BLOG. Enkele korte stukjes vanop linkse socialistische blogs

We publiceren elke zaterdag enkele korte stukjes die deze week verschenen op blogs die (al dan niet rechtstreeks) verbonden zijn aan LSP. Het gaat om opvallende of scherpe stukjes die ons waren bijgebleven.

Franse militairen omgekomen in Afghanistan – binnenkort ook Belgen?

Minister van oorlog Crembo, alias De Crem, liet op een drafje de beslissing om Belgische troepen te laten deelnemen aan risicovolle acties in Afghanistan door de ministerraad goedkeuren. Hierdoor wordt de kans op slachtoffers groter. Het feit dat de afgelopen dagen 10 Franse soldaten omkwamen, is een teken aan de wand. Ook Sarkozy steunt de oorlog in Afghanistan en stelt zich even stoer op als Crembo. Maar twee derden van de Fransen denken dat de Franse troepen niets te zoeken hebben in Afghanistan. Dat zal in ons land niet veel anders zijn. Er is een oorlog bezig in Afghanistan waarbij de Taliban terrein terug aan het winnen is op basis van de miserie en ontgoocheling die algemeen aanwezig is onder de Afghanen. De drugsproductie kent een nooit geziene omvang. Maar dat is allemaal geen probleem in de "oorlog voor democratie". De Franse slachtoffers deze week vielen bij een aanval door de Taliban waarbij de Franse troepen lang moesten wachten op versterking. Er wordt zelfs gesuggereerd dat de luchtversterking zelf verantwoordelijk was voor een aantal doden omdat een verkeerd doelwit werd geraakt: de eigen troepen. Zal Crembo bij ons een zelfde arrogantie aan de dag leggen als de bodybags van Belgische soldaten terugkomen?

Zal McCain de crisis op de huizenmarkt oplossen?

De Republikeinse presidentskandidaat McCain ligt in de peilingen voor op Obama. McCain is een echte republikein en lijkt een kopie te zijn van Bush. Blijkbaar is hij op sommige vlakken ook niet al te snugger. Op een vraag van een journalist naar het aantal huizen die McCain en zijn vrouw bezitten, moest de presidentskandidaat het antwoord schuldig blijven. Hij wist het echt niet en liet zijn medewerkers achteraf een mededeling rondsturen dat het om vier huizen ging (een cijfer dat wordt betwist door Newsweek dat het over zeven huizen heeft). Alleszins is het duidelijk dat McCain niet direct veel zal begrijpen van de crisis op de huizenmarkt of zich zou kunnen inleven in het lot van de honderdduizenden die uit hun woning worden gezet omdat ze de lening niet kunnen afbetalen.

Olympisch protest eindigt in strafkamp

Twee bejaarde Chinezen moeten naar een strafkamp omdat ze wilden protesteren tegen de onteigening van hun huis voor de Olympische Spelen. Ze dienden aanvragen in om te mogen protesteren. Die aanvraag werd afgewezen, en de aanvragen werden gebruikt om de oudjes naar een strafkamp te sturen. De twee zijn 79 en 77 jaar en werden uit hun huis gezet met de belofte van een nieuw appartement. De twee leven nu in krotten aan de rand van de stad en het nieuwe appartement kwam er niet. Het bekendmaken van de straf voor de twee komt niet goed uit voor het Chinese regime dat probeert een imago te creëren van “openheid”. Die openheid geldt vooral voor de Olympische sponsors en hoogwaardigheidsbekleders, niet voor de eigen arbeiders of bejaarden.

VBJ: amper nog actief

Het VB was jarenlang trots op haar jongerenwerking. De afgelopen maanden en jaren is er echter een opvallende terugloop van de activiteiten en zeker van het militantisme van de VBJ. Acties worden beperkt tot het partijpersoneel, activiteiten dienen louter ter voorbereiding om postjes te verdelen of er toegang tot te krijgen. De problemen werden nu ook erkend door verschillende leidinggevende figuren uit de VBJ tijdens een internetdiscussie op politics.be. Zo stelde de Antwerpse VBJ-verantwoordelijke Bert Deckers: “Wat het militantisme betreft is er een algemeen (negatief) verschijnsel. ik ga er hier niet verder over uitweiden.” Betogingen zijn volgens Deckers niet aan de orde, “de partijtop” heeft “besloten om geen betogingen meer te organiseren uit voorzorg”. De reden voor die voorzorg wordt door Deckers gezocht bij “allochtone medeburgers” en “extreem-linkse beroepsterroristen” die VB-betogingen zouden aanvallen. VBJ-voorzitter Verreyt bevestigt: “Goede prikactie met betrouwbare personen leveren soms meer op dan een massabetoging die wordt doorgezwegen.” Over welke massa Verreyt het heeft, is niet duidelijk. Ook hij wijst op de rol van “extreem-links”, maar tegelijk ook die van “enkele idiote (liefst nog gedrogeerde of bezopen) skinheads”. Met andere woorden: er is een terugval in de actieve werking van de VBJ en het is de schuld van al wie het niet met de VBJ eens is.

Italiaans racisme

De Italiaanse regering reageerde kwaad omdat een katholiek blad de regering had omschreven als fascistisch. Anderzijds zijn er wel wat mensen in de Italiaanse regering die positief staan tegenover het fascisme of tegenover actieve fascisten. Het beleid van deze regering is bovendien behoorlijk conservatief en vaak openlijk racistisch. Dat volstaat uiteraard niet om de regering "fascistisch" te noemen (de arbeidersbeweging werd geen fundamentele nederlaag toegebracht), maar waakzaamheid is wel geboden. Zo was er de maatregel die minister Maroni wou doorvoeren om vingerafdrukken te laten centraliseren van alle Roma-kinderen om zo het "bedelen" tegen te gaan. Bovendien wou Maroni een groot aantal Roma’s het land laten uitzetten. Unicef was verontwaardig en ook andere mensenrechtenactivisten vonden dit schandalig. Moest Maroni zijn zin krijgen, dan kan hij even goed alle Roma’s een gele driehoek laten opspelden om ze te herkennen. Dit is een racistische maatregel van een uiterst rechtse regering. Een gevaarlijke situatie, maar deels hebben we dit aan het falen van links te danken. Het achterna lopen van een neoliberaal beleid onder het mom van het "minste kwaad" heeft ons niet het "minste" kwaad, maar het "ergere" kwaad opgeleverd. Bovendien heeft deze historie zowat de hele PRC (Rifondazione) kapot gemaakt waardoor er geen sterke politieke linkse oppositie meer is. Diegenen die ook elders pleiten voor een "minder kwaad" mogen daar wel eens een paar lessen uit trekken.

Maoïsme in Nepal?

De maoïstische leider Prachanda wordt de nieuwe premier van het kleine Aziatische land Nepal. Hij kreeg een grote meerderheid van de stemmen in het parlement, ook leden van andere partijen steunden Prachanda. De nieuwe premier liet nog niet weten hoe hij als zelfverklaarde "marxist" iets zal doen voor het lot van de armen en de arbeiders. Wel verklaarde hij emotioneel te zijn omwille van zijn verkiezing en bovendien ging het volgens een collega-maoïst, Bbaburm Bhattarai, om een "dag van trots" die "met gouden letters in de analen van de geschiedenis van de natie" zal worden vermeld. Baburm Bhattarai stelde ook nog dat Prachanda een leider "voor een nieuw tijdperk" zal zijn, "vergelijkbaar met Lenin of Napoleon". We vrezen dat er meer van Napoleon zal volgen dan van Lenin…