Opnieuw acties bij Ikea Hognoul nadat arbeider met 20 jaar dienst aan de deur werd gezet…

Het heeft de directie van Ikea in het Luikse Hognoul slechts drie weken tijd gekost om een nieuwe staking van het personeel uit te lokken. Nu werd actie gevoerd tegen het ontslag van een collega die na 20 jaar dienst aan de deur werd gezet. De werknemer was al drie maanden in ziekteverlof. Hij was depressief geworden als gevolg van zijn arbeidscondities. Als verantwoordelijke van een afdeling slaagde hij er door het personeelsgebrek niet in om alles georganiseerd te krijgen.

Jean Peltier, Luik

De werknemer zag het niet meer zitten om onder deze voorwaarden aan de slag te gaan. De gerante van de winkel reageerde niet door extra personeel aan te werven, maar wel door de afdelingsverantwoordelijke op straat te zetten. De gerante had niet het lef om de betrokkene naar de winkel zelf uit te nodigen voor een gesprek. Het gesprek vond plaats in een café in Hognoul waar de gerante de werknemer had uitgenodigd.

Zodra het personeel het ontslag vernam, kwam het tot een staking. Al het personeel voegde zich bij die staking toen de gerante koudweg verklaarde dat de betrokken werknemer “niet langer de juiste persoon op de juiste plaats was terwijl er geen mogelijkheid was om hem in een andere dienst onder te brengen.” Een 60-tal arbeiders verzamelden zich aan de kassa’s waardoor deze volledig werden geblokkeerd. De directie moest hierop de winkel dicht houden.

De nationale directie van Ikea moest snel de human ressources manager van Hognoul naar zich roepen. Er volgde een lange verzoeningsvergadering waarbij de Luikse directie op haar stappen moest terugkeren. Het ontslag van de werknemer werd ingetrokken en hij blijft op zijn post.

Dit is een nieuwe overwinning als gevolg van de solidariteit bij het personeel van Ikea. De lange uitputtende staking gedurende twee weken eind mei en begin juni heeft de solidariteit en de strijdbaarheid niet doen afnemen. Het is nog maar de vraag of de directie met deze provocatie niet wou uittesten in welke mate het eventueel de solidariteit kon doorbreken. Dat doet het ergste vrezen voor het realiseren van de belofte dat de sociale relaties zouden verbeteren. Heeft de Luikse directie wel begrepen dat het de arbeiders echt hoog zit? En ook dat deze arbeiders zich niet meer zullen laten doen? De directie heeft nu opnieuw verloren. Waakzaamheid blijft echter nodig met een directie die zo snel tot nieuwe provocaties overgaat.