Druk bijgewoonde militantenconcentratie ABVV. Wat wordt gedaan met de woede?

Het ABVV had opgeroepen tot een nationale concentratie van militanten om te discussiëren over de sociale zekerheid en de verdediging ervan. De vakbond had vooropgesteld om met 1.000 militanten aanwezig te zijn, het waren er uiteindelijk 2.500. Op de bijeenkomst klonk een grote afkeer tegenover de geplande asociale maatregelen of tegenover de stijgende levensduurte. Maar er werd geen actieplan voorgesteld.

Massale aanwezigheid

Dat er aan de basis ongenoegen is over de stijgende levensduurte, wordt niet meer in twijfel getrokken door zowel ABVV als ACV. ABVV-voorzitter Rudy De Leeuw had eind oktober op een informatie-avond in Antwerpen aangekondigd dat hij hoopte dat ABVV en ACV samen een militantenconcentratie zouden houden, maar dat het ABVV het desnoods alleen zou doen. Uiteindelijk stond het ABVV inderdaad alleen aan de Heizel, maar tegelijk voerden zo’n 500 ACV-militanten in Charleroi actie. Ook werd in tal van stations een ACV-pamflet verspreid waarin de stijgende levensduurte wordt aangeklaagd.

De opkomst op de ABVV-militantenconcentratie was groter dan verwacht. Nochtans stelden veel militanten dat er in hun omgeving niet sterk gemobiliseerd was. Ondanks de beperkte mobilisatie en de onduidelijkheid over het concept van de bijeenkomst, maakten de 2.500 aanwezigen het punt dat er nood is aan actie tegen de verdere afbraak van de sociale zekerheid.

Tegen de afbraak van de sociale zekerheid

De bijeenkomst werd geopend door voorzitter Rudy De Leeuw en secretaris-generaal Anne Demelenne. De Leeuw stelde dat alles duurder wordt en de index niet meer volstaat. Hij beklemtoonde dat er voor het ABVV niet mag geraakt worden aan de index, maar dat er tegelijk ook maatregelen nodig zijn om de stijgende prijzen, in het bijzonder deze van energie en voedingsmiddelen, tegen te gaan of te verzachten voor de armsten. Terwijl het patronaat vorig jaar 2,6 miljard euro aan lastenverlagingen kreeg, kan een groot deel van de bevolking de stookolie niet meer betalen. In plaats van daar iets aan te doen, wordt enkel gepraat over verdere lastenverlagingen. De lastenverlagingen komen overeen met 1.000 liter mazout per Belgisch gezin. Het is een kwestie van prioriteiten…

Verder stelde De Leeuw dat de sociale zekerheid de “kathedraal van de arbeidersbeweging” is: het zijn de arbeiders die het opgebouwd hebben en die nu niet zullen toelaten dat er geraakt wordt aan de werkloosheidsuitkeringen, brugpensioenen, arbeidsovereenkomsten,… Anne Demelenne stelde terecht dat de patroons een regering willen die hun maatregelen doorvoeren: een aanval op de brugpensioenen, pensioenen, openbare diensten, werklozen,… Demelenne verklaarde dat men beter eens de werkloosheid zou aanpakken in plaats van de werklozen. Als er dan toch een fiscale hervorming komt, zou er beter een sociale hervorming komen in het belang van de armsten. Ook Demelenne verklaarde dat de index niet volstaat en dat bovendien iets aan de uitkeringen moet worden gedaan.

De topfiguren van het ABVV verklaarden dat deze militantenconcentratie slechts een begin van actie vormde, maar ze gaven niet aan welke acties er dan wel nog zullen vormen of hoe er een actieplan zal worden opgemaakt. Dat was meteen de grootste zwakte van de bijeenkomst. De strijdbare taal werd niet gekoppeld aan verdere acties waardoor het voor velen achteraf onduidelijk was wat ze nu moeten aanvangen en vertellen aan de collega’s.

Show met getuigenissen

In plaats van een discussie te houden over een actieplan werd gekozen voor een “show” waarin voormalig Miss België en VTM-presentatrice Anne De Baetselier (bekend van onder meer “Tien om te Zien”) een aantal ABVV-militanten vanuit een comfortabele sofa ondervroeg. Gelukkig zorgden heel wat van die militanten voor wat inhoud. Het concept van show waaraan het was opgehangen, leek ons echter niet bevorderend voor een strijdbare sfeer.

