Standpunt: Truckers leven ongezond – wat zouden socialisten doen?

In Het Nieuwsblad van woensdag 11 april stond een artikel over het ongezonde leven van truckers. Daarbij werd uiteraard ook aandacht gegeven aan de rij- en rusttijden. Veel chauffeurs hebben een werkweek van langer dan 50 uur, volgens een studie van de Universiteit Gent is een kwart zelfs meer dan 60 uur per week op de baan.

Kim Wauters

Het overgrote deel van de chauffeurs eet en drinkt achter het stuur. Nochtans bestaat er een regelgeving die stelt dat de maximum werkweek slechts 56 uur mag bedragen, en dat de gemiddelde week maximaal slechts 48 uur mag bedragen.

Er is een nieuwe, strengere Europese regelgeving gestemd, maar als de huidige regels al niet gevolgd worden, hoe kan een strengere regelgeving dan de oplossing zijn? De hoge werkdruk voor chauffeurs is niet alleen ongezond voor hen, het draagt ook bij tot gevaarlijke verkeerssituaties.

Regels worden niet gevolgd? Regels versoepelen dan maar

Lode Verkinderen van de transportorganisatie SAV stelt dat de oplossing eruit bestaat om de rij- en rusttijden minder strict toe te passen. Voor het patronaat zijn alle argumenten goed om een verdere flexibilisering te bepleiten, wat uiteraard tot een nog hogere werkdruk zal leiden en de problematiek enkel kan verergeren.

Verkinderen gebruikt het voorbeeld van een chauffeur die verplicht moet rusten 40 minuten voor hij thuis is. Hij stelt dat het beter zou zijn om dan 40 minuten door te rijden en een goede nachtrust te genieten in een "goed" bed.

Het zou kunnen dat dit argument klopt – ik ben geen wetenchappelijk specialist op dit vlak – maar het patronaat zal een versoepeling van de regelgeving heus niet gebruiken om hun chauffeurs een gezonder leven aan te bieden. In hoofdzaak zal het dienen om een verdere flexibilisering te organiseren, of om de bestaande flexibiliteit te legaliseren. Daarbij zal de werkdruk enkel toenemen, wat tot een nog ongezonder leven zal leiden en nog meer gevaren voor het wegverkeer.

Winsthonger is verantwoordelijk

SAV wil de verantwoordelijkheid voor de problemen zoveel mogelijk individualiseren – iedere chauffeur is verantwoordelijk voor zijn eigen levensstijl. Dat SAV een sensibiliseringcampagne wil opzetten rond gezonde slaap- en eetgewoonten, past in die logica.

Daarmee willen ze hun eigen verantwoordelijkheid verdoezelen. Het is namelijk de winsthonger van de verschillende bedrijven die ervoor zorgt dat chauffeurs opdrachten krijgen die ze enkel maar kunnen vervullen door de rij- en rusttijden aan hun laars te lappen, door langer te rijden dan wettelijk toegelaten is.

In werkelijkheid gaat het niet om individuele problemen – de problemen zijn collectief. Iedere chauffeur krijgt met dezelfde moeilijkheden te maken. De oplossing dient dan ook collectief te zijn: bijvoorbeeld de invoering van de 32-urenwerkweek, met behoud van loon en bijkomende aanwervingen.

Dan wordt de arbeidskracht van het leger werklozen dat onze maatschappij kent, ook nuttig aangewend. Een sensibiliseringcampagne rond gezondere leefgewoonten kan pas echt effect hebben wanneer betere leefgewoonten tot de mogelijkheden behoren.

Socialisme

Zolang de verschillende bedrijven in privé-handen zijn, zal er een honger naar winstmaximalisatie blijven bestaan. Een strengere regelgeving of meer controles op de rij- en rusttijden zullen geen oplossing bieden.

Gezien de traditionele politici de lakeien zijn van het patronaat is het minder waarschijnlijk dat zij betere controles zullen organiseren. Als ze die organiseren zullen die vooral de chauffeurs zelf viseren en niet de bedrijven die hen de opdrachten geven.

De grote bedrijven dienen genationaliseerd te worden, in collectieve eigendom geplaatst onder de democratische controle van de arbeiders. Op die manier kunnen zowel productie als transport afgestemd worden op de reële noden van de bevolking, in plaats van de winsthonger van de grote aandeelhouders. Op die manier kan eindelijk rekening gehouden worden met de gezondheid van de vrachtwagenchauffeurs en de veiligheid van het verkeer.