Op een ogenblik dat het asociale karakter van het Duitse model van lage lonen en superflexibele ‘working poor’ steeds meer bekend is, voeren de traditionele Vlaamse partijen met De Wever op kop een offensief om een Vlaams front te vormen met dit asociale Duitse model als grote voorbeeld. Dat was de centrale boodschap van De Wever op een bijeenkomst met 150 Limburgse ondernemers: “Met een Vlaams front moet het mogelijk zijn hervormingen naar Duits model door te duwen.”
[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]
Satire…
Als Vlaams-nationalisten uitpakken met het Duitse model, dan kan cartoonist Ronny Barracuda de bal enkel in open doel koppen.
Vertaling van Latijn: Wie vrede wil, bereide zich voor op oorlog.
[/box]
De N-VA-voorzitter kiest de bijeenkomsten waarop hij aanwezig is goed uit. Nadat hij eerder de Eurosceptische klimaatnegationist Vaclav Klaus inleidde op een bijeenkomst van het wel erg rechtse KVHV in Antwerpen, trok hij ook naar de katholieke patroonsorganisatie VKW in Limburg. Daar bepleitte hij enkele dagen na een opmerkelijk interview met Gunther Walraff in De Standaard alsnog het Duitse model van sociale afbraak.
Walraff wees op het asociale karakter van dat model: “Men zegt dat de voorbije jaren in Duitsland twee miljoen nieuwe jobs zijn gecreëerd. Dat klopt. Maar men vergeet eraan toe te voegen dat slechts een kwart van die nieuwe arbeidsplaatsen een loon heeft dat voldoende is om van te leven. Er zijn 1,4 miljoen Duitse werknemers die wel werk hebben, maar niet genoeg verdienen om in hun basisonderhoud te voorzien. We spreken hier over jobs waarvoor 5 tot 8 euro per uur wordt betaald. Dan kom je aan een maandloon van zo’n 900 euro per maand.” (De Standaard, 28 mei)
Dat voorbeeld wil De Wever ook in ons land doorvoeren: “De sociale hervormingen waren er hard, maar werpen wel hun vruchten af. Dat moet hier ook gebeuren: besparen op de uitgaven en structureel hervormen. De Franstaligen willen dat niet, uit vrees voor een sociaal bloedbad. Dus moeten we een Vlaams front vormen. Met de partijen die het meest enthousiast zijn om hierin mee te stappen.” De Wever probeert zijn Vlaams-nationalisme aan de patroons verkocht te krijgen als een noodzakelijk gegeven om een harder asociaal beleid te kunnen opleggen. Dat 20% van de Duitse werknemers minder dan 10 euro bruto per uur verdient en 1,15 miljoen werknemers zelfs minder dan 5 euro per uur, is voor De Wever misschien wel “hard” maar noodzakelijk. Zelf zal hij uiteraard niet onder die maatregel vallen. Beeld je maar eens in dat De Wever langer dan een uur moet werken om zich stoofvleessaus op zijn frieten te kunnen permitteren!
De Wever staat niet alleen met zijn roep naar een Duits model. Ook Alexander De Croo is er enthousiast over. De retoriek van baby-Thatcher Verhofstadt uit de jaren 1980 is helemaal terug bij de liberalen. Uiteraard laat De Wever niet na om erop te wijzen dat het harde asociale besparingsbeleid in Duitsland op gang werd getrokken door de sociaal-democratische SPD van Schröder en werd voortgezet door de CDU van Merkel.
De voorstellen van De Wever komen zo uit de persmededelingen van patroonsorganisaties als VBO en Unizo. De N-VA wil de werkloosheidsuitkering in de tijd beperken, brugpensioen afschaffen, meer lastenverlagingen voor de bedrijven en het behoud van de notionele intrestaftrek. De Wever meent dat dit laatste noodzakelijk is omdat anders “de belastingdruk voor onze ondernemingen nog extremer” zou worden. Dat grote bedrijven amper nog belastingen betalen, lijkt hij niet te willen weten. Of vindt De Wever de 2,95% belastingen betaald door Bayer of de 4% van Electrabel “extreem”?
De boodschap is duidelijk: miljardencadeaus aan de grote bedrijven moeten kunnen en De Wever wil dit betalen door gewone werkenden mini-jobs door het strot te rammen met lonen die vaak afdalen tot slechts één euro per uur. Walraff had gelijk toen hij stelde dat dit beleid ervoor zorgt dat een groot aantal werkenden van hun waardigheid wordt beroofd. Zijn verdict van het Duitse model is hard: “De armoede neemt toe. Erger nog, de armoede wordt structureel, ze gaat sneller over van de ene op de volgende generatie. Ook door het slechte onderwijssysteem in Duitsland. Wat dat betreft worden we stilaan een onderontwikkeld land.” Met De Wever en De Croo kunnen we in Vlaanderen nog sneller een onderontwikkeld land worden. Het verschil met de andere partijen is overigens beperkt tot het ritme van afbraak. Allen zijn ze het eens over de richting waarin we moeten gaan. LSP is het daar niet mee eens en verzet zich resoluut tegen het besparingsbeleid.