Mechelse brandweer staakt voor pensioen op 56

“Wat fundamenteel verkeerd is, is dat het KB van ’99 de steden toelaat om wel of niet in het KB te stappen, en zo de eigen pensioenleeftijd van gemeente tot gemeente kan laten variëren.” Aan het woord is Rudi Somers, Mechelse brandweerman in staking, afgevaardigde voor het VSOA bij de Mechelse brandweer en Vlaamse voorzitter van VSOA-brandweer.

Amaury

[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]

Update

Dinsdag werd actie gevoerd aan de gemeenteraad en woensdag werd actie gevoerd aan de Kon. Astridlaan. Hiermee wordt het protest van de brandweerlieden meer zichtbaar. Met de acties kan de steun onder de bevolking voor de acties toenemen.
[/box]

De Mechelse brandweer staakt al geruime tijd tegen de plannen van het gemeentebestuur en burgemeester Bart Somers om de pensioenleeftijd voor de brandweer niet op 56 jaar te laten. Er bestaat een Koninklijk Besluit, dat gebaseerd is op wetenschappelijk onderzoek rond de pensioenleeftijd, maar dit KB bepaalt enkel dat de pensioenleeftijd vanaf 56 jaar “kan”.

Hierdoor kan een Leuvense of een Zaventemse brandweerman wel op 56 jaar met pensioen, maar een Mechelse niet. “Alsof in Mechelen de brandbestrijding minder schadelijk is”, grapt Rudi Somers nog. “Want wat voor een jonge spuitgast van 20 nog kan, is voor iemand met 30 jaar dienst een loodzware belasting, waarvan hij niet snel meer recupereert. Met het wegvallen van verschillende diensten, zoals de telefooncentrale of de ambulancedienst, is de bezetting van 110 naar 85 man teruggevallen, en moet iedereen alle taken op zich nemen. Iemand van 55 kan nu niet enkel de taak van chauffeur op zich nemen, maar moet ook nog eerste man zijn.” (de “eerste man” is diegene die als eerste een brandend gebouw in moet met thermisch pak, zuurstoffles, en gasmasker, een loodzware taak dus)

Voor de verhoging van de pensioenleeftijd geeft Somers (Bart, niet Rudi) drie redenen. Er is het financiële aspect. Uiteraard is het budget van een gemeente beperkt. Maar op veiligheid van personeel en bevolking zou geen prijs mogen staan. Verder neemt Bart Somers een principiële houding in: als voorzitter van een partij die stelt dat we allen langer moeten werken, wil hij die maatregel effectief veralgemenen. De discussie rond het Generatiepact werpt dus ook zijn schaduw op het personeel van openbare diensten.

Tenslotte zijn er de hervormingen die op stapel staan eens de regering definitief gevormd is. Er werd gesteld dat de brandweerhervorming prioritair zou zijn, maar door de aanslepende regeringscrisis wil elke minister wel prioriteiten naar voor schuiven. En als alles prioritair is, blijft er geen enkele prioriteit over.

Bovendien is het onduidelijk wat de hervormingen exact zullen brengen. Zullen de korpsen federaal blijven, of regionaal? Of zelfs maar zonaal? Ook hier vat Rudi het kernachtig samen: een zo groot mogelijk eenheid is in hun voordeel: want doordat de stakingsactie op gemeentelijk vlak moet gevoerd worden, is hun slagkracht beperkt. “Als we allemaal onder hetzelfde statuut zouden vallen, zouden we ook samen aan één zeel kunnen trekken.” Andere korpsen hebben eens een bezoekje gebracht en hun steun toegezegd, maar daar blijft het ook bij.

En solidariteit vanwege de andere stadsdiensten? “De brandweer is een eilandje op zich. We worden gezien als de mannen die gans hun dienst maar wat zitten te kaarten, terwijl de dagtaak van een brandweerman behoorlijk vol zit. En als we dan zo vroeg met pensioen willen, dan is dat om nog in het zwart te kunnen bijklussen. Daardoor is de solidariteit vanuit de andere diensten beperkt. Hier en daar een afgevaardigde die langs komt, en dat is het.” Toch zou het anders kunnen. “Indien de andere stadsdiensten op straat komen, kunnen wij hen ondersteunen. Met ons materiaal kunnen we behoorlijk wat kabaal maken. De laatste keer dat alle stadsdiensten samen in actie kwamen, is ondertussen 23 jaar geleden, maar toen hebben we wel resultaten geboekt.”

Met spandoeken aan de gevel en met flyeracties op de markt hebben de brandweermannen om aandacht gevraagd. Op 26 februari willen ze ook nog eens de gemeenteraad onder druk zetten. Maar daar verwachten ze alleen steun van de kant van het Vlaams Belang. Opposition oblige. Een afspraak met Caroline Gennez ging niet door. Zelf stuurde ze haar kat en een kabinetsmedewerker. Maar uit die gesprekken bleek dat ze eerder haar liberale coaltiepartner zou steunen dan de stakende arbeiders. Ook op lokaal vlak doet zich de nood aan een arbeiderspartij voelen.

Kortom, Somers en Somers gaan nog voor hete vuren staan in de stad van de Maneblussers.