Your cart is currently empty!
Tekel-arbeiders staan niet alleen… Algemene staking in Turkije
Het is sinds 1991 geleden dat nog een solidariteitsstaking op nationaal vlak werd gehouden in Turkije. Toen waren het de mijnwerkers van Zonguldak die het vuur aan de lont staken, vandaag zijn het de Tekel werkers. Lees hier een eerder artikel op deze site over TEKEL.
Solidariteitsstakingen zijn verboden in Turkije daarom is deze staking zo belangrijk. Officieel werd opgeroepen om “niet te gaan werken”, een oproep waar massaal gehoor aan werd gegeven.
De staking was vooral voelbaar in de grote steden. In Izmir (20.000 betogers) lagen verschillende openbare ziekenhuizen plat (enkel de spoed was open) en het busvervoer was danig in de war omdat de staking daar heel goed werd opgevolgd. In Ankara waren er drie grote betogingen en was vooral het metrovervoer in de war. In Istanbul waren twee betogingen.
Ondanks de wijfelende houding van Memur Sen (een van de ambtenarenvakbonden) werd er toch gestaakt in een beperkt aantal overheidsdiensten. Ook een aantal gemeentebesturen (onder andere in Antalya en Adana) voelden de gevolgen van de staking.
In de privé-sector werd gestaakt in de mijnen van Zonguldak maar ook in de petroleumfabrieken van Batman. Eigenlijk was er overal actie, in de privé sector vooral langs de Egeïsche kust en in het Koerdische gebied in de grote steden.
De scholen zijn gesloten omwille van de halfjaarlijkse vakantie maar bij de betogingen waren opvallende delegaties van de onderwijsvakbond Egitim Sen.
De AK-partij zit duidelijk verveeld met de acties en Erdogan noemde de acties “ideologisch” en stelde dat de ‘politie de staking moet breken als de Tekelworkers hun 4C niet willen ondertekenen’. Tot nu toe hebben slechts 28 van de bijna 10.000 Tekelwerkers deze vernederende tijdelijke contracten getekend.
Erdogan krijgt de steun van de Turkse werkgevers die het schandalig vinden dat er gestaakt wordt.
De solidariteit die tot uiting kwam, bewijst dat de Turkse arbeidersbeweging haar plaats opeist in het democratiseringsproces. Nochtans mag deze staking geen eindpunt zijn, maar een begin. De leidingen van de zes vakbonden hebben besloten om te onderzoeken welke acties nog verder kunnen gepland worden. Enkel indien de solidariteit – en die is zeker aanwezig bij de basis – een verlengstuk krijgt in verdere acties, zullen de Tekelwerkers hun strijd kunnen winnen.
Eerder deze week betuigde ook Europarlementslid Joe Higgins zijn solidariteit met het stakende TEKEL-personeel. Op een bijeenkomst van het Comité inzake Internationale Handel stelde hij dat er bij handelsrelaties met Turkije rekening moet worden gehouden met de inbreuken op mensenrechten en burgerlijke vrijheden in het land. Hij stelde dat de stem van de Turkse arbeiders ook moet gehoord worden in het parlement en daarbij verwees Joe Higgins naar de acties van de arbeiders van TEKEL.