Eind november kwam de internationale leiding van het CWI samen. Het IEC (International Executive Committee) wordt verkozen op een wereldcongres dat om de vier jaar plaats vindt en samengesteld wordt door verkozen vertegenwoordigers van de verschillende nationale afdelingen. Op de bijeenkomst dit jaar was er veel aandacht voor de situatie in Nigeria waar onze organisatie een sterk uitgebouwde positie heeft. We publiceren een korte samenvatting van een inleiding door Segun Sango, algemeen secretaris van de Democratic Socialist Movement, op deze bijeenkomst.

Sociale ramp

De situatie van veel arbeiders in Nigeria gaat van slecht naar slechter. Volgens de Verenigde Naties leeft meer dan 70% van de Nigerianen onder de armoedegrens van 1 dollar per dag. Bovendien is er geen uitgewerkt systeem van sociale zekerheid.

Het land komt meer en meer terecht in een situatie van barbarisme met een enorme werkloosheid, armoede,… Op economisch vlak merken we dat de waarde van de munt enorm afneemt. Bij de val van het militaire regime in 1999 betaalde je 85 Naira voor één dollar, nu is dat officieel 140 N.

Nigeria heeft de twijfelachtige eer om op de lijst van de meest corrupte landen de tweede plaats in te nemen na Bangladesh.

Het afgelopen jaar waren er verschillende prijsverhogingen van benzine, en dat in een land dat olie uitvoert! De prijzen stegen eerst van 26 N per liter tot 40 N, na betogingen en acties werd dat beperkt tot 34 N, maar intussen is het verhoogd tot meer dan 45 N. De prijs voor gas is met 70% gestegen. Het patronaat stelt dat dit noodzakelijk is om bedrijven in stand te kunnen houden. Maar de sociale gevolgen zijn enorm. Als het tanken dubbel zo duur geworden is op korte tijd, zorgt dat voor een daling van de levensstandaard.

De toegang tot moderne middelen als mobiele telefonie is enorm beperkt. Er zijn maximum zo’n 2,5 miljoen GSM’s in het land, maar slechts 10% kan er effectief gebruik van maken. De prijzen om te telefoneren zijn immers hoger dan in de meeste Westerse landen. De prijzen zijn hoog omdat gesteld wordt dat het land te arm is om nieuwe producten massaal op de markt te brengen…

Verkiezingen

Bij de recente verkiezingen was er een enorme corruptie om de heersende partijen aan de macht te laten blijven. Wij namen deel aan de campagne van de National Conscience Party, de enige partij die gezien wordt als eerlijk en als een partij die aan de kant van de bevolking staat.

De campagne was echter niet gemakkelijk, de partij werd pas laat geregistreerd en heeft veel minder middelen dan de andere partijen. Toch was de deelname van de NCP een erg belangrijke politieke ontwikkeling in Nigeria. We moesten opboksen tegen de corruptie en de vervalsingen van de uitslagen. In een district van Lagos waar de NCP-kandidaat een lid van onze organisatie was, haalden we 77.000 stemmen (9,5%). In dat district was iedereen ervan overtuigd dat wij eigenlijk de verkiezing hadden gewonnen, maar dat enkel op basis van corruptie ons stemmenaantal sterk naar beneden was gehaald.

De omvang van de corruptie wordt duidelijk als we zien hoe een vertegenwoordiger van de regeringspartij een oproep deed om fondsen te schenken aan zijn campagne en op 24 uur tijd 3 miljoen dollar wist te verzamelen! Zelfs Bush zou zo’n bedrag niet slecht vinden… In feite kwam het erop neer dat de staatskas geplunderd werd om stemmen te kopen. In één district werden er meer stemmen geteld dan het aantal inwoners, maar toch werd de uitslag aanvaard!

Het feit dat wij in deze omstandigheden enorme aantallen kiezers konden overtuigen om voor onze kandidaten te stemmen, is een weerspiegeling van de mogelijkheden.

Naar een opsplitsing van het land?

De situatie vandaag in Nigeria kan leiden tot het opbreken van het land. Er zijn de tegenstellingen tussen het Noorden en het Zuiden, tegenstellingen op etnische en religieuze basis. Het is voor de burgerij bovendien niet gemakkelijk omdat de mogelijkheid van een min of meer onafhankelijk radicaal regime zich niet meer stelt zoals in de jaren ’70 toen gebruik kon gemaakt worden van de tegenstellingen tussen de VS en de Sovjetunie om met een aantal Afrikaanse leiders een radicaler regime te vestigen.

