en hoeveel word je betaald?

Michel: Dit werk, gemiddeld 53 uur per week, stelt me in staat om wat meer geld over te hebben dan enkel met mijn werkloosheidsuitkering – om mijn huur, gas- en elektriciteitsrekening te betalen. We ontvangen een PWA-cheque ter waarde van 3,72 euro (150 BEF) per gepresteerd uur. In geval van ziekte vallen de cheques weg en val ik terug op mijn werkloosheidsuitkering of bijstand.

Hoe is het werk georganiseerd?

Michel: Een keer per maand komen we samen om het werk te verdelen. We krijgen dan ook te horen hoeveel uren we die maand gaan presteren. Dat varieert van maand tot maand, in functie van de vraag. Soms werken we tot 10 uur ’s avonds, het weekend incluis. Er is geen vergoeding voor weekendwerk. Indien, per ongeluk, de persoon die in onze groep zit niet kan komen, wordt de groep niet betaald. Ofwel verwittigt de baas ons op tijd: in dat geval moeten we niet komen werken en worden we niet uitbetaald. Ofwel verwittigt niemand ons: in dat geval, eens aangekomen in het lokaal PWA-bureau, bellen we na een tijdje de baas om te vragen wat er gaande is. Als de collega niet kan komen, moeten we naar huis gaan en worden we voor één, hoogstens 2 uur uitbetaald.

Krijgen jullie werkkledij?

Michel: We krijgen een pull, een broek, een vest en een pet. Ons schoeisel moeten we kopen (maximum 50 euro) en nadien wordt ons dat terugbetaald. De kosten voor het schoonmaken van onze werkkledij, daarentegen, zijn voor ons.

Hoe is de sfeer op het werk?

Michel: Er zijn mannen en vrouwen, weinig jongeren. Er is nogal wat spanning en jaloezie onder de collega’s. Iedereen hoopt aangeworven te worden aan een echt contract door de stad. Tot nu toe is er weinig solidariteit. Iedereen hoopt er zich alleen door te slaan.