VBO wil gevolgen economische crisis op werkenden afwentelen

Toen er recordwinsten werden geboekt, moesten de arbeiders inleveren om de concurrentiepositie van de bedrijven niet te ondermijnen. Nu er een economische recessie dreigt, wil het patronaat opnieuw de arbeiders laten opdraaien voor de gevolgen. In ruil voor een beperking van de ontslagvergoeding voor topmanagers wil het VBO verregaande besparingen op onze kap.

VBO-topman Rudi Thomaes maakt duidelijk dat het patronaat geen duimbreed zal willen toegeven bij de loononderhandelingen in het najaar. In De Tijd stelde hij: “Er is nog geen recessie, maar die dreigt wel. Rondom ons zien we verontrustende cijfers over het tweede kwartaal. Het komende werkjaar zullen we meer faillissementen zien, en belangrijke herstructureringen.” Om daar iets tegen te doen, zou er geen ruimte zijn voor de koopkracht van de werkenden.

Het patronaat wil eventueel wel een tegemoetkoming doen door de gouden afscheidspremies voor topmanagers ter discussie te stellen. Een handige manier om meteen heel de ontslagprocedure (en vooral de ontslagkost) in vraag te stellen en naar beneden te herzien. Dat was ook een belangrijk aspect in de discussie over een eenheidsstatuut van werklieden en bedienden, waarbij de nieuwe voorstanders van zo’n eenheidsstatuut pleiten voor een gelijkschakeling naar beneden in de plaats van naar boven (zoals wordt gevraagd door de vakbonden).

De topmanagers zouden dus ook een steentje bijdragen, maar dan moeten wij wel aanvaarden dat onze koopkracht er op achteruit gaat. De lonen stijgen volgens Thomaes van het VBO te snel: “Tussen maart 2007 en maart 2008 stegen de lonen in België 2,7 procent meer dan in Duitsland,” klaagt hij. Dat de prijzen hier sneller stegen dan in Duitsland, wordt niet in rekening gebracht. Over de productiviteit van de werkenden wordt eveneens zedig gezwegen. Cijfers kunnen zodanig worden berekend dat ze wel nuttig moeten zijn.

Voor het VBO kan de regering niet snel genoeg van start gaan met een fors besparingsplan waarbij onze koopkracht verder wordt ondermijnd, zoniet zijn 2007 en 2008 “verloren jaren”. De index moet ter discussie worden gesteld, tenzij er ruimte is voor lastenverlagingen (in zoverre die nog kunnen verlaagd worden voor de bedrijven). Daarnaast wil Thomaes een beperking van het aantal ambtenaren en hun lonen om zo tot 1 miljard euro te kunnen besparen in de overheidsuitgaven (die besparingen kunnen dan in de zakken van het patronaat verdwijnen).

Het beperken van ontslagpremies voor topmanagers tot 18 maanden loon (én voordelen uiteraard) is een bijzonder magere tegemoetkoming tegenover de prijs die het VBO vraagt van de werkenden. In werkelijkheid wil het VBO de gevolgen van de dreigende economische recessie eenzijdig afwentelen op de werkenden en hun gezinnen door middel van een forse collectieve verarming. Waarop wachten de vakbondsleidingen om initiatieven te nemen om het verzet tegen dat patronale offensief aan te gaan door zelf offensief op te komen voor meer koopkracht door meer loon?