Samen sterk voor koopkracht en werk

ABVV/ACV: breek de banden met SP.a/CD&V !

Met en rond de syndicale basis, een nieuwe arbeiderspartij is nodig: Voor een syndicale partij !

Voor de zomervakantie werd massaal actie gevoerd voor meer koopkracht door meer loon. In de zomer werd de ernst van de situatie bevestigd. In juli bedroeg de inflatie (prijsstijgingen) 5,91% op jaarbasis. De hoge energie- en voedselprijzen zorgen ervoor dat het leven snel duurder wordt, terwijl de lonen amper volgen.

Als we daartegenover loonsverhogingen eisen, wordt ons gezegd dat daar geen middelen voor zijn. Bovendien wordt geschermd met de economische crisis die steeds dichterbij komt. Dat is een vals argument: in de periode van economische groei leverde dit de werkenden en hun gezinnen geen vooruitgang op. De reële lonen stegen niet en het aandeel van de lonen in het BBP daalde (in ons land tot minder dan 50%).

De immobiliën- en kredietcrises in de VS worden nu aangegrepen om looneisen af te doen als onrealistisch. Hoewel het niet de werkenden en hun gezinnen zijn die verantwoordelijkheid dragen voor deze crisis, wil het patronaat ons wel de rekening laten betalen. Wij hebben niet kunnen profiteren van de groei, maar zouden nu wel moeten opdraaien voor de crisis.

De afgelopen jaren werden immense winsten geboekt door de grote bedrijven. Dat was mogelijk door de maatregelen om de “loonkosten” te drukken (lees: de sociale zekerheid en onze arbeid- en loonvoorwaarden onder druk te zetten) en de vele cadeaus die werden toegestopt door de politieke vrienden in diverse neoliberale regeringen. Vorig jaar maakten de 30.000 grootste bedrijven in dit land 77 miljard euro winst. Dat geld werd niet gebruikt om iets aan onze koopkracht te doen, het verdween in de zakken van de grote aandeelhouders.

Het neoliberale beleid wil ons in een spiraal naar beneden duwen, terwijl er voor een kleine toplaag een spiraal naar boven is. Voor topmanagers en aandeelhouders zijn er geen loonnormen. Voor gewone werkenden daarentegen is iedere euro loon volgens het patronaat er één te veel.

Als we daar tegen willen ingaan, zullen we ons moeten organiseren en de strijd aangaan. Het patronaat bereidt zich voor op nieuwe aanvallen op onze lonen en levensstandaard. Wij moeten ons offensief voorbereiden: zij organiseren onze miserie, wij onze strijd! De actieweek voor koopkracht in juni was een goede aanzet: toen kwamen ruim 80.000 betogers in verschillende steden op straat. Deze actieweek overtrof alle verwachtingen, de actiebereidheid is dus zeker aanwezig. Jammer genoeg werd niet onmiddellijk een nationale actie (bvb met algemene staking) na de zomer aangekondigd. Dat had de mogelijkheid geboden om heel de zomer te mobiliseren op de werkvloer en daarbuiten.

Het heeft geen zin om met acties te wachten op de eerste onderhandelingen voor een nieuw Interprofessioneel Akkoord: de eisen van het patronaat zijn nu reeds gekend, net als het ongenoegen en de actiebereidheid aan de basis. Er is nood aan een duidelijk actieplan waarbij de basis wordt betrokken, bijvoorbeeld op regionale interprofessionele bijeenkomsten. Dit actieplan kan opbouwen naar een goed voorbereide algemene 24-urenstaking.

De eis van meer koopkracht door meer loon zullen we niet zomaar realiseren. Er zal strijd nodig zijn waarbij we ons organiseren op syndicaal en politiek vlak. Nu verdedigt geen enkele grote partij de eisen van de tienduizenden betogers voor meer koopkracht (en de vele tienduizenden die hen steunden), er is nood aan een partij die wel de syndicale eisen verdedigt.