De economische situatie vandaag kan leiden tot een militaire coup op basis van de etnische en religieuze tegenstellingen. Maar dat zal uiteraard de economische en sociale problemen niet oplossen.

Algemene stakingen

Het afgelopen jaar waren er drie algemene stakingen, waarvan er één werd afgeblazen vlak voor het zou plaatsvinden. Deze acties waren bijzonder belangrijk omdat ze voor het eerst alle arbeiders verenigden in een strijd die losstaat van religieuze of etnische tegenstellingen.

Anderzijds is er een crisis bij de vakbondsleiding. De acties waren vooral een uitdrukking van het feit dat er een enorme actiebereidheid was. Maar de leiding heeft geen alternatief op het beleid van de regering. In feite zijn ze voor een neo-liberaal model, maar voor het beperken van de gevolgen ervan voor de arbeiders. Dit maakt onze tussenkomst complexer.

Door onze tussenkomst in de algemene stakingen was er een coalitie van de vakbondskoepel NLC (Nigerian Labour Congress), mensenrechtenorganisaties, politieke groepen,… De meeste voorstellen om de strijd te organiseren kwamen van ons, zo deden we meetings om te discussiëren over een alternatief voor de arbeiders.

Enorme mogelijkheden

In de puinhoop die Nigeria is, brengen wij een socialistisch alternatief naar voor. Ondanks de enorme problemen waarmee we geconfronteerd worden, bouwen we aan een sterke organisatie die een weg vooruit kan aanbieden. De Democratic Socialist Movement organiseert honderden leden en sympathisanten en heeft in bepaalde delen van de hoofdstad Lagos een massa-basis. De afgelopen periode waren leden van onze organisatie verschillende keren op de nationale televisie in debatten met mensen die konden bellen naar de TV voor vragen en opmerkingen. Daarmee kunnen we ons profiel enorm versterken om onze organisatie verder uit te bouwen.

Eind september werden de Nigerianen opgeschrikt door een aankondiging van de regering om de brandstofprijs onmiddellijk te verhogen met 15%. De aankondiging van deze prijsverhoging en het feit dat president Obasanjo hierover zweeg in zijn toespraak op de Onafhankelijkheidsdag (1 oktober) leidde tot woede onder brede lagen van de bevolking. Obasanjo zelf werd uitgejouwd toen hij probeerde de officiële openingsspeech te houden van de 8ste Afrikaanse Spelen die plaatsvinden in Abuja, de federale hoofdstad van Nigeria.

Segun Sango, Algemeen Secretaris van de DSM, Nigeria

Eind juni probeerde de regering al om de prijzen te verhogen met 54%, van 26 Naira (20 cent) per liter tot 40 Naira. Dit leidde tot een algemene staking die 8 dagen duurde en het land platlegde. De regering werd gedwongen om de prijsverhoging te beperken tot 34 Naira. Onmiddellijk na de aankondiging van een nieuwe prijsstijging kondigde de Nigerian Labour Congress (NLC), de belangrijkste vakbondsfederatie, een algemene staking aan vanaf 10 oktober. Er werd een mobilisatiecomité opgezet, Labour-Civil Society Coalition, met de vakbonden, verschillende politieke partijen, mensenrechtenorganisaties, studentenorganisaties en andere groepen.

De Democratic Socialist Movement, Nigeriaanse afdeling van het CWI, was onderdeel van deze coalitie en speelde een belangrijke rol in de mobilisatie, zowel met de DSM zelf als via DSM-leden in de vakbonden, National Conscience Party en studentenorganisaties.

Segun Sango, algemeen secretaris van de DSM, was lid van de nationale organen die de staking op een dagelijkse basis zou organiseren en DSM-leden waren de coördinatoren in twee van de vier zones in Lagos van de NLC. In de aanloop naar de staking moest het blad van de DSM, Socialist Democracy, worden bijgedrukt.

