Your cart is currently empty!
Strijd bij Walibi in Waver: met onze arbeidsomstandigheden wordt niet gespeeld
Het personeel van het pretpark Walibi in Waver is al sinds woensdag 27 januari in staking. Een veertigtal werknemers (technici, magazijniers en het groenpersoneel) verzet zich hiermee tegen de onhoudbare arbeidsomstandigheden en de vele gebroken beloften vanwege de directie. Een lokaal LSP-lid trok naar het stakingspiket om onze steun aan de stakers te betuigen. Hij sprak er met een ACV-delegee.
Wat was de aanleiding voor de staking ?
“De staking begon vorige week woensdag na een reeks onderhandelingen die al een jaar aanslepen. Bij die onderhandelingen was er sprake van het herwaarderen van de loonschalen. In augustus werd het werk al even neer gelegd, waarop de directie beloften maakte die niet werden nagekomen. Vandaag is het herwaarderen van de loonschalen de belangrijkste eis. Maar we eisen ook een algemene loonsverhoging, een eerder beloofde verhoging werd evenmin doorgevoerd, en een verbetering van de arbeidsomstandigheden. De directie stelt bijvoorbeeld steeds meer voor om met gebroken diensten te werken, contracten van bepaalde (korte) duur en een uurloon op feestdagen dat even laag is als op een gewone dag. Het is tegen die volledige logica dat wij neen zeggen.”
Ben je niet bang dat de directie gebruik zal maken van het feit dat het park nog niet open is voor het publiek om deze acties en de eisen naast zich neer te leggen?
“Neen. Hoewel het park niet open is voor het publiek tot aan het begin van het seizoen, is er zeker werk genoeg. Er is heel wat werk op het vlak van onderhoud en het aanleggen van stocks. Dat werk is vandaag eigenlijk belangrijker dan in het hoogseizoen. De staking heeft vandaag misschien geen gevolgen voor bezoekers van het park, maar de druk op de directie is zeker wel aanwezig. De heropening van het park staat immers op de helling indien het onderhoud wordt uitgesteld en indien geen enkele levering mogelijk is. Dat bezorgt de directie ook heel wat problemen tegenover de leveranciers.”
Aan het piket is er een vastberaden sfeer. De eisen maken duidelijk dat er een algemeen ongenoegen is. Dat blijkt ook uit het feit dat de mascotte van het park met een touw rond de nek is opgehangen in de buurt van het piket. Het ongenoegen richt zich tegen het geheel van de arbeidsvoorwaarden: zelfs wie hier al enkele jaren werkt komt nog niet aan een bruto uurloon van 10 euro. De afgelopen jaren is er bovendien steeds meer flexibiliteit geëist van het personeel. De directie eist vanuit Parijs dat er meer tijdelijke contracten zijn, waarbij velen na een contract van zes maanden een maand of meer thuis zitten omdat het laagseizoen is. Het flexibiliseren van de tewerkstelling zet op deze manier ook een aantal sociale voordelen buiten de lonen onder druk.
De directie doet alsof de arbeidsvoorwaarden speelgoed zijn. De vastberadenheid en de solidariteit onder het personeel is groot en belangrijk: de staking wordt verder gezet. Deze staking is de belangrijkste uit de 30-jarige geschiedenis van het pretpark. Zoals de arbeiders van Inbev recent nog aantoonden: tegenover de aanvallen op de arbeidsvoorwaarden en de grillen van het patronaat loont strijd!