Rage Against the Machine maakt opmerkelijke tussenkomst op protest tegen Republikeinse conventie

De Republikeinse Nationale Conventie waarop John McCain officieel werd aangeduid als presidentskandidaat leidde tot heel wat protestacties en betogingen. De autoriteiten traden meermaals repressief op. Zo werd een optreden van Rage Against the Machine tijdens een protestconcert verboden omdat RATM aanvankelijk niet op de affiche stond. Geen probleem voor Tom Morello en co die zorgden voor een opvallend a-capella concert via de megafoon…

De eerste dagen van september werd St Paul opgeschrikt door de Republikeinse Conventie, maar ook door vier dagen van protestacties en politierepressie. De scholierenbetoging van Youth Against the War and Racism (YAWR) verliep vreedzaam, maar bij vele andere acties werd wel politiegeweld gebruikt. Er waren tienduizenden betogers die protesteerden tegen de Republikeinse agenda van oorlog, belastingsverlagingen voor de rijken, globalisering,…

Op maandag 1 september werd begonnen met een actie waarop zo’n 10.000 betogers waren. Het was niet evident om voor die betoging toelating te krijgen, de autoriteiten wilden er alles aan doen om het protest binnen de perken te houden. Moesten ze kunnen, hadden ze ongetwijfeld de ervaringen van de Chinese autoriteiten tijdens de Olympische Spelen overgedaan. Op de betoging van 1 september was Socialist Alternative uiteraard ook aanwezig met een jongerenblok van YAWR. We riepen slogans als: “Hell no, we won’t go! We won’t fight for Texaco!”, “It’s bullshit! Get off it! This war is for profit!” of “Ya! You betcha! Warmakers we’re gonna getcha!” De betoging eindigde in de “vrijemeningszone”, in werkelijkheid een soort van reuzekooi die meer van een gevangenis weg had.

De media had uiteraard enkel aandacht voor een kleine groep betogers die overging tot een het vernielen van enkele winkelramen en de ruit van een politiewagen. De tienduizend betogers wogen voor de media niet op tegen deze enkelingen die het makkelijker maakten om de politierepressie tegen alle betogers te rechtvaardigen. Er werden in totaal 800 arrestaties verricht, waaronder een 30-tal journalisten.

Tijdens de actieweek was er een publieke meeting van de campagne van Ralph Nader. Deze meeting trok zo’n 1500 aanwezigen, een goede opkomst voor een campagne die veel steun krijgt bij diegenen die een alternatief willen op de twee grote partijen van het establishment.

Op dinsdag was er een “Armenmars”. Eveneens op dinsdag waren er duizenden concertgangers die de kans van een gratis optreden van Rage Against the Machine niet wilden missen. Op donderdag een scholierenbetoging. De politie gaf geen toelating voor het concert van RATM, het ging namelijk om een verrassingsconcert. Hierop besloot RATM de betogers te entertainen met een a-capella versie van enkele liedjes (zie de link hieronder naar een videoweergave).

De groep stelde dat de agenten meer gemeen hadden met de betogers en de gewone arbeiders dan met de rijke elite die samenkwam op de Republikeinse conventie. Uiteraard was het duidelijk dat de autoriteiten bang waren voor de politieke boodschap van de groep, net zoals tijdens de Democratische Conventie toen een concert van RATM leidde tot een betoging van meer dan 7.000 mensen die naar de Conventie trokken om de onmiddellijke terugtrekking van de troepen uit Irak te eisen. Zach de la Rocha stelde in St Paul terecht: “Zijn ze bang van ons? Neen, ze zijn niet bang van vier muzikanten. Ze zijn bang van jullie!”.

Na het geïmproviseerde optreden trok Rage samen met duizenden jongeren naar de betoging van armenorganisaties. Na deze betoging kwam de politie in de straten van St Paul meermaals tussen met traangas. Er werd hard ingebeukt op de betogers of op toevallige omstaanders.

Wij denken dat een groep als RATM effectief een nuttige rol kan spelen in het mobiliseren en bewust maken van jongeren. Met de aanwezigheid van de groep aan de conventies van zowel de Democraten als de Republikeinen wordt duidelijk gemaakt dat verzet nodig is en dat de twee traditionele partijen niet opkomen voor onze belangen. Dit soort actief verzet van een muziekgroep kan leiden tot een bredere discussie waarin ook linkse socialisten een grote rol kunnen spelen.