Your cart is currently empty!
Affaire-Kucam: politieke verantwoordelijke wast de handen in onschuld
Voormalig staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken (N-VA) reageerde op de veroordeling van Melikam Kucam. Hij deed dit niet met opruiende tweets, maar met een sobere steun aan de veroordeling. Over de politieke eindverantwoordelijkheid bij het misbruik door Kucam zweeg Francken. Hij maakte ook geen veralgemening om de hele partij van Kucam over één kam te scheren. Wat scheelt er met Theo? Is hij zijn Trumpistische streken aan het verliezen? Neen hoor. Integendeel! Kucam behoort tot de N-VA van Francken en kon tot misbruik overgaan omdat hij door zijn partijgenoot Francken werd gesteund. Net zoals Trump de handen in onschuld wast na het geweld aan het Capitool vorige week en elke kritiek daarop afdoet als een heksenjacht, gaat ook Francken meteen in de verdediging.
Wat was er aan de hand? Kucam behoorde tot de christelijke minderheid in Syrië. Francken ontwikkelde een specifieke procedure waarbij christenen uit Syrië werden voorgetrokken. Partijgenoot Kucam werd als tussenpersoon aangesteld die à la carte verblijfsvergunningen kon uitdelen. Het enige criterium daarbij was dat de Syrische vluchtelingen christen moesten zijn. Dat was voor Francken belangrijk om aan te tonen dat het gevoerde asielbeleid wel degelijk ‘menselijk’ was, terwijl tegelijk rekening werd gehouden met racistische vooroordelen onder een deel van de achterban. Het heeft er de schijn van dat niet zozeer de specifieke vervolging van christenen in Syrië doorslaggevend was, maar wel de politieke profilering in ons land.
Bij het uitdelen van verblijfsvergunningen vroeg Kucam bijdragen die gingen van duizend tot enkele duizenden euro. De rechtbank stelde dit vast, maar Kucam blijft het ontkennen en zei in beroep te zullen gaan tegen zijn veroordeling. Ondertussen kende zijn politieke loopbaan ook een opgang en zetelde hij in de gemeenteraad van Mechelen voor de N-VA. Op het kabinet van Francken was Kucam een verbindingspersoon die slechts namen moest aanleveren opdat een vergunning werd toegekend. Dat doet uiteraard denken aan vriendjespolitiek binnen de N-VA, de partij waar Kucam tot op vandaag lid van is. Pas nu hij veroordeeld is, zal N-VA het geschorste lidmaatschap van Kucam omzetten in een uitsluiting.
Francken wast zijn handen in onschuld. “Mensensmokkelaars moeten hard aangepakt worden, dit valt op geen enkele manier goed te praten,” verklaarde hij. Kortom: hij laat zijn vroegere vriend Kucam op een harde manier vallen. “Een zware straf is gepast,” zei hij nog. Over de politieke eindverantwoordelijkheid zwijgt Francken in alle talen. Hij zegt enkel dat zijn kabinet niet beschuldigd of veroordeeld werd. In andere gevallen zou een strafrechtelijke veroordeling van een partijmilitant die misbruik maakte van een vertrouwensband met een staatssecretaris leiden tot een Twitterstorm waarin Francken en zijn medestanders wild om zich heen schoppen. Zijn partijvoorzitter zou erop wijzen dat sommige politici slechts één contactpersoon verwijderd zijn van criminelen. Voor zichzelf passen de moraalridders van de nieuw-Vlaamse conservatieven duidelijk andere regels toe dan voor anderen.
Bij een asielbeleid dat gebaseerd is op de schrijnende tekorten en de ellende die eigen zijn aan het kapitalistische systeem, vallen er steeds mensen uit de boot. Het is op die basis dat het misbruik door Kucam mogelijk werd. Socialisten staan voor een ander asielbeleid en een ander systeem: een socialistische samenleving zonder oorlogen en tekorten waarin niemand hoeft te vluchten.