Enkele uren voor de staking zou beginnen, werd deze afgelast. De regering trok immers de aangekondigde prijsverhoging in. Dit betekent echter niet dat de strijd gedaan is, in veel gebieden van Nigeria is het niet mogelijk om brandstof te kopen aan de officiële prijs van 34 Naira per liter. De regering is blijkbaar van plan om de brandstoftoevoer te beperken tot de wanhopige consumenten hogere prijzen aanvaarden.

Op 12 oktober publiceerde de DSM de volgende verklaring:

Algemene staking op laatste moment afgelast

Intrekking van prijsstijging is overwinning voor de werkende bevolking

De Democratic Socialist Movement (DSM) verwelkomt de intrekking van de recent aangekondigde prijsstijging van de brandstof door de federale regering en de oliebedrijven.

Als gevolg van die intrekking heeft de leiding van het Nigeria Labour Congress (NLC) de nationale algemene staking en de massa-protesten afgelast.

De DSM maakt deel uit van de Labour-Civil Society Coalition die de Nigeriaanse arbeiders en onderdrukte massa’s mobiliseerde tegen het onrechtvaardige beleid.

Terwijl de autoriteiten de bedreiging van de nationale veiligheid aangaven als reden voor de intrekking van de beslissing, is het duidelijk dat de echte reden de vastberadenheid was van de Nigeriaanse arbeiders om de oproep van de NLC op te volgen en in staking te gaan tegen de prijsverhoging.

In die zin is de intrekking van de prijsstijging een belangrijke overwinning voor de Nigeraanse arbeiders en een weerspiegeling van hun potentiële kracht. Het is een nieuw bewijs dat massale strijd de beste methode is om de heersende kapitalistische elite te verslaan in haar beleid dat ingaat tegen de armsten. De enorme steun voor de acties van de NLC toonden ook aan dat de zogenaamde overwinning van Obasanjo, de PDP en andere kapitalistische partijen, bij de laatste verkiezingen niet betekent dat ze ook een ruime steun van de bevolking genieten.

Het is nog niet gedaan

Ondanks de overwinning wil de DSM waarschuwen voor het gevaar van de aanvallen op de levenscondities en arbeidsvoorwaarden van de Nigeriaanse arbeiders. Dit gevaar blijft actueel. De NLC en de Labour-Civil Society Coalition moeten verder campagne voeren tegen het neo-liberale beleid van "liberaliseringen" en privatiseringen. Iedere verdere poging om de brandstofprijzen te verhogen of andere asociale maatregelen moeten beantwoord worden met massale protestacties en een algemene staking.

Terwijl de regering door de massale oppositie en de dreiging van een algemene staking moest toegeven op de brandstofprijs, is het duidelijk dat deze beslissing maar een tijdelijke beslissing is aangezien de regering nog steeds gebaseerd is op een beleid in het belang van de rijksten waarbij liberalisering en deregulering de basis vormen van de politieke agenda van Obasanjo en de heersende klasse. Met winstmaximalisatie voor de grote oliebedrijven als centraal uitgangspunt voor het beleid, zullen er brandstoftekorten blijven en zullen veel consumenten geen toegang hebben tot brandstof aan de officiële prijzen waarop de regering zal proberen om vroeg of laat een officiële prijsverhoging door te voeren. De regering en de bedrijven wachten enkel op een nieuwe kans om de prijzen te verhogen, wellicht op basis van brandstoftekorten.

De stakingsoproep van de NLC kreeg enorm veel steun van de Nigerianen. Dit momentum moet gebruikt worden om het verzet tegen het neo-liberale en pro-imperialistische beleid van de regering op te drijven. De arbeidersbeweging moet de bevolking in heel het land mobiliseren tegen asociale maatregelen. De NLC-leiding moet zich terugtrekken uit de National Council on Privatisation, een overlegorgaan opgezet door de regering. De NLC moet uitleggen dat het alternatief op de huidige problemen en corruptie in de openbare diensten bestaat uit een democratische arbeiderscontrole en arbeidersbeheer in plaats van het verkopen van de openbare diensten aan kapitalistische uitbuiters en de heersende elite.

Wijze waarop de staking werd afgelast

Gelet op het beleid van de regering en haar houding in het verleden waarbij geregeld akkoorden niet nageleefd werden, vindt de DSM dat de NLC-leiding moest gewacht hebben op de effectieve doorvoering van de nieuwe prijzen vooraleer de algemene staking werd afgelast.

