Het argument van de economische crisis wordt door Bekaert ook gebruikt om winstgevende fabrieken te sluiten. Dat is alvast het geval met de geplande sluiting van de vestiging in Hemiksem. Eerder werd ook de sluiting in Lanklaar aangekondigd alsook verdere herstructureringen in andere vestigingen. Volgend jaar zal het totaal aantal werknemers bij Bekaert in ons land hierdoor voor het eerst minder dan 3.000 bedragen.
Het bedrijf stelt dat een afbouw van het personeelsbestand (van zowat 3.300 tot 2.900) nodig is om de “leefbaarheid van Bekaert” in ons land op lange termijn te garanderen. Hoe dat mogelijk is via een afbouw van de productie en sluiting van fabrieken, is niet duidelijk. Het bedrijf gebruikt het argument van de “leefbaarheid op lange termijn” omdat er momenteel wel winst wordt gemaakt en er dit jaar bijvoorbeeld geen sterke daling van de winst is.
In 2007 werd 86 miljoen euro winst geboekt door de NV Bekaert. Een woordvoerder moest in De Standaard erkennen: “De omzetcijfers gedurende de eerste drie kwartalen van 2008 waren ook bijzonder goed, niet alleen voor de nv Bekaert maar voor de hele groep. Het laatste kwartaal zou – gezien de crisis – geen nieuwe stijging ten opzichte van hetzelfde kwartaal van 2007 inhouden.” De afdankingen vandaag dienen dus enkel om de winsten in de toekomst verder op te drijven. Dezelfde woordvoerder verklaarde: “Het is jammer dat we dergelijke maatregelen moeten voorstellen, maar in die producten is onze concurrentiepositie te zwak geworden in West-Europa.” Met andere woorden: in Centraal- en Oost-Europa vallen er nog grotere winsten te halen.
De slachtoffers van dit beleid zijn in de eerste plaats de arbeiders bij Bekaert en hun gezinnen. In Hemiksem zouden 264 jobs weg moeten, in Lanklaar werd voor de zomer aangekondigd dat de vestiging dicht moet waardoor 136 jobs verdwijnen. Bij de aankondiging van de sluiting in Lanklaar viel reeds te horen dat Bekaert de productie in Slovakije wil opdrijven en ook overwoog om in China een vestiging uit te bouwen. Dat leidde toen reeds tot de vraag in andere Bekaert-vestigingen naar wie Lanklaar zou volgen. De afgelopen jaren waren er reeds verschillende grote herstructureringen bij Bekaert. In 2005 verdwenen 125 jobs in Lanklaar en 85 in Hemiksem. In Zwevegem nam het totaal personeelsaantal op een goede tien jaar af van 5.000 tot 1.000. In Aalter wordt gevreesd dat deze vestiging de volgende zal zijn. Er werd een stakingsaanzegging ingediend omdat de directie van plan was om 32 nieuwe zaagdraadmachines (die vorige maand pas werden geleverd) over te brengen naar Slovakije. De arbeiders van Bekaert-Aalter willen hun strijd koppelen aan die van de collega’s in Hemiksem.
De verdere afbouw van Bekaert en de mogelijke sluiting van Hemiksem leidt tot verzet en ongenoegen. Een winstgevende fabriek wordt gesloten om meer winst te kunnen maken. De arbeiders moeten daarvoor opdraaien. In Hemiksem wordt dat niet aanvaard en wordt verzet georganiseerd. De arbeiders eisen het openhouden van hun fabriek. De komende dagen zijn er solidariteitsacties gepland waarbij ook naar andere vestigingen wordt getrokken. Op 5 januari is een volgende ondernemingsraad gepland en de directie hoopt dat op dat ogenblik de arbeiders terug aan het werk zouden gaan gedurende twee maanden om nadien volledig te sluiten.
De komende dagen zullen we op deze site meermaals terugkomen op de belangrijke strijd van de arbeiders van Bekaert-Hemiksem en andere Bekaert vestigingen. LSP steunt de strijd voor het openhouden van deze vestiging. Dat is mogelijk op basis van een vastberaden campagne van het personeel en vakbonden van alle Bekaert-vestigingen en solidariteit van er buiten. Indien Bekaert niet bereid is om de vestiging open te houden, dringt zich een nationalisatie onder arbeiderscontrole op. Als de regering noodlijdende banken kan nationaliseren om het eigen systeem te redden, dan kan een nationalisatie van een winstgevend bedrijf toch geen probleem vormen? Uiteraard niet om het zo snel mogelijk terug te verkopen aan de meest biedende, maar wel om onder controle en beheer van de arbeiders de productie verder te zetten: nationaliseren om jobs te redden.