Problemen van BHV en rand rond Brussel zijn sociaal

Een rapport van de Studiedienst van de Vlaamse Regering (SVR) bevestigt dat de problemen van BHV en de rand rond Brussel in de eerste plaats een sociaal probleem zijn. Meer bepaald wordt gewezen op de onbetaalbare huisvesting in deze streek wat leidt tot het feit dat jongeren wegtrekken. De plaats van de jongeren wordt ingenomen door goedverdienende EU-personeelsleden en Franstaligen uit Brussel.

Het is bijzonder duur om in de rand rond Brussel te wonen en dat geldt voor alle soorten van huisvesting. Een gemiddeld woonhuis in Vlaanderen kost 185.000 euro, in de rand wordt dat 235.000 en in de faciliteitengemeenten zelfs 270.000 euro. Een villa kost 320.000 euro in Vlaanderen, 420.000 in de rand en 540.000 in de faciliteitengemeenten. Ook een appartement is duurder in de rand (188.000 euro tegenover 183.000 in Vlaanderen) en voor bouwgrond moet in de faciliteitengemeenten meer dan dubbel zoveel worden betaald als in de rest van Vlaanderen (400 euro mer m² tegenover 150 in het Vlaamse gewest).

Ook op het vlak van de huurprijzen zijn er grote verschillen tussen de rand rond Brussel en de algemene cijfers voor het Vlaamse gewest. Waar voor het volledige gewest meer dan 25% van de huurprijzen onder de 250 euro per maand vallen, is dat in de Vlaamse rand minder dan 20%. De gemiddelde huurprijs in de provincie Vlaams-Brabant ligt 57 euro hoger dan in de provincie Antwerpen voor een ‘identieke woning’ en minstens 80 euro hoger dan in de andere provincies. De cijfergegevens zijn wel al vrij oud, van 2001 meer bepaald. Toen al waren meer dan 20% van de huurwoningen in Overijse, Sint-Genesius-Rode, Kraainem, Tervuren en Wezembeek-Oppem duurder dan 991,57 euro per maand!

De prijzen voor woonhuizen en appartementen namen in de rand rond Brussel sterker toe dan in het Vlaamse gewest. In 2009 lagen de prijzen 2,5 keer zo hoog als in 1995. Bovendien was het verschil toen al groot: de prijzen voor woonhuizen waren in de rand rond Brussel 40% hoger dan in het Vlaamse gewest.

Een element dat een rol speelt, is de quasi afwezigheid van sociale woningen in de faciliteitengemeenten: er zijn amper 700 sociale woningen terwijl er in de rand 3.000 mensen op de wachtlijst staan. De Vlaamse regering kondigde aan dat ze wil investeren in sociale woningen. Dat gebeurt dan niet zozeer om aan de reële behoeften te voldoen, maar eerder in een poging om het Vlaamse karakter te versterken. Op deze manier wordt een broodnodige sociale maatregel meteen communautair ingekleed.

Maar we kunnen ook de vaststelling maken dat de communautaire problemen in de rand rond Brussel bepaald worden door sociale problemen zoals een gebrek aan betaalbare huisvesting en een jarenlange onderinvestering in sociale woningen. Daar hebben de traditionele partijen geen enkel antwoord op, zij dansen naar de pijpen van de internationale ‘markten’ en zullen niet aarzelen om op aangeven van die markten een harder besparingsbeleid te voeren waarmee de problemen in BHV en de Rand enkel nog zullen toenemen.

> Hier vind je de volledige studie