Regionale verkiezingen in Frankrijk. Politieke crisis op basis van sociale crisis

Sarkozy leed na drie jaar presidentschap in Frankijk een nederlaag bij de regionale verkiezingen. Deze vonden plaats tegen de achtergrond van een economische en sociale crisis die het systeem op haar grondvesten doet daveren. De 40 grootste bedrijven, de CAC40, zagen hun winsten in 2009 met 23% toenemen. Voor de arbeiders en jongeren waren er enkel nieuwe aanvallen op de levensstandaard. De werkloosheid is al opgelopen tot 10%.

Artikel door Alain (Namen) uit de aprileditie van De Linkse Socialist

[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]

Op Socialisme 2010 is er op zaterdag 24 april tussen 15u30 en 18u een commissie over nieuwe arbeiderspartijen in Europa (NPA en Syriza) met Alex Rouillard (GR, Frankrijk) en Dimitris P (Xekinima).
[/box]

Lage opkomst

De opkomst voor de regionale verkiezingen bereikte een historisch dieptepunt met slechts 53,5% die ging stemmen in de eerste ronde en 55% in de tweede ronde. Die lage opkomst is een uitdrukking van een afkeer van brede lagen van de bevolking tegenover de gevestigde politieke orde.

Een ander fenomeen was de terugkeer van het Front National van Le Pen, dat handig kon inspelen op de retoriek van figuren als Besson (ex-PS), Gaudin en anderen die nadruk legden op de discussie rond veiligheid, identiteit en het repressieve aspect van de politiek van Sarkozy. Anderzijds kon het FN een aantal ontgoochelde kiezers van Sarkozy aantrekken.

Nederlaag voor Sarkozy

Bij zijn verkiezing in 2007 kon Sarkozy heel wat illusies losweken. Er kwam geen coherent antwoord op de rechtse voorstellen inzake sociale afbraak. Het falen van de linkse regeringspartijen (PS, maar ook de groenen en de PCF) maakte de overwinning van Sarkozy mogelijk. Die overwinning was evenwel geen uitdrukking van bredere steun voor een afbraakbeleid.

De aanvallen op de arbeiders en uitkeringstrekkers hebben de populariteit van Sarkozy ondermijnd. Jammer genoeg stond daar geen duidelijke syndicale strategie tegenover. Er is geen coördinatie van strijd of het organiseren en eenmaken van ongenoegen. Dat leidt tot nederlagen en kan tijdelijke demoralisatie met zich mee brengen.

Slecht resultaat voor NPA

Bij de presidentsverkiezingen van 2007 haalde Olivier Besancenot zowat 4%, bij de Europese verkiezingen 5%. Nu werd gemiddeld 3,4% gehaald door de lijsten die door de NPA werden ondersteund. Zonder de regio’s waar met het Front De Gauche werd samengewerkt, was dat 2,85%. In de regio rond Parijs haalde de NPA met Besancenot als lijsttrekker 3,13%.

De NPA is op zoek naar een tweede adem. De oprichting van de NPA bracht heel wat hoop mee onder strijdbare arbeiders en jongeren die op zoek waren naar een alternatief op het kapitalistische systeem. Het gebrek aan politieke duidelijkheid, de afwezigheid van debat over de strategische oriëntaties en de nadruk op een puur electorale benadering hebben de partij geen goed gedaan. De NPA moet zich resoluut richten op de strijdbewegingen om deze te verenigen en een socialistisch perspectief aan te bieden. De nationale leiding doet dit niet en beperkte zich tot vage ordewoorden over een algemene staking, een nuttige stem in de tweede ronde (wat eigenlijk een stem voor de PS impliceert) en nieuwe discussies over de strategie van electorale allianties.

Hoe verder?

De overwinning van centrum-links bij de regionale verkiezingen zal geen einde stellen aan de aanvallen. Na deze verkiezingen zullen Sarkozy en premier Fillon gewoon verder gaan met onder meer een voorstel om de pensioenleeftijd te verhogen. De arbeiders mogen geen enkele illusie hebben in de regionale besturen als eventuele tegenmacht. Het zal nodig zijn om te mobiliseren en een krachtsverhouding uit te bouwen die de burgerij en haar beleid kunnen terugdringen.