Plastiflex NV is een bedrijf dat wereldwijd vestigingen heeft. Het produceert in haar vestiging te Belgïe (Beringen) flexibele kunststof buizen, waarvan de helft wordt afgenomen door Miele. In Beringen werken 65 mensen met een gemiddeld hoge leeftijd, en heeft twee derde van het personeel meer dan 20 jaar dienst bij Plastiflex.
Op 12 augustus 2010 kondigt de directie van Plastiflex de sluiting van haar vestiging te België aan. Bij deze aankondiging worden meteen alle sloten van het bedrijf vervangen.
Uit de informatie die de vakbonden vervolgens krijgen, valt op te maken dat deze sluiting al geruime tijd is voorbereid, echter zonder een provisie voor een sociaal plan aan te leggen. De directie stelt simpelweg dat de werknemers tevreden moeten zijn dat het bedrijf de wettelijke minima wil nakomen.
De werknemers gaan op 9 september 2010 in staking, naar aanleiding van de onverwachtse aanplakking van een bericht voor 4 weken economische werkloosheid voor het voltallig personeel. De werknemers willen immers niet dat het bedrijf wordt leeggehaald tijdens de verplichte 30 dagen (dat men niet mag ontslaan), en dat de directie het personeel intussen betaalt op kap van de sociale zekerheid.
Tijdens de staking worden praktische afspraken gemaakt tussen Plastiflex en de vakbonden. Aan de stakers wordt toegestaan om in het bedrijf aanwezig te zijn. Omwille van die aanwezigheid wordt bovendien overeengekomen dat indien Plastiflex bepaalde documenten of materialen nodig heeft, ze dit dient te vragen aan de vakbonden. Verschillende malen wordt op dit verzoek zonder problemen ingegaan.
Na lange gesprekken met de vakbonden legt de directie een miniem en niet-onderhandelbaar budget voor een sociaal plan op tafel, waarmee zelfs het brugpensioen voor de ouderen niet betaald kan worden. Het personeel keurt dit af.
Omdat de staking intussen twee weken duurt, en de directie met niets meer over de brug wenst te komen, stellen de vakbonden op 22 september voor om een sociaal bemiddelaar aan te stellen. De directie gaat hiermee akkoord. Twee uur na dit akkoord verschijnt aan de fabriekspoorten een deurwaarder met een beschikking van de rechtbank, waarin beveelt wordt dat eenieder toegang tot de gebouwen moet verlenen aan Miele. Met groot machtsvertoon van de politie worden werknemers afgevoerd die proberen te verhinderen dat vrachtwagens worden geladen. De verslagenheid bij het personeel is groot.
Miele heeft blijkbaar op 20 september een eenzijdig verzoekschrift bij de rechtbank in Hasselt ingediend, waarin zij foutief stelt dat de toegang tot het bedrijf verhinderd wordt, en dat zij de machineonderdelen in haar eigendom wenst op te halen om zelf in de productie van kunststof slangen te voorzien. De aangehaalde machineonderdelen bevonden zich echter grotendeels in Plastiflex-Slovakije, of werden niet meegenomen. Wat wel werd meegenomen was één lading afgewerkte kunststof slangen.
Dit overtuigt ons in de stelling dat Miele het eenzijdig verzoekschrift enkel gebruikte om de staking bij haar toeleverancier te breken.