Your cart is currently empty!
1.672 jobs bedreigd bij Carrefour. Verzet is nodig!
Carrefour maakte deze ochtend bekend dat het 1672 mensen afdankt en 21 vestigingen in België sluit. De media leggen de oorzaak bij de dalende winsten. Desondanks maakte Carrefour vorig jaar meer dan 400 miljoen euro winst. Werknemers worden opgeofferd voor het blinde winstbejag van de aandeelhouders. Verzet is nodig!
[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]
Uit onze archieven
- 2007: 900 jobs bij Carrefour bedreigd
- 2007: het voorbeeld van Wal-Mart
- 2008: sluiting GB’s was besparingsoperatie
- 2008: Carrefour zet Brugs personeel in de solden
- 2008: Patronale agressie en onverantwoord politieoptreden bij Carrefour Sint-Pieters-Leeuw
- 2008: deurwaarders ingezet tegen stakersposten
- 2008: Mechelse rechter weigert tussenkomst in conflict Carrefour
- 2008: het belang van het conflict bij Carrefour
- 2009: Carrefour moet zich neerleggen bij stakingsrecht
[/box]Reeds enkele dagen waren er speculaties over het nieuwe besparingsplan van Carrefour. Over één ding waren de media het eens: er zouden nogmaals honderden ontslagen vallen. Carrefour sluit daarmee aan bij het rijtje multinationals dat de laatste maanden kwam aandraven met plannen om te “herstructureren”: Opel, Bayer, Inbev,… en dat in een periode waar honderdduizenden arbeiders en jongeren géén werk vinden.
Op de ondernemingsraad in Evere werd duidelijkheid gebracht: 1.672 mensen dreigen hun werk te verliezen, 21 vestigingen sluiten. Het gaat om vestigingen in Brugge, Middelkerke, Zwijnaarde, Mechelen, Westerlo, Genk, Eupen, Kuurne, Moeskroen, Ronse, Casteau, Haine-St.-Pierre, Jumet, Gent, Kortrijk, Antwerpen, Genk, Maaseik en Maasmechelen. Daarnaast worden 10 vestigingen verkocht aan zelfstandigen en 20 aan de familie Mestdagh. Ook het depot in Ternat (dat reeds is uitbesteed) met 270 personeelsleden wordt gesloten. Ternat Logistics levert vooral aan hypermarkten. Bovendien worden alle lonen van wie onder PC 312 werkt bevroren.
Ontslag met voorbedachte rade
De directie heeft schrik dat het besparingsplan als volledig onaanvaardbaar wordt gezien door het personeel en de publieke opinie. Daarom werden de ontslagen al maanden voorbereid en circuleerden al maandenlang allerhande rampscenario’s. Zo werd het gerucht gelanceerd dat Carrefour in zijn geheel uit België zou wegtrekken om de angst bij de werknemers te vergroten en de druk op te voeren om het huidige besparingsplan te aanvaarden.
Daarnaast werden de cijfers van de boekhouding van de winkelketen ook bewust vervalst. De directie nam vlak voor nieuwjaar maar liefst 1 miljard euro uit de koffers van Carrefour België om het bedrijf kunstmatig te verarmen. De Standaard schreef maandag: “Door de geldstromen af te zonderen, maak je het geheel (het besparingsplan, nvdr) verkoopbaar…. Carrefour heeft het geld uit het bedrijf gehaald zodat de bonden nu voortaan onderhandelen met een ‘arm’ bedrijf. Doordat het geld weg is, is Carrefour iets minder kwetsbaar voor sociale chantage.”
Besparingsronde nummer zoveel
De winkelketen is met deze ‘cost-cutter’ niet aan zijn besparingsproefstuk toe. De laatste jaren heeft de multinational een hele reeks besparingsrondes doorgevoerd. Een beproefde tactiek die Carrefour verschillende malen heeft toegepast, was het sluiten van vestigingen (16 in 2007), zoals die van Gent-Dampoort, om ze daarna door te verkopen aan zelfstandigen. De jongere oud-personeelsleden konden dan eventueel terug aangenomen worden met veel lagere lonen en een slechtere syndicale bescherming. Het oudere personeel werd uitgeschakeld: te veel anciënniteit en teveel syndicale ervaring.
Carrefour bleef ondertussen winsten ontvangen via de huur van haar vestigingen en de verkoopsrechten van de uitbaters. Dubbele winst dus, en géén last meer van eigen personeel dat protesteert tegen uitbuiting!
Een andere wijze waarop Carrefour het personeel liet opdraaien om haar resultaten voor de aandeelhouders op te vijzelen was door de werknemers in de nieuwe vestigingen een ander statuut te geven. Zo werd enkele jaren geleden een gigantische nieuwe vestiging in Brugge, aan de Blauwe Toren, geopend. Wat vooral nieuw was, waren de arbeidsvoorwaarden van het personeel. In plaats van onder Paritair Comité 321 voor supermarkten, zou het nieuwe personeel moeten werken aan de voorwaarden van Paritair Comité 202.01 dat bedoeld is voor personeel in kruidenierszaken. Op die wijze zou de directie meer dan 25% kunnen besparen op haar personeel. Bovendien zouden de werknemers via camera’s gecontroleerd worden op hun productiviteit en was er geen syndicale afvaardiging.
