Januari werd door de zakenkrant “De Tijd” uitgeroepen tot de stakingsmaand. De krant maakte een overzicht van de belangrijkste stakingsacties de afgelopen dagen. Dat overzicht maakt duidelijk dat het ongenoegen erg diep zit. Dreigbrieven van de directie, zoals bij Ford, zullen daar weinig aan veranderen. Ondanks het ongenoegen, gaan de aanvallen op onze koopkracht volgens het IMF nog niet ver genoeg.
[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]
Geen middelen?
Als we het patronaat mogen geloven zijn er geen middelen voor loonsverhogingen. Tegelijk worden echter recordwinsten geboekt. Shell maakte vandaag bekend dat het een recordwinst heeft geboekt "dankzij de stijgende olieprijzen". Het bedrijf maakte netto 31,3 miljard dollar winst, 23% meer dan in 2006 en het grootste bedrag dat ooit werd gehaald door een Europees bedrijf.
[/box]
De Tijd publiceerde op haar website een interessant overzicht van de “stakingsmaand” januari. Hier kan je het lijstje bekijken.
De stakingsgolf van de afgelopen dagen kwam volgens sommige patroons door een “koopkrachthysterie”. Dat energie dit jaar 300 euro duurder wordt, lijkt hen compleet te zijn ontgaan. De arbeiders en hun gezinnen is het niet ontgaan en de eisen voor meer loon raken steeds breder verspreid. Nadat eerdere acties bij de toeleveranciers van Ford en bij Ford zelf resultaten opleverden, willen arbeiders van andere bedrijven natuurlijk ook toegevingen. Dit vergroot de druk op de vakbondsleidingen om effectief stappen te ondernemen. Wanneer volgen algemene acties voor loonsverhoging?
Terwijl de druk voor hogere lonen toeneemt, wil het IMF dat het de andere kant uitgaat. De internationale instelling wil een hard besparingsplan om de begroting niet alleen in evenwicht te krijgen, maar om zelfs een overschot te creëren. Daartoe is volgens het IMF een nieuwe aanval nodig op de sociale zekerheid: de werkloosheidsuitkering moet in de tijd beperkt worden, het brugpensioen moet worden afgeschaft en het arbeidsmarktbeleid geregionaliseerd. Hierdoor zouden extra cadeaus kunnen worden gegeven aan het patronaat in de vorm van lastenverlagingen. Na de Nationale Bank, Unizo en het VBO is nu ook het IMF voorstander van “all-in akkoorden” die de werking van de index moeten ondermijnen. Het IMF verwacht dat de prijzen dit jaar met 2,9% zullen stijgen, maar bij alle cijfers over inflatie moeten we natuurlijk voorzichtig zijn omdat de becijferingswijze zou moeten nagegaan worden.
Het IMF heeft haar verzet tegen de index grotendeels opgegeven. Dat zegt vooral veel over hoe de index al ondermijnd is. De “loonmatiging” van de afgelopen jaren krijgt een goede kritiek van het IMF. Samen met all-in akkoorden volstaat dat om de kritiek op de index quasi volledig te laten varen. Als dat geen argument is om op te komen voor een echte index die voldoet aan de reële prijsstijgingen.
Het IMF wil dat de regering zware besparingen doorvoert. Een begroting in evenwicht volstaat niet, het IMF wil een overschot van 0,2%. En dat tegen de achtergrond van een erg beperkte economische groei. De verwachtingen moeten naar beneden herzien worden volgens het IMF. Een groei van 1,6% wordt vooropgesteld, in oktober had het IMF het nog over een vooruitzicht van een groei van 1,9%. Het IMF geeft enkel een algemeen beeld van de besparingen die nodig zouden zijn: de uitgaven beperken en het aantal ambtenaren verminderen. Dat is natuurlijk erg algemeen, de realiteit is dat een besparingsoperatie van enkele miljarden euro hard zal aankomen bij de meerderheid van de bevolking. En die hebben er nu al genoeg van om de buikriem te moeten aansnoeren.