Er werden nochtans heel wat zinnige zaken gezegd. Een militant uit de sector van de financiën had het over het tekort aan middelen in de bestrijding van fiscale fraude. Met de groeiende flexibiliteit kunnen binnenkort misschien interimmers zonder veel scholing ingezet worden om de belastingen van bedrijven te controleren?

AC-secretaris Verlaeckt (Antwerpen-Waas) stelde dat de grens van de flexibiliteit voor de werknemers bereikt is: één op de zes leden van de AC hebben last van een extreme werkdruk en dan wil de regering net de flexibiliteit nog goedkoper maken. Verlaeckt stelde ook dat de patroons steeds meer winsten willen en dat op de kap van de werkenden, bijvoorbeeld door met onderaannemers te werken. Hij gaf het voorbeeld van Bayer/Lanxess waar de directie nu wil besparen op het aantal jobs. Diegenen die denken dat de bedrijven teveel belastingen moeten betlalen en daarom besparen op de arbeiders, kan geantwoord worden dat Bayer/Lanxess vorig jaar slechts 8% belastingen betaalde dankzij de maatregelen zoals de notionele belastingsaftrek.

Opel-delegee Rudi Kennes haalde uit naar het Generatiepact, dat was volgens hem vooral gericht op het sanctioneren van de werklozen door hun uitkering af te nemen. Ook stelde hij dat de vakbonden moeten nagaan hoe ze binnen multinationals internationaal kunnen georganiseerd raken. Als het patronaat internationaal georganiseerd is en arbeiders uit verschillende landen tegen elkaar probeert uit te spelen, is een internationaal antwoord het beste. Over de herstructureringen bij Opel stelde Kennes dat de directie nu teveel arbeiders afdankt om nadien goedkopere en flexibele interimmers aan te werven.

Wat na de meeting?

De vraag die velen zich stelden bij het binnentreden van de zaal werd niet beantwoord: wat zal er na deze bijeenkomst gebeuren op het vlak van acties? Waar zal er over een actieplan worden gediscussieerd? Deze bijeenkomst was een uitstekende gelegenheid geweest om op dat vlak stappen vooruit te zetten. Met het “Manifest voor solidariteit, tegen egoïsme” heeft het ABVV een interessante tekst met heel wat argumenten voor het behoud van de sociale zekerheid opgemaakt. Maar wat zal met deze argumenten worden gedaan? Ook bij het ACV is die vraag relevant. Vandaag werd in Charleroi actie gevoerd tegen de stijgende levensduurte, wellicht niet toevallig op net dezelfde dag als de ABVV-militantenconcentratie.

Waarom werd niet van de gelegenheid gebruik gemaakt om een informatiecampagne op te starten op de werkvloer gekoppeld aan een nationale betoging van beide vakbonden rond een aantal concrete eisen zoals de uitbreiding van de index (afschaffing van de gezondheidsindex), nationalisatie van de energiesector, afschaffing van het Generatiepact en een intrekking van alle verdere plannen om de sociale zekerheid af te breken, een verzet tegen het communautair opbod en tegen de splitsing van onder meer de sociale zekerheid,…

Dat zal de vraag naar een politiek alternatief stellen. De bijeenkomst toonde een sterke solidariteit over de taalgrenzen heen en ook een bereidheid tot actie. Dergelijke acties zullen echter onmiddellijk botsen met de standpunten die worden verdedigd door alle traditionele partijen. De belangrijkste oppositie die we al hebben gezien van SP.a bestond uit het aandringen op een stemming over Brussel-Halle-Vilvoorde. Groen-voorzitster Vogels verklaarde dat het paarsgroene experiment “niet lang genoeg” geduurd had. Op die politici kunnen we niet vertrouwen om onze eisen en bekommernissen naar voor te brengen. Daarvoor zal er nood zijn aan ons eigen instrument: een nieuwe arbeiderspartij. Het Comité voor een Andere Politiek (CAP) kan mee een aanzet geven om het idee van een nieuwe arbeiderspartij breder te verspreiden.

Enkele foto’s (door Stephan C.)