Van der Kelen (het Laatste Nieuws) loopt de Dedecker achterna over Opel

Zaterdagochtend was ik bijna gestikt in de koffie. Op Radio 1 werd Luc Van der Kelen, hoofdredacteur bij Het Laatste Nieuws, geïnterviewd over Opel. Vroeger ging de pers bij dat soort sociale drama’s doorgaans ter plekke en liet ze af en toe een onmiddellijk betrokkene aan het woord. Vandaag moet het allemaal sneller en vooral… veel goedkoper. Zo’n arbeider moet je gaan opzoeken. Hij of zij drukt zich doorgaans wat minder vlot uit, zeker als men hem of haar een dubbele blauwe ijshoorn onder de neus duwt. Bovendien weet je maar nooit wat hij of zij zal vertellen.

Eric Byl

Bij collega journalisten loop je dat risico niet. Ons kent er ons. Je hoeft slechts de telefoon op te nemen voor een gezellige babbel, zoiets als naar je moeder bellen. Van collega journalisten weet je doorgaans wat ze zullen zeggen en aan andere kant van de lijn weet men perfect wat je horen wil. Bovendien drukken die collega’s zich doorgaans behoorlijk uit, in een goed begrijpbare taal, zelfs al is het maar het soort ‘tussentaaltje’ van Van der Kelen. Vroeger waren de editorialisten van de dagbladpers illustere onbekenden. Zelfs van Manu Ruys duurde het jaren vooraleer de trouwe De Standaard lezer wist hoe die eruit zag. Vandaag zijn het bekende Vlamingen geworden die meer hun broek verslijten op de sofa’s van de TV-studio’s dan door aanwezigheid op het terrein. De stiel van sommige journalisten is er gemakkelijker op geworden, maar daarom niet beter.

Komt Van der Kelen daar doodleuk vertellen dat er twee dagen geleden "eindelijk duidelijkheid" was, dat is nadat de geleidelijke afbouw van de Opel vestiging in Antwerpen werd aangekondigd. Onze "kenner" denkt te weten dat het daarop was dat de arbeiders van Opel wachtten, terwijl de vakbonden, de politici en het management nu weer mist spuien. Aan een "duidelijk" antwoord op de vraag of hij zoals de De Decker pleit voor een onmiddellijke sluiting, probeert Van der Kelen onderuit te komen. Toch zegt hij wat later in hetzelfde interview dat iedere poging om de vestiging in Antwerpen open te houden, verlies van tijd en middelen is om te investeren in hoogtechnologische projecten. Welke projecten hij zoal in gedachten had en hoe dat de 10.000 bedreigde arbeidsplaatsen zal vervangen, komen we niet te weten.

Dat de arbeiders bij Opel aan het lijntje gehouden worden, is duidelijk. Het is logisch dat diegenen die elders aan de slag kunnen, liefst met een zo hoog mogelijke premie op zak, hun kans grijpen. De klachtenronde van de Vlaamse en de Belgische regeringen bij de Europese commissie zal immers hun jobs niet terug brengen. Jobcreatie is nu eenmaal niet de specialiteit van deze ultraliberale constructie. De arbeiders in concurrentie doen treden met hun Duitse, Engelse, Spaanse en Poolse collega’s levert evenmin op. Benieuwd of die de verklaringen in de pers al verteerd hebben, waarin de bonden beweerden dat men in Antwerpen goedkoper kan produceren dan in Russelheim en Zaragoza. Maar in plaats van de boel dicht te gooien voor een luchtkasteel van "hoogtechnologische" projecten, zou de overheid de site kunnen overnemen en inschakelen in een vernieuwend publiek mobiliteitsplan. Die "vernieuwende" piste is aan Van der Kelen niet besteed en geen haar op zijn hoofd denkt eraan de vakbonden op die gedachte te brengen.