Your cart is currently empty!
Verdedig het stakingsrecht
Carrefour, Ikea, UCB,… De lijst van aanvallen op het stakingsrecht wordt steeds langer. Tegen de achtergrond van een economische crisis wil het patronaat nieuwe aanvallen op de lonen en arbeidsvoorwaarden inzetten. Om dat makkelijker te maken wil het de mogelijkheden van collectief verzet door de arbeiders beperken. Vandaar het offensief tegen het stakingsrecht.
Vooraan in het patronale offensief zagen we de directie van Carrefour. De opening van een hypermarkt in Brugge werd als precedent aangegrepen om de arbeids- en loonsvoorwaarden van de distributiesector in de solden te zetten. Ook het systematisch inzetten van gerechtsdeurwaarders en de politie tegen stakersposten vormt een precedent waardoor het recht op collectieve actie in vraag wordt gesteld. Bij Carrefour werden arbeiders opgepakt omdat ze klanten van de winkel aanspraken of een pamflet met de syndicale eisen hadden gegeven. Dat volstond om opgepakt te worden en met hoge dwangsommen bedreigd te worden.
De medialeugens zullen niet meer volstaan om de werkenden en hun gezinnen de besparingsmaatregelen op te leggen. Hierop grijpt het patronaat naar de grote middelen: rechtbanken en politiematrakken worden bovengehaald om ons in de pas te doen lopen. De rol van politie en gerecht bij de recente sociale conflicten maakt duidelijk aan welke kant zij staan: wie durft in te gaan tegen de belangen van het patronaat, wordt gestraft. Terwijl de Aalsterse arbeidersstrijd eind 19e eeuw vandaag dient als achtergrondverhaal voor de musical Daens, is ook de patronale agressie van toen terug. Jammer genoeg niet in de vorm van een musical, maar wel in de reële wereld van de deurwaarders, stakersposten en directies die besparen op hun personeel.
Het patronaat heeft het over het “recht op arbeid” om de stakersposten te verbieden. Dat is hypocriet van een bedrijf als Carrefour waar er in 2007 alleen 1.560 jobs verloren gingen. Voor die arbeiders wordt het recht op arbeid blijkbaar anders geregeld. Wij zijn voorstander van een recht op arbeid, maar dan wel een degelijke job aan een even degelijk loon. Diegenen die vandaag beweren op te komen voor het recht op arbeid, zijn net diegenen die de jobs en lonen willen aanpakken.
Zwakheid zet aan tot agressie. De patronale agressie moet het syndicale vertrouwen breken en daarop moeten we antwoorden. Er zal nood zijn aan een sterke krachtsverhouding op basis van een mobilisatie van alle sectoren om iedere aanval op het stakingsrecht af te slaan. Het stakingsrecht is door de vorige generaties afgedwongen in strijd. Dat is ook hoe we het vandaag zullen verdedigen: iedere aanval beantwooden met mobilisaties en solidariteit.
Jammer genoeg beschikken we ook niet over een politieke vertegenwoordiging die de syndicale eisen en bekommernissen opneemt. Daartoe zullen we zelf met en rond de syndicale basis moeten bouwen aan een arbeiderspartij, een syndicale partij. LSP wil mee de strijd aangaan op syndicaal en politiek vlak. Steun ons daarbij en sluit aan!