Bij Auto 5 wordt actie gevoerd tegen het ontslag van vier werknemers, waaronder een delegee. Een man die berispt werd wegens pesterijen op het werk werd nadien afgedankt en tegelijk werden ook drie anderen afgedankt. Het is een poging van de directie om de algemene afkeer tegenover pesters op het werk aan te grijpen om meteen ook een delegee af te danken. Tegenover de acties die hierop volgden, toonde de directie nogmaals haar asociale karakter.
De vakbondsafgevaardigde in Waterloo werd afgedankt nadat hij had bemiddeld in het pestdossier. De vakbond waartoe de delegee behoort, de Franstalige bediendenbond CNE (tegenhanger van LBC), stelde meteen dat er geen plaats is voor pesterijen op het werk. De vakbondsafgevaardigde werd enkel ingelicht over het probleem en de waarschuwing aan het adres van de pester.
Aanvankelijk beperkte de directie zich tot een berisping. Maar op 24 augustus, bijna twee maanden na de waarschuwing, volgde plots het ontslag van vier werknemers, waaronder de delegee die op de hoogte was gebracht van de waarschuwing. Het doel is duidelijk: pesten op het werk wordt niet aanvaard door brede lagen van de bevolking. Door het ontslag van de delegee te verbinden met dat van de pester, worden beiden in hetzelfde kamp geduwd.
CNE en LBC reageerden met acties bij Auto 5, zo bleven zaterdag een twintigtal vestigingen van de keten in Wallonië en Brussel dicht. Langs Nederlandstalige kant werd eveneens actie gevoerd met een pamflet. De directie reageerde met een eenzijdig verzoekschrift en deurwaarders om de piketten te breken. Het ging nochtans vooral om piketten die de bezoekers wilden informeren, niet om piketten die de vestigingen van het bedrijf afsloten.
De directie van Auto 5 ondermijnt op deze manier ieder recht van collectieve actie van het personeel. Daartoe kan het gebruik maken van een gerechtelijke opstelling waarbij het stakingsrecht steeds minder wordt erkend. Eenzijdige verzoekschriften van patroons worden doorgaans klakkeloos overgenomen waardoor deurwaarders worden ingezet die meteen ook gebruik maken van de politie. Op deze manier wordt de politie ingezet als private militie van het patronaat die daartoe op de instemming van het gerecht kan rekenen. Een normale procedure waarbij ook het standpunt van de vakbonden aan bod komt, wordt niet gevolgd. Waarom zou het patronaat dat doen als de rechters instemmen met eenzijdige verzoekschriften?
Rechters en deurwaarders hebben niets te zoeken in een collectief geschil. Werknemers hebben het recht om collectieve acties te ondernemen en er is ook een stakingsrecht. Het stakingsrecht beperkt zich niet tot het neerleggen van het werk, maar omvat ook het organiseren van een staking. De nieuwe aanval van Auto 5 op het stakingsrecht is een zoveelste ontkenning van het recht op collectieve actie in ons land. Daartoe kon het rekenen op de bereidwillige medewerking van rechters in Bergen, Charleroi, Doornik, Luik, Brussel en Nijvel die schermden met grote dwangsommen.
Het wordt tijd dat de vakbonden hiertegen in het offensief gaan. De juridische middelen waarover het patronaat beschikt, zijn van twijfelachtig allooi. Maar het verschil tussen gelijk hebben en gelijk krijgen, wordt gemaakt op basis van mobilisatie en strijd. Dat zagen we eerder bij de afdanking van delegees bij BRC en Clariant waar op basis van vastberaden en aanhoudende mobilisatie overwinningen werden geboekt. Als dat lukt in de strijd tegen het afdanken van delegees, moet het ook lukken in de strijd tegen de onaanvaardbare inmengingen van rechters en deurwaarders in sociale conflicten. Er is een actieplan nodig om de druk op te voeren en de solidariteit van de volledige arbeidersbeweging te organiseren om het recht op collectieve actie te vrijwaren.
Lees ook:
- Gezamenlijk verzet nodig voor het stakingsrecht (artikel uit 2008 over het stakingsrecht)