SP.a: “Uw sociale zekerheid”?

In 1995 trok de SP onder aanvoering van Louis Tobback naar de kiezer met de slogan “SP: Uw Sociale Zekerheid”. De SP wist daarmee de electorale schade te beperken voor de partij na het Agusta-schandaal. Zonder de SP in de regering zou het slecht aflopen met uw sociale zekerheid, klonk het toen uit de mond van Tobback.

Karel Mortier

Vandaag duiken er in de media allerlei cijfers op die stellen dat die sociale zekerheid er vandaag niet zo goed voorstaat. En dat ondanks de onafgebroken aanwezigheid van de SP, later omgedoopt tot SP.a, in de regering sinds 1988. In die periode zijn de uitkeringen in verhouding met de lonen flink gedaald en behoren met name de pensioenen tot de laagste van Europa.

21% van de Belgen boven 65 jaar zijn arm

Tobback had in 1995 wellicht vooral de sociale zekerheid van de SP-mandatarissen op het oog toen hij campagne voerde, en niet zozeer de sociale zekerheid van de Belgische arbeiders en hun gezinnen. De relatieve armoede in ons land is vandaag even groot als 40 jaar geleden.

Bijna 15% van de bevolking leeft onder de armoedegrens. Gepensioneerden lopen nog meer risico dan anderen om onder de armoedegrens terecht te komen. Vooral omdat onze pensioenen in verhouding tot de laagste in Europa behoren. Uit een Europese studie blijkt dat bijna 21% van de mensen ouder dan 65 jaar in ons land arm zijn.

Nieuwe verkiezingsbeloften

Ondertussen probeert de SP.a ons weer te doen vergeten dat ze meer dan 18 jaar onafgebroken aan de macht zijn en dus tijd genoeg hadden om iets aan het probleem te doen. De SP.a maakt, met de verkiezingen in aantocht, weer allerlei beloften – die niet nodig waren geweest, mochten ze hun vorige beloftes zijn nagekomen.

De SP.a belooft onder meer om de pensioenen op te trekken tot 70% van het laatste nettoloon. De aanval van de SP.a op Citibank moet ons doen vergeten dat de armoede en de sociale ongelijkheid tijdens hun bestuur zijn toegenomen. Steeds meer mensen zijn afhankelijk van dubieuze instellingen als Citibank om rond te kopen.

Citibank

Wat is er beter dan een bankinstelling aanvallen om het linkse imago wat in de verf te zetten en de indruk te geven dat men iets doet voor de armen. Waarom heeft de SP.a echter zolang gewacht om dit probleem aan de kaak te stellen, als dit probleem al jaren gekend is? Waarom hebben ze in het verleden geen initiatieven genomen om paal en perk te stellen aan dubieuze praktijken van dit soort banken? Waarom richten ze een eigen meldpunt in als er reeds verschillende meldpunten bestaan?

De aanval van de SP.a op Citibank lijkt dan ook eerder een onderdeel van de precampagne van de SP.a dan een onderdeel van een breder plan om dit soort misbruiken in ons land aan te pakken.

Aanvallen op de levensstandaard

Citibank is niet de oorsprong van het probleem, maar speelt in op de gevolgen van het beleid van de traditionele partijen. Ook met een SP.a-deelname aan de macht is de koopkracht van veel Belgen gedaald door de uitholling van de index en de daling van de uitkeringen terwijl het leven veel duurder is geworden. Zeker voor de mensen die een huis moeten huren. De traditionele partijen hebben nagelaten om voldoende te investeren in betaalbare huisvesting waardoor mensen een steeds groter deel van hun inkomen nodig hebben om huisvesting te betalen.

Door de toenemende onzekerheid op de arbeidsmarkt zoeken steeds meer mensen een uitweg in goedkope kredieten om hun levensstandaard op peil te houden of om, tijdelijk, de eindjes aan elkaar te knopen.

Het is hypocriet van de SP.a om aan te klagen dat Citibank jaagt op werklozen, terwijl ze net duizenden mensen hun werkloosheidsuitkering hebben afgenomen. Hierdoor vormen ze een gemakkelijke prooi voor Citibank.

Eigenlijk verschillen Citibank en SP.a niet veel van elkaar. Beiden leven van de sociaal zwakkeren, beiden zweren bij hoog en laag dat ze hen helpen. Maar beiden naaien hen om daar zelf beter van te worden.

Er is nood aan een andere politiek die breekt met het beleid van de traditionele partijen en de oorzaken van de problemen aanpakt, in plaats van de gevolgen.