Hoe een werkmens tegenover de crisis staat…

Voor patroon is crisis “net plezant” – Een reactie door één van zijn arbeider

Gelezen in Trends van 11 maart laatstleden: een opvallende kop van een artikel: "De crisis is net plezant." Op het eerste gezicht denk je aan een uitspraak van een of andere grappenmaker ofwel iemand die het cynisch bedoelt, want je lacht toch niet met de miserie van een ander?

Reactie door een arbeider van de ECHO-groep

Maar nee, bij verdere lectuur blijkt dit SERIEUS bedoeld te zijn; het gaat om een uitspraak van een COO die binnenkort CEO zal worden van het bedrijf ECHO Houthalen, een producent van betonnen vloerelementen.

Voor de analfabeten onder ons die niet weten wat die ‘dure’ termen betekenen: COO staat voor “chief operational officer” en CEO voor “chief executive officer”. En daarmee is de toon gezet van het artikel: eigenwaan en zelfoverschatting geven de teneur aan.

Op het moment dat u dit leest had al een nieuwe productie-eenheid moeten opgestart zijn te Genk. Of zoals men het plastisch uitdrukt: “marktaandeel blijven veroveren als de economie op haar gat ligt”. Dit moet allemaal kunnen want “in Belgie verwachten we eind dit jaar al een opflakkering.”

Mooi, maar wat niet in het artikel staat: die Genkse eenheid (waar een investering van 20 a 25 miljoen euro mee gemoeid is) zal ten spoedigste op volle toeren moeten gaan draaien of dat innovatieve geoptimaliseerde productie-apparaat sleurt de rest van de groep mee naar beneden. Want de vooruitzichten (“forecasts” met alweer een ‘duur ‘ woord) laten een heel ander beeld zien dan een ‘opflakkering’ , in die mate dat degenen die de echte cijfers onder ogen hebben stilaan klamme handjes beginnen te krijgen.

En dan hebben we het nog niet over de concurrentie die ook niet stilzit en – o toeval ! – eveneens een nieuwe productie-eenheid AL OPERATIONEEL HEEFT, met – alweer toeval zeker? – hetzelfde soort voorgespannen vloerelementen voor hetzelfde marktsegment en … hetzelfde afzetgebied. Als twee honden vechten om een been (dat dan nog kleiner wordt ook)… dan loopt niet de derde ermee heen , maar gaat iemand anders de prijs moeten betalen. Twee keer raden wie.

Het antwoord kunnen we zo lezen: “onlangs hebben we bijvoorbeeld een herstructurering moeten doorvoeren waarbij uiteindelijk twee naakte ontslagen zijn gevallen. Aanvankelijk vond ik dat NIET GENOEG” (nadruk zelf aangebracht). Geen woord over de andere ontslagen op Echo (brugpensioen …). Deze situatie is overigens al voorbij gestreeft: op Trilco (een dochter) vielen in november VORIG JAAR al 4 “naakte” ontslagen.

Dat alles toch niet zo simpel is, blijkt uit het feit dat men met twee externe adviseurs werkt (kwestie van ” begeleiding te hebben in de strategievorming in lijn met de corporate governance – regels" – u volgt toch nog?)

Op het eind van het artikel wordt het pas echt interessant als het gaat over de visie over ondernemerschap en de relatie werknemer – werkgever. Een bloemlezing: “van de ondernemers wordt heel veel flexibiliteit gevraagd. Maar als wij op onze beurt flexibiliteit verlangen van de werknemers dan is dat blijkbaar te veel gevraagd”, of nog over het eenheidsstatuut: “als de vakbonden krjigen wat ze willen – het beste van de twee werelden – dan betekent dat een serieuze opdoffer voor de Belgische ondernemers . Dan wordt het voor ons onbetaalbaar.” En nog: “In België denken de werknemers dat ze zo veel mogelijk moeten krijgen door zo weinig mogelijk te werken”. Daar heb ik nog niet veel van gemerkt. Van het onderwijs heeft de topman geen hoge dunk: “Je diploma krijg je toch, wat je ook doet." Bovendien zijn jongeren verwend, een goed loon volstaat niet. “Als ze het niet graag doen, doen ze het niet,” klaagt de ondernemer. Bovendien ligt de lat te hoog: “ze beseffen niet wat ze zeggen.” Dat komt dan van een topman die ervan uitgaat dat het voor het werkvolk alleen om het geld te doen is terwijl de werkenden liever lui dan moe zouden zijn – “zoveel mogelijk verdienen voor zo weinig mogelijk werken.” Over de eigen toplonen wordt zedig gezwegen.

De politici krijgen ook een veeg uit de pan. “De overheid kijkt niet op een miljard meer of minder; het interesseert hen blijkbaar niet." Dat is niet verwonderlijk, want die politici zijn “allemaal interimmers, over een paar jaar zitter er alweer allemaal andere.” Dat het om liberale politici gaat die de meningen van de ondernemer delen en evenzeer pleiten voor meer flexibiliteit en interimarbeid, lijkt de COO (en toekomstige CEO) te ontgaan.

Het grootste venijn zit zoals wel meer gebeurt, in de staart. Het slot van het artikel maakt duidelijk wat de COO wil doen: “We gaan het anders moeten aanpakken, efficiënter worden. Het nadeel is natuurlijk dat het arbeidsplaatsen kost." Daar maakten wij arbeiders ons al geen illusies meer over: wij gaan de prijs moeten betalen en niemand anders. Jobverlies bij onze makkers, meer flexibiliteit,… het dient allemaal om het voor de portefeuille van de bazen “plezant” te maken.