In het district Jaffarabad in Balochistan werden vijf vrouwen neergeschoten en nadien levend begraven. Dit heeft velen geschokt, maar ook de aandacht gevestigd op een “traditie” die nog steeds een impact heeft op het dagelijkse leven van vrouwen in Pakistan. Deze vrouwen werden gestraft omdat ze wilden trouwen op basis van hun eigen keuze en daarmee rebelleerden tegen de traditie van hun stam.
De vijf tienervrouwen waren van de invloedrijke Umrani-stam. Hun “misdaad” bestond eruit dat ze zich niet neerlegden bij de beslissing van de stamleiding met betrekking tot wie hun echtgenoot zou worden. Doorheen Pakistan worden iedere dag vrouwen en jonge meisjes vermoord omdat ze een gearrangeerd huwelijk weigeren.
Tegelijk worden andere vrouwelijke gezondheidswerkers, leraars en vrouwen die voor NGO’s werken, vermoord door religieuze militante groepen. Deze onschuldige vrouwen worden vermoord omdat ze de strikte “morele codes” van de reactionaire groepen niet naleven. Deze groepen beweren op te komen voor de bevrijding van de mensen, maar treden tegelijk hard op tegen vrouwen. Lokale groepen die met de Taliban en Al-Qaeda verbonden zijn proberen hun versie van de islam op te leggen in delen van de Noordwestelijke Grensprovincie (NWFP) en de stammengebieden. Ze willen een regime vestigen met Taliban-regels, waarbij er gewelddadig wordt opgetreden tegen meisjesscholen of zelfs winkels die CD’s en televisies verkopen. Ze vallen aan en blazen winkels en scholen op. Deze groepen verbieden vrouwen om te werken in de publieke of de private sector.
In Pakistan hebben vrouwen al weinig democratische, politieke of economische rechten. Vrouwen moeten opkomen voor hun basisrechten. In heel wat delen van het land betekent dit ook dat moet worden ingegaan tegen oude tradities en gewoontes die eeuwenoud zijn. Eremoorden, sociale en economische discriminatie, repressie, geweld binnen het gezin, discriminerende wetten en ongewenste intimiteiten vormen de belangrijkste problemen van vrouwen in het land. Het vorige regime beweerde dat het de rechten van vrouwen zou verdedigen en liet zelfs een wet in die zin goedkeuren. Deze wet heeft de realiteit niet veranderd. De nieuwe regering doet hetzelfde: grote verklaringen, maar geen echte verandering.
De opkomst van religieus extremisme maakt het leven van vrouwen moeilijker en versterkt de onderdrukking. De weinige vrijheden en democratische rechten die vrouwen in deze gebieden kennen, worden de kop ingedrukt door extremistische groepen. Het feit dat meisjes onderwijs genieten, wordt er beschouwd als een “westerse samenzwering” en daarom verboden. Er zijn al meer dan 300 meisjesscholen die de deuren hebben gesloten, heel wat omdat ze compleet vernield werden. Vrouwen worden ook de toegang ontzegd tot winkels en markten. Er wordt een strikte kledingswijze opgelegd waarbij vrouwen van kop tot teen moeten bedekt zijn. Vrouwen mogen niet deelnemen aan politieke activiteiten en niet stemmen bij verkiezingen. In de gebieden die door de reactionaire religieuze groepen worden gecontroleerd, zijn vrouwen grotendeels onzichtbaar geworden.
Waarom deze aanvallen op vrouwenrechten?
Voor de reactionaire religieuze fundamentalisten en de stammenleiders zijn vrouwen het symbool van familiale eer en waardigheid. Zij stellen dat het een belediging is indien iemand van buiten de familie het gezicht van een vrouwelijk familielid kan zien. Deze mensen beschouwen vrouwen als hun persoonlijke bezit en denken dat ze hen kunnen behandelen zoals zij dat wensen. Ze willen vrouwen thuis opsluiten om zo hun “eer en waardigheid” te behouden. Ze denken dat vrouwen geen onderwijs mogen genieten, niet mogen winkelen en zeker niet mogen werken omdat ze dan “vulgair en imoreel” zouden zijn. Ze stellen ook dat vrouwen verantwoordelijk zijn voor het promoten van prostitutie omdat vrouwen de mannen ertoe zouden aanzetten om gebruik te maken van prostituees. Daarom stellen ze dat het nodig is om vrouwen uit het sociale, politieke en economische leven weg te houden.
