In de kerstvakantie hield onze zusterorganisatie in Israël, Tnua’t Maavak Sozialisti / Harakat Nidal Eshtaraki (Socialistische Strijdbeweging), een socialismeweekend. Het werd een geslaagde bijeenkomst met 130 aanwezigen, zowel Joden als Arabieren. Een jaar na de verschrikkelijke aanval op de Gazastrook en tegen de achtergrond van een groeiende militarisering, onstabiliteit en nieuwe aanvallen op de levensomstandigheden van de arbeiders en de middenklasse in Israël en de bezette gebieden, is er een groeiende interesse in socialistische opvattingen.
Er waren 130 aanwezigen. Het waren zowel Joden als Arabieren, mannen en vrouwen, studenten, arbeiders, gepensioneerden, vakbondsmilitanten,… De discussies gingen onder meer over de recente strijd voor vakbondsrechten, protestacties tegen racisme en discriminatie, de strijd tegen nationale onderdrukking en bezetting en ons socialistisch alternatief op kapitalisme en oorlog.
Vorig jaar hielden we onze socialismedag net voor het begin van de oorlog in Gaza. We namen nadien deel aan de anti-oorlogsbetogingen in Israël vanaf de eerste dag van de oorlog. Een jaar na de oorlog namen we samen met honderden Arabieren en Joden deel aan de twee betogingen die langs de Israëlische kant van de grens met het belegerde Gaza en in Tel Aviv plaatsvonden. Met die betogingen werd geprotesteerd tegen de aanhoudende belegering van Gaza en werden de 1400 slachtoffers van de oorlog herdacht. De nieuwe dreigementen van de extreem-rechtse regering van Netanyahu maken samen met de repressie tegen de Palestijnen dat de nationale kwestie een brandend actueel probleem blijft.
Gezamenlijke strijd
Er is nood aan gezamenlijke strijd van Joden en Arabieren tegen de bezetting en tegen nationale onderdrukking. Dat element werd ten gronde bediscussieerd op de Socialismedag van onze organisatie. Op de eerste sessie werd ingegaan op de protestacties tegen de recente aanvallen van de regering. Jafer Fareh, verantwoordelijke voor het “gelijkheidscentrum” en voormalige studentenleider van de (niet-erkende) Arabische Studentenkring in Israël, benadrukte de noodzaak om de strijd rond dagelijkse thema’s te verbinden met bredere thema’s als racisme, nationale onderdrukking en bezetting. Andere sprekers, waaronder ook vakbondsmilitanten en leden van de Socialistische Strijdbeweging, legden uit hoe het patronaat het racisme en de verdeel-en-heers methoden gebruikt op de werkvloer. Fat’hiya Mossrawi van de vakbond van personeel in de kinderopvang (een vakbond die zowel Joodse als Arabische vrouwen organiseert) gaf een voorbeeld van hoe arbeiders van verschillende nationale achtergronden kunnen samenwerken om te strijden voor hun rechten.
Ynaiv Klener, een vertegenwoordiger van een alternatief comité van gezondheidspersoneel, legde uit hoe wordt geprobeerd om personeel syndicaal actief te krijgen en in vakbonden te organiseren. Er was ook een spreker van een nieuw arbeiderscomité in een zuidelijke steenfabriek. Ook daar wordt geprobeerd om een vakbondswerking op te zetten. Tenslotte werd op de eerste sessie ook nog gesproken door een leraar en een vertegenwoordiger van een nieuwe radicale holebi-organisatie.
Socialistisch alternatief op kapitalisme en oorlog
De tweede sessie ging in op het socialistisch alternatief op kapitalisme, tegen de achtergrond van de wereldwijde economische crisis en de aanvallen op de levensstandaard. De aanhoudende neoliberale campagne van besparingen op de sociale zekerheid en aanvallen op de georganiseerde arbeidersbeweging leidt er toe dat in Israël nu al één derde van de kinderen en één vierde van de totale bevolking onder de armoedegrens leeft. Verschillende sprekers in de discussie benadrukten de onmogelijkheid om onder het kapitalisme een antwoord te bieden op de dringende sociale problemen van armoede en werkloosheid. Ook voor de nationale kwestie en sociale rechten van alle nationaliteiten in de regio hebben kapitalisme en imperialisme geen oplossing. Er is nood aan een onafhankelijke arbeiderspartij als instrument om te strijden voor socialistische verandering.
De laatste sessie was een panelgesprek over hoe we de arbeidersbeweging in Israël kunnen opbouwen met vijf militanten van de recent opgerichte groep “Power to the Workers” en de algemene vakbondsfederatie Histadrut. Er werd ingegaan op de schandalige rol van de leiding van Histadrut de afgelopen jaren. Ami Vaturi en Arye Gur, twee leiders van de “Power to the Workers” beweging, vertelden hoe de leiding van Histadrut strijdbewegingen had verraden die zij hadden geleid. Efraim Davidi, een lid van de Communistische Partij in Israël en tot in 2007 lid van de leiding van Histadrut (als onderdeel van de Hadash fractie), benadrukte de nood om een laag van bewuste vakbondsmilitanten te organiseren binnen de vakbond. Hij stelde dat de beweging “Power to the Workers” een onnodige afsplitsing is die de georganiseerde arbeidersbeweging verzwakt. Andere sprekers stelden dat het bestaan van “Power to the Workers” een positief effect had op strijdbare syndicalisten binnen Histadrut. Shay Galy, een lid van de leiding van “Power to the Workers” en van de Socialistische Strijdbeweging, stelde dat arbeiders van verschillende vakbonden moeten samenwerken en een front vormen in een gezamenlijke strijd tegen afdankingen, voor hogere lonen en rond thema’s waarmee de arbeiders en hun gezinnen worden geconfronteerd.
Op onze jaarlijkse socialismedag willen we discussiëren over dringende taken voor de arbeiders in de regio: de economische crisis en ons verzet tegen de pogingen om ons te laten opdraaien voor de gevolgen ervan, de dreiging van een nieuwe regionale oorlog, de bezetting en nationale onderdrukking en de nood aan socialistische verandering. Onder de sprekers waren er 14 vertegenwoordigers van arbeidersgroepen en andere actiecomités. Alle aanwezigen waren het erover eens dat ze veel hadden bijgeleerd door hun ervaringen uit te wisselen. Op die manier werd het ook een belangrijke gebeurtenis om de strijd voor socialisme in Israël, de Palestijnse gebieden en de rest van het Midden-Oosten te kunnen versterken.