We verzetten ons ook tegen de manier waarop de aangekondigde acties unilateraal door de NLC-leiding werden afgelast, zelfs zonder een telefoongesprek – laat staan een democratische raadpleging – met andere organisaties. Deze taktiek om andere groepen te gebruiken en dan te dumpen, vormt geen basis voor een sterk platform en een sterke solidariteit onder de bevolking die niet georganiseerd is in de vakbonden.

Nood aan een alternatief

De crisis naar aanleiding van de brandstofprijzen en de toevoer van brandstof, is een uitdrukking van de algemene crisis die de neo-koloniale kapitalistische economie van Nigeria treft en die gekenmerkt wordt door massale werkloosheid, een lage benutting van de capaciteiten, slechte levensstandaarden en aanhoudende aanvallen op de levens- en arbeidsomstandigheden van de bevolking door de commercialisering van de openbare diensten, privatiseringen, prijsverhogingen en andere maatregelen.

Om een einde te maken aan de armoede, miserie en uitbuiting waarmee de bevolking dagelijks geconfronteerd wordt, moet de arbeidersbeweging en de NLC niet enkel opkomen tegen specifieke maatregelen zoals de verhoging van de brandstofprijs. Er is meer nodig, de arbeidersbeweging moet opkomen voor de volledige omverwerping van het kapitalistische systeem en een democratisch socialistisch systeem als alternatief naar voor brengen waarbij de collectieve rijkdom onder publiek bezit gebracht wordt met democratische controle van de bevolking.

Enkel dan zullen de natuurlijke rijkdommen als olie, mineralen,… en ook de landbouw en industrie kunnen ingezet worden om te voorzien in de basisbehoeften van iedereen in plaats van voor het luxueuze leven van een kleine rijke minderheid zoals vandaag het geval is.

Om zo’n verandering te bekomen moeten de arbeidersbeweging en de NLC een eigen onafhankelijk politiek platform opbouwen, om een alternatief te bieden op de PDP, AD, ANPP en andere kapitalistische partijen.

De DSM roept de NLC-leiding op om een einde te maken aan iedere steun voor de heersende klasse of fracties ervan. De NLC-leiding heeft de afgelopen vier jaar geprobeerd om niet gezien te worden als een tegenstander van het regime. Maar de aanhoudende besparingsmaatregelen, waaronder de prijsstijgingen van brandstof en de aanvallen van de regering op de arbeidersbeweging en de NLC, tonen aan dat het onmogelijk is om tegelijkertijd op goede voet te staan met de heersende klasse en de belangen te verdedigen van de arbeiders.

President Obasanjo beschuldigde de NLC ervan dat het probeerde de macht op een illegale wijze te grijpen door de stakingsacties. Als antwoord hierop stelde Oshiomhole van de NLC dat de arbeidersbeweging niet geïnteresseerd is in het overnemen van de macht. De DSM gaat niet akkoord met dat antwoord. Het is duidelijk dat de recente verkiezingen gekenmerkt werden door corruptie en fraude. Oshiomhole zei toen: "Zij hebben geweren, zij hebben de politie. Toen ze de Nigerianen opriepen om terug aan het werk te gaan, werd niet naar hen geluisterd. Maar als wij onze mensen zeggen om thuis te blijven, wordt wel geluisterd. De vraag is dan wie de controle heeft."

De NLC moet een correcte conclusie trekken uit deze verklaring en aan Obasanjo zeggen dat de arbeidersbeweging het legitieme recht heeft op politieke macht en op het reorganiseren van de samenleving in het belang van de meerderheid van de bevolking.

Als de arbeiders de rijkdom creëren, waarom zouden ze de controle en het beheer ervan dan overlaten aan een kleine parasiterende heersende elite? De NLC en de arbeidersbeweging zouden concrete stappen moeten ondernemen om de armsten en de arbeiders politieke macht te bezorgen.

We roepen Oshiomhole en de NLC-leiding dan ook op om een conferentie van vakbonden, studentenorganisaties, gemeenschapsgroepen, studentenorganisaties, mensenrechtenorganisaties, socialistische groepen en politieke partijen als de National Conscience Party (NCP) en de Party for Social Democracy (PSD) bijeen te brengen om de discussie op te starten over een massale nieuwe arbeiderspartij die een einde kan maken aan de miserie en de chaos van het kapitalisme.