De reactionaire religieuze groepen leggen hun regels op in naam van de Sharia en de islamitische regels. De stamhoofden en ouderen hebben het over “tradities” en “gewoontes”. Deze interpretatie van de islam en de moraal beperkt zich niet tot de meest achtergebleven delen van het landen, het bestaat ook in de grote steden.
Deze ouderwetse en reactionaire ideeën komen voort uit het feit dat er nog belangrijke elementen van feodale structuren bestaan die sterke patriarchiale kenmerken hebben. In de 61 jaar van onafhankelijkheid is de kapitalistische klasse in Pakistan er niet in geslaagd om een einde te maken aan het feodalisme en de dominantie van stammen in bepaalde delen van het land. Deze historisch achterhaalde sociale systemen werden zelfs versterkt om zo de eigen macht te behouden en te versterken. Feodale heersers en stammenleiders blijven de tweede belangrijkste groep van de heersende klasse na het leger en de burgerlijke bureaucratie. Zowel het leger als de burgerlijke regeringen zoeken steun bij deze laag. In ruil daarvoor krijgen ze de vrije hand in het bestuur van hun gebieden.
Wetten alleen zullen niet volstaan
Er zijn heel wat wetten tegen deze barbaarse en onmenselijke tradities en regels gestemd, maar wetgeving volstaat niet om het effectief te stoppen. Sinds 2005 zijn eremoorden wettelijk verboden en staat er zelfs de doodstraf op. Het aantal eremoorden is echter niet afgenomen. In 2007 waren er meer dan 800! En dat zijn dan enkel de gevallen waarvan geweten is dat het eremoorden waren… Ook praktijken zoals de “swara” en “vani” (gewoonten in het zuiden van Punjab en de NWFP waarbij jonge meisjes als wisselmunt worden gebruikt om conflicten tussen families te regelen) zijn wettelijk verboden, maar worden nog steeds toegepast. Andere tradities zijn om kinderen al uit te huwelijken en andere gearrangeerde huwelijken, zoals ook bijvoorbeeld het “huwelijk met de heilige Koran” die onder feodale families in de provincie Sindh wordt gebruikt om vrouwen te verbieden om te trouwen om zo te vermijden dat een deel van de grond van de familie uit deze familie verdwijnt via een huwelijk van een dochter.
Wetten zullen niet volstaan om een einde te maken aan deze tradities en gewoonten. Er is nood aan een verenigde strijd van arbeiders, zowel mannen als vrouwen, en armen. Die strijd moet zich niet beperken tot deze tradities en gewoonten, maar tegen het volledige systeem dat zulke condities voor vrouwen met zich meebrengt. We moeten opkomen tegen het kapitalisme, feodalisme en tribalisme. Het kapitalisme is niet in staat om de voorwaarden te creëren waarin vrouwen volledige rechten kennen met vrijheden en gelijkheid. Socialisme is het enige systeem dat dit kan aanbieden, onze strijd is er dan ook één voor een socialistische samenleving zonder uitbuiting, repressie en discriminatie.
Rol van de SMP
De Socialist Movement Pakistan (SMP) voert campagne tegen de opkomst van religieus extremisme en de ondermijning van vrouwenrechten in verschillende delen van het land. We verspreiden pamfletten en affiches rond dit thema. We voeren campagne tegen de horror van het feodalisme in de provincies Sindh en NWFP, waar de reactionaire religieuze groepen een grote invloed hebben. De SMP speelt een actieve en leidinggevende rol in de strijd tegen de krachten van de reactie. We hebben campagnes tegen geweld binnen het gezin, discriminatie en onmenselijke tradities. Op die basis organiseren we vrouwen (en mannen) in de arbeidersbeweging en de vakbonden.