Niet verwonderlijk dat deze low-cost jobs niet bepaald populair waren bij de Bruggelingen op zoek naar een baan. Om deze jobs in te vullen werd ‘samengewerkt’ met de VDAB. Alle Brugse werklozen werden uitgenodigd op een jobbeurs aan de Blauwe Toren en werden gestimuleerd om een job in de Carrefour aan te nemen. Wie deze condities weigerde, verloor onmiddellijk zijn uitkering; moderne slavernij heet zoiets!
Repressie
Trends maakte maandag bekend dat de ondernemingsraad waar de ontslagen zouden worden aangekondigd, extra beveiligd zou worden. Een speciale security-dienst werd ingehuurd om eventuele werknemers die niet akkoord zouden gaan ver weg te houden. Dat biedt reeds een glimp op de wijze waarop Carrefour omgaat met haar personeel en dan vooral met zij die niet akkoord gaan met de uitbuiting: repressie troef.
Carrefour is hiermee niet aan haar proefstuk toe. In het verleden heeft de winkelketen reeds meermaal aangetoond moeite te hebben met zaken als het stakingsrecht. Bij eerder verzet tegen herstructureringen werd dat stakingsrecht meermaals met de voeten getreden. Stakingspiketten die personeel en klanten probeerden te overtuigen van hun gerechtvaardigde strijd werden bij Carrefour consequent geconfronteerd met dreigtelefoons, deurwaarders, éénzijdige verzoekschriften, dwangsommen, fysiek geweld van de directie en zelfs puur politiegeweld.
Ook politieke en syndicale militanten die de strijd van de Carrefour-werknemers ondersteunden, kwamen reeds verschillende malen in aanraking met de brutale repressie vanuit de Carrefour-directie. Zo werd op 8 november 2008, samen met enkele syndicalisten, een ACOD-militant weggevoerd door de politie aan de Carrefour van Sint-Pietersleeuw. Hij werd achteraf ook nog eens beboet met een combitaks. (verslag)
Zelfs de kapitalistische media en het gerechtelijk apparaat vinden soms dat het er al te gortig aan toe gaat bij Carrefour. Zo stelde de rechtbank in Veurne in december 2008 dat de procedure van éénzijdige verzoekschrift, die de directie had gebruikt om stakende Carrefour-werknemers hun het stakingsrecht te ontzeggen – én dus hen het recht te ontzeggen om op te komen tegen de besparingen op hun kap – onwettelijk was.
Verzet noodzakelijk
Op het gerecht en de media zullen we niet moeten rekenen als we de strijd bij Carrefour willen winnen door de geplande besparingen te laten intrekken. Daarvoor zal het personeel en de vakbonden het verzet moeten organiseren. Enkel strijd loont, dat hebben de acties in het verleden, ook bij Carrefour, aangetoond.
De afgelopen weken hebben Bayer en Inbev het goede voorbeeld getoond. Ten opzichte van de hebzucht van de kapitalisten moeten we als werknemers en syndicalisten een antwoord klaar hebben. Jaren superwinsten gingen aan onze neus voorbij, waarom zouden wij er nu dan voor moeten opdraaien als de winsten wat verlagen? Carrefour maakt nog steeds een jaarlijkse nettowinst van meer dan 400 miljoen euro!
Ingaan op de eisen van de directie zou als een teken van zwakte geïnterpreteerd kunnen worden door de directie. Dan mogen we er zeker van zijn dat er in de toekomst nog meer ontslagen en looninleveringen volgen. Ook in de vestigingen die vandaag niet op de lijst staan om te sluiten, zou een nederlaag zware gevolgen hebben in de toekomst. Dààrom is de verzet tegen de afdankingen ook hun strijd. Bij de pakken blijven zitten, zal niet helpen. Dinsdagmiddag gaf de Carrefour van Sint-Pieters-Leeuw het goede voorbeeld door in staking te gaan. Andere vestigingen volgen.
Verzet organiseren in een supermarktketen is allesbehalve evident. Het personeel is over verschillende vestigingen verdeeld, zeker in de kleinere supermarkten staat het personeel vaak zwak ten opzichte van repressie en deurwaarders. Daarom is de organisatie van solidariteit tussen de vestigingen en met de buurtbewoners rond de vestigingen cruciaal voor een overwinning in de strijd voor het behoud van jobs en arbeidscondities.
Bovendien zullen de vakbonden ook een plan moeten klaarhebben om de strijd uit te breiden indien Carrefour haar plannen toch wil doordrukken. De strijd veralgemenen naar andere vestigingen, bedrijven en sectoren zal noodzakelijk zijn in dat geval.